seçimSorun biraz da sizde olabilir mi? Mesela karşınızdaki insan direkt ciddi bir şey bekleme benden diyene kadar siz kendi isteklerinizi anlatıyor musunuz? İkili ilişkilerin kaderini karşı tarafa bırakmayın. Unutmayın siz seçilmezsiniz, seçersiniz. Bu dik duruşu öncelikle siz sergileyip bir de öyle deneyin.
9u unutmuşsun bacım. 95.Ben de onu diyorum. İlişkilerde cinselliğin yeri %5’tir.
Hayır güç savaşı şeklinde değil. Nasıl anlatayım, karşındaki erkek sana diyor benim beklentilerim bu bu. Ben de diyorum ki o demeden konu sahibi desin. Öncelik onda olsun. Ama bu ego bazında değil. Bir insan kendine değer verirse karşısındaki de ona değer verir diye düşünenlerdenim ben. İlişkide ilk aşamada kuralları erkeğin belirlemesine karşıyım.seçimbuda ayrı bir durum kim seçiyor kim seçiliyor ilişkide neden güç savaşı oluyor en sağlıksız ilişki yöntemi eline cinsellikten başka hiçbirşey geçmez
Ne istediğini bilen bir kadın sadece olgun ve güçlüdür, kezbanlıkla bence alakası yokNolur yanlış anlamayın sizi yargilamiyorum ama "ciddi bişey düşünmuyosan hadi eyvallah" dersem de kezban görüntüsü çizecek olmaktan dolayı büyük endişe duyuyorum ben. Bunu nasıl asabilirim ya da aşmalı mıyım emin değilim.
Keşke küsüratlı atsaydınızBen de onu diyorum. İlişkilerde cinselliğin yeri %5’tir.
kezban görünümü çizersen çiz açıkçası iki erkeğin hakkında ne düşündüğünden ziyade kriterlerin ve sınırların daha önemli olmalı.Nolur yanlış anlamayın sizi yargilamiyorum ama "ciddi bişey düşünmuyosan hadi eyvallah" dersem de kezban görüntüsü çizecek olmaktan dolayı büyük endişe duyuyorum ben. Bunu nasıl asabilirim ya da aşmalı mıyım emin değilim.
Estağfurullah, elbette bin bir emekle alıyoruz birini hayatımıza alırken. Taş taş üstüne koymaya mecalimiz yokken ordugumuz o duvarları esnetiyoruz, ölçüp tartiyoruz ne olur ne olmaz diye. Sonuç? Sizin elli kere düşünüp tarttiginiz şeyi elin oğlu "yek yea" karar vererek geçiyor. Nasıl yaşıyor bunlar böyle anlamış değilimŞimdi konu sahibinin konusunu baltalamak istemem ama ben de buna benzer bir konu açacakken bu tam denk düştü. Açmaya fırsat olmamıştı. Biraz iç dökmek isterim.
Şu uygulamaları ben de zaman zaman kullandım. Aslında en son isteyeceğim şeydir sanaldan biriyle tanışıp hayatıma almak. Ama artık her şeyi teknoloji kanalı ile yaparken sevgilimi neden yapmayayın? Çünkü neden olmasın?Ve çok yoğun çalışıyorum. İş hayatımda muhatap olduğum kitle aynı. Yıllardır aynı kurumdayım. Ev-iş arası mekik dokuyorum derken sosyal çevremde zaten seneledir beraber olduğum arkadaşlarım. Herhangi bir etkinliğe katılma imkanım ya yok, ya da olduğunda bir şey çıkmıyor. Bir sene yurt dışı turuna katılmıştık arkadaşımla. Bir kız tek başına gelmişti. Birini bulmaya geldim demişti. Bizle yaşıttı. Bizim yaş grubuna yakın öyle bekar erkek yoktu grupta. Hatta herkes neredeyse çiftti. Ama bizle takılmak yerine evli olanlarla takıldı. Çevrelerinde biri varsa kendini gösterecekmiş. Sonra nasıl oldu bilmiyorum kız birini buldu ve evlendi. benim böyle bir tarzım da yok. Yapamam, yapmak da istemem.
Uygulamaların da handikapı bu sırtlanlarla bir ortamda rastlaşsak, tanışsak medeni cesaret gösterip yanımıza dahi gelemeyecek adamlar sanalda aslan kesiliyor. Hemen konuya dalıyor. Aşırı rahatlar. Ama bunun şöyle bir avantajı oluyor gerçek hayatta ayak üstü yalan söyleyecek adam sanalda net olduğu için veya bir süre sonra kolaylıkla renk verdiği için ne mal olduğunu anlıyorsunuz. Yukarıda bir arkadaşın dediği gibi bu kolay ulaşılabilirlik zaten maymun iştahlı olan erkek cinsini daha da maymun yaptı. Yani ben onu reddetsem ne olur? Ben olmazsam A kişisi var, B var, C-D-E var. Adam alayına gider.
Artık o kadar yoruldum ki. Bende uzun ilişkiler yaşadım. Son ilişkimden bu yana ise asla dikiş tutturamıyorum. Bana uymayacağını anladığım an uzaklaşıyorum. Bu sefer sonraki tanışma sürecinde örülmüş bir duvarla çıkıyorsunuz o kişinin karşısına. Ben o duvarı yıkmalarına izin vermiyorum. Verirsem canım yanacak. Zaman kaybı olacak. O duvarda küçük bir pencerem var. Ben oradan izlemek istiyorum bir süre o insanı. Kendim emin olup o duvarı öyle yıkmak istiyorum ama buna izin vermiyorlar. İlla o duvarı hemen yıkıp içeri girmek istiyorlar. Yakın bir zamanda birini tanımak istedim ama duvarı yıktırmadım camdan içeri soktum.Camda sıkıştı biraz ama içeri girdi. Almaz olaydım. Daha yeni yeni toparladım. E ben ne yapacağım şimdi? Ben 36 yaşındayım. Zaman zaman bunalımlı ruh hallerim oldu ben de takıldım. Ama o takıldıklarımdan beklentim olmadığı için yara da almadım. Ama bu keşmekeş hal çok bunalttı beni. Ben de dişi enerjisi yüksek biriyim. Vallahi Mahmut abiye döneceğim artık bu beyinsizlerin yüzünden. Bütün enerjimi bitirdiler.
İçimi döktüm uzun oldu. Konu sahibi afedersin.
O adamaların hepsi mükemmel değil ki zaten. Zamanla çıkıyor bklarıE kime inanıp guvenicez peki? Kendimi x kuşağı gibi hissediyorum, sürekli "ortalık ne kadar kötü olmuş, herşey ne kadar bozulmuş ya" diyorum kendi kendime. Ayrıldıktan sonra "sen çok dişi bi kadınsın, auran açık, kapında kuyruk olurlar" diyen arkadaşlarıma Batman tokadı atmak istiyorum, yeni ilişki/nişanlılık/ evlilik yapmış arkadaslarimi "nasıl buluyosunuz bu adamları, nerden buluyosunuz!!!" Diye sarsarak ağlamak istiyorum gerçekten çok bunaldım
İşte sorun o zaten, ben belli bi amaçla görüşmüyorum insanlarla, hani birbirimizden ne tarz bi enerji alırsak o şekilde ilerlesin, bazı şeyler sürpriz olsun istiyorum. Ama sanırım çok şey istiyorumSorun biraz da sizde olabilir mi? Mesela karşınızdaki insan direkt ciddi bir şey bekleme benden diyene kadar siz kendi isteklerinizi anlatıyor musunuz? İkili ilişkilerin kaderini karşı tarafa bırakmayın. Unutmayın siz seçilmezsiniz, seçersiniz. Bu dik duruşu öncelikle siz sergileyip bir de öyle deneyin.
Evli olup bekar gibi davrananlar var demek istedim.Böyle konuları okudukça dahada korkuyorum. Ben birde 8 yıldır yalnızım. Zaten boşanma sürecim 4 yil sürdü. O ara ilişkim olamazdı etik bulmadım. Sonrada yurtdisindan Türkiye ye taşındım. İlk başlarda arkadaş yok vs ilgi gösterenler oluyor ben gayet rahatım. Daha çok yeni buradayım zamanla olur dedim. Ama çalışmadığım içinde ne arkadaş ne sevgilim oldu. Pandemide sagolsun tabii iyice evlerden çıkmaz olduk.
Bende düşünüyorum ve birazda bundan kendimi korumak için sanki tabiri caizse hemen yuz vermiyorum.
Bende o kadar saf temiz kalmışım ki. Bunu ufak bi yaşadığım durumdan fark ettim. Iyice korkar oldum. Evli bile olup bakarmış gibi davrananlar var. İnsan gencim güzelim bakimliyim konuşmasını etmesini bilirim iyi bir insanım ben olsam bana değer verirdim diye hissediyor. Kendimi övmüş gibi oldum ama inanın oylr değil. Yani o zaman insan eee nerde yanlis yapıyorum diyor. Aslında biliyorum ortamim yok. Benim varlığımdan haberdar olan beni tanıyan ne bileyim aracı olacak olan bile yokki. Eee hal böyle olunca dahada korkuyor insan yalnız yaslanmaktan. Dua ediyorum hakkımda hayırlı bir eş olsun vs diye. Sizede bekleyen isteyen herkese hayırlı mutlu huzurlu bir yuva diliyorum. Tabii önce tanıyıp yanlis anlaşılmasın. Hemen evlilik olsun mantıksızlıginda değilim.
E kime inanıp guvenicez peki? Kendimi x kuşağı gibi hissediyorum, sürekli "ortalık ne kadar kötü olmuş, herşey ne kadar bozulmuş ya" diyorum kendi kendime. Ayrıldıktan sonra "sen çok dişi bi kadınsın, auran açık, kapında kuyruk olurlar" diyen arkadaşlarıma Batman tokadı atmak istiyorum, yeni ilişki/nişanlılık/ evlilik yapmış arkadaslarimi "nasıl buluyosunuz bu adamları, nerden buluyosunuz!!!" Diye sarsarak ağlamak istiyorum gerçekten çok bunaldım
Hım duygusal insansınız ondan dolayı böyle şimdiki ilişki tarzı benim gibi odunlara hitap ediyor ama bu çok da kötü birşey değil benim açımdan yani çünkü evlenmeden önce buluştuğum kişilere "ben ilişki düşünmüyorum, adını koymayalim sana umut vermeyeyim" diyen bendim eşimle de o şekilde tanıştık tek gecelik bişeydi benim için şuan 2 senelik evliyim zaman nasıl geçti ben bu kumpasa nasıl geldim bilmiyorum çok da umursamayın akışına bırakın kendi kriterlerinize göre biri elbet karşınıza çıkacaktırHanimlar merhaba,
Buraya bir gün yalnızlıktan konu açacağımı hiç düşünmemiştim. Benim konularımı bilenleriniz vardır genelde uzuun konular açarım baştan uyarayımve rica ederim dert anlatmaya gelen insani yeni bi dert sahibi yapacaklar yazmasın, negatif enerjinizi bana kusmak zorunda değilsiniz.
Gelelim konuya, önceki konularimda mevcut, 3 ay öncesine kadar 5 senelik bir ilişkim vardı ve birlikte yaşadığımız evi de kapatarak ilişkimizi sonlandirdik. Ayrıldığımız dönem o zor 1-2 haftayı atlattıktan sonra adeta hayata döndüm, sanki yıllarımı bi ilişkide değil de komada gecirmisim gibi gözlerimi açtım. Hatta çevremden çok fazla "black wine sen çok degistin, yüzüne renk geldi artık daha pozitifsin, eskiden halin tavrın içine nine kaçmış gibiydi" sözlerini duydum duymaya da devam ediyorum. Ayrılığı atlatır atlatmaz doğru ya da yanlış bulursunuz bilemem, gözümü yeni flortlere diktim çünkü bi erkek tarafından bi kadın, bi dişi gözüyle görülüp taktir edilmeye yıllardır açtım. Ama 5 yılın ardından karşıma çıkan manzara tam anlamıyla bi kaostu. Sanki ben 5 yıl bi sığınakta yaşamışım da, çıktığımda sevimli köyümü bulacagimi umduğum yere gökdelenler rezidanslar dikmişler gibi bi şaşkınlık ve hayalkırıklığı yaşadım. Ya 5 senede herşey nasıl bu kadar değişebilir? Cinselliğe asla karşı değilim hatta baya da seven bi kadınım, ama bi muhabbetin "selam, naber, seks?" Şeklinde ilerlemesi nasıl bu kadar normalleşmiş olabilir? Heeey, ben bir bireyim, bi zekam var, fikirlerim var, biraz merak et? Ben de seni merak edeyim hani sevişmeden bi tanissak mi???
Karşılaştığım bir başka canımı sıkan olay da gayet güzel ve hatta duygulu geçen bulusmalar sonrası, erkek kişisinin "ben ilişki düşünmüyorum, adını koymayalim sana umut vermeyeyim" diye bombayı orta yere bırakması. Bu iki kere başıma geldi. Arkadaşlar, flört müessesesinin yeni haline aşina olanlar lütfen yesillendirsin; görüştüğün kişinin saçlarını, avucunun içini öpmek, koklayarak sıkı sıkı sarılmak, gözünün içine tatlı tatlı gülümsemek hoşlantı belirtisi değil mi artık? Bakın bunlar sadece cinsellik amaçlı olamaz cinsellik sonrasında da devam eden davranışlar çünkü.
Noluyo, neden böyle oluyo, gerçekten anlamıyorum ve günden güne umudumu yitiriyorum. Deli gibi ilişki aramiyorum ben, kapağı birine atsam diye de bakmıyorum sadece fiziksel olarak olduğu kadar duygusal olarak da bi bağ kurabilecegim birini istiyorum, kimseye "hoşgeldin hayatıma sevdiğim" der gibi de bi tavrim yok uyustuysam, hoslandiysam ilgimi belli ediyorum sadece. "Biseyleri bi yerde yanlış yapıyorum" diye kendimi sorgulayacak oluyorum, ama bu gerçekten benim suçum mu yoksa ortalık cidden artık böyle leş olduğundan mi bunları yaşıyorum bilmedigimden kendime de haksız yere yüklenmek istemiyorum.
Bi çaresi, tespiti, tavsiyesi olan lütfen söylesin, beklentilerimi sadece cinselliğe indirgedigimde bile kafama yatan birini bulmak aşırı aşırı aşırı zormuş. Ne yapayım ben şimdi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?