Merhaba,
Benim işin içinden çıkamadığım bir durumum var, konu eşim...
Eşim özünde iyi ve merhametli bir insandır ama nedense bazen özellikle kötü birine dönüşür (bence bu psikolojik bir sorun, uzun zamandır tek başına, aileden ayrı yaşamış, küçük yaştan itibaren çalışmaya başlamış, hayatın pek çok zorluğunu görmüş biri olduğundan ben bunun biraz savunma mekanizması olduğunu düşünüyorum)
Yani kötü dediğim de dalgacı, sarkastik birine dönüşür, bazen insanları ve beni bilerek kırar, çok fazla ben böyleyim'cidir. Sonra içine dert olur, pişman olur gelir özür diler, ailesindeki ve çevresindeki insanlar onu böyle kabullenmiş, ben de dahil.
Yani bir ortamda adı geçtiğinde "oooo x de delidir ne yapsa yeridir ama çok da iyi insandır" muhabbeti döner özetle.Biraz değişik bir karakter yani, nasıl diyeyim, çocuk desem değil, olgun desem hiç değil, tam büyümemiş bir adam, yaşlar 33 bu arada.
Neyse, konu şu, dün bir arkadaşımızın doğum günü için toplandık bir kaç kişi, alkol alınıyor, ben almıyorum, bir ara dönen muhabbetten sıkıldım ve telefonla ilgilenmeye başladım, eşim sürekli bırak telefonu diye beni uyardı, bıraktım, geri aldım falan, sıkıldım çünkü.
Eşim çok içmez, sınırını bilir aslında ama dün nedense biraz fazla içti ve bir konu açıldı, evde iş paylaşımı hakkında, sonra beni eleştirmeye başladı, hawana çok titiz ben değilim uyuşmuyoruz bu konuda gibisinden, sonra bir kaç eleştiri daha.Orada küçük bir atışma yaşadık ve bana sessizce, biz ayrı dünyaların insanıyız, en iyisi boşanmak dedi ben de tamam dedim (bunu bir kaç kere daha söylemişti, ilk evlendiğimizde saha sık söylüyordu, sonra sinirliyken söyledim ciddiye alma diyordu, bir ara bırakmıştı demeyi)
Arabaya bindik, bu akşam bana olan tüm nefretini kustun sanki neden böyle bir şey yaptın dedim.Telefonla ilgilenmene çok kızdım, demek ki seninle aynı ortamlarda eğlenemiyoruz, aynı şeyleri hissetmiyoruz, bunu ilk defa bu gece düşünmedim ama bu gece iyice anladım, daha fazla uzatmayalım dedi ama konuşurken dili dolanıyordu resmen.
Bunu ara ara söylerdi, biz seninle çok farklıyız diye, evet farklıyız, aile yapımız, alışkanlıklarımız her şeyimiz farklı ama bizimki zıtların uyumunun olduğu bir ilişki ve evlilik oldu, bunu ikimiz de inkar etmiyoruz, iyi olduğumuz zaman çok iyiyiz ama kötü olduğumuzda da canımız yanıyor.
Eve geldik, bir kedimiz var, nedense kediyi bir sert sevmeye başladı hayvan bir iki kez sertçe miyavladı, napıyorsun hayvanın canını yakıyorsun dedim çekil git başımdan dedi, ben de artık dayanamadım ve ilk kez eşyalarını toplayıp gider misin bu evden, senin bu evde miyadın doldu dedim, belli kimin miyadının dolduğu dedi ve yatak odasına geçip uyudu.
Daha önce böyle büyük tartışmalarda hep ilk adımı atan ben oldum ama şu anda ne yapmam gerektiğini bilmiyorum çünkü daha önce hiç vermediğim bir tepki verdim.
Tabi ki de boşanmak istemiyorum, bana göre küçük bir mesele...
Ne yapmalıyım?
Güncelleme: Az önce yanıma gelip olanlar için özür diledi, ben de uzun bir konuşma yaptım.
Sonrasını zaman gösterecek.
