Selam kızlar. Aslında burda çok eski bi üyeyim ama fazla yazmıyordumokuyordum genelde. Bu sorunumu da kendi hesabımdan yazmak istemedim, biraz uzun olacak okuyanların gözlerine sağlık.
Bugün eşimle tartistik evlendik evleneli ilk oldu. Ama konu 5 yildir canimizi sıkıyor. Ben 15 yasindayken tacize ugradim ve sikayetci oldum. Kanitim olmadigi için de beraat edildi dosya yargitayda suan. Kocam bunlari bilerek evlendi benimle.
Ben soylemeyecektim 6 aylik sevgiliyken ogrendi. Cok zor zamanlar yasadik cok ustume geldi anlatiyim diye ne anlatsam hep daha fazlası var sandı ve bana hep yalan soyluyormuşum gibi hissettirdi. Dogruları soyluyorum eminim. Zaten üstünden kaç yıl gecti ayrintilari hatirlamiyorum mesela bana soru soruyor bilmiyorum unuttum diyorum yada galiba soyleydi diyorum. Beni çok sucluyor yalancısın diyor. Psikolojimi bozdu kendime guvenim kalmadi. Surekli kendimi suclu hicbiseyi hak etmeyen bi insan olarak goruyorum sanki mutsuz olmayi hak ediyormus gibi.
İlk baslarda hep arkamda durdu.Olumlu konustu. Cok seviyorum seni bırakmiycam birlikte mucadele edicez dedi. Ama zamanla isler cok cirkinlesti surekli kavga gurultu oldu. Ayrilmak istedigimde öldü bitti. Kendisi ayrilalim dediginde ben tamam dersem yine suçlu oldum. Onun pesinde kosmam kendimi affettirmem gerekti. Hep kötü oldum hep. Yaptigim hicbirseyi önemsemedi bana deger vermedi. Kızlar ben çok sevdim cok seviyorum. Inanın artık katalanamayacak dereceye geldim intihar bile ettim. Nasıl davranacagim bilmiyorum. Artik kafayi yemek uzereyim. Surekli bana diyor ki aci cekiyorum beni anlamiyorsun. Kabusum oldu hersey ben hic mutlu olamiycamherseyden vazgectim diyor.Oglumuzdan benden herseyden vazgeciyor. Keske doguda askerlik yapsaydim ölseydim orda diyor. Ben ne yapacagim. Istersen ayrilalim dedimbugun sen bilirsin sennasil mutlu olacaksan o olsun dedi bana.
Bu arada asil bugun ki kavganin sebebini anlatayim. Kv yanindayim kocam askerde oldugu için. Ben burda cok mutsuzum aileme gitmek istiyorum diye mesaj attim.
Öglen aradi beni nasilsin falandan buna geldi konu. Bana niye gitmek istiyorsun derdin ne dedi. Neden surekli sitem edipduruyorsun dedi. Halbuki yasadigim hicbi sıkıntıyı soylemiyorum.
Sadece dun annesiyle babasina yemin torenine gitcek misiniz dedim onlarda gitbaban gotursun diye dalga gectiler benle bunu soyledim cok uzuldum dedim.
Neyse bugun bana soyledigi seyleribirduysanız hayattan bezmiş hicbir beklentisi olmayan biriyle konustum resmen. Kartta para var nereye gidersengit dedi bana.Kizmiyorum sana ne yaparsan yap dedi ama öyle bir dedi ki resmen kovdu.
Dayanamiyormus artik gecmisime. Dedim herseyi bilerek ciktik bu yola bizim çocugumuz var ölmek eskisi gibi kolaydegil.Sorumluluklarimiz var oğlumuzun sana ihtiyaci var dedim. Ben kendimden vazgectim kimse umrumda degil. Siz nasil mutlu olcaksaniz oraya git falan dedi.Ama gitmemi istemedigini biliyorum.Gidiyorum desem kıyametkopar.
Cok yorulmus bikmis benle mutludegilmis beni sevmiyormus benimderdim gitmekmis. Gidersem izinde yanimagelmezmis. Cok istiyosam oğlumubirakipgidicekmisim.Birakmam gidersem oda gider dedim. Tamam onuda al gitdedi.
Git demiyosun resmen beni kovuyosun dedim. Mutlu degilmissin ya ne istiyosun ben cok mu mutluyum benim kadar mi mutsuzsun dedi. Evet mutsuzum senin mutsuzlugunun sebepleri benide mutsuz ediyor. Bende keyfimden degil cocugum icin gitmek istiyorum. Banyo bile yaptiramiyorum hava soguk dedim. Gunduz yaptir diyo bir hafta once banyo yaptik ikimiz ayni gun yapmistik bir haftadir hastayiz bunu soyledim. Neymis ben bakamiyomusum. Ondan oluyormus. Tiksiniyorum bazen bu sozlerinden. Oğlum olmasa bırakıp giderdim.Herseyden vazgecerdim. Artık dayanamıyorum ben yıllardir mutluluk nasil birsey unuttum. Bu acı ićime saplandı kaldi bir cozum bulamiyorum ne olur bana bir akıl verin. Hayatimi toparlayamiyorum.Arkadslarima bakiyorum hepsi universitede cok mutlular ben kendi ellerimle hayatimi mahvettim bir arkadasim bile yok.Kimseyi dinlemedim. Ablam cok uyardi mutlu olamazsin diye dinlemedim keske evlenmeseydim hadi evlendim bide cocuk yaptim.çok pişmanım. Ama çokta seviyorum hala onu. Onun suçu degil hicbirsey. Dayanamiyor olabilir dusundukce hersey acı veriyor olabilir haklı buluyorum. Ama bende aldıgim her nefeste hissediyorum herseyi.Gözlerimden acı akiyor. Dökecek göz yaşim kalmadi artik.
Mahvoluyorum kahroluyorum daha 23 yasindayim ben ama ölüyorum her gün daha cok ölüyorum. Oğluma dokunurken öperken aklıma neler neler geliyor. Herşey benim kabusum oldu. Yetmiyormus gibi birde kocam üstümegeliyor... Boşanmalımıyım. Boşansam mutlu olamam ki. Birde çocugumuz var daha 5 aylık onuda düşünmek zorundayım. Peki biz bu sorunu aşabilir miyiz çok emek verdik evlenmek için,askerlik psikolojisi mi bilmiyorum kafam çok karışık. Nasıl davranmalıyım kocama?
Not:Kızlar zaten yeterince üzgünüm elinizden geldiğince ılımlı yorum yaparsanız minnet duyarım, okuyan herkese çok teşekkür ederim. Yorumlarinızı bekliyorum.
Lutfen ezdirmeyin kendizi daha fazla bozmayın psikolojinizi yurumez boylr
SouvveniR
M
magicat
Bitter sever
vanityfairr
DonukPudra
pelin-
nomunomuchua
Yildizsezen
