- 26 Temmuz 2013
- 2.175
- 2.306
- 333
- Konu Sahibi mavihayall
-
- #21
lisans öğrencisiyimhepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdımahmaklığım yüzünden
bende 97 liyim çok hata yaptım çok da yıl kaybettim 2000 lilerle kardeşimle kuzenimle okuyacak seviyeye geldimlisans öğrencisiyim
sınıfımda 3 çocuk annesi de var
yaza evlenecek bi abi de var
alt sınıfımda 25inde bi hamile var karnı burnunda. belki doğurdu bilmiyorum
insanlar evli barklı, çoluk çocuğa karışmış hala okuyorlar.
22 yaşındasın ne ki?
ben 97 liyim, mezuna kalma, hazırlık, alttan dersler derken şuan 2000lilerle okuyorum
bırakmak istemiyorum tabi de şartlar öyle gelişti geçen yıl 2.dönemde yalvardım okula döneyim diye ailem izin vermedi bende bu yolu seçtim 22 yaşındayım 2 yıl sonra 24 olucam benden daha da küçükler olacak herşey zamanında güzel diye düşünüyorum22 yaşında başlamıştım bende üniversiteye .hÇoğunluk benden küçüktü evet ama hala görüştüğüm cok iyi arkadaşlarim var..üstelik biri de eşim..eşimde benden 3 yaş küçük ..hem mesleğini eline al hem bellimi olur hayatının aşķına bulursun bu buhrandan çıkarsın ..daha hersey icin yolun başindasın
Buarada gerçekten mühendisliği bırakıp hemsirelige mi geçmek.istiyorsun kaldigin yerden devam etsene af maf oluyor
bos dusunuyosun kanka soyliyimteşekkür ederim dgs çalışıyorum çok istiyorum hemşireliğe geçmeyi ama işte 2 yıl sonra dahada küçükler olacak yaşım daha da büyüyecek şimdki sınıfımda da bakıyorum hepsi benden küçük bir kaç kişi dışında muhabbetleri ilgiimi çekmiyor çok çocuksu hareketleri var herşey zamanında güzel diye düşünüyorum
22 mi? 22 yas dedigin nedirki 25 yasinda unv baslayan cok kisi vardo sinifta 30 a kadae yolu war ve yasin cidden cok genchepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdımahmaklığım yüzünden
teşekkür ederim size özelden mesaj atabilir miyim?çok motive oldum mesajınızla:)))Benim komşum 75 yasında ünv ye gidiyor.
Çok hayat dolu bir Kadın.
22 yaşındasın daha hayat senin için yeni başlıyor.
Bu soruyu sormamış ol :)
zamanında okuyup yıl kaybetmemişsen ya da 1 2 yaş küçüklerle okumuşsan sorun yok ben 5 yaş küçük kuzenimle okuyorumbos dusunuyosun kanka soyliyim
Lise deyken kimya hocamızın bir sözünü hiç unutmam "Hiçbirşey için geç değil"hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdımahmaklığım yüzünden
Bunun nesine takiliyosun? Okumanın yaşı yok. Ayrica bazı insanin fitratinda okul yok yani belki de genç yasta hayata atilip ise baslasan kendine geleceksin.. Deneyimlemeden bilemezsin.. Bir ise gir calismaya basla ufak ufak ileride okumak hevesin olursa bu takintindan da kurtulursan yine sinava girer okursun. 22 yas nedir yahu yolun basi bile değil sacmalama pls...hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdımahmaklığım yüzünden
bende 97 liyim çok hata yaptım çok da yıl kaybettim 2000 lilerle kardeşimle kuzenimle okuyacak seviyeye geldim
haklısınız herşeye yeniden başlamam gerekiyor sanırım tüm yaşanmışlıkları acıları ardımda bırakarak:)Olan olmuş geçen geçmiş geçti diye üzülmek yerine bence önünüze bakin . 22 yaş daha çok küçük . Lütfen kendinizi toparlayın böyle omur geçmez
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?