Ben sizin ne hissettiğinizi anladım konu sahibi. O "ilerde taşıncaz inşallah" kısmına dikkat edin bence. Çünkü bana "taşıncaz merak etme" denilmesinin üstünden dört sene geçti. Başka şehire taşınma kararı almamız da benim en son boşanma kararım sonucu oldu. Kayinvalidem iyidir hoştur ama bazen öyle şeyler yapar ki, insanın sinir uçlarına dokunur. Ben de sizin gibi birden çocuk olursa naparım, diye düşünüyordum çünkü başımıza geleceği biliyoruz. Ondan bu endişe. Tek fark biz altlı üstlü oturuyoruz, lohusalıkta kendi annem de yoktu, kaynanam da yardım etmedi, ben de istemedim zaten. Eşimin erkek kardeşi kendi kardeşim gibidir, o benimleydi yemekleri vesaire yaptı. Eşim de görev yerine gitti. Kaynanam öyle bir çocuklaştı ki, en son uyandığımı anlayıp gelmesin diye evde ışıkları yakmıyorduk. Destek isteyen yoktu zaten, bari köstek olmasaydı. Eşim güya anneci değildir, en son mevzu "ben annemden ayrılmam" olayına evrildi. Ki kendisi başından beri görev gereği şehir dışındaydı, anneden ayrılmayan bendim. Velhasıl, ben de zorlamadım, kararına saygı duyduğumu ve bitirmek istediğimi ilettim. 180 derece döndü olaylar, Eylül'de taşınıyoruz. 4 senemi ve psikolojimi yedi bu süreç. Eğer taşınma tekrar sıkıntıya sokulursa boşanırım zaten. Demem o ki, atanın ve gidin. Kpss'ye daha sıkı çalışın. Kendinizi de bunaltmayın, siz yeterince dik durur ve imkanları sağlarsanız, eşiniz mecbur sizinle gelecek. O "taşınırız" laflarına da çok inanmayın, ben inandığım için bu kadar bekledim zaten. Yani konuyu sanki dört sene önceki ben açmışım gibi geldi
Siz çok ilerisini düşünmeyin, bugünü halledin. Umarım her şey istediğiniz gibi olur.