Erkekleri bir derece anlayabilirim ama çocuklarına karşı böyle davranmani anlamam. Bir sorun olduğu apaçık ve buradan cozume ulaşamayacağı da. O yüzden bir şekilde destek alman gerekiyor. Psikiyatriste görünmen hemen ilaç tedavisine başlanacağı anlamına gelmiyor.hep aynı hatta esimdeen önce bekarlık zamanlarımda ki flortlerimde görüştüğüm kişiden birden aşırı derecede soguyordum...hatta çok çocukça ama lise bir de çok hoslandigim hatta seviyorum dediğim bir çocuk vardı imkansız ve karşılıksız askdi :d sonra çocuk bana çıkma teklifi etmişti ..ettiği gün buz oldum çocuğa kabul etmedim ve o sayfayı orada kapattiim cocukda sasirdi kaldı bunun gibi birçok sey
Lphusayken bende senın gıbıydım hatta senden daha beterdim diyebilirim... psikiyatriye gittim en hafıf ilacı verdi ama emzirdiğim için süte karışıcagı için kullanmadım. Hep ilaçsız idare ettım dualar ettim. 13 ay emzırebıldım sonra psıkıyatrı ye tekrar gıttjm tedavıye başladım. Şmdi biraz daha iyiyimhiç uzatmadan örneklerle konuya geçiyorum.
örneğin : bir arkadaşıma bir gün veya birkaç gün çok çok iyi dostluk beslerken çok değer verirken , hiçbir şey yokken birden soguyabiliyorum hatta günlerce aylarca sesini duymak istemiyorum ama neden yok bana zarar verilmiş bir durum yok...ve beni en çok yaralayan çocuğuma eşime karşı hislerim...kontorlsuz bir şekilde çocuğumu çok seviyorum ama birgün birden uzaklaşıyorum ondan sanki ..tahammülüm bitiyor ters konuşuyorumama öte yandan mesela az önce yanımda uyuyordu babası odasına yatırırken götürme benle yatsın bu gece diye ağladım peşinden babasının kucağında odasına giderken ..aynı şekilde eşime karşıda öyleyim...bazen büyük bı kaybetme korkusu sevgi seli hürmetler saygı aşk hallerindeyim...bazende nefret edebiliyorum ..kokuyorsun diye sinirlenip bagriyorum örnek bu sadece...bazende sımsıkı sarılıp uyuyorum gece arkamı döndüm bana sarıl arkadan sımsıkı diyorum ...sabah oluncada gergin ters konuşan bi eş oluyorum ama bazı sabahlar da melek gibi oluyorum...buyuzden arkadaşlık ilişkilerimi de yurutemiyorum...bazen çok candan neşeli cıvıl cıvıl ,karşımdaki arkafasima sevgi dolu sözler söylerken , birden buz k esiliyorum sonra bu hareketlerine yansıyor doğal olarak bütün iliskelrim zedeleniyor ..ama beni en çok yıpratan çocuğuma karşı inişli çıkışlı duygularim...öyle yaramaz da değil 7 yaşında aklı başında yawrum..ama annesi pek sağlıklı değil galiba emzirdigim için psikiyatriye gidemiyorum ,psikolog da maddi durum el vermiyor....şimdi ben psikiyatrik ilaçlar kullansam duzelirmiyim...düzeltmek istiyorum sabit ruh halinde kalmak istiyorum...bu beni ve etrafındakileri yaralıyor ..birde bilginiz varmı ? psikolojide böyle bir hastalık varmı ? adı nedir bilgilenmek istiyorum..yeni doğan bebeğim var emziriyor olmasaydım koşarak giderdim doktora...ne yapmalıyım kendimi çok kotu bir insan gibi hissediyorum ...ama iyi yanımı da çok seviyorum ve çok seviliyorum ...bu gelen anormal hallerim de de herkesi uzaklastiriyorum kendimden...elimde değil (
ama psikiyatri ilacla tedavi eden dal degilmi ...ilaçsız başka ne yapabilirki bana ..psikologa gidemem maddi durum danErkekleri bir derece anlayabilirim ama çocuklarına karşı böyle davranmani anlamam. Bir sorun olduğu apaçık ve buradan cozume ulaşamayacağı da. O yüzden bir şekilde destek alman gerekiyor. Psikiyatriste görünmen hemen ilaç tedavisine başlanacağı anlamına gelmiyor.
Eski konuları ısıtıp ısıtıp yeni konuyu sabote ettiği için..Artık bu durum çok sıkıcı bir hal aldı.
İkizler burcu musunuzmesela birkeresinde arkadaşla plan yaptık çocuklarımızı eğlenmeye götürecektik plam yaparken çok mutlu ,karşı tarafı da motive eden enerji veren ben ertesi gün planın içindeyken mutsuz gibi içimden of niye geldim ki gibi hislerle beynimi yoruyorum ama elimde değil...ben öyle sürat aşık emerjisiz ölü ca kimse benle daha olan yapmak istemiyor çok haklılar
Daha dün açtı konuyu ama 40 ay yok arada. Bence hanımda psikolojik bir bunalım var. Destek almalı, duyguları karmaşık.Eski konuları ısıtıp ısıtıp yeni konuyu sabote ettiği için..Artık bu durum çok sıkıcı bir hal aldı.
En azindan teshis konulabilir cunku bu yeni baslayan bir durum degil.ama psikiyatri ilacla tedavi eden dal degilmi ...ilaçsız başka ne yapabilirki bana ..psikologa gidemem maddi durum dan
Doktor değilim tabi en kısa sürede bir doktora gitmeniz gerekir. Bana biraz depresyon gibi geldi. Belki lohusa depresyonu belki başka bir şey bilemiyorum. Ama belliki dolmuşsunuz ve bıkkınlık var üzerinizde. Doğru ilaçlar tabi iyileşmemize yardımcı oluyor ben de kullandım yaşadığım bazı durumlardan dolayı. Etkisini de gördüm. Ama bu birazda bizim çabamızla oluyor. En kısa sürede bir randevu alın kendinizi suçlamayı bırakın. Belliki şuan psikolojik olarak iyi değilsiniz.hiç uzatmadan örneklerle konuya geçiyorum.
örneğin : bir arkadaşıma bir gün veya birkaç gün çok çok iyi dostluk beslerken çok değer verirken , hiçbir şey yokken birden soguyabiliyorum hatta günlerce aylarca sesini duymak istemiyorum ama neden yok bana zarar verilmiş bir durum yok...ve beni en çok yaralayan çocuğuma eşime karşı hislerim...kontorlsuz bir şekilde çocuğumu çok seviyorum ama birgün birden uzaklaşıyorum ondan sanki ..tahammülüm bitiyor ters konuşuyorumama öte yandan mesela az önce yanımda uyuyordu babası odasına yatırırken götürme benle yatsın bu gece diye ağladım peşinden babasının kucağında odasına giderken ..aynı şekilde eşime karşıda öyleyim...bazen büyük bı kaybetme korkusu sevgi seli hürmetler saygı aşk hallerindeyim...bazende nefret edebiliyorum ..kokuyorsun diye sinirlenip bagriyorum örnek bu sadece...bazende sımsıkı sarılıp uyuyorum gece arkamı döndüm bana sarıl arkadan sımsıkı diyorum ...sabah oluncada gergin ters konuşan bi eş oluyorum ama bazı sabahlar da melek gibi oluyorum...buyuzden arkadaşlık ilişkilerimi de yurutemiyorum...bazen çok candan neşeli cıvıl cıvıl ,karşımdaki arkafasima sevgi dolu sözler söylerken , birden buz k esiliyorum sonra bu hareketlerine yansıyor doğal olarak bütün iliskelrim zedeleniyor ..ama beni en çok yıpratan çocuğuma karşı inişli çıkışlı duygularim...öyle yaramaz da değil 7 yaşında aklı başında yawrum..ama annesi pek sağlıklı değil galiba emzirdigim için psikiyatriye gidemiyorum ,psikolog da maddi durum el vermiyor....şimdi ben psikiyatrik ilaçlar kullansam duzelirmiyim...düzeltmek istiyorum sabit ruh halinde kalmak istiyorum...bu beni ve etrafındakileri yaralıyor ..birde bilginiz varmı ? psikolojide böyle bir hastalık varmı ? adı nedir bilgilenmek istiyorum..yeni doğan bebeğim var emziriyor olmasaydım koşarak giderdim doktora...ne yapmalıyım kendimi çok kotu bir insan gibi hissediyorum ...ama iyi yanımı da çok seviyorum ve çok seviliyorum ...bu gelen anormal hallerim de de herkesi uzaklastiriyorum kendimden...elimde değil (
Doktor muydunuz?Eski konularını bilmiyorum yada hatırlamıyorum ama ciddi bir kişilik problemi var bipolar olma ihtimali yüksek
hiç uzatmadan örneklerle konuya geçiyorum.
örneğin : bir arkadaşıma bir gün veya birkaç gün çok çok iyi dostluk beslerken çok değer verirken , hiçbir şey yokken birden soguyabiliyorum hatta günlerce aylarca sesini duymak istemiyorum ama neden yok bana zarar verilmiş bir durum yok...ve beni en çok yaralayan çocuğuma eşime karşı hislerim...kontorlsuz bir şekilde çocuğumu çok seviyorum ama birgün birden uzaklaşıyorum ondan sanki ..tahammülüm bitiyor ters konuşuyorumama öte yandan mesela az önce yanımda uyuyordu babası odasına yatırırken götürme benle yatsın bu gece diye ağladım peşinden babasının kucağında odasına giderken ..aynı şekilde eşime karşıda öyleyim...bazen büyük bı kaybetme korkusu sevgi seli hürmetler saygı aşk hallerindeyim...bazende nefret edebiliyorum ..kokuyorsun diye sinirlenip bagriyorum örnek bu sadece...bazende sımsıkı sarılıp uyuyorum gece arkamı döndüm bana sarıl arkadan sımsıkı diyorum ...sabah oluncada gergin ters konuşan bi eş oluyorum ama bazı sabahlar da melek gibi oluyorum...buyuzden arkadaşlık ilişkilerimi de yurutemiyorum...bazen çok candan neşeli cıvıl cıvıl ,karşımdaki arkafasima sevgi dolu sözler söylerken , birden buz k esiliyorum sonra bu hareketlerine yansıyor doğal olarak bütün iliskelrim zedeleniyor ..ama beni en çok yıpratan çocuğuma karşı inişli çıkışlı duygularim...öyle yaramaz da değil 7 yaşında aklı başında yawrum..ama annesi pek sağlıklı değil galiba emzirdigim için psikiyatriye gidemiyorum ,psikolog da maddi durum el vermiyor....şimdi ben psikiyatrik ilaçlar kullansam duzelirmiyim...düzeltmek istiyorum sabit ruh halinde kalmak istiyorum...bu beni ve etrafındakileri yaralıyor ..birde bilginiz varmı ? psikolojide böyle bir hastalık varmı ? adı nedir bilgilenmek istiyorum..yeni doğan bebeğim var emziriyor olmasaydım koşarak giderdim doktora...ne yapmalıyım kendimi çok kotu bir insan gibi hissediyorum ...ama iyi yanımı da çok seviyorum ve çok seviliyorum ...bu gelen anormal hallerim de de herkesi uzaklastiriyorum kendimden...elimde değil (
Hemşireyim oluyo mu :) teşhis koymadım farkındaysanızDoktor muydunuz?
bana da lohusalıktan sorumlulukların katlanmasından dolayı gibi geldi ama bilemedimama psikiyatri ilacla tedavi eden dal degilmi ...ilaçsız başka ne yapabilirki bana ..psikologa gidemem maddi durum dan
Herşeyi anlatmamışsınızki... Siz buzdağını anlattınız... Altındaki görünmeyeni siz biliyorsunuz.... Ne oldu bu neyin birikimi kimden kaynaklı.... Sorular bunlar..... Çözülmesi için yardım gerekli evethiç uzatmadan örneklerle konuya geçiyorum.
örneğin : bir arkadaşıma bir gün veya birkaç gün çok çok iyi dostluk beslerken çok değer verirken , hiçbir şey yokken birden soguyabiliyorum hatta günlerce aylarca sesini duymak istemiyorum ama neden yok bana zarar verilmiş bir durum yok...ve beni en çok yaralayan çocuğuma eşime karşı hislerim...kontorlsuz bir şekilde çocuğumu çok seviyorum ama birgün birden uzaklaşıyorum ondan sanki ..tahammülüm bitiyor ters konuşuyorumama öte yandan mesela az önce yanımda uyuyordu babası odasına yatırırken götürme benle yatsın bu gece diye ağladım peşinden babasının kucağında odasına giderken ..aynı şekilde eşime karşıda öyleyim...bazen büyük bı kaybetme korkusu sevgi seli hürmetler saygı aşk hallerindeyim...bazende nefret edebiliyorum ..kokuyorsun diye sinirlenip bagriyorum örnek bu sadece...bazende sımsıkı sarılıp uyuyorum gece arkamı döndüm bana sarıl arkadan sımsıkı diyorum ...sabah oluncada gergin ters konuşan bi eş oluyorum ama bazı sabahlar da melek gibi oluyorum...buyuzden arkadaşlık ilişkilerimi de yurutemiyorum...bazen çok candan neşeli cıvıl cıvıl ,karşımdaki arkafasima sevgi dolu sözler söylerken , birden buz k esiliyorum sonra bu hareketlerine yansıyor doğal olarak bütün iliskelrim zedeleniyor ..ama beni en çok yıpratan çocuğuma karşı inişli çıkışlı duygularim...öyle yaramaz da değil 7 yaşında aklı başında yawrum..ama annesi pek sağlıklı değil galiba emzirdigim için psikiyatriye gidemiyorum ,psikolog da maddi durum el vermiyor....şimdi ben psikiyatrik ilaçlar kullansam duzelirmiyim...düzeltmek istiyorum sabit ruh halinde kalmak istiyorum...bu beni ve etrafındakileri yaralıyor ..birde bilginiz varmı ? psikolojide böyle bir hastalık varmı ? adı nedir bilgilenmek istiyorum..yeni doğan bebeğim var emziriyor olmasaydım koşarak giderdim doktora...ne yapmalıyım kendimi çok kotu bir insan gibi hissediyorum ...ama iyi yanımı da çok seviyorum ve çok seviliyorum ...bu gelen anormal hallerim de de herkesi uzaklastiriyorum kendimden...elimde değil (
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?