Buyrun...Terapi Grubumuz :))

anzer bir noktadan sonra sen de yorulacaksın, belki de bu süreci böyle atlatmak daha kolaydır bilemiyorum, sen elinden geleni yapıyorsun karşında hala bekle, geleceğim vs. diyen bir adam var. bir gün uyanacaksın diyeceksin ben ne yapıyorum neyi bekliyorum ve bıçak gibi kesilecek ona olan ilgin bekle ve gör sadece...

jerry yaşadığı ilişkinin ardından acı bile duymadan bir başkasına ilgi duyabilen bir erkek genelde sonraki ilişkilerinde de aynı rahatlıkla hareket ediyor. biz gördük ki dağılıyoruz, paramparça oluyoruz, yaşadıklarımız iz bırakıyor aynı tecrübeyi göz göre göre yaşamak sadece bir darbe daha vurur insana... 4 yıllıkla tanıştığımızda aşk acısı çekiyordu, aldatılmıştı ve epey zaman geçmişti kıskanmak şöyle dursun bu durumdan memnun bile olmuştum biliyordum ki beni de severse sevgisi gerçek olur bu nedenle hiç tereddüt dahi etmemiştim onunla başlarken. diğer insan sevgilisi varken benimle görüşüyormuş biliyorsun çok sonra öğrendim bunu maillerinden tarihleri karşılaştırıp... kızdan ayrılıyor 1 hafta sonra bana aşkından ölüyor o ilişki ne oldu? yaşadıkları nereye gitti? bende de aynısı oldu işte, adam yazdı birilerine tüm yaşananlar, emekler silindi bir anda, ardında ne bırakmış, ben acı çekmişim çekmemişim umrunda bile olmadı.
 
Son 4-5 sayfayı okuyamadım. Pardon ama yuhhh diyorum. Ne kadar basit indirgemiş bu adam yahu, ayrıl flörtleş vs vs. Biz hala ex diye diye çırpınıyoruz, bu adam çabuk atlatmış Hani bazı insanlar vardır eskisiyle yürümüyordur ayrılacaklardır, o sırada yeni birinden hoşlanmaya başlarlar, çok hoş olmasa da ne biliyim kalbe söz dinletememe olayı olabilir. Bir yere kadar hoş görülebilir. Ama ne biliyim bu adam pek güven vermedi bana, çok ani geliştirmiş her şeyi. Sen söylemişssin açıkça, biraz da o düşünsün dursun bakalım ohhh
 

cookkk haklisin..
Bugunune bakip gelecegi tahmin edebiliyor insan. Ondan burda bahsetmemin sebebi, onun hakkinda cok konustum basta ve gelismelerden haberdar olmak istersiniz diye dusunuyorum, yoksa onunla bir iliskiye baslamak gibi bir dusuncem yok. Ve olacacagini da hic sanmiyorum. Bir aciyi daha yeni yeni atlatmisken, bir baska aciya yelken acamayacagim ((= Adam gibi adam istiyorum. Daha baslamadan, sonunu dusunecegim birsey istemiyorum..
 

Evet herseyi hizli yasamak konusunda masallahi var
Hala ayriligin sokunu yasiyor aslinda cunku kizla ayriligindan ve iliskilerinin temellerinin uyumsuzlugundan bahsediyor. Hemen atlatmis ve yeni bir iliskiye hazir hale gelmis olsaydi konusunu dahi acmazdi diye dusunuyorum. Bu konu gerci beni ilgilendirmiyor. Kimsenin sacma sapan hayatina uyum saglamaya calismayacagim, kendime uygun birini bekliyorum. Burdan taliplerime sesleniyorum, gelsinler tanisalim
 

biliyorum düşünmediğini, biz de insan tanıyoruz bu sayede sen anlattıkça:) ben yazmak istedim sadece acı tecrübelerimizi paylaşıyoruz işte. benimki öyle düşüncesiz, öyle duygusuz biriydi ki şimdi aklıma geldi 1 ay sonra düğün vardı davet etti beni başlarda onun bu hızından çok rahatsızdım gitmek istemediğimi söyledim ilk aydan aileye vs. girmek istemediğimi ki iyi ki de gitmemişim. evlenen arkadaşı eski sevgilisinin en samimi arkadaşıymış( bunu da kendim öğrendim!) ve o kız da orada olacaktı. insan biraz düşünür, utanır, beni görse orada o kız ne hisseder der, gözüne sokmaz umursamadığını bu kadar. bilseydim hiç başlamazdım... bazı insanlar gerçekten öyle zehirli oluyor ki bir kez bulaştı mı sana o zehri ne kadar zaman geçerse geçsin akıtamıyorsun üzerinden. insanın kedisi, köpeği ölünce evden kaçınca acı duyuyor da bir insan çıkıyor hayatından umrunda olmuyor. pes doğrusu...hala insanım diye de ortalıkta dolaşabiliyor...
 

Belki eski sevgilisine seninle hava atmayi planliyordu..
nasil bir insanmis ya.. benim de anlamadigim, bu kadar kotu ozellikleri olan birini sevebiliyorsun da, bundan sonra artik ne severim, ne sevilebilirim nasil diyebiliyorsun?
 

Bende öyle düşünüyorum.. Daha öncede yaptığı şey normalde neden ona inanıpta bekleyeyim ki..
Hem barışmak istiyor hemde bi ışık gördüğü an yine ilk benden fedakarlık bekliyor.. Ama bu sefer beklediğini göremeyecek en kısa sürede gelirse ne ala (barışmak değil sadece konuşmak için üstelik) ama hala nisanın sonu derse dediğin gibi konuşmam aynen..
 
Kendini oyalamak için yeni bi ilişkiye başlayabileceğini sanıyor demek ki, kendi de farkında değil baksana hala ondan bahsediyor ise. Ki normali budur zaten, ancak adam atlattığını sanıyor yazık

Ay tabirin çok hoş yaa, bana da moral oldun, ben de taliplerimi bekliyorum
Tanışmak kolay da aşık olmak zor. Ben ex için baya sinirlenmeye başladım bu aralar. Hani üzülüyodum ben onu karşılıksız sevsem yeterdi diye, yanılmışım. Farkettim ki o adam beni insan yerine bile koymadı, bi cevap vermeyi çok gördü. Tamam aşık olmak zorunda değil, ama en azından olumsuz bi yanıt vermek bu kadar zor muydu. Bana hiç saygısı yokmuş o kadar ay görüşür iken, sinirlendim yahu, ruh hastası pislik En azından bu sinirli modda olmak daha iyiymiş.
 

3 ay önce birden bitti aten herşey kafamda da kalbimde de.. Önceden içimdekileri söylemeden rahatlayamazdım ama sustum hiçbişekilde iletişime geçmedim.. İçimdekiler bende kalsın dedim.. Ama 10 gün kadar önce yıldönümünde o kadar çok mesaj atıp pişman olduğını söylediki yine şans vermek istedim pişman olmamak adına sanırım.. Ama dediğin gibi karşımda hala benden fedakarlık bekleyen birisi var..
Bu arada kızlar annem "seviyorsan bekle diyorum ben" dedi, ama hala işsiz olduğunu duyunca "neden geliyor o zaman insan kendini düzeltir hiç değilse öyle çıkar karşına böyle durumda" dedi ve haklıda..
 
Belki eski sevgilisine seninle hava atmayi planliyordu..
nasil bir insanmis ya.. benim de anlamadigim, bu kadar kotu ozellikleri olan birini sevebiliyorsun da, bundan sonra artik ne severim, ne sevilebilirim nasil diyebiliyorsun?

tabi canım 2. gün de ailesiyle tanıştırmak istemişti bu ne hız değil mi? ama ailesi hep bunu küçümsermiş, eski sevgilisini de küçümserdi hatta arkadaşları sana hiç uygun değil dermiş sanki hepsi çok insancıl, kültürlü kişilermiş gibi! kızı bir yere bile götürmezmiş utandığı için, ayda bir görüşür saatleri sayarmış buluşma bitsin diye ama kıza yazdığı mailleri bir görsen sanırsın aşkından ölüyor... aynı gece bana mesajlar yazıyor aşkını ilan ediyor... arkadaşları elini öperdi beni gördüklerinde bu kızı nasıl tavladın diye. iş görüşmesinde, mülakattaymışım gibi eğitimim, sosyal becerilerim, zekam söz konusu olurdu ama asla beni yüceltmek değildi amaç "bak ben böylesini bulurum" demekti tek derdi... arkadaşlarını da küçümserdi, onların kendisini aşağı çektiğini söyler yine de peşlerinden ayrılmazdı. okuduğu 1 kitapla, ismen tanıdığı 2 besteci ile kendini ulaşılmaz sanırdı.

kendime kızıyorum çünkü, insan sarrafıyım derdim zerre tanıdığım yokmuş insanları, sezgilerim güçlüdür derdim ne sezgisi dünyanın en büyük ahmağıymışım, kanmam derdim öyle bir kanmışım ki 2 yılım gitmiş. duygularım ölmüş gibi, yaşam sevincim gitmiş, kendime güvenimi yitirmişim. güzel bir ilişki yaşayıp da bittiğinde acı bile çeksen hayata umutla bakıyorsun yaşamadan anlamazsın ki umarım hiçbiriniz yaşamazsınız da böyle bir adamla olunca kendini cehennemin en alt katmanlarında gibi görüyorsun. travma yaşıyorsun, her yalan, katlandığın her acı, her haksızlık uykularını kaçırıyor. sanki kalın duvarlar var etrafımda ondan sızamıyor kimse. yoksa herkes kötü, erkekler de aldatır, yalancı hepsi zaten gibi bir genelleme yapmıyorum, karşıma çıkan insanların samimiyetine de inanıyorum hatta ama ben tükenmişim o kötü işte. sevgiden, aşktan soğumuşum.
 

Daha cok duygu dalgalanmalari yasarsin. Suan onu suclamana sevindim cunku insan genelde bunlari dusunup, onu suclayip, sonra onun sacma hareketlerine mantikli bi sebep bulmaya calisip, sonunda yine kendini suclayip kahroluyor ((=
Erkekler bizim gibi ince dusunceli insanlar degiller ne yazik ki.. Nasil bu kadar umursamaz olabiliyorlar hayret ediyorum.. Ama oyleler iste.. yapabilecegin en iyi sey onu dusunmemeye calismak olacak. Ve tabi yeni insanlarin hayatina girmesine izin vermek..
Ben illaki yuregimi yerinden oynatacak bir ask aramiyorum. Ama sevip guvenebilecegim, huzurlu bi beraberlik ariyorum sanirim..
 
Onun hareketlerine mantıklı açıklama buldukça kendimi suçluyordum evet. Ama artık mantıklı açıklama bile bulamıyorum, mantık aramıyorum adamda, bana ne canım yeter artık kendimi mahvettiğim. Tamam kalbimde hala o var ama artık mantığım ağır basıyo. Duygularımı görmezden gelmeye çalışıyorum.

Bi sürü randevuya çıktım bi de üstüne üstlük, tabi kimseye ümit vermedim açık ve nettim o ayrı. Hayatıma başkası girsin de ona aşık olayım istiyorum. Ama tanıştığım bi adamdan elektrik alamayınca direk kestirip atıyorum. Bende hep ilk görüşte elektriklenmeyle gelişiyor çünkü aşk durumu Amaaan ben de senin dediğin gibi düşünmücem artık daha fazla, en azından kendimi oyalıyorum, napıyım zamanla aşkım geçince düşünürüz
 

Yasadiklarina cok uzuluyorum ama sen hepsini kendi sevginden yaptin.. Sen bir iliski yasamak icin uygun bir insansin, sadece secimin yanlismis.. Her turlu sacmaligina yok yere katlandigini sanmiyorum, bir sekilde sana katlanma gucunu veriyordur, artik guzel sozleriyle mi, gelecek hayalleriyle mi, kadere inanciylami neyse artik ama seni inandirmis. Burda inandin diye sen suclu degilsin ki, yalan soyledi diye suclu olan o. Astan, sevgiden soguyacagina o kisiden sogu.. Bak hepimiz yaziyoruz, hangimizin eski sevgilisi boyle icten pazarlik yapmis biriymis? Hepsinin tabi abuk subuk bi suru huyu var, kimi aldatiyor ama hic olmazsa ucundan tutulacak guzel bi yasanmislik birakiyorlar.. Senin ki ozel.. Bu kisiye denk geldin diye kendine omur boyu boyle sevgisiz yasamak gibi bir ceza vermemelisin.

Kimse insan sarrafi olmak zorunda degil, 80lik bilge gibi davranmamiza da gerek yok, 20lerinde bir insan dunyadaki herseyi cok iyi bilecek diye birsey yok.. Hata yapabilirsin, hataya suruklenebilirsin, yalanlara inanabilirsin.. Tecrube zaten boyle birsey degil mi? Ama bir tasta dustun diye, ne diye dustugun yerde kalmak gibi bir gucsuzluk, tembellik, yilmislik gosteriyorsun ki? Yine kalk, yine yuru, yine dus, ama sonra yine kalk.. Oldugun yerde kalmayi secersen, evet oldugun yerde oyleee kalirsin. Ama kalkip, yurumeye devam edersen, duse kalka da olsa mutlaka gitmek istedigin yere sonunda ulasirsin..

Kendine guvenini bu kisi sarmis.. ne sacma.. hic gerek yok. beni herkes kandirir galiba cok saf bir insanim falan diye mi dusunuyorsun? Askin kendisi aptallik degil mi zaten? Herkesten cok ona inanmak istersin vs.. Ama bak asksiz cok mutsuzsun.. Ve diyorsun ki, hayatim boyunca boyle olacak. Bence olmasin. Yalnizken mutsuzsun. Kalbini baskalarina acmalisin
 

yani.. boyle seyler bir anda oluyor.
zorlamaya gelmiyor. hic icinin isinmadigi bir insanla yapamazsin..
bende boyle ocak ayinda bir cocukla iki gun cikmistim. ilk gun kahve ictik. ikinci gun romantik bir yemek yedik.. yani o romantik yapmaya calismisti ortami. mumlar, guller, los isik bi restorant ve saraplar, ama olmayinca olmuyor. o gunden sonra bi daha o cocukla gorusmedim hic icim isinmamisti. evet elektrik almak onemli
 

biz kızılderili atasözü der ki başkasının ayakkabılarıyla bir mil yürümeden onu anlayamazsın ya da öyle birşeydi işte:) empati çok insani bir özelliktir de karşı tarafta olmadığında yalnızca insanı tüketir. hepimizin temel sorunu zaten karşı tarafın mantıksız davranışlarına mantıklı gerekçeler bulmak. bu yüzden affediciyiz, herşeyi anlama gayreti içindeyiz ama bizi düşünen kim? karşılıksız olduğunda bu eğilim istismar edilmeye başlanıyor. kimse de bizim için "x ne yücegönüllü, empati yeteneği ne gelişmiş bunu kaçırmayayım elimden hak ettiği sevgiyi vereyim" diye düşünmüyor:) en hafif tabirle enayiliğimizle başbaşa kalıyoruz ve karşı tarafta ego şişmesine neden oluyor.

kendimizi yenilemeden ne kadar zorlasak da kişiler değişse de bizim davranışlarımız aynı kalır ve yine aynı noktaya ulaşırız hayatımız da bir tekrardan ibaret olur. içsel bir devrim lazım
 

Ayy dışarıdan bakınca ne hoş dimi, romantik adam mumlar falan filan sözde öyle adam isteriz Ama işte içinden gelmeyince olmuyor. Artık bekliyorum böyle karşıma biri çıkıcak da karşılıklı elektrik alıcaz diye. Platonik olmak istemiyorum yine
 

hayalini kurduğum biri vardı yıllarca en ince ayrıntısına dek düşlediğim... bana kendini öyle tanıttı, biraz kader, Allah sözleri ile de soslayınca heh dedim o geldi mucize oldu. herkesin hikayesini okuyorum, insan aldatır, nefsine yenik düşer, yalan söyler kendinden kaçmak ister, sıkılır ne istediğini bilmez, kaçar güçsüzdür, insanız herşey olabilir de tüm kötü nitelikler bir insanda nasıl toplanır onu anlamıyorum... mesele misal feysbuka girmesi değil, 1 yıl fetva verip orayı şeytanın yeri olarak görüp yeminler edip orada olması ve sonra ne var canım herkes giriyor diyebilmesi... mesele arkadaşlarına düşkün olması değil aylarca asosyal olduğunu söyleyip kendi isteği ile o ortamdan koptuğunu değerlerini yitirdiğini ve onlarla asla aynı kafada olmadığını söyleyip peşlerine düşmesi, hayatına birçok kadın girmiş olması da sorun değil 8 yıldır kimsenin eli elime değmedi diyip de yüzlerce kadının 1 yıl sonra ortaya çıkması...evlenmekten korkusu olsa onu da anlardım sorun evlenmek için ağlayıp yalvarması... herşeyin yalan olması... mesela diyor ki ben hiç düğünlerde oynamadım, dans etmeyi bilmem bir köşede oturdum ömür boyu hep yabancı hissettim kendimi diyorum ki bu mucize çünkü ben de öyleyimdir, çok samimi arkadaşlarım da olsa hep bir yerde yabancı hissederim kendimi herkese, ama bakıyorum adam düğünde göbek atıyor şok geçiriyorum hangisi diyorum gerçek olan o sözleri söyleyen kim... terk etmeden 3 gün önce benden önce ölürsen ben başkasını bulmam sen bulur musun diyor bulacağım korkusu ile kavga çıkarıyor 3 gün sonra gidiyor 8 ay geçiyor aklına bile gelmiyorum. din konusunda bana baskı yapıyor, ailemin alkol kullanması ayda yılda bir bile olsa onu huzursuz ediyor, içki giren evden hayır gelmez diyor bir bakıyorum arkadaşında toplanmışlar herkes içiyor e değerlerin vardı ne oldu? herkes içiyor canım ne var diyor... düşünsene yaşanan travmayı. bana 2 yıl kendimi kusurlu hissettirdi inancın eksik dedi, çok geziyorsun, msn kullanıyorsun vs. kendimi ona göre şekillendirdim şimdi de ben gezemedim diyor beni terk ediyor. yaptıklarının yanına kar kalması içimi acıtıyor, bu basiretsizliğine üzülüyorum verilen onca emeğe...

defalarca evlenmeyelim arkadaşlarınla gez hazır değilsin demişim ağlıyordu kendini yerlere atıyordu, ot gibi hepsi ne gezeceğimonlarla kocaman adam oldum evleneceğim ben evlenmeyeceksek ayrılalım diye. bu şımarıklık fazla değil mi? kimsenin bu kadar bencil olmaya hakkı yok. neden böyle yaptın istemeye geldin dediğimde " sana ne canım öyle istemiş sen mi karar vereceksin ne isteyeceğime" diye cevap geliyor. feysbuka neden gizlice girdin dediğimde sen izin vermezsen kadınlara yazmama ben de öyle girerim diyen birini... Allahla konuştum ben orda işler rahat vicdanım da rahat diyen bir adam... insanın ruh sağlığı durup dururken bozulmaz böyleleri bozarmış yoksa bunca yıl depresyona bile girmemiş biriydim ben ama ben de insanım bir yerde artık dağılıyorum. kendi başıma da bu kadar ilerledim işte dahası elimden gelmiyor...
 

Ne güzel anlatmışsın, ben böyle kafamda kurup durdukça karşımdaki adam "Aaa rapunzel ne yüce insan, tam sevilmeklik değer verilmelik bi kadın" demiyor Ben bildiğiniz enayiyim zaten, orası kesin Hele adamın ego şişirmesi olayını çooook güzel yaptım, aferin bana. İçten içe bakış açımızı değiştirerek iyileşeceğiz=) Ve senin yazdıklarını da okudum, benim derdim için bile bak ne güzel yorum yapıyorsun, sadece kendi derdine çare bulamıyorsun. Aşktan vazgeçip kendini kapatma, her ne kadar duygularım şu an böyle demese bile mantığım diyor ki bir şekilde yine aşık oluruz. Ben kalbimde ex varken randevulara çıkarak hoş bir şey mi yaptım, hayır, onlarla olmucağını da biliyodum. Ama onlara ümit vermediğim için için rahat. Kendimi kapatmadım, kendi iyiliğim için denemek için ve ümit edebilmem için bunu yapmam gerekiyordu. Ex i düşünmekten kurtulabilmem için kendime iyi gelen şeyi denedim en azından. Randevuya çık demiyorum ama bakış açısı olarak öyle ümitsiz konuşma lütfen. Biliyorum söylemesi kolay lafta. Ben de daha geçen hafta bile ölüyorum sanıyordum, ama adamın ne kadar düşüncesiz davrandığını farkettikçe ve yaptıklarında mantık aramamaya başladıkça, aşk ile nefret birbirine girdi.
 

yasadiklarini kabul edemiyorsun. Yenilgiyi, kandirilmis olmayi, herseyin yalan oldugunu kabullenemiyorsun ve bu senin iyilesmene engel oluyor. ne kadar dusunsende, her hareketi, konusmayi, olaylari analiz etsen de gecmis degismeyecek.. Yasanilanlar yasanildi. O adam senin gozunu boyamak icin hayalindeki adam tipine burunmus. Ama oyle biri degilmis. Yani asik oldugun kisi kendisi degil, maskesi.. Sen onun kullandigi maskeyi sevmissin ama o da hayatinin sonuna kadar maskeli gezemz ya cikarip atmis.. Bunun seni sarsmasini anliyorum ama sen de artik onun kotu bi insan oldugunu, yasadiklarinin malesef aci ama gercek tecrubeler oldugunu ve en onemlisi bunlarin hepsinin gecmiste kaldigini gormen lazim. bu yasananlari daha fazla bugunune ve yarinina tasima. Evet kabullenilmesi zor, bu kadar fedakarlik yapip sonunda hersey bir yalandi demek zor, ama zor olsa da bunu yapmalisin.. Bu kisiyi sevdigini sanmiyorum. Sadece yasanmislik ve kendini enayi gibi hissetmene sebep olan seyler huzurunu kaciriyor. Ve bir de yalnizsin... Bunu kucumseme. Senin suanda yalniz olman bugunleri atlatamamanda en buyuk etkenlerden biri. o kusrtaki (su koyan) kisiyi dusun.. Eger sana uygun biri ciksaydi, suan coktan yeni bir hayata yelken acmis olacaktin.. Suan yasadigin, kotu anilarin ustune, iyi anilarin olusmamasi. Ve yalnizligini beslemeyi hedefliyorsun suanda. Ki cok kotu bi noktadasin. Sana iyi gelecek seylerden kendini iyicene soyutlayip, kendini bunalima surukluyorsun veya icinde oldugun bunalimi besliyorsun. Boyle yapma, acik ol. Ne istediginden cok neye ihtiyacin olduguna odaklan.. Onu dile.. Ben inaniyorum. Allah mutlaka herkesin gonlune gore verir.
 
Son düzenleme:

yıllarca hapis yatmış, türlü işkencelere maruz kalmış birini sonra hayatın içine döndürdüğünde sudan çıkmış balık gibidir ve adapte olmakta zorlanır:) fazla dramatize etmiş gibiyim farkındayım ama fiziksel işkenceden bile belki de daha ağırdır manevi baskı ve ruhsal/ psikolojik şiddet. ben de durumumu biraz buna benzetiyorum. gök aynı gök, deniz aynı deniz ama ben aynı değilim, eskiden sabah uyandığımda yalnızca hayatta olduğum için şükreder, denizin kokusunu duyduğumda dünyanın en mutlu insanı olur mutluluğun yalnızca kendi içinde yakalanabileceğine inanırdım, şimdi bir yara var içimde kapatmaya çok uğraştım kapandı sandım bir anda yeniden su yüzüne çıkınca umutsuzluk da ağır bastı haliyle:)

ben de birileri ile görüştüm, randevu gibi değildi de arkadaşlarımdan misal ayrılığımla birlikte farklı yaklaşımlar gördüm. bu sayede kadın- erkek arkadaşlığına da iyice inancımı yitirdim:) saatlerce sohbet ettiğim, her kötü anımda yanımda olan, sadakatinden asla kuşku duymayacağım insanlar var çevremde hatta biri beni tavlamak için feysbuk şifresini bile vermeyi önermişti ( işin şakası tabi bu da o çok ciddiydi yaşadıklarımdan sonra ) ama aşk hastalıklı bir his. aşkı ne şekilde yaşayacağımıza da kime aşık olacağımıza da maalesef karar veremiyoruz. yoksa şu 8 aydır ardından gözyaşı döktüğüm kişiyle normal şartlarda arkadaşlık bile kurmazdım, 27 yıl bir erkekte beni iten ne varsa, kimde neyi kınadıysam hepsi kendisinde toplanmıştı.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…