eşimle tanıştıgımda, iyiki bu zamana kadar kimse olmadı hayatımda diye düşündüm hep, öylesine büyük bi aşkla baglandık birbirimize, hemen evlilik kararı aldık, hersey güzel gibi giderken işin rengi onun kalitesiz ve aşağılık kompleksli ailesiyle tanışmayla değişmeye basladı.. inanın, fitne yalan iftira kompleks her türlü çamura sahip olan insanlardı ve yanlış anlasılmasın, zengin degiliz fakat görgülü bi aileden geliyorum, toplum içinde insanlıgından dolayı parmakla gösterilen babam annem, bu kalitesiz insanların ilk hedefi oldu.. ablası kardesini, annesi oglunu kaybedecem korkusuyla beni ve ailemi acıtmak için her türlü oyuna basvurdular ve benim o çok guvendigim sevdiğim ne yaptı? mutlaka ama mutlaka onları haklı cıkaracak bişey buldu, rezilliklerini örtmek için beni kırdı.. en acısı da eşimin annesi ve ablasından bi farkı olmadıgını ve hatta onlardan 5 adım önde oldugunu görmek oldu.. düğüne kadar pürüzler cıksa da, olsun nişan sürecinde yaşanır böyle seyler diyerek iyi niyetle hep kapattık.. yalnız kısa nişan dönemimizde o aileyle ne zaman bir araya gelsek, bizce bi sorun yokken, arkadan bişeyler üretip hep kıyameti kopardılar.. düğünde güya sorun yokken, benim her türlü cömertliği ve fedakarlığı yapan ailemi altın çalmakla sucladılar ve babam bunu kaldırmayınca (normal olarak) bi sürü sıkıntı yasandı.. balayında anne ve ablasının kışkırtmasıyla sevgili eşim bana bir sürü hakaret saydı.. öyle bi şoktaydım ki, ne oldugunu bile anlamadm. daha başındayız dedim.. alttan aldım ama sustukca esim de ailesi de kendilerini haklı sandılar.. eşim babama hakaret dolu msjlar yazdı, bana sürekli psikolojik baskı uyguladı.. affettik, şans verdik ama öyle tuhaf ve korkunc insanlar ki, kendilerine yapılmayan şeyleri üretip kriz çıkarırken, insanlara yaptıkları rezillikleri amaaan ne var sanki diye görürler.. suc bastırma ve yalandan aglayıp acındırma had safhada.. ve eşimin aşağılık kompleksi beni ondan uzaklaştırdı.. hep sefkatle sarmaya calıştım ama içimden bana ait olmadıgını ve her an yine kırabilecegini atamadım hiç, zaten hiç yanıltmadı.. dengesiz, kompleksli, paranoyak, kinci, intikamcı, empati kuramayan, suc bastıran, narsist bi adam.. benim degerlerimin cevremin önemi yok hiç onun için.. kendi basit annesinin gönlü olsun da ne olursa olsun.. gelinleri baba evine göndermenin marifet sayıldıgı bi ortam, oylesine ayak altı insanlar, yani mesele maddiyat degil asla.. ve eşim beni sucum olmadıgı halde en ufacık seylerde boşanmayla korkuttu ve aldı evlilik yıldonumunde tartisarak baba evime getirdi.. 1 hafta gecmeden de perişan halde elime ayagıma dustu, hatasini herseyi anladıgını benden baska kimsesinin olmadıgını vs vs söyledi, ben davamı actım ve vazgecmeye niyetim yokken, duygusallıgımın etkisiyle bi umit dinledim soylediklerini ama konuşmalarından az bucuk görüyorumki, o kompleks kibir empatisizlik yine duruyo aynı yerinde ve kesin olarak boşanma kararı alıp irtibatı kestim.. ilerisinden, belirsizlikten korkuyorum, ama Rabbime sıgınıyorum.. inşaAllah daha kötü şeyler yaşamam..
ama size tavsiyem, asla ve asla evlilik kararını aceleye getirmeyin, yani süre açısından değil, aşıkken her hatasına kör oluyosunuz, simdi ben ozamanları düşününce kendini o gunlerde de belli ettigini görüyorum, ama ben örtbas etmişim hep, hersey acıkca belliymiş.. insanlara kuşkuyla yaklaşın demiyorum asla ama hemen de mükemmel biri diye emin olmayın, ailesini tanıyın, aileler bir araya gelsin, uyuma önem verin.. ve anacı, kibirli, kompleksli, takintili, SUC BASTIRAN insanlardan uzak durun.. dualarınızı bekliyorum