çevremdeki bazı bayanlar hamile kalınca hemen işten çıkıyolar hiç bi iş güç yapmıyolar bidepflayıp pofluyolar çok zor yok bilmem ne
ben cumartesi çalıştım pazar gecesi doğuma gittim hamileliğimde bi ayaklarımı uzatıpta evimde dinlenemedim sabah 6 da kalk işe git işten çık eve git alış veriş yap yemek, bulaşık,çamaşır yıka ,eşim sağ olsun ev işlerinde yardımcı oluyodu ama benim yine pestilim çıkıyodu bu yoğun tempoya dayanamadı kuzum erken geldi
bebeğim şuan 7 aylık ve halen çalışıyorum pazar akşamı kayın valideye bırakıyoruz bizde orda kalıyoruz
sonra eve geçiyoruz çarşamba günü bebeğimi kayınvalidemden alıp anneme götürüyorum hafta sonuda bebeğimi alıp evime gidiyorum yoğun bir tempo içerisinde yine aynı şekilde çalışıyorum.
Bir daha hamile kalırsam ( şuan gerçi 2, çocuğa cesaret edemem ) bende naz yapcam oturduğum yerden kalkmicam devamlı karnımı tutcam onu istiyorum bunu istiyorum dicem
öleler daha kıymetli oluyo
haklısınız.. Nazlanıp kendi canının kıymetini bilen hatunlar daha kıymetli oluyor.. Allah size de sabırlar versin..
çalışan kadın olmak çocuk doğduktan sonra zormuş, çocuk yokken bi şekilde idare ediliyor.
bebeğim 5,5 aylıkken işe döndüm , ona bakmak için babane dede bizim yanımıza geldiler, hiçi çocuğa bakmak için bizde kalıp h.sonu evlerine gidiyorlardı çünkü evleri bize oldukça uzaktı, hem şirketin maaşlarımızı veremiyor olması hemde beraber yaşamın zorlukları derken işten ayrıldım . 6 ay kadar evde kaldım ancak bu dönemde maddi açıdan zorlandık ve bende açıkcası evde olmaktan bunaldım ve tekrar işe döndüm, amacım bi süre yine beraber yaşayıp sonra kreşe vermekti. ancak 4 ay çalışabildim ve evde yaşanan sıkıntılardan dolayı yine ayrılmak zorunda kaldım .
3 aydır evdeyim. canım hiçbirşey yapmak istemiyor. çalışırken yaptığım ev işinin yarısını anca yapıyorumdur. enerjim yok, zaten 2 yaşındaki kızımın 2yaş sendromu bezdirdi üzerine anca yemek yapabiliyorum gün içinde..
Bazen ilk evlendiğim dönemleri çok özlüyorum. çocuklu hayat tek başınayken çok çok zor.
kreşe alışırsa hiç düşünmem dönerim iş hayatına. Evde oturdukça köreliyor, kendine güvenini kaybediyor mutsuz oluyor insan.
son zamanlarda öyle bunaldımki, benle aynı sorunları yaşayan hemcinslerimle paylaşmak istedim tüm bu sorun ve sıkıntılarımı.. hem çalışan hem evli hemde çocuk sahibi bi kadın olunca zorlaşıyo hayat ister istemez.. sabah 7 de kalkıp akşam 5' e kadar çalışma hayatı.. Evde çocuğumla ilgilenip temizlik.. yemek vs.. zamanla yarışır haldeyim.. kendime ayıracak vakit hemen hemen yok gibi.. sadece koşturmaca.. Ev hanımlarını gerçekten kıskanır hale geldim.. Bekarken çalışmak kolayda evlendikten sonra hele çocuk olduktan sonra hayat acımasız bi hal alıyo.. ikinci çocuğu çok istememe rağmen cesaret edemiyorum artık.... Tüm samimiyetimle söylüyorum artık kendimi kadın gibi hissetmiyorum.. ev hanımlarının çalışan kadınlardan çok daha şanslı ve değerli olduklarını düşünür oldum... Mutlaka onlarında kendilerine göre sorunları illaki vardır ama en azından kendilerine vakit ayırabiliyorlar.. Özgürler en azından.. hem işte hem evde deli gibi bir koşturmaca.... Tüm bunların değeri bilinse bari.. benim durumumda olan hemcinslerim bu konuda neler düşünür acaba.... tüm bu koşturmacada kendinize vakit ayırabiliyomusunuz.... Bu sorumluluk sizleride yoruyormu?? paylaşalım istedim..
Haklısınız.. Nazlanıp kendi canının kıymetini bilen hatunlar daha kıymetli oluyor.. Allah size de sabırlar versin..
vallahi böyle konuşmayın bence sağlıklı bir hamilelik geçirmişsiniz en azından nazlanmak olamaz bence aksi olursa,benim tansiyonum yerlerde sürünüyordu hiç bir lokma yiyemiyordum değil aşermek annem ağzıma haşlanmış patatesleri zorla sokuyordu. Ilk 4.5 ay böyle gitti eşim kayınvalidem annemler bana iyi baktılar sağolsunlar,yataktan kalkamadığım halde ayıp olmasın diye salona gidip oturduğumda zorla ayağımı uzattırırlardı.o öğürmeleri hele ki midende irşey yokken sanki artık zorundan miden ağzından çıkacakmış gibi çıkarmalarım olmasaydı kimse beni nazlandırmasaydı evimin işine ben baksaydım,haa çocuğumun sağlığı için de yine de abartmazdım koşturma olayını ozaman da, ne olur ne olmaz herkül değilim sonuçta can taşıyorum.baksanıza arkadaşın çocuğu bu yüzden 7 aylık doğmuş :/
Benim kendi isim oldugu icin sizlere göre biraz daha avantajliyim. Erken kalkmıyorum ama saat 8 9 a kadar çalıştığım günler oluyor. 4 yıldır evliyim 4 aydır anneyim. Cocuk yokken zorlandığım oluyordu. Cocuk olunca daha da zorlandım. Yoruluyorum
Ama yine de hic bir sekilde ev hanımı olan kadınlara özenmedim ozenmem de. Allah beni evde oturtmasın:) dogum zamanı bile cok zorlandım.
Ben esimi iyi alistirdigimi düşünüyorum. Her seye yarimci olur yapar. Simdi cocukta da oyle. Ben emzirip altını değiştiririm üstüne yikarim akşamları :) sagolsun hic sesi de çıkmaz.
Tabi ben eve 15 te bir kadın alıyorum. Ev ısı de cok yormuyor . Yapabiliyorsanız onu yapın. Bence çalışmak gibisi yok. Ne kadar yorulsan da eve geldigimde dinlenmek yerine cocuk -yemek-mutfakla uğraşsan da çalışmak çalışmak çalışmak....
İş yerinden,çalışma arkadaşlarından ya da maaşından da pek memnun değilsin bence. Çok sevdiğin bir işin, mutlu bir çalışma ortamın ve tatmin edici bir maaşın olsa çalışmaktan rahatsız olmazdın.
En az 15 günde bir yardımcı almalı çalışan bayanlar yoksa çok yıpranırlar. Hem niye çalışıyoruz değil mi rahat edemeyeceksek, köle miyiz biz hem iş kadınlığı hem ev hanımlığı yapalım.
Ev hanımları şanslı bence de hem daha geç yaşlanıyorlar eğer canlarının kıymetini bilirlerse. Hergün halı çırpan ev hanımları buna dahil değil tabi:)
Canım sanırım mümkün değil ama mutlu değilsen işten ayrıl, evden yapabileceğin bir iş bul kendine. Hiçbir şey senden, çocuklarından ve evliliğinin mutluluğundan önemli değil. Kocana söyle aza kanaat edeceğim de, 2 ayakkabım olmaz da 1 ayakkabım olur razıyım de ve işten ayrıl. Bunu yapan pek çok kadın var. Sonuçta bu hayata bir kere geliyorsun huzurlu olduğun yerde ol.
Ben de çalışıyorum küçük bir bebeğim var onu bırakırken ben ve bebeğim çok üzülüyoruz görsen. Diyorum şu çocuğu bir saat bile bensiz bırakmaya değmez hiçbir kariyer ama napalım mecburuz ekmek parası için.
Çocuk olduğumu düşünüyorum, annem beni bırakıp hergün işe gitse öyle üzülürdüm ki. Çünkü çocuklarımızın dünyası biziz, bize hayran onlar ve her saniye anneleriyle olmak istiyorlar. Annenin her an ulaşılabilir olması çocuk için en büyük nimettir kaliteli zaman falan hikaye yani büyüklerin uydurduğu bir şey. Çocuğa sor bakalım akşam kaliteli zaman mı istiyor(tabi anne yemek ve ev işinden fırsat bulursa) yoksa annesinin sabah akşam yanında olmasını mı istiyor.
Evdeyken 12 ye kadar uyusan bilse çocuğuna bir güvendir bu, annesini uyurken izlemek, annenin orada o evde onunla olduğunu bilmek, onu hiçbir şey için bırakmayacağını bilmek..
Kadınlar çalışsın diyenlere çok kızıyorum ben. Öyle kötü bir nesil geliyor ki anneleri işe giderken ağlayan, hergün terkedildiğini, önemsiz olduğunu düşünüp ruhunda derin yaralar açılan bir nesil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?