21 Mayıs 2006 yılında Hayati’mle çıkmaya başladık. 10 Mayıs 2008’de istemeye geldiler beni ve aynı gün nişanımız da oldu. O ana kadar çeyiz işine o kadar uzaktım ki, sürekli internetten koltuk, yatak odası, beyaz eşya, nevresim takımı vs. araştırıyordum. Bir gün google’a çeyiz yazdığımda karşıma KADINLAR KULÜBÜ diye bir site çıktı. Dur dedim bi gireyim bakalım neymiş. O zaman da Ocak 2009’du… Nickim ne olsun diye hiç düşünmedim bile. Çünkü herşeyim Hayati'm di. Allah’ım dedim keşke daha evvel gireymişim, daha önce bileymişim. Nişandan önce görseydim burayı daha farklı hazırlanabilirdim diye iç geçirdim. Ama hiçbir şey için geç değildi…
Daha önümde kına alışverişim, düğün alışverişim, gelinlik, ayakkabı, çeyiz serme gibi hazırlıklarım vardı. Sanki herkes birbirini tanıyormuş, sanki herkes birbirini görmüş gibi samimiyetle, içten, candan, yardımsever bir şekilde birbirine yardım eden bu grubun içine nasıl dahil olacaktım?
Hemen Nişan Bohçalarım diye bir topic açtım ve bohçalarımın resmini koydum. Biri sürekli daha yok mu, aa şöle mi, böle mi diye sorular sorup yorumlar yapıyor. Ama ben o zamanlar onun Çeyiz Bakanı olduğunu bilemezdim ki? Böylelikle ilk olarak böcüğümle karşılıklı diyaloğa girmiş olduk. Ve gerisinin nasıl geldiğini gerçekten hatırlamıyorum. Artık tamamen Çeyizlerimiz topiğine çakılı kalmıştım.
Her aldığım çeyizimi acaba kızlar da beğenecek mi diye düşünürken buldum kendimi. Keza gelin ayakkabılarımı, gelinliğimi, tacımı alırken hep içten içe her aldığımı sizin de beğenmenizi diledim. Hepsinin fotoğrafını koydum binbir hevesle…
Evimizi tutmadan önce dedim ki size nolur dua edin en güzelini ve ucuzunu bulalım diye. Mucizevi bir şekilde bizim için mükemmel bir ev tuttuk. Bir ara ayrılmak istediğim de nişanlımdan, gelinlik için çemkirdiğim de anneme, babam beğenmediğin de koltuklarımı hep yanımda olduğunuz, hep destek verdiniz.
Bilerek hiçbir zaman yaptığım bir şey değildir kalp kırmak ama sinir anında bilmeyerek fark etmeden birinizin kalbini kırdıysam affola (bir tek Sinay’a çıkıştığımı hatırlıyorum o da çok gergin olduğum bir güne denk gelmişti) Gerçi o beni affetti ama yine özür dilerim Sinay…
Çok beklenen vakit gelmez sanıyordum küçükken… İple çekme kopar, halatla çek derdi annem…
Kaldı 3 gün…
Araf’tayım sanki…
Umarım 3 gün sonra cennete çıkarım…
Bugüne kadar benden desteğini esirgemeyen herkese çok teşekkür ederim…
Şayet varsa bir hakkım üstünüzde helal olsun…
Siz de hakkınızı helal edin…
Gelini nasıl bilirdiniz :a015:
NOT: Bugün son günüm, bugünde sonra izne ayrılıyorum. Yaklaşık 1 ay yokum ve evimde bilgisayarım yok. 1 ay sonra görüşmek üzere. Yokluğumda evlenecek olanlara mutluluklar diliyorum. Beni özleyin zira ben sizi şimdiden özledim kızçelerim opuyorumnanaktan