- 16 Ağustos 2021
- 1.360
- 2.743
- 63
- Konu Sahibi umudum3507
-
- #41
Çünkü düzelir sandım çocuk olmasaydı bile babamın evine gidemiyordum gidecek bir yerim yoktu
Ben size cok üzüldümİnşAllah bir gün işim olursa yapacağım ki ben tıbbi laboratuvar teknikeriyim tek umudum atanmak
yargılama olarak görmeyin sizin duygularınızı hissedip kızıyor veya üzülüyor insanlar bu tepkiler ondan. keşke en başında nişanı atsaymışsınız ya da en azından çocuk yapmasaymışsınız bu meslek durumlarınız olana kadar. bu bir gerçek. zor durumlarda yapılması gereken en önemli ve ilk adım gerçekleri olduğu gibi kabul etmektir. size iyi gelecek ve doğru ilerlemenizi sağlayacak olan şey karşı tarafı boşverip kendi hatalarınızı kabul etmek. bakın sizi iyileştirecek olan şey bu. kurban psikolojisinden çıkın ve evet ben hatalar yaptım diyin. sonrasında o hataları düzeltmek için atmanız gereken adımları alacak cesareti bulacaksınız gerçekleri kabul ettiğinizde. bu evliliğin içinde kalamazsınız. kalırsanız çocuğunuzun geleceğini de kendinizle beraber yakacaksınız. sakin olun, gerçekleri kabul edin, nefes alın, düşünün ve kafanızda planlarınızı yapmaya başlayın. vakti geldiğinde de o planları uygulayın.Yargılamak ne kadar kolay dimi . Ben kabul etmedim yasamayı zorla diretildi haberim olmadan evin yapımına başlamışlardı öğrendiğimde aradım nişanı atmak istiyorum dedim engel oldular her şey güzel olacak dediler ama öyle olmadı kimse iyi davranmadı eşim annesinden başkasının sözünü dinlemedi çalışıp işin başında olduğu için eşimin uzakta olmasını istemediler çünkü parayı kazanan o . Çocukta gerçekten yaşayan bilir ki doğuda o baskılara dayanmak çok zor elimde değildi artık yumurta pişirip çamaşırıma koyup gece öyle yat dediler sırf bir hastalığım varsa gitsin diye sırtıma bilmem ne macunlar dökeceklerdi yani anlatabiliyor muyum gelde sen dayan cocuksuzluga dedim belki düzelir bunu herkes düşünür ama öyle de olmadı şimdi her gün intiharı düşünen ağlayarak uyuyup ağlayarak uyanan ben sizce ne yapsın ha soruyorum bir kız kardeşiniz olarak
Yargılamak ne kadar kolay dimi . Ben kabul etmedim yasamayı zorla diretildi haberim olmadan evin yapımına başlamışlardı öğrendiğimde aradım nişanı atmak istiyorum dedim engel oldular her şey güzel olacak dediler ama öyle olmadı kimse iyi davranmadı eşim annesinden başkasının sözünü dinlemedi çalışıp işin başında olduğu için eşimin uzakta olmasını istemediler çünkü parayı kazanan o . Çocukta gerçekten yaşayan bilir ki doğuda o baskılara dayanmak çok zor elimde değildi artık yumurta pişirip çamaşırıma koyup gece öyle yat dediler sırf bir hastalığım varsa gitsin diye sırtıma bilmem ne macunlar dökeceklerdi yani anlatabiliyor muyum gelde sen dayan cocuksuzluga dedim belki düzelir bunu herkes düşünür ama öyle de olmadı şimdi her gün intiharı düşünen ağlayarak uyuyup ağlayarak uyanan ben sizce ne yapsın ha soruyorum bir kız kardeşiniz olarak
Tamamen bana kısırmışım gibi davrandıkları için yaptım yani belki de düzelir diye . Kendisi ilk geceden hamile kaldı diye ben neden kalamıyor muşum diye laf ediyordu
Başka bir şey demeye gerek yok maalesef.Çünkü düzelir sandım
Yol yakınken boşan. Bu nasıl bir hayat. Kocam da değismez. Tünelin ucunda hiç ışık yok evliliğe dair. Doğunca bebeği de kaynanan kendine alır zaten sana bırakmaz. Mesleğin de var atanmak şart değil gir biryere çalış . Bir yandan da atanmaya çalış. Anne babana anlat onlara geç şimdilik. Boşan yani yazık yani cahil kaynanana yaranamazsın zaten de kocan da zırcahilherkese merhabalar
Bir yıllık evliyim ve evliliğim boyunca ağlamadığım tek bir gün yok. Kaynanamın üst katında yaşıyorum evliliğimin ikinci ayında kaynanamın erkek kardeşinin eşi beni kendine yakın mı gördü yoksa yanına mı çekmek istedi bilmiyorum ama her gün arayıp kaynanamın ve ailesinin benim hakkımda yaptıkları dedikoduları anlattı . Ben her gün işimi yapıp öğlen kaynanama iner akşama kadar otururdum ki laf etmesinler diye ama daha iki aylıkken hakkımda dediği her şeyi öğrendim ailemin fakirliğiyle dalga gecmiş annemin bana leğen almak istemesiyle dalga geçmiş çeyizimi beğenmemişler ben eşimden bir yaş büyüğüm diye yaşlıymışım da anca kendimi eşime kakalamışım ki Allah şahidim asla evliliği düşünmedim bir çok talibim vardı ama atanmak istiyordum eşim Okadar vaatlerde bulundu ki evimi ayrı yerde yapacağını beni herseyden çok sevdiğini söylerdi her gün hediyeler ve çiçekler alırdı hafta da bir gün illa cıkar dolaşırdık ama şimdi bir yılda bir defa tek cıktık onda da kaynanam niye beni de çağırmadınız deyip trip atmasından mıdır bilmiyorum bir daha bir gün bile dışarı çıkmadık eşimle . Bir yıldır dört duvar arasında yaşıyorum bir defa bile markete gitmedim yalnız ayda bir belki kaşımı almak için eşim götürüp getiriyor . İlk günden beri çocuk isteyen kaynanam ben adet olunca üzülüyordu evliliğimin 9. Ayında hamile kaldim şuan neredeyse 4 aylık hamileyim üzüntüden stresten düşük tehlikem var kaynanamın lafları ve hem benim hemde herkesin yoldan geçenin bile dedikodusunu yaptığı için ondan nefret ediyorum bir kaç gün önce gelip oğluna şikayet etti sebebiyse eskisi kadar anne demiyor muşum çünkü dedikodumu yapan birine yalandan gelemiyorum zaten eşim en ufak şeyde on gün benle konuşmaz iki gün konuşur sonra yine bir şey bulup konuşmaz annesi de hep şeytanlık yaptığı için eşim artık beni tam sevmiyor her gün bu dört duvar arasında ağlıyorum aileme gidemem çünkü sanki ben bilerek eve dönmek için yapıyor muşum gibi konuşuyorlar annem çok üzülüyor ama elinden bir sey gelmiyor şuan bile ağlıyorum ne yapacağımı bu hamile halimle nereye gideceğimi bilmiyorum benim kanamam olduğu halde sırtını dönüp yatıyor. Ha kaynanam evet ben kardeşimin eşiyle konuştum ama oda abartarak söylüyor kadına engel et dedi yani biliyorum dedikodularını ortaya cıkardım ama unut gitsin diyor unutamıyorum ne yapacağım lütfen akıl verin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?