günaydınlar çıtır anneler
dün çok ama çok moralim bozuldu. ağladım yine.
ev darmadağın, iyice pislendi
kızım kucaktan hiç inmiyor, namazı bile zor kılıyorum
yemek yapamıyorum, bas bas bağırıyor
eşimin kucağına verip bulaşıkları toplamak istiyorum, 1 dk olmadan eşim çağırıyor. boşver sonra yaparsın diyor
kafamda sürekli sıkıntı. o yapılacak, bu yapılacak...
ev dağınık olunca çocuklara bağırıyorum herşeyi dağıtmayın diye....
kendime vakit ayıramıyorum artık. kızım 6-7 de uyanmaya başladı.
öğlen hiç ama hiç uyumuyor, sürekli kucağımda
ben ağlamayayım da kim ağlasın
dün yürüyüşe çıkar çıkmaz yine başladı ağlamaya. aldım arabasından eve dönüyorum. eşim de dedi kısa keseriz, gel biraz yürüyelim. bi 10dk ya uyuyakaldı. koydum arabasına devam ettik. eşime dert yandım. ona kızıyorum suçu olmadan. o da anlıyorum seni, bebek çok yordu. yarın sabah erken kaldır, alıp hepsini dışarı çıkartıyım, sen de temizliğini yap dedi. eğer yaparsa tabi... ben dün çok stresliydim. 6lı magnum aldım, ama yemedim. eşim çocuklar yedi dondurmalarını, tadına bakmadım canım çekmesin diye. sabah daha jillian bitmeden uyandı ufaklık.bi de haftaya finaller var. ders çalışmam, okuldan not almam lazım. hiç vaktim yok. geçen dönem 7 dersin 5i kaldı. bu dönem de öyle olacak sanırım. ya ok moralim bozuk. cadım yürüteçten bana gülümsüyor, hayat ona güzel. kızlar kusura bakmayın karmakarışık olmuş yazdıklarım. tıpkı beynimin içi gibi. benimki yine başladı ağlamaya. ben açlıktan ölüyorum; ama bebiş herşeyden önemli. oturup emzireyim yin