- 26 Eylül 2010
- 17.546
- 32.823
- 798
- Konu Sahibi HayatBuysaUstuKalsin
-
- #41
Bence bir uzmandan fikir almakta yarar var. Çünkü onların önerdiği minik şeylerle bazen işler çok fazla hızlabiliyor.Evet 30 aylık. Bikaç gün oldu başlayalı. Ben götürürsem yapıyor. Ama kendiliğinden çok nadir gidiyor. Acelemiz yok bakalım beze geri dönmeyi düşünmüyorum
Yiğenim 4 yaşında konuştu.normal demişti doktorÖyle üzgünüm, öyle kızgınım ki kendime. 2,5 yaşındaki çocuğuma öğretmem gereken şeyleri zamanında öğretmedim, televizyonu ona bakıcı yaptım. Hiçbir bahane beni haklı çıkaramaz zaten, hatalarım için fazlasıyla vicdan azabı çekiyorum, lütfen bu kısım için bir sille de siz atmayın.
Birkaç kelime dışında konuşmuyor. Çoğu zaman beni ve çevreyi duymazdan geliyor. 1 yıldır elimden gelen herşeyi yapıyorum, çok da ilerleme katettik ama yaşıtlarına göre daha bebeksi duruyor davranışları. Anne dediğini bile 1 aydır duyuyorum şükürler olsun. O da seslenmek için değil bazen canı isterse söylüyor.
Zamanı geri alıp hatalarımı telafi edememBundan sonrası için neler yapabilirim? Düzelir mi yaşıtlarına yetişir mi sürekli bunları düşünüyorum gerçekten çok üzgünüm. Bir de görenler niye konuşmuyor falan diye sordukları zaman daha da kötü oluyorum.
Çocuğum için geç mi kaldım bilmiyorum keşke konuştuğu günleri görebilsem biran önce
Tek tek alıntı yapamıyorum hepinize teşekkür ederim güzel fikirler aldım.
Oturduğumuz yer köy gibi. Kreş imkanımız yok. Kaldı ki çocuk parkı bile yok. Hele yaşıtı olarak hiç çocuk yok. Tek oyun arkadaşı benim. Baba da sürekli olarak işte. Nerdeyse yatmadan yatmaya geliyor.
Elimizde olanlarla maksimum ne yapabilirim bunu öğrenmek amacıyla açtım konuyu.
Öyle üzgünüm, öyle kızgınım ki kendime. 2,5 yaşındaki çocuğuma öğretmem gereken şeyleri zamanında öğretmedim, televizyonu ona bakıcı yaptım. Hiçbir bahane beni haklı çıkaramaz zaten, hatalarım için fazlasıyla vicdan azabı çekiyorum, lütfen bu kısım için bir sille de siz atmayın.
Birkaç kelime dışında konuşmuyor. Çoğu zaman beni ve çevreyi duymazdan geliyor. 1 yıldır elimden gelen herşeyi yapıyorum, çok da ilerleme katettik ama yaşıtlarına göre daha bebeksi duruyor davranışları. Anne dediğini bile 1 aydır duyuyorum şükürler olsun. O da seslenmek için değil bazen canı isterse söylüyor.
Zamanı geri alıp hatalarımı telafi edememBundan sonrası için neler yapabilirim? Düzelir mi yaşıtlarına yetişir mi sürekli bunları düşünüyorum gerçekten çok üzgünüm. Bir de görenler niye konuşmuyor falan diye sordukları zaman daha da kötü oluyorum.
Çocuğum için geç mi kaldım bilmiyorum keşke konuştuğu günleri görebilsem biran önce
Ay hatta annem hala şey der, biraz konuşkanımdır daHer birinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum hepsi benim için hem fikir hem öğüt hem de umut oldu. Alıntılarda problem yaşadığım için tek tek cevap veremiyorum kusura bakmayın.
acilen kreş tavsiye ederim, bir arkadaşımın aynı sorunu buşekildeçözümlendiÖyle üzgünüm, öyle kızgınım ki kendime. 2,5 yaşındaki çocuğuma öğretmem gereken şeyleri zamanında öğretmedim, televizyonu ona bakıcı yaptım. Hiçbir bahane beni haklı çıkaramaz zaten, hatalarım için fazlasıyla vicdan azabı çekiyorum, lütfen bu kısım için bir sille de siz atmayın.
Birkaç kelime dışında konuşmuyor. Çoğu zaman beni ve çevreyi duymazdan geliyor. 1 yıldır elimden gelen herşeyi yapıyorum, çok da ilerleme katettik ama yaşıtlarına göre daha bebeksi duruyor davranışları. Anne dediğini bile 1 aydır duyuyorum şükürler olsun. O da seslenmek için değil bazen canı isterse söylüyor.
Zamanı geri alıp hatalarımı telafi edememBundan sonrası için neler yapabilirim? Düzelir mi yaşıtlarına yetişir mi sürekli bunları düşünüyorum gerçekten çok üzgünüm. Bir de görenler niye konuşmuyor falan diye sordukları zaman daha da kötü oluyorum.
Çocuğum için geç mi kaldım bilmiyorum keşke konuştuğu günleri görebilsem biran önce
cnm erkek cocukları genlerinden midir nedir gec konuşuyorlar kızlara göre panik yok benceÖyle üzgünüm, öyle kızgınım ki kendime. 2,5 yaşındaki çocuğuma öğretmem gereken şeyleri zamanında öğretmedim, televizyonu ona bakıcı yaptım. Hiçbir bahane beni haklı çıkaramaz zaten, hatalarım için fazlasıyla vicdan azabı çekiyorum, lütfen bu kısım için bir sille de siz atmayın.
Birkaç kelime dışında konuşmuyor. Çoğu zaman beni ve çevreyi duymazdan geliyor. 1 yıldır elimden gelen herşeyi yapıyorum, çok da ilerleme katettik ama yaşıtlarına göre daha bebeksi duruyor davranışları. Anne dediğini bile 1 aydır duyuyorum şükürler olsun. O da seslenmek için değil bazen canı isterse söylüyor.
Zamanı geri alıp hatalarımı telafi edememBundan sonrası için neler yapabilirim? Düzelir mi yaşıtlarına yetişir mi sürekli bunları düşünüyorum gerçekten çok üzgünüm. Bir de görenler niye konuşmuyor falan diye sordukları zaman daha da kötü oluyorum.
Çocuğum için geç mi kaldım bilmiyorum keşke konuştuğu günleri görebilsem biran önce
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?