Bir kere cocugu olmus diye hep olacak diye bir garantimi var. O ettigi lafi yerse gorur gununu ..2 aylık evliyim. Bu sürece kadar çoj zorluklar çektim. Eşimin 2. Benim ilk evliliğim. Zannettim ki dili yanmış bana daha cok değer verir daha cok sever. Hiçte öyle değilmiş.
Arada yaşadığımız sıkıntılar fiziksel şiddet bir yana dün iş yerinde bir şeyi yanlış yaptım (düzeltilebilir bir sorun ) ( memuriyet dışında ek iş yapıyor annesi adına )
diye tam 1.5 saat bagırdı. Etmediği hakaret kalmadı. O bagırırken ben hala işi düzeltmeye çalısıyordum.
Konusma esnasında "yat kalk allah a dua et cocugun olsun olmazsa seni boşarım" dedi. "Ya sende sorum varsa" dediğimde merak etme benim cocugum oldu deyiverdi. Üniversite de cocuk aldırmıs kız arkadasından bunu da yeni öğrendim.
Ekonomik özgürlüğüm olsaydı ne sen nede senden önceki çıkmazdı karsıma dedi.
Eve gittim yemeği hazırladım. İçimiz dısımız patates oldu sen ye deyip makarna yaptı. Arada ettiği hakaretler e değinmiyorum. İşten eve evden işe giden bir tipim elimden geldiğince bişiler yapmaya calısıyorum. Aramız iyiken yaptığımız şakaları yemek yaparken yaedım etmesini bile kavga esnasında yüzüme vuruyor.
Dünden beri kendime gelemiyorum.
Beni sevmediği aşikar büyük ihtimalle ilkinin acısıyla evlendi.
Yoksa hastalıkta sağlıkta insan eşini bırakmaz.
İkimiz de memuruz. Memleketlerimizden uzakta.
Ben bu evliliği devam ettirmek istemiyorum. Çünkü düzelmiyor. Ama ne yapacağım nereye gideceğim. 2 aylık evliyken aileme boşanıcam diye nası acıklıcam bilmiyorum. Çaresizim
Ekleme:
Ben evdeki eşyaları değiştirmedim masraf olmasın diye eksikler alındı. En basta anlaştık herşeyi beraber yapıcaz diye daha sonra
2 aylık evlilik boyunca su kadar masraf yaptım. Ayakkabımı bile ben aldım. Perde kız tarafınındı ben aldım diye sürekli önüme çıkarıyor. Önceden annesin lafı ile diyor sandım ama her kavga da söylemeye basladı. Hatta kahvaltıya yardım etmesini bile lafını yapar oldu. Öz annemin yanında kızın şöyle kızın yemek yapmıyor kızın ev temizlemiyor diyerek gururumu ayaklar altına aldı. Hepsini affettim. Affettim diye mi hak ettim bunları düzelir bosandı zor süreç geçirdi atlatır unutur. benimde yuvam olur dedim. Olmadı.
Çokk büyük gurursuzluk örneği gösterdim gece ecden kovdugunda geri dönerek. En azından suan herseyi yaptım diyebiliyorum ama elimde var sıfır.
Afedersiniz ama Böyle bir öküz de ne buluyorsunuzda hala yanında duruyorsunuz ya arkadaşım çocuk olunca farklı mı olucak daha çıkmaza giricen iki ayda söz de taciz ve ruhsal şiddete maruz kalmışsınız bir sonraki dayak olur allah göstermesin bırakın artık şu tipleri de biraz da kıymetinizi bilin kendini çok ezdirmissin başından bu saatten sonra yola gelmez gelecek diye de uğraşma2 aylık evliyim. Bu sürece kadar çoj zorluklar çektim. Eşimin 2. Benim ilk evliliğim. Zannettim ki dili yanmış bana daha cok değer verir daha cok sever. Hiçte öyle değilmiş.
Arada yaşadığımız sıkıntılar fiziksel şiddet bir yana dün iş yerinde bir şeyi yanlış yaptım (düzeltilebilir bir sorun ) ( memuriyet dışında ek iş yapıyor annesi adına )
diye tam 1.5 saat bagırdı. Etmediği hakaret kalmadı. O bagırırken ben hala işi düzeltmeye çalısıyordum.
Konusma esnasında "yat kalk allah a dua et cocugun olsun olmazsa seni boşarım" dedi. "Ya sende sorum varsa" dediğimde merak etme benim cocugum oldu deyiverdi. Üniversite de cocuk aldırmıs kız arkadasından bunu da yeni öğrendim.
Ekonomik özgürlüğüm olsaydı ne sen nede senden önceki çıkmazdı karsıma dedi.
Eve gittim yemeği hazırladım. İçimiz dısımız patates oldu sen ye deyip makarna yaptı. Arada ettiği hakaretler e değinmiyorum. İşten eve evden işe giden bir tipim elimden geldiğince bişiler yapmaya calısıyorum. Aramız iyiken yaptığımız şakaları yemek yaparken yaedım etmesini bile kavga esnasında yüzüme vuruyor.
Dünden beri kendime gelemiyorum.
Beni sevmediği aşikar büyük ihtimalle ilkinin acısıyla evlendi.
Yoksa hastalıkta sağlıkta insan eşini bırakmaz.
İkimiz de memuruz. Memleketlerimizden uzakta.
Ben bu evliliği devam ettirmek istemiyorum. Çünkü düzelmiyor. Ama ne yapacağım nereye gideceğim. 2 aylık evliyken aileme boşanıcam diye nası acıklıcam bilmiyorum. Çaresizim
Ekleme:
Ben evdeki eşyaları değiştirmedim masraf olmasın diye eksikler alındı. En basta anlaştık herşeyi beraber yapıcaz diye daha sonra
2 aylık evlilik boyunca su kadar masraf yaptım. Ayakkabımı bile ben aldım. Perde kız tarafınındı ben aldım diye sürekli önüme çıkarıyor. Önceden annesin lafı ile diyor sandım ama her kavga da söylemeye basladı. Hatta kahvaltıya yardım etmesini bile lafını yapar oldu. Öz annemin yanında kızın şöyle kızın yemek yapmıyor kızın ev temizlemiyor diyerek gururumu ayaklar altına aldı. Hepsini affettim. Affettim diye mi hak ettim bunları düzelir bosandı zor süreç geçirdi atlatır unutur. benimde yuvam olur dedim. Olmadı.
Çokk büyük gurursuzluk örneği gösterdim gece ecden kovdugunda geri dönerek. En azından suan herseyi yaptım diyebiliyorum ama elimde var sıfır.
2 aylık evliyim. Bu sürece kadar çoj zorluklar çektim. Eşimin 2. Benim ilk evliliğim. Zannettim ki dili yanmış bana daha cok değer verir daha cok sever. Hiçte öyle değilmiş.
Arada yaşadığımız sıkıntılar fiziksel şiddet bir yana dün iş yerinde bir şeyi yanlış yaptım (düzeltilebilir bir sorun ) ( memuriyet dışında ek iş yapıyor annesi adına )
diye tam 1.5 saat bagırdı. Etmediği hakaret kalmadı. O bagırırken ben hala işi düzeltmeye çalısıyordum.
Konusma esnasında "yat kalk allah a dua et cocugun olsun olmazsa seni boşarım" dedi. "Ya sende sorum varsa" dediğimde merak etme benim cocugum oldu deyiverdi. Üniversite de cocuk aldırmıs kız arkadasından bunu da yeni öğrendim.
Ekonomik özgürlüğüm olsaydı ne sen nede senden önceki çıkmazdı karsıma dedi.
Eve gittim yemeği hazırladım. İçimiz dısımız patates oldu sen ye deyip makarna yaptı. Arada ettiği hakaretler e değinmiyorum. İşten eve evden işe giden bir tipim elimden geldiğince bişiler yapmaya calısıyorum. Aramız iyiken yaptığımız şakaları yemek yaparken yaedım etmesini bile kavga esnasında yüzüme vuruyor.
Dünden beri kendime gelemiyorum.
Beni sevmediği aşikar büyük ihtimalle ilkinin acısıyla evlendi.
Yoksa hastalıkta sağlıkta insan eşini bırakmaz.
İkimiz de memuruz. Memleketlerimizden uzakta.
Ben bu evliliği devam ettirmek istemiyorum. Çünkü düzelmiyor. Ama ne yapacağım nereye gideceğim. 2 aylık evliyken aileme boşanıcam diye nası acıklıcam bilmiyorum. Çaresizim
Ekleme:
Ben evdeki eşyaları değiştirmedim masraf olmasın diye eksikler alındı. En basta anlaştık herşeyi beraber yapıcaz diye daha sonra
2 aylık evlilik boyunca su kadar masraf yaptım. Ayakkabımı bile ben aldım. Perde kız tarafınındı ben aldım diye sürekli önüme çıkarıyor. Önceden annesin lafı ile diyor sandım ama her kavga da söylemeye basladı. Hatta kahvaltıya yardım etmesini bile lafını yapar oldu. Öz annemin yanında kızın şöyle kızın yemek yapmıyor kızın ev temizlemiyor diyerek gururumu ayaklar altına aldı. Hepsini affettim. Affettim diye mi hak ettim bunları düzelir bosandı zor süreç geçirdi atlatır unutur. benimde yuvam olur dedim. Olmadı.
Çokk büyük gurursuzluk örneği gösterdim gece ecden kovdugunda geri dönerek. En azından suan herseyi yaptım diyebiliyorum ama elimde var sıfır.
Merhaba.Çocuk olmadan boşanın bence şiddet de varsa neden çekeceksiniz ki bu adamı.Ayrıca biz bayanların her ay yumurta sayısı değiştiği gibi erkeklerin hormonları da değişiklik gösteriyor, sperm sayısı düşüp artabiliyor.Kendisinde sorun olmadığına o kadar da emin olmasın bence.Marifet gibi üniversitedeki kız arkadaşının kürtaj olmasını anlatmasından sonra.Birkaç ay daha devam etse daha nelerini öğreneceksiniz adamın kimbilir?Size karşı hiçbir tahammüllü anlayışı yok.Davranışlarından anlattıklarınızdan sevdiğini de sanmıyorum sizi.İlk eşine inat evlenmiş sanki.Allah sabır versin.Bu adamla bir ömür geçmez.2 aylık evliyim. Bu sürece kadar çoj zorluklar çektim. Eşimin 2. Benim ilk evliliğim. Zannettim ki dili yanmış bana daha cok değer verir daha cok sever. Hiçte öyle değilmiş.
Arada yaşadığımız sıkıntılar fiziksel şiddet bir yana dün iş yerinde bir şeyi yanlış yaptım (düzeltilebilir bir sorun ) ( memuriyet dışında ek iş yapıyor annesi adına )
diye tam 1.5 saat bagırdı. Etmediği hakaret kalmadı. O bagırırken ben hala işi düzeltmeye çalısıyordum.
Konusma esnasında "yat kalk allah a dua et cocugun olsun olmazsa seni boşarım" dedi. "Ya sende sorum varsa" dediğimde merak etme benim cocugum oldu deyiverdi. Üniversite de cocuk aldırmıs kız arkadasından bunu da yeni öğrendim.
Ekonomik özgürlüğüm olsaydı ne sen nede senden önceki çıkmazdı karsıma dedi.
Eve gittim yemeği hazırladım. İçimiz dısımız patates oldu sen ye deyip makarna yaptı. Arada ettiği hakaretler e değinmiyorum. İşten eve evden işe giden bir tipim elimden geldiğince bişiler yapmaya calısıyorum. Aramız iyiken yaptığımız şakaları yemek yaparken yaedım etmesini bile kavga esnasında yüzüme vuruyor.
Dünden beri kendime gelemiyorum.
Beni sevmediği aşikar büyük ihtimalle ilkinin acısıyla evlendi.
Yoksa hastalıkta sağlıkta insan eşini bırakmaz.
İkimiz de memuruz. Memleketlerimizden uzakta.
Ben bu evliliği devam ettirmek istemiyorum. Çünkü düzelmiyor. Ama ne yapacağım nereye gideceğim. 2 aylık evliyken aileme boşanıcam diye nası acıklıcam bilmiyorum. Çaresizim
Ekleme:
Ben evdeki eşyaları değiştirmedim masraf olmasın diye eksikler alındı. En basta anlaştık herşeyi beraber yapıcaz diye daha sonra
2 aylık evlilik boyunca su kadar masraf yaptım. Ayakkabımı bile ben aldım. Perde kız tarafınındı ben aldım diye sürekli önüme çıkarıyor. Önceden annesin lafı ile diyor sandım ama her kavga da söylemeye basladı. Hatta kahvaltıya yardım etmesini bile lafını yapar oldu. Öz annemin yanında kızın şöyle kızın yemek yapmıyor kızın ev temizlemiyor diyerek gururumu ayaklar altına aldı. Hepsini affettim. Affettim diye mi hak ettim bunları düzelir bosandı zor süreç geçirdi atlatır unutur. benimde yuvam olur dedim. Olmadı.
Çokk büyük gurursuzluk örneği gösterdim gece ecden kovdugunda geri dönerek. En azından suan herseyi yaptım diyebiliyorum ama elimde var sıfır.
İnşallah çocuğu da olmazVarikosel denen bir illet var ne zaman başına geleceğini bilemez insan.
İnşallah eşinin başına gelmiştir tüm spermler 0 olmuştur ozaman göreyim ben çocuk aldırdım benim çocuğum oluyo demeyi....
Ne buluyorlar bu hiç evlenmemiş kadinlar iki üç evlilik yapmış adamlardaSenin ilk esinin 2. evliligi
ee adam gitmis bu haliyle hic evlenmemis almis sen neden evlendin ki 2. evliligi oldugunu bile bile
Adamdaki ozguven burdan geliyo kusura bakma da
Cok da ciddiyim eger cocugun olmasin bu adam seni bosar da
O durumlara hiiic dusurme kendini
Kurtul bu adamdan
Gençsin bu adamı neden çekiyorsun ki, mecburmusun?!!2 aylık evliyim. Bu sürece kadar çoj zorluklar çektim. Eşimin 2. Benim ilk evliliğim. Zannettim ki dili yanmış bana daha cok değer verir daha cok sever. Hiçte öyle değilmiş.
Arada yaşadığımız sıkıntılar fiziksel şiddet bir yana dün iş yerinde bir şeyi yanlış yaptım (düzeltilebilir bir sorun ) ( memuriyet dışında ek iş yapıyor annesi adına )
diye tam 1.5 saat bagırdı. Etmediği hakaret kalmadı. O bagırırken ben hala işi düzeltmeye çalısıyordum.
Konusma esnasında "yat kalk allah a dua et cocugun olsun olmazsa seni boşarım" dedi. "Ya sende sorum varsa" dediğimde merak etme benim cocugum oldu deyiverdi. Üniversite de cocuk aldırmıs kız arkadasından bunu da yeni öğrendim.
Ekonomik özgürlüğüm olsaydı ne sen nede senden önceki çıkmazdı karsıma dedi.
Eve gittim yemeği hazırladım. İçimiz dısımız patates oldu sen ye deyip makarna yaptı. Arada ettiği hakaretler e değinmiyorum. İşten eve evden işe giden bir tipim elimden geldiğince bişiler yapmaya calısıyorum. Aramız iyiken yaptığımız şakaları yemek yaparken yaedım etmesini bile kavga esnasında yüzüme vuruyor.
Dünden beri kendime gelemiyorum.
Beni sevmediği aşikar büyük ihtimalle ilkinin acısıyla evlendi.
Yoksa hastalıkta sağlıkta insan eşini bırakmaz.
İkimiz de memuruz. Memleketlerimizden uzakta.
Ben bu evliliği devam ettirmek istemiyorum. Çünkü düzelmiyor. Ama ne yapacağım nereye gideceğim. 2 aylık evliyken aileme boşanıcam diye nası acıklıcam bilmiyorum. Çaresizim
Ekleme:
Ben evdeki eşyaları değiştirmedim masraf olmasın diye eksikler alındı. En basta anlaştık herşeyi beraber yapıcaz diye daha sonra
2 aylık evlilik boyunca su kadar masraf yaptım. Ayakkabımı bile ben aldım. Perde kız tarafınındı ben aldım diye sürekli önüme çıkarıyor. Önceden annesin lafı ile diyor sandım ama her kavga da söylemeye basladı. Hatta kahvaltıya yardım etmesini bile lafını yapar oldu. Öz annemin yanında kızın şöyle kızın yemek yapmıyor kızın ev temizlemiyor diyerek gururumu ayaklar altına aldı. Hepsini affettim. Affettim diye mi hak ettim bunları düzelir bosandı zor süreç geçirdi atlatır unutur. benimde yuvam olur dedim. Olmadı.
Çokk büyük gurursuzluk örneği gösterdim gece ecden kovdugunda geri dönerek. En azından suan herseyi yaptım diyebiliyorum ama elimde var sıfır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?