ÇOCUK BÜYÜTMEK GERÇEKTEN BU KADAR ZOR MU?

booksmoney .!.:

Yaklaşık 1,5 yıllık evliyim bir süre daha çocuk düşünmüyorum. Ama çocuk yapmaktan beni korkutan şey bakması. Yeni çocuğu olan arkadaşlarım var ve çalışmadıkları halde o kadar çok zorluğundan bahsediyorlar ki zaten olmayan hevesim daha çok kaçtı. Ben hem çalışıp hemde çocukla nasıl ilgilenirim diye düşünüyorum. Annem bakmak istiyor kısmet olursa ama ya daha sonrası sanırım hiç hazır değilim ve olamayacağım gibi...
Bir yandan da düşünüyorum 26 yaşına gireceğim çocuk istiyorsam en fazla 2 sene daha geciktirebilirim gibi geliyor. Hem çalışıp hem anne olmak zor mu?

Genişletmek için tıkla...

Anne olmak zor
Hem calisip hem anne olmak dahada zor

Ilk kizimda calismak zorundaydim cok zorlandim. Tek basima buyuttum bide

Ikinci bebegim 16 aylik, calismiyorum cooook zorlaniyorum cunku cok zor bir bebek.


Ayrica Her konuda belirtiyorum burdada yazmadan gecmek istemedim. Anneanne ve babannelerin torun buyutmelerine karsiyim. Kadincazlar zaten kendi cocuklarini ne zorlukla buyutmusler tam rahat edecekken elinde orgu cantasiyla yasitlariyla iki muhabbet edecekken bebe bakmak... Bu benim fikrim

filmdelisi .!.:

Geçmiyor ahahshs
Benim inancıma göre, bebek doğduğunda neyse o.
Artık ne çıkacak bahtınıza, o ameliyathanede yüzleşiyorsunuz.
Bir karakter var gözardı edilen. İlk günden cıyak cıyak uyumayan bebek varsa ömrü billah o öyledir, huydur.

Benimkiler öyle çok büyük değil 5, 4yaşındalar ama gerçekten çocuk doğduğunda neyse o.
Hala gece milyon kere kalkar hala ağlak hala her şeyi sorunlu.
Malzeme bu yani, ben ancak ehlileştirebiliyorum, ona eşlik edebiliyorum bunu kabullendim.
Bazı bebeği ve çocuğu görüyorum, benim yaşantım ya da çocuklarımla alakası yok, Allahım neydi günahım naraları atıyorum.

Eminim askere giderken nizamiyede de ağlayacak benimki, orda da düşmeyecek yakamdan, eşek kadar herif olsa gene dizimin dibinde yaşayacak.

Genişletmek için tıkla...

Hem okuyup hem dogurdugum gunu hayal ettim
Ay gercektende ilk bebegim cok sakindi ilk 3gun falan hep uyurdu
Bu ikinci varya, dogumdan ciktim odaya geldim emziriyorum falan o gece hic uyumadi hep agladi ben gazdir falan demistim. Suan 16aylik hala ayni huysuz....

booksmoney .!.:

Yaklaşık 1,5 yıllık evliyim bir süre daha çocuk düşünmüyorum. Ama çocuk yapmaktan beni korkutan şey bakması. Yeni çocuğu olan arkadaşlarım var ve çalışmadıkları halde o kadar çok zorluğundan bahsediyorlar ki zaten olmayan hevesim daha çok kaçtı. Ben hem çalışıp hemde çocukla nasıl ilgilenirim diye düşünüyorum. Annem bakmak istiyor kısmet olursa ama ya daha sonrası sanırım hiç hazır değilim ve olamayacağım gibi...
Bir yandan da düşünüyorum 26 yaşına gireceğim çocuk istiyorsam en fazla 2 sene daha geciktirebilirim gibi geliyor. Hem çalışıp hem anne olmak zor mu?

Genişletmek için tıkla...

İkiz bebek annesiyim. 33 yaşındayım. 1.5 yaşında ikizlerim var. Çalışan bir kadınım ve galiba hayatımda yapacağım en büyük fedakarlıgi yapıp işime ara verip ikizlerime ailelerin desteğiyle kendim bakıyorum. 1 aydır yanıma bir yardımcı geliyor. Benim gibi hayatı okumak ve çalışmak üzerine kurulu biri için psikolojik olarak bayağı yıpratıcı geçti. Bakımları bebekken daha kolaydı her yerden bebekken daha iyidiler çok zormuş gerçekten uyku düzeni yeme düzeni her şeyleri bir sistem içinde bunu sağlamak beni bitirdi. Belki her şeyi bu kadar rayinda yapacağım diye zorlamasam bu denli yipranmazdim AMA çocuklarım için en sağlıklı olanı yaptığımdan içimde rahat. Birçok etken var. Bir senin yapın. Ne kadar özgürsün yada ne kadar birine bir şeye bağımlı yaşayabilirsin.. benim gibi yılların dışarda geçmiş biriysen evde oturmak müthiş yıpratıcı.. çok zorluk görmemiş bir ailede büyüdüm.en büyük zorluğum bu oldu düşünüyorum tek bebeğim olsaydi galiba ikinci bebeği düşünmezdim. Bebeklerin huyu da var. Mesela tek oğlum olsa ikinciyi düşünürdüm ve hiç zorlu gecmezdi . Sadece kızım olsaydı yine ikinci çok düşük ihtimal görürdüm. Çok zorluyor beni . Zihinsel gelişimi çok önde bir bebek ve ben diyor dediğim olacak. Zorla bir şey yaptırmak imkansız. Yemek en büyük kabusumuz. Bebekken de uyutma büyük dertti. Oğlum daha uysal ve ikna edilir bir bebek. kızım ikna olmuyor öyle böyle 1.5 yıl geçti ikisini de çok seviyorum işe dönmeyi düşünüyorum 20 aylık olmuş olacaklar. Her şeye rağmen iyiki diyorum çok özel iki bebek annesiyim
Çok şükür Rabbime bu günlerde geçecek diyorum. Şuan tek isteğim rutin hayatıma donmek bebeklerimle tadını çıkarmak.

sandriyon .!.:

Hem okuyup hem dogurdugum gunu hayal ettim
Ay gercektende ilk bebegim cok sakindi ilk 3gun falan hep uyurdu
Bu ikinci varya, dogumdan ciktim odaya geldim emziriyorum falan o gece hic uyumadi hep agladi ben gazdir falan demistim. Suan 16aylik hala ayni huysuz....

Genişletmek için tıkla...

Bizzat tatbik ettiğimden artık bütün inancım bu benim.
Huy, fıtrat, karakter, aura ne diye adlandırırsanız farketmez, bir canlı dünyaya onunla geliyor.
Herkesin bebeğine gittik hastaneye, hepsi uyuyor usulca, emziriliyor bırakılıyor falan.
Benimkiler eti kopmuş gibi ağlıyor, sadece kucağa konunca susuyor ve gözler fıldır fıldır, kafa kaldırma çabası el ayak deseniz sanki 1 saat önce doğmamış gibi.
Emmez, biberon reddeder, ağzından akıtır, altını açarız ağlar, giydirirsin ağlar besleyemedik bile.
Hala öyledirler canları sağolsun. Off ne günlerdi ya.
Hayatımda hala bilmedim bir yemeğin, uykunun, banyonun, üst değişmenin ya da en basiti bir odadan diğerine geçmenin kavgasız ve kolay olduğunu.

Büyük olanı siyasete yönlendireceğim, böyle aksi ve muhalefet bir çocuk olamaz dik kafa işte, hayata karşı çocuk.
Küçük olanı ise dans, spor gibi kan ter akıtacak bir şeye yönlendirmeliyim ki adeta ahtapotmuşcasına hareketleri bir işe yarasın, yoksa ancak deli gömleği ile zapt olur o

Çok zor ve bence hiç akıl işi değil..
30 yaşından önce kimse çocuk yapmamalı.. Evliliği oturmadan, hayatın tadına biraz olsun varmadan çocuk yapmamalı.
Ben evliliğimin 5. yılında 29 yaşında anne oldum. Çok sosyal çok gezen bir insanken sudan çıkmış balığa döndüm..
Fakat bu bir süre..
Bebeğe biraz alışınca işler kolaylaştı. Sosyal hayatıma yeniden döndüm. Her saat her mevsim koşulunda kızımla dışarı çıktım.
Şimdi çalışan bir anneyim. Fiziken değil de kafa olarak çok yorgunum. Kalbim hep dışarıda atıyor mesela. Sürekli onu, geleceğini, sağlığını düşünmekten bazen delireceğim diye korkuyorum.
Gözünün içine bakmaya kıyamadığım yavrumu birileri üzecek, birileri ağlatacak.
Ya başına iş gelirse ?
Bak yine kalbim hızlandı. Bu sorumluluk bana çok fazla geliyor.
Ama şunu da söylemeden edemem.. Şu yalan dünyada bir canlıya bu kadar duygu barındırmak müthiş bir duygu.. Kimseyi bakın hiç kimseyi böylesine sevemem. Aşkı hep taze kalacak bir bağ bu.
Kimsenin çocuğunun ayağına taş değmesin. Kimse yavrusundan ayrı düşmesin.

ya ben napacağım bende çok korkuyorum. Ama bir tane çocuk yapma istediğim de var. benim gibi üşengeç, yatakta vakit geçirmeyi seven biri nasıl çocuk bakacak? ayrıca her yerim ağrır sırt bel, hiç kendimi sağlıklı hissetmem. şuan kpss çalışıyorum sabah 7de kalkıyorum akşama kadar ders.. ev işiyle ve eşimle ilgilecek halim bile kalmıyor. kpss sınavından sonra çocuk yapmaya karar verdik sınav olumlu da olsa olumsuz da olsa. bakalım ben bakabilirsem herkes bakar valla

Stardust07 .!.:

Her türlü seviliyor işte henüz çocuk sahibi olmayanlar korkutulmasa keşke o yüzden

Genişletmek için tıkla...

Herkes farkli yasiyor bence anneligi.. yani diyor ya bazisi burda.. keske bu kadar zor oldugunu soyleselerdi vs. Valla hep soylerlerdi cocuk buyutmek zor derlerdi ama insanda su dusunce oluyor: ne kadar zor olabilir ki kendinin yasamasi ve baskasinin anlatmasi cok farkli isterse 1000 kere anlatsin. Kaldi ki oyle anlatan biri icinde saniyorlar ki sikayet ediyor anne.. yani cogu insanda evet 2 yuzlu… olmadigi gibi gosteriyor bknz. Sosyal
Medya.. sanirsin her yer piril piril cocuk tok sirti pek anne 4/4 luk anne, 4/4 luk es. Yok oyle bir dunya…

ozellikle bi zamana kadar fiziksel ugrastirici sonrasi zihinsel.. ve annelik babalik ömürlük.. buyuyunce rahat etmek diye birsey yok..sadece fiziksel iste.. buyudukce istekleri baskalasiyo, ihtiyaclari keza oyle.. bi cocuga yetebilecek miyim? Dusuncesi var.. birde bu borc almak gibi degil ki. 2 sene cok calisip odeyim diyeceksin.. omrun oldukca sorumlu kalacaksin…yani surekli
Aklinda olacaklar.. yani cocuk yapmayanlarida bu yuzden cok iyi anliyorum, haklilar kendilerine gore… diger yandan kucucuk bir canlinin buyudugune sahitlik etmek muthis birsey…Rabbimin mucizesi

Çok çok zor olsaydi kimse 2. 3. Cocugunu yapmazdi.

Kolay diyemem, ama 2. Cocugu cok istedigimi, cok büyük heyecanla bekledigimi bilin, siz hesaplayın.

GeyikliGece .!.:

Çok çok zor olsaydi kimse 2. 3. Cocugunu yapmazdi.

Kolay diyemem, ama 2. Cocugu cok istedigimi, cok büyük heyecanla bekledigimi bilin, siz hesaplayın.

Genişletmek için tıkla...

Bir soz var.. itin 40 enigi olmus 40 indan da gecememis.. 1 ya da 10 farketmez.. hepsinin sevgisi ayri ayri verilmis ve tihaf olan hepsini ayri merak ediyorsun..

Zor tabiki hem çalışıp hem çocuk sahibi olmak. Açıkçası henüz hamileyim ama bu haliyle bile zor. Hamile arkadaşlarım, kuzenim var ve ev hanımı bunlar. Tüm gün uyuduklarından bahsediyorlar vs bende yok böyle bir imkan ama bence insan vücudu mucizevi bir şey her tür duruma uyum sağlıyor, her kalıba sığıyor. O yüzden eğer istiyorsan çok da erteleme canım bir şekilde hayatın bebeğine uyum sağlıyor

tontriko .!.:

Herkes farkli yasiyor bence anneligi.. yani diyor ya bazisi burda.. keske bu kadar zor oldugunu soyleselerdi vs. Valla hep soylerlerdi cocuk buyutmek zor derlerdi ama insanda su dusunce oluyor: ne kadar zor olabilir ki kendinin yasamasi ve baskasinin anlatmasi cok farkli isterse 1000 kere anlatsin. Kaldi ki oyle anlatan biri icinde saniyorlar ki sikayet ediyor anne.. yani cogu insanda evet 2 yuzlu… olmadigi gibi gosteriyor bknz. Sosyal
Medya.. sanirsin her yer piril piril cocuk tok sirti pek anne 4/4 luk anne, 4/4 luk es. Yok oyle bir dunya…

ozellikle bi zamana kadar fiziksel ugrastirici sonrasi zihinsel.. ve annelik babalik ömürlük.. buyuyunce rahat etmek diye birsey yok..sadece fiziksel iste.. buyudukce istekleri baskalasiyo, ihtiyaclari keza oyle.. bi cocuga yetebilecek miyim? Dusuncesi var.. birde bu borc almak gibi degil ki. 2 sene cok calisip odeyim diyeceksin.. omrun oldukca sorumlu kalacaksin…yani surekli
Aklinda olacaklar.. yani cocuk yapmayanlarida bu yuzden cok iyi anliyorum, haklilar kendilerine gore… diger yandan kucucuk bir canlinin buyudugune sahitlik etmek muthis birsey…Rabbimin mucizesi

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar zor olduğunu görebiliyorum ben çevremden de,anlıyorum da.Ama hayat ya belli bir süremiz var biteceği zamana kadar.Bence bu sürecin en güzel yani insanin evladı,ailesi.Farklı yansıtılması sinir bozucu ve cesaret kırıcı benim için.Allah herkese hayırlı evlat,güzel ömür versin.Elimizdekilerin kıymetini de bilelim sadece sızlanma olmasın

filmdelisi .!.:

Yani bilemiyorum, evlat bir sınav bana göre.
Eğer herkesin istediği gibi bir çocuğu yetiştirme şansı olsaydı dünya böyle olmazdı, işin o kısmı da var.

Yapmak istediğiniz şeye hayranlık duydum, benim de içimde ukde kalacak konudur bir çocuğa aile verebilmek.
İnanın doğurmak meselenin yüzde biri bile değil, kesinlikle katılmıyorum kendi doğurduğun doğurmadığın meselesine.
Çiçekler bile sevgiyle büyür, sizin diye değil varlığına emek verdiniz diye değerlidir her şey.

Genişletmek için tıkla...

Zaman,şartlar durumlar değiştiği için bu kadar zorlanıyor olabilir sanki insanlar.Yani annelerimizin zamanı ve bizim büyüdüğümüz zamanın şartları farklı.Yetiştirdiğimiz çocuklarla da bu zaman farklı olacak.Önemli olan iyi ve kötüyü bilen,doğru yanlış ayırımı yapan merhametli insan yetiştirmek.Bunlar her zamanda aynı.Bu düşüncedeyim.Nasip olursa eğer yaşayıp biz de göreceğiz Aile ortamında büyümeyen çocuklar için de umarım daha çok kişi adim atar