ÇOCUK BÜYÜTMEK GERÇEKTEN BU KADAR ZOR MU?

Tabii ki zor.
Cok zor.
Aslında sinirlerin yıpranmamışsa kolay,
Bebek bakımını, çocuğa karşı takınılacak doğru davranışları tutumları biliyorsan kolay.
Çok kolay.
Tabii ki pratik, kitaplarda yazdığı gibi kolay olmuyor da yine de ruh halim sağlam olsaydi, cocuk da daha sağlıklı olurdu gibime geliyor.

4 kardeşiz, hep şükrederiz, hataları olsa da annem babam bizleri huy karakter ahlak olarak cok iyi yetistirmis diye.

Ama buna ragmen çalışma hayatinda cocuk yapmış olsaydim annemin bakmasını istemezdim, yaptığı hataları cocuguma da yapması hoşuma gitmezdi (bakici cok mu iyi denebilir de kosullar uygunsa bakiciya da yanasmaz kendim buyuturdum cocugu).
Neyse konuyu dagitmayayim, fikrim bu.
Bİ de toplumda evlenip sinirleri saglam kalan kadın cok nadir olduğu icin cocukla ilgilenmek ugrasmak zorlasiyor
 
Son düzenleme:
Yanlış anlamayın lütfen küçümsemedim. Sadece tüm gün evdeyken bile zorsa çalışırken ne kadar zordur diye düşündüm o kadar.
 
booksmoney .!.:
Yanlış anlamayın lütfen küçümsemedim. Sadece tüm gün evdeyken bile zorsa çalışırken ne kadar zordur diye düşündüm o kadar.
Genişletmek için tıkla...
Aslında onu sizin üzerinizden herkes için söyledim. Çalışan bazı kadınlar , evdeki kadınlar bile falan diye cümleler kuruyor. Çalışmak valla bebek bakmaktan kolay.
 
Babaannem derdi ki “ bu dünyadan rahatlık beklemeyeceksin . Bu dünya bizim cennetten kovulunca gönderildiğimiz bir hapishane derdi . Nefes almak bile çok zor geliyor bazen bana . Arkandan hayır dua edecek kişiler olsun hayatında ..”
Annelik evet zor öyle sosyal medyada görüldüğü gibi değil . Büyüdükçe sorunları da büyüyor . Bedenen yorulmuyorsun eskisi kadar ama zihin yorgunluğu da çok zor . Ölünceye kadar sorumluluk işte .
Ben iki oğlumu 1,5 yaşına kadar büyütüp , bakıcıyla devam ettim . Zaten 3 yaşına gelince kreşe başladılar . Allah yokluklarını göstermesin. Ayaklarına taş değmesin , kimseye muhtaç olmadan sağlıklı ve mutlu yaşasınlar yeter . Daha da pek bir beklentim kalmadı hayattan .
 
Hayat korkarak yaşanmaz, yapmak istiyorsanız hazır oldugunuzda yapın, elbette çok zor.
Sizin kisliginize de bağlı, çocuğun kişiliğine de.
Allah sağlığıyla sınamasın, sağlıktan sonra en büyük zorluk uyumaması bence.
Zorluklar geçmiyor sadece şekil değiştiriyor.
Ama zorluğu var diye de çocuklarımsız bir hayat düşünemem.
Karşılığı çok çok güzel çünkü.
Yine de sabrı olamayan çocuk yapmasın derim hep, bence sabır çok çok çok önemli.
 
Benim anlatmak istediğim de bu.Zor olabilir ama demek ki baskın olan güzel yanı ki 2.ya da 3.isteniyor.Neden sadece çok kötüymüş gibi anlatılıyor? Hayat kolay değil,herşey çaba gerektiriyor.Zorluklar anlatılsın, güzel yanları ile
 
Keşke bana zorlukları anlatılsaydı. Yıllarca uyumayacağımı düşünmemiştim. Belki hazırlardım kendimi psikolojik olarak, ya da normalmiş herkes söyledi zaten biliyordum derdim. Ama kimse söylememişti ve ilk çocuğumda eşekten düşmüş karpuza döndüm.
 
Ben anlattım sayfalarca, hiç mi denk gelmediniz?


Konu sahibi size gelince…

Bir insan çocuk istiyorsa ilk söylediğim şey ‘çocuk güzel eğer başkasınınsa’ oluyor.
Sevgiyi tartışmıyoruz ama vallahi billahi bile isteye nasıl yapılıyor bu çocuk, ben anlamıyorum.
Kafayı yemiş olmak lazım, millete kardeş yap derim rahatı bozulsun diye
 
Açıklayıcı olamamış mıyım acaba diye mesajımı tekrar tekrar okuyorum haklısınız zor yanları anlatılsın, ilk defa yaşanan bir durum tecrübeli insanların deneyimleri ile biraz olsun rahatlatır.başınıza ne geleceğini bilirsiniz.Benim lafım çocuk sahibi olmanın güzel yönünün anlatılmamasında.evet uykusuz kalıyor insan,hastalık zamanı,atak zamanları bilmem nesi oluyor ama bu günler geçiyor densin
 
Geçtiğini herkes biliyordur zaten. Onu etrafta görüyoruz büyük çocukları ve ailelerini . Ama bebekliler ne yaşıyor evde bunlar bilinmiyor. Sizi anlıyorum da olayın mantığını açıklamaya çalışıyorum yani ben bundan muzdarip oldum
 
Geçmiyor ahahshs
Benim inancıma göre, bebek doğduğunda neyse o.
Artık ne çıkacak bahtınıza, o ameliyathanede yüzleşiyorsunuz.
Bir karakter var gözardı edilen. İlk günden cıyak cıyak uyumayan bebek varsa ömrü billah o öyledir, huydur.

Benimkiler öyle çok büyük değil 5, 4yaşındalar ama gerçekten çocuk doğduğunda neyse o.
Hala gece milyon kere kalkar hala ağlak hala her şeyi sorunlu.
Malzeme bu yani, ben ancak ehlileştirebiliyorum, ona eşlik edebiliyorum bunu kabullendim.
Bazı bebeği ve çocuğu görüyorum, benim yaşantım ya da çocuklarımla alakası yok, Allahım neydi günahım naraları atıyorum.

Eminim askere giderken nizamiyede de ağlayacak benimki, orda da düşmeyecek yakamdan, eşek kadar herif olsa gene dizimin dibinde yaşayacak.
 
Ay çok tatlısınızAllah o güzel günleri de göstersin inşallah.
 
Stardust07 .!.:
Ay çok tatlısınızAllah o güzel günleri de göstersin inşallah.
Genişletmek için tıkla...
Ben direkt yurtdışı ya da çocuk damat düşünüyorum, ne kadar uzak o kadar iyi

Şaka bir yana, elbet beden yorgunluğu bitiyor ama bu sefer daha beter mental yorgunluk çöküyor.
Ben daha yolun çok başında olsam da, oğlanları okuldan aldığım an durgunsa ‘ya bir şey oldu biri özgüvenini kırdı, bir arkadaşı onu dışlıyordu acaba gururu mu incindi, öğretmeniyle gergin mi ya da ilgisiz mi kalıyor, nasıl konuşmalar yapsam cesaret versem’ le eve geliyorum.
Dediğim gibi 5 yaş altı üstü ama zihin gidiyor.
Eskiden bedenim ölmüş ama gömen yok kıvamında iken şimdi zihin öyle.

Zor yahu, insan büyütmek, onu her şeye duyarlı, sevecen, saygılı, algısı açık bir birey olarak yetiştirmeye geliştirmeye çalışmak çok ama çok zor ve bitmez bir çile.
 
Ya şu zamanda çocuk büyütmek gerçekten çok zor.ama zaten bu konuda kararsız olan bir insan da sadece olumsuz şeyleri duymak istemiyor.Son zamanlarda yaşanan olaylar yeterince korkutucu.Biz eşimle koruyucu aile olmak için uğraşıyoruz.Çevremde her zaman sadece olumsuz şeyler söyleniyor,işin bir de kendi evladin değil daha zorlanırsın yapma etme kısmı oluyor.Doğursam da ben doğurmamış olsam da sevgi yetmiyor mu? Ömür zaten geçiyor sonunda evlat herşeye değmez mi?
 
Anne olmak fiziki olara beni o kadar yormuyor bir canlıya tüm gün tüm hayatı boyunca ilgi sevgi şefkat vermek çok zooorrr

İyi ki varlar
 
Yani bilemiyorum, evlat bir sınav bana göre.
Eğer herkesin istediği gibi bir çocuğu yetiştirme şansı olsaydı dünya böyle olmazdı, işin o kısmı da var.

Yapmak istediğiniz şeye hayranlık duydum, benim de içimde ukde kalacak konudur bir çocuğa aile verebilmek.
İnanın doğurmak meselenin yüzde biri bile değil, kesinlikle katılmıyorum kendi doğurduğun doğurmadığın meselesine.
Çiçekler bile sevgiyle büyür, sizin diye değil varlığına emek verdiniz diye değerlidir her şey.
 
girlinred .!.:
Amaannn benim büyük sekiz yaşında, küçük üç buçuğa yaklaştı, ben rütbeliymişim sen ersin daha bileydim vazgeçirirdim ah ah
Genişletmek için tıkla...
Benim bir katkım yok bu mevzuda, hiç yaşamadım; çocuk planı yapmak, düşünmek ya da istemek nasıl bir şey bilmiyorum.
Bilakis tahtalara vururken, sürpriz yumurtalar benim kapıyı vurdu

Yalnız ben böyle konuşunca çocuklarına lanet okuyan bir anne imajı çiziyorum da asla bir kere bile bırakın çocuk sevmem demeyi, onlara her gün ‘biz sizi çok istedik, siz olmadan mutlu olmadık, hayatımızda sizden değerli bir şey olamazlarla büyütüyorum.
Çocuğun karşısına geçip o gece uyusaydım keşke demiyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Çocuktan sonra yaşanan ekonomik sıkıntı ve çalışmak.
9 10 11
Yorumlar
210
Görüntüleme
9K
Once_upon_a_time
Y
  • Kilitli
Eşim ve Ailesinin Sürekli Beni Aptal Yerine Koyması boşanmaya düşünüyorum
9 10 11
Yorumlar
205
Görüntüleme
10K
Alyasena
A
E
Narsist kocam bana sürekli hakaret ediyor
2 3 4
Yorumlar
70
Görüntüleme
5K
garciaas
H
Eşimin ailesi ile mesafe durumu
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
3K
handecimm
S
Tüp Bebek - Sonsuz bekleyiş
Yorumlar
16
Görüntüleme
492
arzumkan
A
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…