- Konu Sahibi melike2020
-
- #101
Bu uzun bir konu , hamileyken ya da bebeği küçükken eşini kaybedenler var yani her evlenip hamile kalanın kadın babanın ömür boyu yanında olacağına emin değil. Arkadaşım çok istedi 4 yıl düşündü araştırdı ölçtü biçti karar verdi. İlk söylediğinde ben de garipsedim ama çocuklarına iyi imkanlar sunup iyi bir anne olacağına Emin’im . Ayrıca belki anne olduktan sonra aşık olup çocuklarına babalık yapacak biri de olabilir hayatında .Peki o cocuklara yazik olmayacak mi? Dusunsene baban kim bilmiyorsun
Ellili yaşlarda da çocukla çocuk olunur neden olunmasın ki. Sanki genç annelerin hepsi çocukları ile çok mu kaliteli zaman geçiriyor. Bu yaştan ziyade kişinin bakış açısı ile ilgili. Ayrıca 60'lı yaşlar da ki bir ebeveyn pekala evladına destek olabilir. 60'lı yaşlarında insanlar çalışıp üretiyor zamanımızda. Hemen çöküp eli kolu tutmayacak diye kesin bir kural yok ki.Aynı yaştayız evliyim ve çocuğum yok
Çocuğun size can yoldaşı olacağının garantisi yok
O da büyüyecek, kendi yolunu çizecek, bana da çok dendi yap pişman olursun diye olmam çünkü şimdi doğursam ben 62 yaşıma gelip sağı solu tutmayan bir yaşlı olduğumda o çocuğun sırtında yük olacağım. Hayatını, geleceğini kurmam için ona destek vermem gereken zamanda yaşlılığımla ona ayak bağı olacağım, koşması oynaması güzel vakit geçirmesi gereken çocukluğunda ellili yaşlarında bir kadın olarak asla genç anneler gibi olamam, bunu yapmaya hakkım yok diye düşünüyorum hep. Evlat mutlaka güzeldir ama her zaman şunu derim ki insan bilmediği, tatmadığı bir şeyi özleyemez toplum bunu öneriyor diye yapamam. İlaveten bizim yaşlarımızda gebelik, doğum, bebeğin sağlığı çok zor süreçler. Naçizane fikrim çocuk yapma zamanımız geçti
Mantık evliliğini hiç anlamam kafam basmaz sevmediğim aşık olmadığım insanla aynı yatağı bırakın evi paylaşmam. Bir de üstüne çocuk bence çocuk aşkla yapılan bir şey eşinle üstesinden geleceğiniz bir şey onun yerine evlat edinirdim.Arkadaşlar ben 42 yaşında hiç evlenmemiş, iyi bir kariyeri olan, kendi çocuğuna bakabilecek ekonomik gücü olan bir kadınım. Mantık evliliği yapmak kesinlikle bana uygun değil. Aşk ve sevgi olmadan evlenmeyi istemem. ancak bu zamana kadar aşık olup evlenebileceğim birisi karşıma çıkmadı ve çocuk sahibi olmak için son bir iki yılım kaldı... açıkçası nasip böyleymiş deyip kaderime razı olmuşken, etrafımdaki insanlar mantık evliliği yapmam konusunda ısrarcılar... "evlen çocuğun olsun, yürümezse boşanırsın, sonra ilerde yalnız kalınca çok pişman olursun..." diyen çok insan var... sizce... bir çocuk bir kadının yaşamını olumlu olarak değiştirebilir mi? açıkçası şu anda her şeyim olmasına rağmen mutlu olduğumu söyleyemeyeceğim..
Yalan söylüyor demedim. Başka bir prof da yapılmasını önerebiliyor demek istedim. Yoksa yaptırmayı tercih edip etmemek sizin tercihiniz.
O ayri bi konu bence: ( takdir-i ilahi dersin ölürse baba.. bilemiyorum bana hic dogru gelmiyor ama anneligi dusununce hakta vermiyor degilim.Bu uzun bir konu , hamileyken ya da bebeği küçükken eşini kaybedenler var yani her evlenip hamile kalanın kadın babanın ömür boyu yanında olacağına emin değil. Arkadaşım çok istedi 4 yıl düşündü araştırdı ölçtü biçti karar verdi. İlk söylediğinde ben de garipsedim ama çocuklarına iyi imkanlar sunup iyi bir anne olacağına Emin’im . Ayrıca belki anne olduktan sonra aşık olup çocuklarına babalık yapacak biri de olabilir hayatında .
Ellili yaşlarda da çocukla çocuk olunur neden olunmasın ki. Sanki genç annelerin hepsi çocukları ile çok mu kaliteli zaman geçiriyor. Bu yaştan ziyade kişinin bakış açısı ile ilgili. Ayrıca 60'lı yaşlar da ki bir ebeveyn pekala evladına destek olabilir. 60'lı yaşlarında insanlar çalışıp üretiyor zamanımızda. Hemen çöküp eli kolu tutmayacak diye kesin bir kural yok ki.
Ancak çocuk için evlilik yapılmaz. Birde bir gerçek var ki bu yaşlarda sağlıklı hamilelik olma oranı çok çok düşer.
30 lu yaslarda anne olmama ragmen cok hak verdim fikrine.. keske dedim 20 lerde olsaydim.. nasip kismet bazi seyler ama.. hersey zamaninda guzelHiç öyle değil o işler
43 yaşındayım eski performansımın yarısı ancak
Herkes kendinden bilir tabi belki ellili yaşlarda bebek bakacak süper güçlü insanlar vardır
Ama demir tavında dövülür diyorum, her şeyin bir zamanı var, sonrası zor. İstisnai örnekler benim için ikna edici değil ama yine diyorum benim için
Peki çocuk neden yapılır? Üremek için mi? Nihayetinde herkes yalnız kalmayıp aile kurmak için çocuk yaparNe saçma insanlar varmış etrafınızda. Yalnız kalmayım diye çocuk mu yapılır!
Yorumlarınız için teşekkür ederim. Ama evlenip mutlu bir yuva kurabilecek bir yaşta iken evlatlık almak pek mantıklı bir fikir değil, böyle bir şeyi çevrem de kabul etmez zaten. 50li yaşlarda düşünebilirim. Tabi o zaman yaşça büyük bir çocuk düşünürüm. Zaten ilerde evlenip kendi çocuğum olsa bile, koruyucu aile olmayı düşünüyorum. Olmadı okul masraflarını filan karşılarım. Evlilik şans meselesi... benim çevremde mantık evliliği yapan ya da görücü usülü evlenip mutlu olan çok insan var zaten bu tavsiyeyi yapan onlar. Aşık olup evlenip birkaç yıl sonra boşananlar da var. onlar da hiç evlenme diyor :) galiba ben anlaşıp sevebileceğim birini bulunca evlilik yapmaya karar verdim. Her şeyin hayırlısı....
Sperm bankasından sperm alıp anne olanlar var ve çok da iyi annelik yapıyorlar. Evde anne ve baba olunca her çocuk sağlıklı mı oluyor? Anne olmak hakkınız. Sizde de o bilinç var görünüyoe Burda çocuk için evlenilir mi diyen kadınların çoğu emin olun mutsuz evliliklerini çocuk bahanesi arkasına sığınarak devam ettiriyor i.Ben bu çocuk yap yalnız kalırsın diyenleri hiç anlamıyorum
Çocuğun olsa hep senle mi olucak peki?
Çocuk hep çocuk olarak kalmıcak
Yurtdışına basar gider orda hayat kurar bayramdan bayrama arar işte
Huzurevlerinde bir sürü yaşlı insan var ya çocukları da var
Hiç öyle değil o işler
43 yaşındayım eski performansımın yarısı ancak
Herkes kendinden bilir tabi belki ellili yaşlarda bebek bakacak süper güçlü insanlar vardır
Ama demir tavında dövülür diyorum, her şeyin bir zamanı var, sonrası zor. İstisnai örnekler benim için ikna edici değil ama yine diyorum benim için
[/QUOTE
İkna etmek gibi bir niyetim yok zaten. Herkes kendi fikrini söylüyor. Ama yinede bir örnek vermek istiyorum açıkçası
Yaşıtız :) 14 ve 3 yaşında iki çocuk annesiyim. Küçüğün bakımı, oyunu, uykusu; büyüğün ihtiyaçları, dersleri, ergenlik tripleri... Hepsi bendeÇalışan bir anneyim. Nisan ayında bir yüksek lisans programından mezun oldum. Düzenli spor yapmaya çalışıyorum. Evet çok yorgunum ama genç olsam daha mı az yorulurdum bilemiyorum.
50 li yaşlar 60 lı yaşlar benim gözümü öyle korkutmuyor. 70 li yaşlar için söz veremem
Arkadaşlar ben 42 yaşında hiç evlenmemiş, iyi bir kariyeri olan, kendi çocuğuna bakabilecek ekonomik gücü olan bir kadınım. Mantık evliliği yapmak kesinlikle bana uygun değil. Aşk ve sevgi olmadan evlenmeyi istemem. ancak bu zamana kadar aşık olup evlenebileceğim birisi karşıma çıkmadı ve çocuk sahibi olmak için son bir iki yılım kaldı... açıkçası nasip böyleymiş deyip kaderime razı olmuşken, etrafımdaki insanlar mantık evliliği yapmam konusunda ısrarcılar... "evlen çocuğun olsun, yürümezse boşanırsın, sonra ilerde yalnız kalınca çok pişman olursun..." diyen çok insan var... sizce... bir çocuk bir kadının yaşamını olumlu olarak değiştirebilir mi? açıkçası şu anda her şeyim olmasına rağmen mutlu olduğumu söyleyemeyeceğim..
Benim açımdan bu işler tamda böyleHiç öyle değil o işler
43 yaşındayım eski performansımın yarısı ancak
Herkes kendinden bilir tabi belki ellili yaşlarda bebek bakacak süper güçlü insanlar vardır
Ama demir tavında dövülür diyorum, her şeyin bir zamanı var, sonrası zor. İstisnai örnekler benim için ikna edici değil ama yine diyorum benim için
30 lu yaslarda anne olmama ragmen cok hak verdim fikrine.. keske dedim 20 lerde olsaydim.. nasip kismet bazi seyler ama.. hersey zamaninda guzel
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?