5 sene evlilik şartı yok muydu ki?
evli olacaksın belli bir süre , gelirin olacak hemde hatırı sayılır , vs vs
Evlat edinmede 30 yaş üstü olma sarti var ya da çocuğu olmuyordur 20li yaslarda bir cifttir o zaman 5 yil evli.olma sarti var
0-1 yas arasi bebek istiyorsa çift, o zaman da üst sınır 40, bebekle ebeveyn arasi max. 40 yaş olabilir.
Gelir sarti da asgari ücretli de olabilir ama o çocuğa sevgiyle bakilacaksa sosyal hizmet görevlileri o aileye de cocuk verilmesi karari verebilir burada evlat edinme topigi var bakabilirsiniz
Yaş konusuna takılanları anlamıyorum doğrusu.. benim bi arkadaşım 44 yaşında 4. çocuğu doğurdu bi başkası 40 yaşında 3.yü... tabi süpriz gebeliklerdi ama doğurmayı tercih ettiler. Kaldı ki anadoluya gittiğinizde ileri yaşlarda çocuk sahibi olan bir sürü kadın var. Benim sorunum yaş ya da o çocuğa bakamamak değil. Tek başına olmak. Evliliği yürütememekden korkmak...
Bahsettiğiniz örnekler ilk cocuklar degil. Elbette 40li yaslarda da anne olunabilir sonucta evlilik nasip.isidir benim bir tanıdığım vardı 40inda evlenmis 41de dogum yapmış o zaman icin 43 yasinda 2 yasinda cocuk annesiydi ve belki de yeni anne olduğu icindir, cok enerjisi yüksek pozitif güler yüzlü bir insandı.
Son cümleniz zaten evlilige bakis acinizi gösteriyor. Evliligi yürütmek tek taraflı degil ki... ben de bekarim 34 yasindayim ve saglik sebeplerinden anne olmam bile riskli ama umutsuz degilim nasipte varsa olur illa ki. Ama sirf anne olmak için evlenmem, evlilige bakışım hayati paylaşmaktir, evliliği yürütmek icin de kendime simdiden sorumluluk/misyon yüklemiyorum çünkü evlilik bir paylaşımsa, sorumluluklar da paylaşılmalıdır. Bir evlilik yurumuyorsa bunda iki tarafin da hatasi/eksiklikleri vardır.
Evlilige bakis aciniz uzerinde durmaniz ve korkularinizi aşmak için ne yapilabilire odaklanmaniz gerekiyor.
Bu konuyu takipteyim, bende kendimi senin gibi hissediyorum bu aralar. En son konu açmıştım, yedekteki kadın olduğumu öğreneli 10 gün oldu. Başlangıçta senin gibi biri benimle ya aşırı mutluyum diyen erkekler (hayatıma giren çoğundan duydum bunu, son erkek arkadaşım dahil) sonrasında baştaki özeni göstermedi hiç bir zaman. Bu sonuncusu da yedeğe almış beni o cücük beyniyle. Ben giyim kuşamımdan tut, hal ve hareketlerim, konuşma ve davranış şeklim önce çok ilgi çekiyor. Çok havalı duruyorsun ama çok saf kalplisin, çok iyi niyetlisin, hiç kötülük düşünmüyorsun, kimseyi çekiştirmiyorsun... bu cümleleri o kadar çok duydum ki. Adamın diğer sevgilisi nişanımız olacak diye hazırlık yapıyor, bu beni arayıp bana dua et sıkıntılarım var atlatayım seninle adım atalım, lütfen o kalbin hep temiz kalsın, sen melek gibisin ben seni kaybetmek istemiyorum, yuva kuracaksam doğru kişi sensin diyor. Türkçesi saf gibi bana inanmaya devam et, ben biraz daha eğleneyim, nasıl olsa senden kötülük gelmez eğer evlenmeye niyetlenirsem sen ceptesin... demem o ki, giyim kuşam, hal tavır önemli ama kalıcı etki bırakmıyor. Taktiklere inanan biri değildim ama sanırım bundan sonra öyle bi yol izlemem gerekiyor
Kuzenim de öyledir. Cok saftir hemen kanar.
Iliskiler taktikle yürümez ama kendini tamamen de acmamak lazim, biraz temkinli yaklaşmakta fayda var.
Yorumlarınız için teşekkür ederim. Ama evlenip mutlu bir yuva kurabilecek bir yaşta iken evlatlık almak pek mantıklı bir fikir değil, böyle bir şeyi çevrem de kabul etmez zaten. 50li yaşlarda düşünebilirim. Tabi o zaman yaşça büyük bir çocuk düşünürüm. Zaten ilerde evlenip kendi çocuğum olsa bile, koruyucu aile olmayı düşünüyorum. Olmadı okul masraflarını filan karşılarım. Evlilik şans meselesi... benim çevremde mantık evliliği yapan ya da görücü usülü evlenip mutlu olan çok insan var zaten bu tavsiyeyi yapan onlar. Aşık olup evlenip birkaç yıl sonra boşananlar da var. onlar da hiç evlenme diyor :) galiba ben anlaşıp sevebileceğim birini bulunca evlilik yapmaya karar verdim. Her şeyin hayırlısı....
"Evlatlik almak" degil "evlat edinmek"!
Lütfen ikisi arasinda çok fark var ve kelimeler önemlidir. Sizin bakis acinizi gösterir ki siz evlat edinmeye sicak bakmıyorsunuz bunu anladım. Elbette kendi yuvanizi kurabilir, anne olabilirsiniz ama bir tarafı övmek için digerini yermek yanlış gelir bana. Eger gönlünüze gore biri varsa bakın tanıyın evlenin anne olun ama anneligi hedef görmeyin. Bir de çevrenizin kabul edip etmemesi neden önemli? Sizin kendi hayatinizla ilgili aldiginiz kararlarınızda neden baskalarinin onayına ihtiyac duyuyorsunuz ki? 42 yaşında bir kadin olarak çevrenin düşüncelerini takmama konusunda bazi seyleri aşmış olmaniz gerekirdi. Siz bu karar benim.dedikten sonra size saygı duymayan zaten hayatinizda olmasin yani ne gerek var!
Size tavsiyem, kendinizle ilgili hayata bakisinizla.ilgili önyargılarınız neyse önce onları aşmaya bakın, gerekirse uzman destegi de alabilirsiniz. Sonra ne istiyorsunuz, evlilik beklentileriniz ne bunlari netlestirin. Kendi icinize dönüp ihtiyaclarinizin farkında olun derim.