Çocuk İstememek/İleride Pişman Olursam Düşüncesi

Ben de sevmem çocuk, yetiştirmeye de hevesli değilim. Zaten her gün onlarca çocuğu eğite eğite enerjim kalmaz gibi...

Ben de bu düşüncedeydim sadece eve öncelik verdim. Gençken bir ev sahibi olursam sonra rahatça gezerim diye düşündüm. 40'a doğru kredi bitince artık rahata erip gezeriz diye düşünüyorduk.

O da güzelmiş

Yalnız seni anlıyorum da eşin neden istemiyor

yani tam ifade edemedim buradan

her gün çocuk diye tüp bebek kliniğine gelen onlarca insanı gören birisi etkilenir gibi geldi
O da aynı oranda sorumluluk sahibi olacağı için hayatını kısıtlayacağını düşünüyor. Bir ara ciddi şüphem vardı, olursa yandık bittik diyorduk. Patronuna sabah çocuk bakıp, öğlen ben gelince işe gidip akşam mesaiye kalmayı teklif edeceğini falan söylüyordu.

Ah ah bu kafadaydım : )
Hayaller-hayatlar
 
Jean reno nun (ki pek severim). bir filmiydi sanırım tam adını hatırlayamadım. Adam diyordu ki buna, çocuk yap, köklerin olsun.

Sanırım istediğimiz bu, köklerimizin olması.
 
Sadece çocuk için geçerli değil bu aklında pişmanlık kuşkusu varsa ileride olacak herhangi bir olumsuzlukta garanti pişman olursun .

Çocuğa kendini hazır hissetmezsin . İşte biz ebeveyn olmanın hakkını veremeyiz dersin .
Doğmamış sabinin hakkına girmeyim vs vs baya haklı sebepleriniz varsa ( bunlar benim haklı sebeplerim olurdu mesela ) pişman olma düşüncesinde aklına bunlar gelir içinde bir bulutlanma olsa da çok sürmez dağılır .
 
Benim de baksınlar beklentim yok ama ileride bayramlarda seyranlarda arasınlar beklentim olur. Yaparsam da bu yüzden yaparım herhalde, yalnız kalacaksam emeğime yazık Görüldüğü gibi gerçekten öyle bir sevgim, annelik içgüdüm yok tamamen çıkar ilişkisi gibi bir şey düşündüğüm.

Evet sevemiyorum, sabrım da çok az. Yani öğrencilerime hiç öyle değilim, maksimum anlayışlıyım ama evde aynı olacağımı zannetmiyorum. Okulda eve gidip hiç bir şey yapmama hayalini kuruyorum. Bir de eve gelip bebek bakma fikri korkunç gerçekten. Ama ne bileyim işte insan düşünüyor demek ki soyum kuruyacak diye
 
Jean reno nun (ki pek severim). bir filmiydi sanırım tam adını hatırlayamadım. Adam diyordu ki buna, çocuk yap, köklerin olsun.

Sanırım istediğimiz bu, köklerimizin olması.
Aynen öyle. Bir de ailem torun sevgisini tatsın diye de düşünmüyor değilim. En büyük çocuk benim, erkek kardeşim evlenecek gibi durmuyor, en küçük zaten lisede daha. Benim olmazsa sonrasında çok bekleyecekler ve zaten 60'ı geçtiler

Sanırım çok duygusalım bu ara. Arkadaşımın babasının rahatsızlığı beni çok etkiledi. Hiç beklemediğimiz anlarda sevdiklerimizin başlarına kötü şeyler gelebileceğini gördüm ve sanki ailemin torun sevememesini dert ederim gibi de geliyor.
 
Bir ara ciddi şüphem vardı, olursa yandık bittik diyorduk. Patronuna sabah çocuk bakıp, öğlen ben gelince işe gidip akşam mesaiye kalmayı teklif edeceğini falan söylüyordu.

Bana onu yazmıştın da ben de karar değiştirip çocuk yapmaya karar verdin sanmıştım
 
Bana onu yazmıştın da ben de karar değiştirip çocuk yapmaya karar verdin sanmıştım
Ben şimdi karar versem ancak 2-3 sene sonra yaparım. Para biriktir, kendini ayarla, çocukları mezun et falan derken...
Tüp bebek merkezinde daha bir uzaklaştı zaten bu fikirden. Dünyanın tek derdi buymuş gibi başka ülkelerden dahi geliyorlar, AIDS'li adam tüp bebek derdinde diyor. Garip geliyor yani.
 
Aslında bana sorulsa sizler gibi bilinçli olan kadınlar çocuk sahibi olsun derim ama bana soran yok tabi :))))

Bakın çocuk sevmiyorsunuz istemiyorsunuz ama ufacık bir düşüncesinde bile ona hazırlık yapmayı düşünüyorsunuz.hatta sadece kendi yapacağınız çocuğu değil başkalarının çocuklarını da düşünüp onları mezun edeyim diyorsunuz.

Yok ya fikrim değişti siz çocuk yapın hatta2,3 tane yapın
 
çocuğu yaşlılığında bakacak hizmetçi gibi görme çok çirkin bir düşünce.

ben mesela "bu nası olsa bize bakmaz" diye düşünülüp (o kanıya nerden vardılar bi fikrim yok) daha gençken gözardı edilmiş bir çocuk olarak buna karşıyım.

hele çocuk istemezken, bu resmen sevgi değil çıkar ilişkisine bağlı bir insan olacak ve bunu hep hissedecek çocuk.

o halde birikim yapın ve geleceğinizi güvence altına alın. emlak satın alın, nakit para getirisi olsun kira vs ile.

eğer yaşlanırsanız bakıcı tutmaya paranız olur.

ha bir de şunu diyeyim çocuk sahibi olmak size bakacakları anlamına gelmez.

dedem 100 yaşlarını geçti 6 çocuğu vardı ama hiçbir çocuğu bakmıyordu, bakıcısı vardı.
 
Bende bir zamanlar sizin gibiydim valla isteyincede olmuyor 5yıl istemedik 4 yıl uğraştık hep kaybettim 4. De kızımı dünyaya getirdim yaşama sebebimi anladım 31 yaşında Doğum yaptım Ve çok pişmanım keşke evlenir evlenmez yapsaydım üç çocuğum olurdu Emin'im sağlığımda yerinde olurdu ben bir taneye sahip olmak için stresten hep fıtık olduö üç kez belimden ameliyat oldum bir daha çocuk düşünürsem platin taktırmam gerekiyor belime benden söylemesi bi çocuk yapın sağlık yerindeyken dünyanın en güzel duygusu anne olmak
 
Acaba bakabilir miyim yetebiliryim gibi türlü düşüncelerle çocuk işini erteleyip,sonra bir cesaret karar verip ilk çocuğumu kucağıma aldığımda ,aklımdan şu geçmişti neden daha önce yapmadım ,neden daha erken anne olmadım, öyleki kendime çok güvenip yaş başını almadan 2 yıl arayla ikincisini kucağıma almama günler kaldı,allah isteyene versin ,çok şükürki kendimi şanslı hissediyorum,çünkü yaş ilerledikçe para pul birçok şeye yine sahip olabiliriz ama çocuk sahibi olmak ise daha zorlaşıyor,hakkında hayırlısı olsun canım
 
Size katılıyorum bir kızım var Allah düşürmesin öyle bi düşkünlük olursa ben kızımın hayatına musallat olamam o hayatını yaşasın haftada bir ziyaret yeter bana gider huzur evine yerleşirim yada bakıcı bayan tutarız eşime de öyle tembihliyorum
 
Konunuz benide sorgulamaya itti. 23 yaşındayım yeni evlendim. Şırnaktayız ve buradayken çocuk düşünmüyoruz. Yani bir üç yıl olmayacak gibi ama düşünüyorum şuan istermiyim diye içimde aman aman bir istek yok kendimi hazır hissetmiyorum çalışıyorum birde başka birine emanet ederek ne kadar faydalı olacağım diye kendimi sorguluyorum. İleride de içimden çok gelmeyecek gibi geliyor sanki sorumluluk duygusu beni korkutuyor.
 
Öyle mi dersiniz

Ne münasebet çocuğu hizmetçi gibi düşünmüyorum. O amaçla neden acaba mı diyeyim? Bir huzurevine giderim çocuktan profesyonel bakım sağlanır, o açıdan sıkıntım olacağını zannetmiyorum.
Benim bahsettiğim manevi destek, annem babam vefat edince benim onları aradığım gibi birileri de beni arasın yalnız ölmeyeyim derdi.

Asıl sizin gibi insanlar çocuk yapmalı.
Bu memlekette canı sıkılan çocuk yapıyor asıl yapması gerekenlerde gerekli cesareti bulamıyor işte.
Çok zor bir karar, insanlar nasıl yapıyor, nasıl bakıyor, seviyor, tahammül ediyor bilemiyorum gerçekten.

Geçmiş olsun ama siz erken evlenmişsiniz vaktiniz de varmış. Doktor bana zaten 35'e kadar dedi ki bu 4 senelik bir süreç. Ondan sonrası sıkıntılı imiş.

Teşekkür ederim, Allah bağışlasın sizinkileri. Yapıp pişman olmamak, iyi ki demek çok güzel, yapmayıp pişman olmanın da bir yere kadar telafisi var ama yapıp pişman olursam o zaman büyük sıkıntı işte
 
Yaşlanınca bana baksın düşüncesiyle çocuk yapmak büyük bencillik tabiki.
Ama ne bileyim ben çocukları aşırı seviyorum sevdiğim adamla ortak bi meyvemiz olsun , onun ilk kelimelerini duymayı , ilk adım attığı ani görmeyi şimdiden hayal ediyorum :)
Büyüyünce kendi hayatını çizecek bana bakması aklımın ucundan geçmez yük olmak istemem kimseye kendi evladım dahi olsa .
Hatta olurda çocuğum olmazsa evlatlık alma düşüncem var .
Bi dönem ciddi ciddi koruyucu aile olayını araştırdım ama ne yazık ki evde baba faktörü şartmış bizde de o yok.
Çocuklar evin neşesidir bana gore . Allahım isteyen herkese nasıp etsin.
 
İnsan kendisi için bunu düşünüyor, ben de huzurevi diyorum ancak kendi anne babanız için bunu söyleyebilir misiniz?
Ben ne eşimin ailesinin ne benim ailemin huzurevi isteğini kabul etmem, muhakkak alırım. Diğer kardeşlerim de bu yapıdalar, görümcelerim de öyleler. Benim arayacağımı düşündüğüm işte bu maneviyat ve sevgi çemberi. Çocuklar yanına alır almaz ama o sevgiyi hissetmek, haftada bir ziyaret edilmek bile muhtemelen yaşlanınca arayacağım bir şey olacak. Anneannem ve dedemin 5 çocuğu 12 tane torunu vardı.Hatta ilk torunlarının çocukları da olmuştu. Bayramlarda çok mutlu olurlardı, herkes istisnasız orada olurdu ve dedem karşılarına geçip beni yanına alır "şuraya bak ne güzeller" diye gururlanırdı.

Sizin vaktiniz var, bol bol düşünebilirsiniz:) Fikrinize katılıyorum orada çocuk çok büyük stres olur sizin için.
 
Ben olaya farklı bir açıdan yaklaşacağım koa.. Bu ülkenin bilinçli annelere ve onların yetiştirdiği eğitimli, ayaklarının üzerinde duran, topluma yön verecek çocuklarına ihtiyacı var.. mesela bu forumda bile görüyorum; düşünmesi, düşündüklerini yazıya dökmesi, fikirleri, hayata bakışı neredeyse mükemmel olan insanların ya 1 çocuğu var ya da çocuk düşünmüyorlar.. Evet ülke olarak çok zor ve kötü günler geçiriyoruz, evet herhangi bir umut da görünmüyor ama bu ülke de her şey çok değişken oldu her zaman.. gelecekte projeler üretecek, bu projeleri hayata geçirecek insanlara ihtiyacı olacak bu ülkenin.. bir de bu açıdan tekrar düşün derim :)
 
Su 30lu yaslara geldigimizde cocuk sahibi olmak ile ilgili dusuncelerimizi alt ust eden Hormonlar calismaya başlamış demek ki
 
Derdim bakılmak değil, aranıp sorulmak, yalnız olmamak.
Siz de eminim çocuğunuz baksın istemeseniz bile iletişim kopsun istemezsiniz. Bayramlarda gelsin, arasın, onun da çocukları olsun gibi istekleriniz olur.
İşte ben böyle şeyleri hiç hayal etmemiştim, pek sevdiğim şeyler değil, düşününce içim kıpır kıpır olmuyor. Bilmiyorum belki 15 yaşımdayken kardeşimin doğması ve ona bakmam sonucu çocuğun zor bi şey olduğu düşüncesi yerleşmiş olabilir.
Sadece soyum sopum olsun gibi bir düşüncem mevcut.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…