Katıldım size
Çocuk sevmek değil çocuk yetiştirmek için yaptık
Zira ben de sevmem öyle agucuk gugucuk çocuk
Benim çocuğum tüp bebek ile oldu hem de ama hala aman da aman diye düşkün bir sevgim yok onu iyi yetiştirmek için çırpınıyorum ama
Ülkenin hali içler acısı gerçekten, çocuk sahibi olursam ileride bana isyan etmesi de çok olası.Ben olaya farklı bir açıdan yaklaşacağım koa.. Bu ülkenin bilinçli annelere ve onların yetiştirdiği eğitimli, ayaklarının üzerinde duran, topluma yön verecek çocuklarına ihtiyacı var.. mesela bu forumda bile görüyorum; düşünmesi, düşündüklerini yazıya dökmesi, fikirleri, hayata bakışı neredeyse mükemmel olan insanların ya 1 çocuğu var ya da çocuk düşünmüyorlar.. Evet ülke olarak çok zor ve kötü günler geçiriyoruz, evet herhangi bir umut da görünmüyor ama bu ülke de her şey çok değişken oldu her zaman.. gelecekte projeler üretecek, bu projeleri hayata geçirecek insanlara ihtiyacı olacak bu ülkenin.. bir de bu açıdan tekrar düşün derim :)
Bir an arkadaşlar yazdı zannettim. Onlara bu düşüncelerimi söylesem gerçekten halay çekerler sanırımHormonlar calismaya başlamış demek ki
Sanırım bazı sıkıntılar yaşadınız, bahseder misiniz bir çocuk olarak sizi yıpratan şeyler neler oldu?Sevginizi verebileceğinizi düşündüğünüz zaman yapın derim...
Tanıdığım yok ya da yaşamadım ama hassas bir çocuk olarak empati yaptım.
Ülkenin hali içler acısı gerçekten, çocuk sahibi olursam ileride bana isyan etmesi de çok olası.
Bir de o çocuğu istediğim gibi yetiştiremezsem geri dönüşü yok -ki bu korkunç bir şey.
Bir an arkadaşlar yazdı zannettim. Onlara bu düşüncelerimi söylesem gerçekten halay çekerler sanırım
Ben şu an olduğum halde mutluyum, eksik bir şey hissetmiyorum. Gerçekten böyle bir konu açtığımı uzağımda yakınımda kim duyarsa duysun çok şaşırır. Ben bile nasıl ikilemde kalabildiğime şaşırıyorum. Gelecek kaygım var ama bir geleceğim olacağı da meçhul sonuçta.Bana baksin diye cocuk yapmak bencillik denilmis, dogrudur da cocuk yapmanin esasinda kisinin kendi doyumu soz konusudur her yonden. Ister buna maddi anlamlar yukleyin, isterseniz karsiliksiz sevgi vs deyin farketmez. Henuz olmayan birseyi sevemezsiniz, seveceginize inanir ve onun olmasini saglarsiniz, cocuk secme sansi olmadan dogar ve siz sevme duygunuzu tatmin edersiniz. Yani biraz felsefe, azcık psikoloji okuyanlar bilir ki cocuk yapmak oyle cok da ulvi fedakarane hislerle olan birsey degil. Cok ilkel duygularin allanip pullanilmasi modern hayatta bizi bu yanilsamalara sokuyor.
Konu sahibine verecek aklim yok, zira benzer durumdayim. Eskiden biraz istiyordum ama gün gectikce uzaklasiyorum. Galiba hayata yeni bir canli getirmekle ilgili hala gecerli sebep bulamadim. Burada bütün sayilan sebepler bana ilkel ve ben merkezli geliyor ki olmasi gereken de bu zaten. Sana Schopenhauer okumani tavsiye ediyorum. Hem de çılgınca... o kadar ufuk acici ki. Cinsel askin Metafiziği makalesinden baslayabilirsin.
haklısın ama ben de su yönden bakiyorum. Esim de ben de calisiyoruz. Bugun karar versem dogurmaya, doktora mezunu anne olmus olacagim, düşünmeden çatır çatır doguranlardan cok daha akli basinda bir anne olacagim ama cocugumu ben büyütemeyecegim ki. Ilkokul mezunu hadi biraz iyi bir sehirdeysen sansliysan lise mezunu bir bakici bakacak evladima. Yanlis anlasilmasin kimsenin egitimini kucumsemiyorum sadece objektif kriterlerle cocugu kendi bilgi birikimimle buyutemeyecegimi anlatmaya calisiyorum. Ucretsiz izne çıkayım desem hem kendi kariyerimi heba edicem hem de tek maasla çocuğu rahatca buyutemeyecegim. Bu dedigin iyi hos da günümüzun modern koleleri olan biz mesaili çalışanlar icin cocugu kendinin yetistimesi tam bir luks canim.Ben olaya farklı bir açıdan yaklaşacağım koa.. Bu ülkenin bilinçli annelere ve onların yetiştirdiği eğitimli, ayaklarının üzerinde duran, topluma yön verecek çocuklarına ihtiyacı var.. mesela bu forumda bile görüyorum; düşünmesi, düşündüklerini yazıya dökmesi, fikirleri, hayata bakışı neredeyse mükemmel olan insanların ya 1 çocuğu var ya da çocuk düşünmüyorlar.. Evet ülke olarak çok zor ve kötü günler geçiriyoruz, evet herhangi bir umut da görünmüyor ama bu ülke de her şey çok değişken oldu her zaman.. gelecekte projeler üretecek, bu projeleri hayata geçirecek insanlara ihtiyacı olacak bu ülkenin.. bir de bu açıdan tekrar düşün derim :)
cok iyi anliyorum, bizim birbirmize ihtiyacimiz var azizim. Ne kadar kendimizi uzak tutmaya, korumaya calissak da toplumun ogretileri bilincaltimizda var ve mutlaka dis uyaranlar ara ara bu var olan bu zemini uyandiriyor. O kadar aziz ki toplumun sirasiyla bir yetiskin kadina cizdigi yoldan gitmeyi reddeten kadinlar. Biz kendimizi yalniz hissetmeyelim de kim hissetsin?Ben şu an olduğum halde mutluyum, eksik bir şey hissetmiyorum. Gerçekten böyle bir konu açtığımı uzağımda yakınımda kim duyarsa duysun çok şaşırır. Ben bile nasıl ikilemde kalabildiğime şaşırıyorum. Gelecek kaygım var ama bir geleceğim olacağı da meçhul sonuçta.
Tavsiye için çok teşekkür ederim, bu sıra ihtiyacım vardı böyle tavsiyelere.
Sanırım bazı sıkıntılar yaşadınız, bahseder misiniz bir çocuk olarak sizi yıpratan şeyler neler oldu?
Benim annem çalışan bir kadındı, çok fazla görmezdik birbirimizi ve sevgi pıtırcığı değildik. Yani sarılmalar, öpmeler pek hatırladığım şeyler değildir. Ama okula gerekli bir şey olsun alyansını, tenceresini satıp alan biriydi. Onun da böyle sevgi gösterileri vardır. Çocukken pek anlamıyordum ama büyüdükçe aslında çok fedakar biri olduğunu öğrendim. Ben de ona çekmişim, sarılmam, güzel sözler söylemem ama aşırı fedakarımdır. Bilemiyorum bu konuda bir çocuk hiç bir zaman sevgimi hissedemez sanırım.
İlginc 7 yaşında insan nasıl çocuk yapmamak için bir olaymı yaşadınız .Boyle kararları almak için 7 yaş küçük bir yaş .İstemiyorsanız istemiyorsunuz nokta. Herkes ana baba olacak kişiliğe sahip değil ama gerek toplum gerek aile gerek yalnız kalma korkusundan bir ya da iki çocuk yapıyor. Bu da bana acı geliyor açıkçası. Çocuk yapmak kolay da bakmak zor ben de istemiyorum hem de 7 yaşından beri düşünün artık! :)
haklısın ama ben de su yönden bakiyorum. Esim de ben de calisiyoruz. Bugun karar versem dogurmaya, doktora mezunu anne olmus olacagim, düşünmeden çatır çatır doguranlardan cok daha akli basinda bir anne olacagim ama cocugumu ben büyütemeyecegim ki. Ilkokul mezunu hadi biraz iyi bir sehirdeysen sansliysan lise mezunu bir bakici bakacak evladima. Yanlis anlasilmasin kimsenin egitimini kucumsemiyorum sadece objektif kriterlerle cocugu kendi bilgi birikimimle buyutemeyecegimi anlatmaya calisiyorum. Ucretsiz izne çıkayım desem hem kendi kariyerimi heba edicem hem de tek maasla çocuğu rahatca buyutemeyecegim. Bu dedigin iyi hos da günümüzun modern koleleri olan biz mesaili çalışanlar icin cocugu kendinin yetistimesi tam bir luks canim.
Sevilmeme konusunda sıkıntı yaşamadım öyle düşünmedim hiç ama bazen kendinden çok uzaklara itti beni annem kendi içimde, çok hassas biriyim, psikolojik olarak hırpalandım biraz annem fazla öfkeli dayağını da yedim ama psikolojik şiddet, baskı daha çok oldu benim için :) Manen çok zorlandım, hayatta zorlandım, daha yok edemedim.
Pıtırcık olamadım ben de hiç açıkçası, o sevgisini gösterir arada düşünür eder çok çabaladı da hep madden ama ben yapamadım hiç. Karakterimde de var ama beni itti yine de. Babam da uzaktır sakindir.
Hassas karakterde biri olarak düşündüm sadece, hissedememesi değil de aksi olsa bunu hissetse/bilse diye düşündüm, siz seveceğinizi düşündüğünüzde yapın...
Hayır yaşamadım.5 yaşında da bebeğin nasıl yapılacağı konusunda fikrim vardı mesela annemlere de hiç sormamışım ben nasıl oldum filan diye :)İlginc 7 yaşında insan nasıl çocuk yapmamak için bir olaymı yaşadınız .Boyle kararları almak için 7 yaş küçük bir yaş .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?