çocuklar evliliği daha sağlam kılyor derken aslında bitiriyorda farkında mı değiliz:(

Aslında ilişkilerin bitmesine sebep olanlar yaşadıklarımız değil karakterlerimiz. İnanaın yürümeyecek bir ilişkide bebek neden olmasa başka bir şey neden olsa gene bitecekse bitecek. Hırsız hırsızsa karanlık gece çok olur.
 
Son zamanlarda çevremde "çocukla ilgilenmenin sadece kadının bir ulvi görevi"olarak görülmesine o kadar çok rastladım ki..
Açıkçası bu yüzden çocuk yapmaktan ben de soğudum bir süre
Evlat sadece anneye has sahip olunan birşey değildir
Maalesef ki erkekler daha bencil..anne ise daha verici
Gerçi bu biraz da vicdan meselesi..
Çocuk bir sorumluluk..bir kurtarıcı değil bir parçasıdır ailenin
Evliliğin devam etmesibde etken değil edilgen bir olgudur
Ama çocuk yapmaktaki amaç sadece anaçlık olmamalı
Her anlamı ile hazır olunmalı.
 
çocuklar,evlilikler sağlamlaşsın,eşler birbirine daha sıkı bağlansın diye aracı olarak dünyaya getirilen "araçlar" değildirler.bir diğer konu da; anne yada baba olma egosu için,kendi anne babamızın dede yada büyükanne egosunu tatmin etmesi için,eşin, dostun ,konu komşunun,çevrenin ağzını kapamak için doğurulan ,dünyaya getirilen "oyuncak" hiç değildir..anne baba adayları kendini buna ruhen ve maddi açıdan hazır hissetmedikleri sürece asla böyle bi karar alınmamalı..aklınızda oluşan bu soru işaretleri ve tedirginlikleriniz varken,bence yeniden anne olma düşüncenizi bir kez daha gözden geçirin..hazır değilseniz yapmayın...zaten var olan evlatlarınızın üstüne düşün bence..
 
Eşler evliliğin getirdiği sorumlulukların bilincinde olurlarsa - o düzeni bozacak 3. etken yoktur.
eşlerin biri dahi evliliğin gereklerini yeteri kadar yerine getirmiyorsa - o evlilikte çatırdamalar eksik olmaz.
Ben neyi eksik yapıyorum sorusunu kendine yöneltmek yerine - yeni yeni günah keçileri yaratılır.
 
bence;
evliliğin hemen başında çocuk yapılırsa, eş(!) olamadan anne-baba rolüne soyunuyor insanlar. bu durumda yapılan çocuk,beklenen, o çok olumlu etkiyi vermez.
emin adımlarla ilerlen bir evliliği ise daha da güzelleştirir bebek.
maddi-manevi sorunları aşmadan, ya da evliliği kurtarmak adına çocuk yapılmaması gerekiyor.

bunları düşünerek çocuk fikrini erteliyoruz biz.
 
geçinmeye gönlün varsa hiç bir olumsuzluk ihanet dışında o evliliğe etki edemez düşüncesindeyim...
çocukların evlilikleri ayakta tutması için protez düşünce ile yapılması kadar daha saçma bişey yoktur heralde...
ne olursa olsun eşler arasında iki tarafında coçuğu istemesi önemli...eşlerin birbirini iyi anlamış olmaları,lafta değilde özünde anne-baba olmayı istemeleri gerek...ayrıca maddiyatla çok ilişkisi olduğunu düşünmüyorum...ben 4 çocuklu bir aileden geliyorum orta halli ama hepimiz istenilerek yapılmış mutlu bir aileden...üstelik çocuk için sevgi dolu bir ortam paradan da önce gelir...
günümüz şartlarıda elbette zor ama bu durumda maddi sıkıntısı varsa bireylerin ya bunu erteler yapmazlar yada 3 çocuk yerine tek çocuklada yetinebilirler...hem hayatta hiç bir şeyin garantisi yok çok şaşalı bir hayattan bir anda hesaplı bir yaşamada geçilebilinir...
sevgi her şeyi halleder,mutlu olmayı becerebiliyorsak şayet yoklukta bile çocuğumuz yada çocuklarımızla yaşar gideriz...
 
Son düzenleme:
Kötü giden bir evlilikte çocuk asla kurtarıcı değil; aksine sonu hızlandıran ve eşleri birbirinden daha da uzaklaştıran bir faktördür.çünkü çocuk olunca birbirine ayırılan zamanlar iyice azalır birlikte yapılan faaliyetler artık yapılamaz olur kadın çok yorgun olduğu için eşine yeterli ilgiyi gösteremez hamilelik ve doğum sonrası değişen hormonları sebebiyle daha hassa ve alıngan hatta agresif ve bunalıma yatkın bir ruh haline büründüğü için evlilikteki anlaşmazlıklar daha da artabilir..ama yolunda giden bir evlilikse herşey rayına oturmuş çiftler birbirini her anlamda tamamlamış sorunları aşmış güven duygusunu oturtmuşsa çocukla birlikte gelen zorluklar daha kolay aşılabilir tatlı telaşlar olarak kalır..o yüzden bence kesinlikle en az bir yıl çocuk yapılmamalı birlikte yaşamaya evliliğin düzenine alışılmalı..
 
konuyu açalı iki yıla yakın olmuş arkadaşlar.ve ben hala düşünüyom bir çocuk daha doğrumu acaba diye.yaş 36 oldu.eşim ve ailesi istiyo.ama ,istemekle olmuyo .bende istiyorum ama hala korkuları içimden atamadıma sallıyom ama daha sallıycak vaktim kalmdaı ya hemen ya hiçi demek zorundayım.evlilik % 90 iyi gidiyo ama geçmiş yakamı bırakmıyo tüm sorunum da bu ztaen

bu arada kızlar ya yeni konu nasıl açacağım baya zaman oldu girmeyeli.untmuşumdabilmiyorumkismileCADIARZU
 
Anne-baba olmaya maddi ve manevi olarak ne kadar kendimizi hazırlamaya çalışsak da, hatta evliliğimizin 5. yılında evlat sahibi olsak da, çocuk sahibi olmaya asla önceden hazır olunmadığını anlamış bulunmaktayım.

Yaşanarak tecrübe edilerek yaşanan bir durumdur anne-baba olmak, yaşınız kaç olursa olsun ne kadar çocuk kitabı okumuş olursanız olun o çocukla büyüyüp olgunlaşıyor her gün yeni bir şeyler öğreniyorsunuz.

Eğer çocuğunuz mizaç olarak zor bir bireyse başka hiç bir şeye tahammülünüz kalmıyor. Evliliğin kötü gitmesinin faturasını çocuğa kesmek yanlış geliyor bana da. Ama çocuktan sonra değişiyor insan. Ben hayatımı anne olmadan ve anne olduktan sonra olarak ikiye ayırıyorum mesela. Olaylara bakış açılarımın bile değişmiş olduğunu hissediyorum. Sabrınızı sonuna kadar tüketen bir çocuğunuz varsa evliliğinizde yıpranıyor diğer ilişkileriniz de. Bu yüzden eşlerin çocuktan sonra birbirlerine daha çok sabır ve müsamaha göstermesi gerekiyor en azından ilk bir kaç yıl için.
 

heh sempatiksalakcinni
beni anlatmışsın, daha da yazmicam birşey :lepi:
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…