Anlamak icin empati yaptığımda benimde aklıma bu geldi.Gecen gün bir psikolog şunu dedi tv de; karşınızdaki kişide görüp hoşlanmadığınız şey,bir hâl,bir davranış muhakkak sizde de olan bir hâldir.Tabi bunun geniş açılımı var ben kısaca yazdım.Tabiki kimse kimseye ayilip bayılmak zorunda değil.Ama bu aşırı duyguların altında illaki bir sebep vardır.
Erdal Atabek’in “Beyaz Balinayı Sevmek” isimli kitabını okuduğumda, asıl sevginin sadece kendimize ait olanı sevmek demek olmadığını ayırt edebilmiştim. Sadece kendi çocuğunu seven biri iyi bir anne olabilir tabi ki ama anaç, empati sahibi, hoşgörülü bir insan olamaz bence. Çocuk kadar masum, kimin elinde yoğuruluyorsa ona göre şekil alan bir varlık nasıl sevilmez bende asla bunu anlayamam. Hele çocukluklarını yaşayamayan, yaşıtlarına özentiyle bakan, sevgiye hasret çocukları görünce sarıp sarmalayasım gelir. Çocuk benim ince çizgimdir, nasıl ki “hayvan sevmeyen insanda sevmez” diye bir genelleme varsa aynı şey çocuklar içinde öyle bence.
Çocuklarda tolere edemediğim tek şey akran zorbalığıdır diyebilirim. Sebebide diğer tarafta bir masum çocuğun canı yandığı için sanırım. Kendi oğlum malesef bir süre maruz kalmış olmasına rağmen, bir süre tatlı dil ve konuşmakla düzeltmeye uğraştım. Sonra baktım ki asıl sorun anne/baba vazgeçtim. Benim tahammülümü zorlayan tek şeyde bile çocuğun değil ebeveyni suçladım. Sinir olduysam aileye oldum.
Konu sahibi çocukları sevmediğine dair bir genelleme yapmış bence, yani ben okuduklarımdan direkt bunu anladım. Ne kadar empati yapmaya çalışsamda “çocuklara gıcık oluyorum” diye başlık atan birine sempati duyamadım melesef
Keşke karşımda olsanız da alnınızdan öpebilsemErdal Atabek’in “Beyaz Balinayı Sevmek” isimli kitabını okuduğumda, asıl sevginin sadece kendimize ait olanı sevmek demek olmadığını ayırt edebilmiştim. Sadece kendi çocuğunu seven biri iyi bir anne olabilir tabi ki ama anaç, empati sahibi, hoşgörülü bir insan olamaz bence. Çocuk kadar masum, kimin elinde yoğuruluyorsa ona göre şekil alan bir varlık nasıl sevilmez bende asla bunu anlayamam. Hele çocukluklarını yaşayamayan, yaşıtlarına özentiyle bakan, sevgiye hasret çocukları görünce sarıp sarmalayasım gelir. Çocuk benim ince çizgimdir, nasıl ki “hayvan sevmeyen insanda sevmez” diye bir genelleme varsa aynı şey çocuklar içinde öyle bence.
Çocuklarda tolere edemediğim tek şey akran zorbalığıdır diyebilirim. Sebebide diğer tarafta bir masum çocuğun canı yandığı için sanırım. Kendi oğlum malesef bir süre maruz kalmış olmasına rağmen, bir süre tatlı dil ve konuşmakla düzeltmeye uğraştım. Sonra baktım ki asıl sorun anne/baba vazgeçtim. Benim tahammülümü zorlayan tek şeyde bile çocuğun değil ebeveyni suçladım. Sinir olduysam aileye oldum.
Konu sahibi çocukları sevmediğine dair bir genelleme yapmış bence, yani ben okuduklarımdan direkt bunu anladım. Ne kadar empati yapmaya çalışsamda “çocuklara gıcık oluyorum” diye başlık atan birine sempati duyamadım melesef
Ne güzel ne bilinçli bir insansınız sizin gibiler oldukça bu toplum düzelir, gelişir. Çoğalın inşallah.
Biraz daha hakaret etseydiniz yahu, az etmişsiniz.
Belki de günümüzde çocuklara odaklı yaşayan, onlara ilah gibi davranan (sosyal medya etkisi çok büyük) aileler yüzünden tahammül edilemez çocukların artmasından dolayıdır. Eskiden çocuklar daha masum, daha güzeldi belki de, şimdiyse ebeveynlerinin sosyal medyada ilgi çekmek için şımarttıkça şımarttığı ilgi arsızı canlılar olmuş durumdalar. Tabi ki asıl suçlu ebeveynleri ve toplum ama günlük hayatta bu kadar derin bakmıyoruz olaylara genelde.
Hakaret etmedim. Kendi dusuncemi ve gozlemimi soyledim. Ben istisnasız her cocugu seviyorum. Her cocukla enerjimiz tutar. 34 yasindayim su zamana kadar vakit gecirdigim hicbir cocuk sizin tabirinizle simariklik yapmadi yanimda. Ayrica 2 cocuk annesiyim.Her cocugun size ogretecegi birsey vardir. Bence cocuk sevmeyen her insanda biraz da olsa ruhsal bir sikinti kendiyle veya etrafiyla cozemedigi bir problem vardir. Uzman degilim sadece cocuk sevmeyen yakinlarimin bu cocuk sevmemenin yaninda hayatla bambaska kavgalari oldugu gozlemim var. Kimisi asirici mukemmelliyetci, kimisi hastalik derecesinde hirsli, kimisi hastalik derecesinde para goz, kimisi rahatina cok duskun..Biraz daha hakaret etseydiniz yahu, az etmişsiniz.
Ben de böyle bir konudan bu kadar kinlenen insanların oldukça tuhaf olduklarını düşünüyorum, neyse iyi forumlar.
Yalnız eskiden de çocuklar büyüklerin ezdiği canlılardı. Yeni nesil annelerde abartanlar mutlaka var ama doğru yaptıkları pek çok şey var.
İşte sizin anlamadığınız kısım, eskiden bir uçtaydı ebeveynler şimdi başka bir uçta. Eskiden çocuklara çok kötü davranılıyor, saygı duyulmuyordu şimdi ilahlaştırılıyor. Ben psikoloğum, toplumu çok gözlemlerim çok da severim bunu. Gördüğüm hayatın merkezine yerleştirilen, yer yer tapılan, bu yüzden güçlü narsisizm potansiyelleri taşıyan bir nesil yetişiyor. Daha da kötüsü ne biliyor musunuz? Aileler çocuğum özgüvenli olsun, güçlü olsun diye diye aslında kristal çocuklar yetiştiriyorlar. En ufak bir sarsıntıda devrilen, en ufak bir düşmede parçalanan insanlar olma yolundalar bu çocuklar. Yani bu çocuklara en büyük kötülüğü benim gibi sevmeyen ama zarar da vermeyen, uzak duran birileri değil kendi öz anne babaları veriyor çok net.
Bence çok yanlış bir düşünce. Yukarıda da onlarca kişi yazmış ben çocuk sevmem, sevmezdim de ama kendi çocuğuma bayılıyorum diye. Yani annelik öyle genele göre şekil alan bir şey değil, içgüdü var bir kere işin içinde. Ayrıca ben ne anneler gördüm ay ben çocuklara bayılıyorum diyip çocuklarına eşya kadar değer vermeyen. Bu konuyu da iyi ki açmışım çünkü yazılan birçok örnek cesaretlendirdi beni iyice. Fark ettim ki ben çocuk değil bugünün sorunlu ailelerinin yetiştirdiği sorunlu çocukları sevmiyorum. Kendi çocuğum nasıl olur bilemiyorum, burada büyük konuşma tarzı yorumlar da oldu ama ben hiç benim çocuğum asla böyle olmaz demedim zaten ki ben de yaramaz bir çocuktum yani yaramaz olması güçlü ihtimal. Önemli olan yaramaz olsa da benim onla nasıl bir ilişki kuracağım.
Mune
konumu kapatabilir misiniz?
Siz benim ilahlaştırmaktan kastımın yere düşüp ağlayan çocuğa müdahale etmeyen ebeveynlerin yaptıkları olduğunu düşündüğümü nereden çıkardınız ki? Ben bu tip şeylerden bahsetmiyorum, benim eleştirim daha çok ebeveynlik süreci. Yani öyle 1-2 hareket değil. Ayrıca siz ilahlaştırıyorsunuz da demedim, yapanlar var dedim.
bebeginiz dogunca gunlerce uykusuzluk bez degistir emzir gaz cikart... o kadar emekle buyuyor ki sevmemeniz sabirli olmamaniz mumkun degil.16 aylik oglum var o dogduktan sonra diger cocuklari pek sevmesem de daha merhametli anlayisli olmaya basladim.
