Şuan ağlayarak yazıyorum, eşim dediğim adam 7 yıllık evlilik hayatım boyunca (2.bebekten sonra) başka ülke derdine düştü ve daha oğlum 6 aylıkken gitti. Kısa bi süre dedi, anlaşmamı ona göre yaptım dedi, kabul ettim. Ama yıllarca hergun gel dememe rağmen gelmedi, 2 yıl sonra çıkıp geldi ve benden giden gitmişti, kopan kopmuştu. Artık eski hislerim ve güvenim yoktu. Anlaşamadık sürekli kavga ettik, psikolojik tedavi gördüm ama öyle büyük bsey değil, sadece rahatlamam için ilaç kullandım. Beraber kavga gürültü 8 at geçirdik ve yine gitmeye karar verdi. Bu sefer üzülmedim. Ev giderini karşılasın yeter dedim. Tek başıma çocuklarıma hem anne hem baba olmaya çalıştım. Bi kaç aydır yine kavga içindeyiz ve boşanmaya karar verdik. Maddi hiç bir destek olmam dedi. Çocuklar açta açıkta kalırsa alırım dedi. Sen anne misin dedi, çocuklar sende güvende değil dedi, daha neler neler söyledi


mahkemeye psikolojik tedavi raporumu sunacakmıs. Çalışmıyorum suan, 3 ay sonra başlayacağım. Neyi düşüneceğimi şaşırdım. Çocuklarım benden asla ayrılmazlar. Bende ayrılamam. Ama tek başıma da asgari ücret ile 2 çocuk, kira, elektrik nasıl öderim

Bazen çocuklarıma kızdığım zamanlar geldi aklıma şimdi acaba kötü anne miyim diyorum, bana öyle baskı yaptı ki dengem aly üst oldu, nefes alamıyorum