- Konu Sahibi denizeskisi
-
- #61
canım az cok pskljden anlarım aynı meslek grubunn egitimcisiyim beni yanlış anlama lütfen acaba adam sana tecavz etmedi sadece taciz edip hani afedersiniz hepiniz...... sadece dayayarak üstten yani zevk almış felan olup sen küçüklüğün ve korkunun verdgi anımsamayla tecavüz sanmış beynin o mevcut durumda hatırladıklarına eklenti yapmış olamaz mı canım çünkü tasavvur etmeye calışıyorumda o koca adam sen minik bir beden işlem gerçekleşmiş olsaydı eminim kaldıramaz komalık olurdun kan kaybı rahim ve agzı parcalanması üüüfff öyle işte ben evlendigimde ilk 4 ay gerçek bir ilişki bile gerçeklesemedi acıdan kandan üstelik yetişkin bir insanım ve eminim öyle olsaydı annen fark ederdi canım ve okuyoruz duyuyoruz malesef o yaslardaki cocuk tecavzlerinde genelde ölümle sonuçlanıyo kurtulanlar hastanelik sen daha iyi bilirsin tabiki ama pskolojin etkilenip sana tecavüz gibi anımsatıyor olabilir...hem ilk ilişkimden kan geldi diyorsun demekki kızlık zarına bişi olmamış zira tec.olsaydı eminim sende degil kızlık zarı rahim bile kalmazdı özür diliyorum senden böyle yorum yaparak seni üzdüysem canmÇocuklar yalan söylemez oysa... Yaşadıklarınızı hissedebiliyorum... Maalesef böyle şeyler çok sık oluyor. Ama siz yine de şanslıymışsınız, anneniz size inanmasa da. O konu hakkında hiçbir şey hatırlamıyorum ama ilk cinsel ilişkimde kanamam olmuştu. Zaten 6 yaşında bir çocukken o acıya dayanamazdım. Ne olduğunu bilmiyordum yaptığı şeyin, hala da bilmiyorum. Kimse bir şey farketmedi...
Merhaba...
Bana 14 yaşımda borderline kişilik bozukluğu ve devamında anoreksiya nervoza teşhisi konuldu. Aradan 5 sene geçti ama ben tedavi olmaya hiç yanaşmadım. Borderline kişilik bozukluğu hastalarında tedaviyi red etme ya da anieden durduk yere bırakmak sık görülen bir şeydir. Son birkaç aydır tedavi oluyorum ve iyiye gidiyor.
Çocukluğumda yaşadığım kötü bir anı var sık sık gözlerimin önüne gelen, bu yüzden travma sonrası stres bozukluğu teşhisi de konuldu. İlaç kullanıyorum ve yakın bir zamanda rehabilitasyon merkezinde tedavi göreceğim.
Şöyle ki, ben en fazla 6-7 yaşlarındaydım. Şu anda yurtdışında yaşıyorum ama o zamanlar Türkiye'de yaşıyorum.
Babanemlerin evinin bahçesinde yaşandı bu. Çok korkmuştum ve hiç kimseye anlatmadım. Geçen süre içinde de unutmaya çalışmışım. Başka türlü başedemezdim bununla. Adamın yüzünü hatırlamıyorum, beni bir duvara dayamıştı. Hatırladığım bir sahnede pantolonumu ve iç çamaşırımı çıkardığı, saçlarımı çektiği ve çok acı çektiğim var. Hatırlamaya çalışıyorum, çünkü bu sorunlarımı yenmem ve tam anlamıyla iyileşmeye kavuşabilmem için bunu kökten çözmemiz gerek. Doktorum hipnoz olmamı önermişti ayrıca bunun çok sık karşılanan bir şey olduğunu söylüyor. Bu konu hakkında başarı öyküleri de var.
Yabancı forumlarda bu hatırlayamamakla ilgili oldukça geniş makaleler yazılmış ama türkçe hiçbir bilgi bulamadım. Aranızda böyle bir şey yaşayan var mı? Ayrıca ben sürekli kabuslar görüyorum, sürekli gözümün önüne geliyor, beni soyduğu, saçımı çektiği. Bunu ilk kez bir yerde yazıyorum. Şimdiye kadar sadece doktorumla konuşabildim.
canım az cok pskljden anlarım aynı meslek grubunn egitimcisiyim beni yanlış anlama lütfen acaba adam sana tecavz etmedi sadece taciz edip hani afedersiniz hepiniz...... sadece dayayarak üstten yani zevk almış felan olup sen küçüklüğün ve korkunun verdgi anımsamayla tecavüz sanmış beynin o mevcut durumda hatırladıklarına eklenti yapmış olamaz mı canım çünkü tasavvur etmeye calışıyorumda o koca adam sen minik bir beden işlem gerçekleşmiş olsaydı eminim kaldıramaz komalık olurdun kan kaybı rahim ve agzı parcalanması üüüfff öyle işte ben evlendigimde ilk 4 ay gerçek bir ilişki bile gerçeklesemedi acıdan kandan üstelik yetişkin bir insanım ve eminim öyle olsaydı annen fark ederdi canım ve okuyoruz duyuyoruz malesef o yaslardaki cocuk tecavzlerinde genelde ölümle sonuçlanıyo kurtulanlar hastanelik sen daha iyi bilirsin tabiki ama pskolojin etkilenip sana tecavüz gibi anımsatıyor olabilir...hem ilk ilişkimden kan geldi diyorsun demekki kızlık zarına bişi olmamış zira tec.olsaydı eminim sende degil kızlık zarı rahim bile kalmazdı özür diliyorum senden böyle yorum yaparak seni üzdüysem canm
Canım izmir bana çok uzak, teşekkür ederim yine de.CNm sana izmirde işinde çok iyi bir hipnoz yapan önerebilirim eğer istersen özel msj at
Hayir. Sikayetci olmadim. Hatta bu konuyu bir daha annemle hic konusmadim. Bilirsiniz ya, bizlerin yok saymakla, hic olmamis gibi yapmakla üstümüze yoktur.
Canım benim...o kadar yaygın ki bu durum konuda da yazdığı gibi bir çok üyenin başına gelmiştir. Tecavüz olabileceğini sanmıyorum o tür pislik o kadarına cesaret edemez...öyle olsa allah korusun hastanelik olurdun mutlaka anlaşılırdı. Ben de beş yaşındayken dayım tarafından bir süre taciz edildim onun taciz olduğunu bilmeden. Senin yaşadığına benzer şeyler hayal meyal hatırlıyorum.Bana cinsel organına dokundurduğunu hatırlıyorum aynı öyle duvara dayadığını... Ta ki birileri onu yakalayana kadar. Sonra kötü şeyler oldu, akrabalar birbirine girdi herkes onunla hala mesafelidir. Annemin beni konuşturabilmek için dövdüğünü hatırlıyorum... Biz ailecek hiç görüşmüyoruz. Taciz olduğunu bilmediğim için öyle bir etkilenme falan olmadı, ama büyüdükçe o hatırladığım şeylerin ne olduğunu anladım. Önceden o dokundurduğu elimden iğrenirdim utanırdım akrabalarım bana bakınca sanki onu düşünüyorlar gibi gelirdi bana ama yıllar geçtikçe bilinçlendikçe geçti şu an öyle psikolojik bir sorunum yok çok şükür. Tedavini ol ve allaha sığın kendini ihmal etme eğitimini aksatma tacizi düşünme kendine acıma zaten zamanla iyice silikleşiyor. Bunu yaşayan o kadar çok insan var ki belki de çoğu hatırlamıyordur bile ne olduğunu...
Merhaba...
Bana 14 yaşımda borderline kişilik bozukluğu ve devamında anoreksiya nervoza teşhisi konuldu. Aradan 5 sene geçti ama ben tedavi olmaya hiç yanaşmadım. Borderline kişilik bozukluğu hastalarında tedaviyi red etme ya da anieden durduk yere bırakmak sık görülen bir şeydir. Son birkaç aydır tedavi oluyorum ve iyiye gidiyor.
Çocukluğumda yaşadığım kötü bir anı var sık sık gözlerimin önüne gelen, bu yüzden travma sonrası stres bozukluğu teşhisi de konuldu. İlaç kullanıyorum ve yakın bir zamanda rehabilitasyon merkezinde tedavi göreceğim.
Şöyle ki, ben en fazla 6-7 yaşlarındaydım. Şu anda yurtdışında yaşıyorum ama o zamanlar Türkiye'de yaşıyorum.
Babanemlerin evinin bahçesinde yaşandı bu. Çok korkmuştum ve hiç kimseye anlatmadım. Geçen süre içinde de unutmaya çalışmışım. Başka türlü başedemezdim bununla. Adamın yüzünü hatırlamıyorum, beni bir duvara dayamıştı. Hatırladığım bir sahnede pantolonumu ve iç çamaşırımı çıkardığı, saçlarımı çektiği ve çok acı çektiğim var. Hatırlamaya çalışıyorum, çünkü bu sorunlarımı yenmem ve tam anlamıyla iyileşmeye kavuşabilmem için bunu kökten çözmemiz gerek. Doktorum hipnoz olmamı önermişti ayrıca bunun çok sık karşılanan bir şey olduğunu söylüyor. Bu konu hakkında başarı öyküleri de var.
Yabancı forumlarda bu hatırlayamamakla ilgili oldukça geniş makaleler yazılmış ama türkçe hiçbir bilgi bulamadım. Aranızda böyle bir şey yaşayan var mı? Ayrıca ben sürekli kabuslar görüyorum, sürekli gözümün önüne geliyor, beni soyduğu, saçımı çektiği. Bunu ilk kez bir yerde yazıyorum. Şimdiye kadar sadece doktorumla konuşabildim.
Anlatmamak güçlülük mü, olgunluk mu... Bunu henüz anlamış değilim. Belki anlatsaydım ve o zamanlar ''olması gerektiği gibi'' ilgilenilseydi bu konuyla, bilakis benimle, bugün daha güçlü durabilirdim ayakta.
Senin durumun biraz daha üzücüyüş, manik depresyondan nasıl böyle bir çıkarımda bulunmuş aklım almadı. Kadın doğumcuya götürmek gibi terbiyesizlik yapmalarına asla izin vermemeliyiz.
Ne yazık ki ailemizi kendimiz seçemiyoruz.
Onlarla konuşmak için biraz daha zamana ihtiyacım var, bu süre içinde her şeyi hatırlayabilmek ve biraz da olsa daha sağlam durabilmek istiyorum hayata karşı.
Doktoruma anlattıktan sonra erkek arkadaşıma anlattım. O benim sorunlarım olduğunu biliyordu, borderline üzerinde duruyorduk ikimiz de. Kendimi buna teslim etmemem gerektiğini söylüyordu bana. Açıkcası, bu hastalığın ilk ve en önemli sebeplerinden biri çocuklukta yaşanılan travmalar. Ben babamdan hep dayak yedim, babamla aram hiç iyi olmadı. Bu başka ve çok uzun bir konu. Borderline'ın sebebini buna bağlıyorduk ama doktorla konuştuktan ve benim sahiden kendimi zorlayarak hatırlamaya çalışmamdan sonra böyle bir sonuç çıktı ve bunu erkek arkadaşıma anlattım... İlk birlikte olduğum insan oydu, arada büyük bir güven ve ten uyumu vardı. Ona olan sevgimden başka hiçbir şeyin kafama takılmasına izin vermedim. Bazen aklıma geliyor, bunu söylemekte çekiniyorum ama, bana arkamdan sarıldığında (yani öyle) kendimi kötü hissediyorum. Ama bu geçiyor zamanla. Sevdiğim adamla olmam unutturuyor çoğu şeyi.
Oldukça çok hobim var, ilgilendiğim çok şey var, ama genelde yalnızım. Okul işini biraz askıya aldım çünkü önce kendimi iyileştirmem gerekiyordu. Bir sonraki dönem devam etmeyi umuyorum, o zamana kadar her şeyin geçmesini umuyorum.
O yazıları okudum ben de, kanım dondu. Küçücük kız... Bazen kendimi gördüğüm oluyor onlarda. Ama annei çok güçlü bir kadın.
Mail atmak iyi fikir olabilir ama çok daha sonra. Kendi başarı öykümü anlatmak istediğim bir kitap yazmak istiyorum. Başka borderline kişilik bozukluğu yaşayan insanlara ve böyle travmalar yaşayan insanlara yardımcı olmak istiyorum bir nebze. Yorumun için çok teşekkür ederim, çok yakındı.
Çok teşekkür ederim.
Bence de en önemli adım konuşmaya başlamak... Ben iyileşeceğime inanıyorum. Türkiye gibi bir yerde mümkün olmasa bile bana 6 yaşımda yaşattığı iğrençlik yüzünden bugün 19 yaşında yetişkin bir insan olarak hala izlerini taşıyor ve hala kabuslarıma giriyorsa bunun hesabını mahkemede soracağım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?