- Konu Sahibi Morsardunya
-
- #1
tam olarak sorun onun saçma sapan herşeye sinirlenmesi ,kendi kendine triplere girmesi beni bunalttı zaten yokmuş gibi ben sadece çocukla yaşıyormuş gibiyimPeki tam olarak probleminiz ne? Aranızdaki gerilimin sebebi ne yani?
Kavga etmeye ya da tartışmaya gerek duymadığınız sorunlarınız neler?
evet haklisiniz tam olarak öyle bir problemde var ama saçma sapan şeylere kızıyor mesala bu aksam çocuk neden kapıyla oynuyor diye kızdı çocuğa 2 yaşında olmamış çocuğa ...çocuğun yaptığı yaramazligin sorumlusuda ben oluyorum bana da kızıyor sonraSorun ne peki iletişim mi kuramıyorsunuz bakın yanlış anlamayın ama kadınlar anne olduktan sonra sadece çocuk odaklı yaşamaya başlıyorlar ve bu ilişkilere zarar veriyor
Mesela 1 akşam anneanne babaanne ya da güvendiğiniz kim varsa Bi kaç saat bırakıp güzel bir akşam yemeği yeyip sohbet edebilirsiniz empati kurarak konuşmaya çalışırsanız belki çözüme ulaşabilirsiniz
Malesef bazen erkekler de lohusa depresyonuna giriyor.Daha önceleri başkalarından duyduğum bu söz ,benim hayatımın parçası oldu .çocuktan sonra sinir küpüne dönen 2 ebeveyn ,kavga etmeye bile gerek görmeden direkt ilişkiyi kesen 2 yabancı ,anlaşmaya calisan ama bir noktadan sonra aynı noktaya dönen kısır döngüler evet bu haldeyiz 2 yıldır bu halde...yani çocukla tek başıma daha mutluyum o işten geldikten sonra kızılca kıyamet ...onsuz daha mutluysam cocugumla ne gerek var ona ? Madem mutluluk odakliyiz ,herşey bitsin mi ?
Ay haspam . Bir depresyona sokarım onu , ömrü billah çıkamaz valla . Zaten fenalardayımMalesef bazen erkekler de lohusa depresyonuna giriyor.
Kendilerini ikinci planda hissediyorlarmış.
Yapman gereken tek şey sinirlerini aldirmak :)Çok yakın zamanda hayırlısı ile bir bebeğimiz olacak ve bu cümleleri o kadar çok duyuyorum ki .. korkmuyor değilim :/
Gerçekten sorunu tam olarak açar mısınız ¿ ben de şuraya bir yere ilişeyim, yapmam ve yapmamam gerekenleri not alayım...
Hakkınızda hayırlısı olsun , dilerim en kısa sürede toparlarsınız ❤
herkesin bizim gibi oldugunu sanmıyorum bende yasar miyim diye düsünmeyin .evlenmeden öncede saçma sapan tripleri vardı zaten.az çok basima gelcekleri tahmin ettim ama çocuktan sonra zaten uzaklasiyorssunuz her konuda...oğlum da zor bir çocuk hiperaktif gibi bizi çıldırdıkça birbirimizden öfkemizi cikartiyoruz bakacakta kimse yok ben zaten nefes alamiyorum artik e birde o herşeye sinirlenince devam edecek bir sebep göremiyorumÇok yakın zamanda hayırlısı ile bir bebeğimiz olacak ve bu cümleleri o kadar çok duyuyorum ki .. korkmuyor değilim :/
Gerçekten sorunu tam olarak açar mısınız ¿ ben de şuraya bir yere ilişeyim, yapmam ve yapmamam gerekenleri not alayım...
Hakkınızda hayırlısı olsun , dilerim en kısa sürede toparlarsınız ❤
Yapman gereken tek şey sinirlerini aldirmak :)
Çocuk var diye eşini ihmal etme ve ayrı yatma bebekle beraber uyuma her seyiyle sen ilgilenme babasida kiyafetini degsitirsin mesela. Onunla zaman gecirmeye istekli ol olmasanda oluyomus gibi yap
bizimki geçimsiz ki herkesle kavga ediyor dun annesine kızdı sonra kardeşinin kocasına bugün oğluma kızdı aslında hiçbirinde sebep ben degilim ama fatura bana kesiliyorEğer siz zamanınızın tamamını çocuğa ayırıp eşinizle aranızdaki ilişkiyi yok sayıyorsanız, o da sinirlenip agresif tavırlar sergiliyor olabilir.
Gördüğüm kadarıyla anne olan kadınların genel problemi bu; hayatı çocuklarından ibaret görüp sonra da "biten" evliliklerinden yakınıyorlar. Halbuki kendileri bitiriyor evliliği. Cinsel hayat yok, çocuktan başkasını göz görmüyor, ilişkiye zaman ayırmak, özen göstermek yok... Erkek olsam ben de eve geç gelir, mümkün olduğunca az zaman geçiririm ki kavga etmeyeyim.
Hep diyorum çocuğum yok bol keseden atıyor olabilirim ama çevremde gördüğüm kadarıyla bebekle alakalı herşryş ‘kadın’ yaptığı için tükenme çok hızlı oluyor . Ben süt sağma aleti aldım . Bazı geceler , sütümü sağıp biberona koymayı düşünüyorum , arada babası da uyansın gece . Tek başıma herşey ile başa çıkmak istemiyorum . Hayat müşterek ..
Ya da dediğin gibi altını değiştirsin vs . O zaman kadında kocasına zaman ayırabilir . Bakalım beni neler bekliyor
Çok üzüldüm ama yine deherkesin bizim gibi oldugunu sanmıyorum bende yasar miyim diye düsünmeyin .evlenmeden öncede saçma sapan tripleri vardı zaten.az çok basima gelcekleri tahmin ettim ama çocuktan sonra zaten uzaklasiyorssunuz her konuda...oğlum da zor bir çocuk hiperaktif gibi bizi çıldırdıkça birbirimizden öfkemizi cikartiyoruz bakacakta kimse yok ben zaten nefes alamiyorum artik e birde o herşeye sinirlenince devam edecek bir sebep göremiyorum
ben çocuğu bırakmaya raziyim birine o bırakmıyor sonrada gittiğimiz yerdede durmayınca çocuk sinir olup geri dönüyoruzBenim kız yaklaşık ben 3 yaşında, bu süre boyunca bizim de yorulduğumuz anlar oldu ama hiç sorun yaşamadık. İkiniz de biraz bazı şeylere tahammül edemiyorsunuz galiba. Başbaşa kalmaya çalışın, çocuğu bırakın bi gün, gezin tozun, yemek yiyin, çay kahve için. Sorunlarınızın üstünü kapatmayın, konuşun.
Ama şey okudum(kuzenimin oğlu da öyle ) sadece anne göğsüne alışmış bebek biberon almıyor :/ tabii ki istiyorum emzirmeyi ama açıkçası 2 yıl boyunca geceleri yalnız başıma savaşmak istemiyorum . Erkekler herşeyi kolaya alıyor sonra , bilsin 100 kere uyku bölünmesi ne demek ? O uykusuzlukla gündüz çalışmak ne demek ..Nacizane tavsiyem ilk zamanlar hep sen emzirmeye kalkmaya çalış, bebek çok huzurlu oluyor annesini gece emerken. Biraz daha büyüyünce gece beslenmelerini babaya devret.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?