ortada bi çirkinlik varsa bu tip davranışlardır cnm. at o insanları hayatından, istersen hiç arkadaşın kalmasın, öyle arkadaş olacağına hiç olmasın. arkadaş insanın arkasında durandır. şurda hiç tanımadığın bunca insan bile seni böyle destekliyorken seni kıran ve incitenler arkadaş filan olamaz, olmaz olsun öylesi...
sivilce olayının insanı ne kadar çökerttiğini yaşayan bi insan olarak biliyorum cnm.bi ark. ımın çok sivilcesi vardı lisede, ama yakın ark.ımdı, her sabah öperdik birbirimizi, içim bi garip olurdu, sanki sivilceleri bana sıçrayacak gibi.onu hiç kırmadım ama, eminim yani. neyse öss ye hazırlandığım yıl gerek üzerimdeki yük gerek aile sorunlarıyla ben resmen çiçek açtım. suratım tanınmaz hale geldi. o kadar kötü hissediyodum ki, ama dışa dönük bi insanımdır yani, sivilce yüzünden içime kapanacak değildim. yalnız ben de korkuyodum ya insanlar beni öperken tiksiniyorlarsa diye, bu düşünce bile yeter insanı çökertmeye:gitme:yaklaşık 3 yıl o sivilcelerle gezdim, baktım olay ergenlik sivilcesi boyutunu aştı cildiyeciye gitmeye karar verdim. roaccutane tedavisi gördüm toplam 10 ay, sivilcelerim geçti, ama 2 yıl içinde geri döndüler. eskisi gibi değil ama gene çıkıyolar yani stresli zamanlarımda. fakat bu tedaviye tamamen kurtulanlar da var, bi dene derim ben. izleri de geçiriyo bu arada. karar verirsen kullanmaya ilaç hakkındaki ayrıntılarda da bildiğimi anlatırım yani. fondoten pudra fln da kullanma sakın.
ya çok mu özeline girmiş oluyorum bilmem ama foto paylaşmak istersen belki imaj konusunda yardımımız dokunabilir diye düşünüyorum. yanlış anlama imaj seni olduğundan güzel-ya da daha iyi bi insan yapacak diye değil, sadece senin kendini iyi hissetmen için söylüyorum cnm.
açıkçası senin ilk mesajını okuyunca düşündüm hayatımda tanıdığım kim vardı çirkin olarak hatırlayabileceğim diye, aklıma ilk gelen lisedeki baya populer bi kızdı. ama kızın kendine güveni vardı demek ki, etrafı arkadaş kaynıyodu.
vücut açısından da çok şekilsiz insanlar tanıdım benim yaşım kadar erkek arkadaşı olan. sadece dik dur yeter, neren büyük neren küçük o hiç önemli değil. herkes manken mi sanki, ya da her manken mükemmel mi, kiminin poposu düz, kiminin bacakları çarpık, kiminin göğüsler tahta gibi. ama ışıkları var. kendilerine güveniyolar, ya da öyle göstermeyi başarıyorlar.
son olarak sakın kendinden nefret etme, elleri ayakları olmayan insanları düşün. ve şükretopuyorumnanaktan