"Tamam oğlum, madem çok istiyorsun istediğin gibi olsun, nikahlanın" deyip salık verin. Aileyle mi tanışılacak, gidin görüşmeye, tavır da yapmayın hiç. Ancak iş düğündü, eşyaydı vb. gelince ne yapıyorlarsa yapsınlar kendileri. Madem 21 yaşında evliliği isteyecek kadar gözünü karartmış ve kız ile anasının boyunduruğu altına girmiş; bi çıksın sizin aileden, bi çıksın annesinin-babasının kanatları altından da görsün ev idare etmek, evlilik, para pul ne imiş.
Önüne durursanız, kötü yaşadığı her şeyi sizden bilir; sizin bir suçunuz olmasa da "Annem-babam böyle böyle yaptı, ondan oldu"ya bağlanır. Siz dilinizle destek olun, ancak gerisine karışmayın. Yasakladıkça, ikaz ettikçe diğer tarafa itersiniz.
Benzerini annemin arkadaşı oğlunda yaşadı. Onlar önüne durdular; kız ile oğlanın hem yaşı küçük hem kültürel, aile olarak, maddi açıdan vb. taban tabana zıtlardı. Babası "Kesinlikle ben böyle bir evliliğe bu şekilde onay vermiyorum" dedi ve o aile, oğullarını kaybettiler. İş inada bindi ve ne hikayeler, moralinizi bozmayayım, anlatmayayım.
Siz önüne durmayın, bırakın, bazı şeyler yaşanarak öğreniliyor. Zaten varsa kısmetinde birbirleri, illa olurlar, bu süreçte siz mutluluğa engel olmaya çalışan kötü anne baba durumuna düşmeyin. Aklı erdikçe görecek, anlayacak sizi. Okul da okunur, iş de bulunur, her yaşta isteyen istediği gibi kurar geleceğini, belki iyi de olur, belli mi olur? İyi gelir belki bu birliktelik apayrı bir güzellikle döner size. Endişelenmeyin.