- 4 Mayıs 2020
- 17
- 4
- 1
- Konu Sahibi puregardenia
- #1
Merhabalar
Yaklaşık 1 senelik evliyim, eşim gayet iyi bir insandır. Severek ve anlaşarak evlendik. Ben eşimi tanıdığım sıralarda maddi durumu iyiydi fakat bazı sıkıntılardan ötürü kötüye gitti . Şu an da hala pek iyi sayılmaz. Yaşantımız yine de orta standartın üstünde sayılır. Ama eşim genel olarak benim için tüm şartları zorlar elinden geleni yapmaya çalışır. Fakat sorun şu ki ailesi tarafından bazı kötü niyetsiz haksızlıklar yaşandı. Bende karakter gereği haksızlığa tahammül edemeyen bir yapıdayım. Doğal olarak bu aramızda sıkıntılara yol açtı. Çözemedik ve ben konuyu açmadığım sürece sıkıntı yaşamıyoruz. Ama illa ki hayat şartlarımızdan ötürü karşımıza çıkıyor ve kavga ile neticeleniyor ailesine kızıyorum bazende asla hakarete varmayan kaba sayılabilecek kelimelerle kızgınlığımı belirtiyorum. Ailesi ile ortak işleri var ve benden düğün takılarım alındı tabii vaadlerle ama hiç biri karşılık bulmadı. Ben de doğal olarak her maddi sıkıntımızda onlar olsaydı demekten kendimi alamıyorum. Çünkü paramızın kullanılıpta para lazım olduğunda sıkıntı yaşamak konuları hep taze tutuyor. Artık takıntıya dönüştü diyebilirim sürekli kendi kendime zihnimle tartışma halindeyim nasıl verdim, nasıl yaptım bunu bana nasıl yaptılar , o böyle bu şöyle diye diye uykularım kaçıyor. Tabii olan oldu giden gitti ama artık vicdanımı kaybetmiş gibiyim biraz eşime çoğunlukla ailesine karşı. Eski iyi niyetimi kaybetmiş gibiyim eski ben değil gibiyim. Her zaman pozitif bakıp herkese karşı olumlu şeyleri gösteren ben artık daha acımasız yorumlarda bulunur oldum hem kendime hem arkadaşlarımın anlattığı kendi sıkıntılarına karşı. Nasıl düzelir ne yapılır bir bilinmezin içindeyim . Sizce de insanın yaşadığı haksızlıklara karşı ketumlaşması vicdanının azalması normal mi?
Yaklaşık 1 senelik evliyim, eşim gayet iyi bir insandır. Severek ve anlaşarak evlendik. Ben eşimi tanıdığım sıralarda maddi durumu iyiydi fakat bazı sıkıntılardan ötürü kötüye gitti . Şu an da hala pek iyi sayılmaz. Yaşantımız yine de orta standartın üstünde sayılır. Ama eşim genel olarak benim için tüm şartları zorlar elinden geleni yapmaya çalışır. Fakat sorun şu ki ailesi tarafından bazı kötü niyetsiz haksızlıklar yaşandı. Bende karakter gereği haksızlığa tahammül edemeyen bir yapıdayım. Doğal olarak bu aramızda sıkıntılara yol açtı. Çözemedik ve ben konuyu açmadığım sürece sıkıntı yaşamıyoruz. Ama illa ki hayat şartlarımızdan ötürü karşımıza çıkıyor ve kavga ile neticeleniyor ailesine kızıyorum bazende asla hakarete varmayan kaba sayılabilecek kelimelerle kızgınlığımı belirtiyorum. Ailesi ile ortak işleri var ve benden düğün takılarım alındı tabii vaadlerle ama hiç biri karşılık bulmadı. Ben de doğal olarak her maddi sıkıntımızda onlar olsaydı demekten kendimi alamıyorum. Çünkü paramızın kullanılıpta para lazım olduğunda sıkıntı yaşamak konuları hep taze tutuyor. Artık takıntıya dönüştü diyebilirim sürekli kendi kendime zihnimle tartışma halindeyim nasıl verdim, nasıl yaptım bunu bana nasıl yaptılar , o böyle bu şöyle diye diye uykularım kaçıyor. Tabii olan oldu giden gitti ama artık vicdanımı kaybetmiş gibiyim biraz eşime çoğunlukla ailesine karşı. Eski iyi niyetimi kaybetmiş gibiyim eski ben değil gibiyim. Her zaman pozitif bakıp herkese karşı olumlu şeyleri gösteren ben artık daha acımasız yorumlarda bulunur oldum hem kendime hem arkadaşlarımın anlattığı kendi sıkıntılarına karşı. Nasıl düzelir ne yapılır bir bilinmezin içindeyim . Sizce de insanın yaşadığı haksızlıklara karşı ketumlaşması vicdanının azalması normal mi?
Son düzenleme:
niye onlar kırılmasın diye sen kırılasın ki ama ne söylersen söyle üslubuna dikkat et 
umarım herşey yoluna girer
