yok 26 yaşındayım kpss ile atandım küçük bir ile şuanda durumum eskisi kadar kötü değil ölümden korktuğum yok sadece gelecek kaygısı var ve kendimi boşvermişlik öyle...
yok 26 yaşındayım kpss ile atandım küçük bir ile şuanda durumum eskisi kadar kötü değil ölümden korktuğum yok sadece gelecek kaygısı var ve kendimi boşvermişlik öyle...kaç yaşındasın?16 mı?bu bağlı olduğun makine ile dışarı çıkabilyior musun,günlük hayatın etkileniyor mu?
sağolun gerçekten mutlu ettiniz beniMerhaba bende merak edip baktim dediginiz gibi herhangi bir tedaviden bahsedilmiyo ama dogdugunuzdan beri umutlu konusmamis olmalarina ragmen hala yasiyosunuz burdan bakin gerisini rabbim bilir zaten ne kadar nefes alacagimizi hele sizin tam tersi yasamaniz lazim daha mutlu olmaniz gerekir bideki isiniz maasiniz varmis bunu kendinize avantaja cevirin paranizla kendinize vakit ayirin bakim yaptirin gezin tozun.kimseden de deger beklemeyin size deger vermeyenler kendi degersizliklerinde bogulsunlar bosverin hayatiniza bakin bunlarda yetmiyor derseniz maneviyata yonelin bunlar geldi aklima rabbim size saglik versin boyle mutsuz oldikca sagliginiz daha cok etkilenir emin olun
mesleğiniz de var çalışıyorsunuz ne kadar güzel...şöyle düşünün,bu hastalığım olmasaydı şu an ne yapıyor olurdum?? kendinizi bu şekilde motive edin..yok 26 yaşındayım kpss ile atandım küçük bir ile şuanda durumum eskisi kadar kötü değil ölümden korktuğum yok sadece gelecek kaygısı var ve kendimi boşvermişlik öyle...
teşekkür ederim bir makineyle yaşamak çok zor bir durum denize giremiyorum,onu geçtim sağlığım için feda edebilirim banyo bile zor yapıyorum makine karnımda ve makineden yarım saatten fazla ayrı kalmamam gerikiyor vücudumun içinde kocaman bir iğnesi var ve sıcakta kola takmak zorunda kalıyorum şişkinlik yaptığı için dışardan gören insanlar beni yiyecekmiş gibi bakıyorlar kablosuda çıktımı yerin dibine girmek istiyorum...Elimde kocaman bir makinesi var elbise almaya giderken tek başıma gidemiyorum herkesten utanıyorum gerçekten çok kötü bir durum ve bu ilacın en büyük yan etkisi ağrı cam kadın gibi elimi nereye dokundursam müthiş ağrılar hissediyorum... ve banyoya girerken çıplak olduğum zamanda bu acılar yüreğimde ne kadar güzel bir vucudum vardı şimdi ise harap olmuş kablolarla dolu her yeri çok zor psikolojik destekde aldım ama yok olmuyormesleğiniz de var çalışıyorsunuz ne kadar güzel...şöyle düşünün,bu hastalığım olmasaydı şu an ne yapıyor olurdum?? kendinizi bu şekilde motive edin..
evet kötü bir hastalığınız var ne yazık ki,ama nefes alıyorsunuz,yaşıyorsunuz,kendiniz iyi olursanız hastalığınız sizi üzemez diye düşünüyorum..rruh bedeni hasta eder diyorum..kendimde de yaşıyorum..
elbette ki bu hastalığınızı bir anda yok edemez ama ruhunuz ruh sağlığınız sizi uzun ve mutlu yaşatabilir diyorum..
metin hara "yol" diye bir kitabı var lütfen okuyunuz..kitap önermem pek kk da ama bu çok farklı..bana çok faydası olan başucu kitabımdır..
yok 26 yaşındayım kpss ile atandım küçük bir ile şuanda durumum eskisi kadar kötü değil ölümden korktuğum yok sadece gelecek kaygısı var ve kendimi boşvermişlik öyle...
cnm çok geçmiş olsun. şimdi sana burdan şöyle yap böyle yap demicem. farkındaysan sana senden başkasının çaresi yok. ölücem diyipte kendini demoralize etme. hepimiz ölücez ne zamn nerde vakit saat bellimi biimde degil. sennde degil cnm. o yüzden allah sana ne güzel kapılar açmış okuyup kazanmışsın çalısıyorsun. kendi masraflarını kendin karsılıyorsun. senden bizden daha kötü dururmda olanlar beş parasız pulsuz lar belki. yardıma muhtaçlar. senden daha kötülerini düşünerek allaha hep şükret. rabbimden umut kesilmez. gül eylen geri kalan zamanlarımızı böyle geçiriyoruz. aldıgımız nefes bile borç. hastalıgını unut bence. güçlü ol her kadın güçlü doğar. insanlar ne demiş ne dememiş napmış boşveryok 26 yaşındayım kpss ile atandım küçük bir ile şuanda durumum eskisi kadar kötü değil ölümden korktuğum yok sadece gelecek kaygısı var ve kendimi boşvermişlik öyle...
Çok çok geçmiş olsun Ceren... Tam ben de organ nakli seçeneğin var mı diye soracaktım ama Samsonn sormuş zaten.
Biz insanlar geçmişten haberdar olabiliriz ancak geleceği bilemiyoruz. Belirsizlikten korkup, kaygılanmak yerine yaşadığın anın tadını çıkarmaya çalışmalısın.
Sakın boşverme, gez, eğlen bol bol kahkaha at. Seni mutsuz eden ne olursa olsun hemen kışkışla. Mesela doktor moralini bozmuş madem, kuaföre gidip manikür yaptır, saçlarına bir fön çektir ne biliyim ne mutlu ediyorsa seni onu yap. Hemen defet o olumsuzluğu üzerinden. Aman be canım, hayat "o nasıl olucak, bu nasıl olucak?" diye dertlene dertlene geçmiyor vallahi.
cnm çok geçmiş olsun. şimdi sana burdan şöyle yap böyle yap demicem. farkındaysan sana senden başkasının çaresi yok. ölücem diyipte kendini demoralize etme. hepimiz ölücez ne zamn nerde vakit saat bellimi biimde degil. sennde degil cnm. o yüzden allah sana ne güzel kapılar açmış okuyup kazanmışsın çalısıyorsun. kendi masraflarını kendin karsılıyorsun. senden bizden daha kötü dururmda olanlar beş parasız pulsuz lar belki. yardıma muhtaçlar. senden daha kötülerini düşünerek allaha hep şükret. rabbimden umut kesilmez. gül eylen geri kalan zamanlarımızı böyle geçiriyoruz. aldıgımız nefes bile borç. hastalıgını unut bence. güçlü ol her kadın güçlü doğar. insanlar ne demiş ne dememiş napmış boşver
işe gidip gelebiliyorsunuz ama değil mi? dışarı çıkabiliyorsunuz?teşekkür ederim bir makineyle yaşamak çok zor bir durum denize giremiyorum,onu geçtim sağlığım için feda edebilirim banyo bile zor yapıyorum makine karnımda ve makineden yarım saatten fazla ayrı kalmamam gerikiyor vücudumun içinde kocaman bir iğnesi var ve sıcakta kola takmak zorunda kalıyorum şişkinlik yaptığı için dışardan gören insanlar beni yiyecekmiş gibi bakıyorlar kablosuda çıktımı yerin dibine girmek istiyorum...Elimde kocaman bir makinesi var elbise almaya giderken tek başıma gidemiyorum herkesten utanıyorum gerçekten çok kötü bir durum ve bu ilacın en büyük yan etkisi ağrı cam kadın gibi elimi nereye dokundursam müthiş ağrılar hissediyorum... ve banyoya girerken çıplak olduğum zamanda bu acılar yüreğimde ne kadar güzel bir vucudum vardı şimdi ise harap olmuş kablolarla dolu her yeri çok zor psikolojik destekde aldım ama yok olmuyor
teşekkür ederim bir makineyle yaşamak çok zor bir durum denize giremiyorum,onu geçtim sağlığım için feda edebilirim banyo bile zor yapıyorum makine karnımda ve makineden yarım saatten fazla ayrı kalmamam gerikiyor vücudumun içinde kocaman bir iğnesi var ve sıcakta kola takmak zorunda kalıyorum şişkinlik yaptığı için dışardan gören insanlar beni yiyecekmiş gibi bakıyorlar kablosuda çıktımı yerin dibine girmek istiyorum...Elimde kocaman bir makinesi var elbise almaya giderken tek başıma gidemiyorum herkesten utanıyorum gerçekten çok kötü bir durum ve bu ilacın en büyük yan etkisi ağrı cam kadın gibi elimi nereye dokundursam müthiş ağrılar hissediyorum... ve banyoya girerken çıplak olduğum zamanda bu acılar yüreğimde ne kadar güzel bir vucudum vardı şimdi ise harap olmuş kablolarla dolu her yeri çok zor psikolojik destekde aldım ama yok olmuyor
benim için herşey çok zor ölmek değil korkum makineye bağlı olmam ve hertarafımda kabloların fışkırması o yüzden kimse beni gördün istemiyorum evden işe işten eve psikolojik destekde aldım yok
o zaman dan beri sürekli ilerledi hastalığım en sonunda da makineye bağlandım dediğiniz o kitabı kesin alıp okuyacağım...işe gidip gelebiliyorsunuz ama değil mi? dışarı çıkabiliyorsunuz?
başlarım kablosuna da bakan insanlara da...siz taktıkça ,insanlar daha da acımasız olurlar..boşverin ilgilenmeyin..umursamayın...
ilk konunuz 2012 de açmışsınız,,o zamandan beri aynı şeyleri yazıyorsunuz..düşünün 3 senede siz aynı yerde kalmışsınız ama hayat akıp geçmiş,ve 3 sene yaşamışsınız.. bu 3 sene boşverebilmiş olsaydınız daha mutlu bir 3 sene geçirmiş olsaydınız daha iyi olmaz mıydı??
siz olmayanlarla ilgileniyorsunuz,halbuki sahip olduklarınıza odaklansanız ,en mutlusu olrusunuz..
beni siz daha iyi anlıyabilirsiniz birde ben çocukluğumu ve gençliğimi hiç yaşamadım annelik duygusunu çok yaşamak isterdim ama oda olamayacak çocuk doğurmamda imkansız herşey imkansız ve ben artık çok yoruldum ...senin için hem çok üzüldüm hem de yine de hayattasın direniyosun diye rahatladım.
benim annemin bir hastalığı var
şu an midesi dışarıdan delindi ve bir tüp takıldı hortum var 20 cm kadar. oradan beslenebiliyor ancak
ileriki zamanlarda ise boğazına bir delik açılıp nefes alması için kocaman bir makineye bağlanacak.
o yüzden biraz olsun anlayabiliyorum makinelere bağlı kalmanın sende yarattığı hisleri.
ama bak anneme de 1-2 sene vermişlerdi hastalığıyla 3.5 senedir savaşıyor.
sana yıllardır süre biçmişler ama hala hayattasın işini gücünü yapabiliyorsun
kazandığın paranı dilediğince harca, kendini mutlu et. insanlara da bakma ben olsam hortumaböyle bakanların eline tutuştururum al hortum ilk kez mi görüyosun diye.
insanlardaki bu yargılayıcı bakışlardan hiç hoşlanmıyorum. annemi tekerlekli sandalyeyle çıkarıyoruz parka falan, yanımızdan geçenler gözlerini dikiyor bi de duyabileceğimiz sesle "yazııık" falan diyolar. annem bu sebeplerden kendini eve kapatmıştı ama şimdi şimdi boşvermeyi öğrendi.
Senden daha beterleri var dusunsene tum vucudunun yandigini yuzun dahil. Insanlarin yuzleri yok, burunlari, dudaklari, goz delikleri yok. Onlar bile nasil hayata tutunuyorlar, evleniyorlar, aldiklari her nefes icin şukrediyorlar. Kac sene gecmis ve hala bedenin hayata tutunuyor. Tek yapman gereken ruhunun da hayata tutunmasini saglamak. Birak insanlar ne yaparlarsa yapsinlar, sen degil onlar utansin. Seni yadirgayan insanlarin vucutlari saglam peki kalpleri nasil? Benim de cocuklugumdan baslayip 20li yaslarimin ortalarina kadar eden eklem daha dogrusu bacak agrilarim vardi. Yolda yururken birden kitlenirdim, koşamazdim, yuruyemezdim. Arkadaslarimla okulda yuruyorken birden durmak zorunda kalirdim,kitlenirdim insanlar bana uzayliymisim gibi davranirlardi. Siddetli agrilarimda inlerdim, kafami duvarlara vururdum acidan, ayaga kalkinca yere duserdim sancilardan. Allah o kadar buyukki kendi kendine gecti agrilarim. Son 7 senedir bacaklarimda agri yok. Kalbini ferah tut, öldurmeyen Allah nasil öldurmuyorsa ol derse hastaligini da aliyor. Can cikmadan umut tukenmez bunu sakin unutma.teşekkür ederim bir makineyle yaşamak çok zor bir durum denize giremiyorum,onu geçtim sağlığım için feda edebilirim banyo bile zor yapıyorum makine karnımda ve makineden yarım saatten fazla ayrı kalmamam gerikiyor vücudumun içinde kocaman bir iğnesi var ve sıcakta kola takmak zorunda kalıyorum şişkinlik yaptığı için dışardan gören insanlar beni yiyecekmiş gibi bakıyorlar kablosuda çıktımı yerin dibine girmek istiyorum...Elimde kocaman bir makinesi var elbise almaya giderken tek başıma gidemiyorum herkesten utanıyorum gerçekten çok kötü bir durum ve bu ilacın en büyük yan etkisi ağrı cam kadın gibi elimi nereye dokundursam müthiş ağrılar hissediyorum... ve banyoya girerken çıplak olduğum zamanda bu acılar yüreğimde ne kadar güzel bir vucudum vardı şimdi ise harap olmuş kablolarla dolu her yeri çok zor psikolojik destekde aldım ama yok olmuyor
Ailem yanımda ama ben onlarlada mutlu değilim açıkçası ...her işimi kendim yapmak istiyorum araba kullanmak için ehliyete de başvuracağım daha rahat işime gidip gelmek için ama verirler mi bilmiyorum ...Tek o doktor söylemedi ki bu lafları en iyi doktorlar da dedi bunları ben artık bu laflara takmıyorum sadece makinenin bana verdiği zorluklar beni üzüyor bazen nefes alamıyorum oksijenim düşüyorÇok üzüldüm yaa. Maşallah iyi idare ediyorsun bence, güçlü bir kadınsın. Psikolojik destek aldım yaramadı demişsin ama belki de yaramıştır. Hayatının ne kadar zor olduğunu tahmin bile edemiyorum o yüzden boş boş konuşup bir de ben canını sıkmak istemem. Yalnız mı yaşıyorsun?
O doktor da filmlerden görmüş, hayatı boyunca bu lafı söylemek istemiş de seni harcamış gibi geldi bana. Dramatik ayı.
Senden daha beterleri var dusunsene tum vucudunun yandigini yuzun dahil. Insanlarin yuzleri yok, burunlari, dudaklari, goz delikleri yok. Onlar bile nasil hayata tutunuyorlar, evleniyorlar, aldiklari her nefes icin şukrediyorlar. Kac sene gecmis ve hala bedenin hayata tutunuyor. Tek yapman gereken ruhunun da hayata tutunmasini saglamak. Birak insanlar ne yaparlarsa yapsinlar, sen degil onlar utansin. Seni yadirgayan insanlarin vucutlari saglam peki kalpleri nasil? Benim de cocuklugumdan baslayip 20li yaslarimin ortalarina kadar eden eklem daha dogrusu bacak agrilarim vardi. Yolda yururken birden kitlenirdim, koşamazdim, yuruyemezdim. Arkadaslarimla okulda yuruyorken birden durmak zorunda kalirdim,kitlenirdim insanlar bana uzayliymisim gibi davranirlardi. Siddetli agrilarimda inlerdim, kafami duvarlara vururdum acidan, ayaga kalkinca yere duserdim sancilardan. Allah o kadar buyukki kendi kendine gecti agrilarim. Son 7 senedir bacaklarimda agri yok. Kalbini ferah tut, öldurmeyen Allah nasil öldurmuyorsa ol derse hastaligini da aliyor. Can cikmadan umut tukenmez bunu sakin unutma.
beni siz daha iyi anlıyabilirsiniz birde ben çocukluğumu ve gençliğimi hiç yaşamadım annelik duygusunu çok yaşamak isterdim ama oda olamayacak çocuk doğurmamda imkansız herşey imkansız ve ben artık çok yoruldum ...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?