- 6 Nisan 2020
- 611
- 1.078
- 63
- Konu Sahibi mutlulukarayiciii
-
- #61
Deneyeceğim. Teşekkürler
Deneyeceğim. TeşekkürlerBebek gibi konuşan ceza alsın. Para olur, iş olur.
Kusura bakma çok güldüm aklıma jelibon reklamı geldiArkadaşlar hepinize merhaba, umarım sağlıklısınızdır ☺
Size belki komik gelecek bir konu ama bizim için artık komikliğini yitirdi. Konuyu açma amacım böyle bir durum yaşayan var mı diye merak etmem ve nasıl kurtulabileceğim hakkında öneri istemem.
Annem 5 yıl boyunca bir çocuğa baktı. Çocuk 1 yaşından itibaren annemle birlikteydi. İlk kelimelerini, konuşmalarını ailesiyle birlikte duyduk. Çocukla aynı evde olduğumuz için müthiş bir bağımız var çok seviyoruz kendi evladımız gibi seviniyorduk her adımında. Her neyse bu çocuk 2 buçuk-3 yaşına doğru konuşmaya başladı. Bizde onunla iletişim kuralım diye onun gibi konuşmaya başladık ufak ufak. Daha sonra bu durum alışkanlık yaptı ve dilimize yuva yaptı. Annem,kardeşim, eşim, ben....Hepimiz bebek gibi konuşuyoruz. Yıllar geçti şuan o çocuğa bakmıyor annem ama nur topu gibi bir hatıra bıraktı bize. Evde sürekli bu şekilde konuşurken buluyoruz kendimizi. Saçma ve komik gelebilir bize de öyle geliyor ama vazgeçemiyoruz. Söz veriyoruz tekrar etmeyeceğimize ama ertesi gün bakıyoruz gene aynıyız. Bu durum bizi çok güldürsede kabak tadı vermeye başladı. Bizim evin şivesi haline geldi. Eşim dışarıdan bakılınca sert duruyor. Onu böyle konuşurken duyunca bütün ciddiyetimi kaybediyorum. Yani ne yapılabilir hiç bilmiyorum. Hem anlatmak istedim hemde belki bir çözüm önerisi gelir diye anlattım. Okuduğunuz teşekkür ediyorum.
birbirinizede öyle mesafeli konuşmayı mı deneseniz acaba, bi öneri de bulunamadım ama bi ceza gibi olabilir o dilde konuşan böylece dikkat eder ne bileyim biraz kitap falan mı okusanız inşallah düzelir ama dışarda yapılmıyorsa dışardaymış gibi düşünseniz işe yarar mı kiÇalışıyor. Ama dışarıda kendiliğinden düzeliyor. Bende aynı şekilde arkadaşlarımla konuşurken falan hiç öyle kaymaz dilim
Kitap okuyoruz ama bunun bir etkisi olmadı. Yalnız kalmayalım hemen başlıyoruzbirbirinizede öyle mesafeli konuşmayı mı deneseniz acaba, bi öneri de bulunamadım ama bi ceza gibi olabilir o dilde konuşan böylece dikkat eder ne bileyim biraz kitap falan mı okusanız inşallah düzelir ama dışarda yapılmıyorsa dışardaymış gibi düşünseniz işe yarar mı ki
Bizde de var aynı durum oğlum üç yaşında ve öyle konuşuyor ve bizde ona ayak uyduracağız derken işin içinden çıkamaz hale geldik tam çocuk büyüyor bizde kurtuluruz dedik bu sefer ikinci gelecek biz daha 5 yıl falan çıkamayız bu bataktanArkadaşlar hepinize merhaba, umarım sağlıklısınızdır ☺
Size belki komik gelecek bir konu ama bizim için artık komikliğini yitirdi. Konuyu açma amacım böyle bir durum yaşayan var mı diye merak etmem ve nasıl kurtulabileceğim hakkında öneri istemem.
Annem 5 yıl boyunca bir çocuğa baktı. Çocuk 1 yaşından itibaren annemle birlikteydi. İlk kelimelerini, konuşmalarını ailesiyle birlikte duyduk. Çocukla aynı evde olduğumuz için müthiş bir bağımız var çok seviyoruz kendi evladımız gibi seviniyorduk her adımında. Her neyse bu çocuk 2 buçuk-3 yaşına doğru konuşmaya başladı. Bizde onunla iletişim kuralım diye onun gibi konuşmaya başladık ufak ufak. Daha sonra bu durum alışkanlık yaptı ve dilimize yuva yaptı. Annem,kardeşim, eşim, ben....Hepimiz bebek gibi konuşuyoruz. Yıllar geçti şuan o çocuğa bakmıyor annem ama nur topu gibi bir hatıra bıraktı bize. Evde sürekli bu şekilde konuşurken buluyoruz kendimizi. Saçma ve komik gelebilir bize de öyle geliyor ama vazgeçemiyoruz. Söz veriyoruz tekrar etmeyeceğimize ama ertesi gün bakıyoruz gene aynıyız. Bu durum bizi çok güldürsede kabak tadı vermeye başladı. Bizim evin şivesi haline geldi. Eşim dışarıdan bakılınca sert duruyor. Onu böyle konuşurken duyunca bütün ciddiyetimi kaybediyorum. Yani ne yapılabilir hiç bilmiyorum. Hem anlatmak istedim hemde belki bir çözüm önerisi gelir diye anlattım. Okuduğunuz teşekkür ediyorum.
ya çok ilginç ,diksiyon videoları mı izleseniz acaba ,madem birileri varken olmuyo düzelene kadar resmi mi takılsanız birileri varmış gibiKitap okuyoruz ama bunun bir etkisi olmadı. Yalnız kalmayalım hemen başlıyoruzeşime ceza fikrini söyledim(kumbaraya para atma). Ozaman ben on lira atayım bugünlük rahat rahat konuşayım diyor kurtulası yok bu durumdan
Allah kurtarsın kardeş hepimiziBizde de var aynı durum oğlum üç yaşında ve öyle konuşuyor ve bizde ona ayak uyduracağız derken işin içinden çıkamaz hale geldik tam çocuk büyüyor bizde kurtuluruz dedik bu sefer ikinci gelecek biz daha 5 yıl falan çıkamayız bu bataktan
Video fikri bilmiyorum işe yarar mıya çok ilginç ,diksiyon videoları mı izleseniz acaba ,madem birileri varken olmuyo düzelene kadar resmi mi takılsanız birileri varmış gibi
Mesela annem şuan bana Ayşenuyyy diye seslendibu şekilde sürekli...
Kahkaha attımNasıl yani koca koca insanlar birbirinize ay ceni yeyim ben filan mi diyorsunuz
Bence aile içinde kaldığı sürece problem değil ne olmuş egleniyorsunuz iste amannnn 3 günlük hayat ya..
Tek problem bunu dışarı taşımayın sokakta tanımadiginiz birine paydon bi bakaymiciniz filan demeyin yani
Birkaç diyalog örnek versenize lütfen çok merak ettim.Arkadaşlar hepinize merhaba, umarım sağlıklısınızdır ☺
Size belki komik gelecek bir konu ama bizim için artık komikliğini yitirdi. Konuyu açma amacım böyle bir durum yaşayan var mı diye merak etmem ve nasıl kurtulabileceğim hakkında öneri istemem.
Annem 5 yıl boyunca bir çocuğa baktı. Çocuk 1 yaşından itibaren annemle birlikteydi. İlk kelimelerini, konuşmalarını ailesiyle birlikte duyduk. Çocukla aynı evde olduğumuz için müthiş bir bağımız var çok seviyoruz kendi evladımız gibi seviniyorduk her adımında. Her neyse bu çocuk 2 buçuk-3 yaşına doğru konuşmaya başladı. Bizde onunla iletişim kuralım diye onun gibi konuşmaya başladık ufak ufak. Daha sonra bu durum alışkanlık yaptı ve dilimize yuva yaptı. Annem,kardeşim, eşim, ben....Hepimiz bebek gibi konuşuyoruz. Yıllar geçti şuan o çocuğa bakmıyor annem ama nur topu gibi bir hatıra bıraktı bize. Evde sürekli bu şekilde konuşurken buluyoruz kendimizi. Saçma ve komik gelebilir bize de öyle geliyor ama vazgeçemiyoruz. Söz veriyoruz tekrar etmeyeceğimize ama ertesi gün bakıyoruz gene aynıyız. Bu durum bizi çok güldürsede kabak tadı vermeye başladı. Bizim evin şivesi haline geldi. Eşim dışarıdan bakılınca sert duruyor. Onu böyle konuşurken duyunca bütün ciddiyetimi kaybediyorum. Yani ne yapılabilir hiç bilmiyorum. Hem anlatmak istedim hemde belki bir çözüm önerisi gelir diye anlattım. Okuduğunuz teşekkür ediyorum.
O tür konular olduğunda veya iş konuları konuşurken normal konuşuyoruz. Boş kaldığımızda yalnızsak öyle oluyor. Çocukluğum herkesinki gibi değildi doğru ama bununla bağlantısı olacağını sanmıyorum...Ee peki siz evde hiç normal muhabbet etmiyor musunuz ne bileyim siyaset gündem veya işle ilgili falan.. O durumlarda bebek gibi konusulmaz hiç değilse
Banada cok itici geldi cocuklugunuzu yaşayamamışsınız sanki.. Çocukluğunuza inmek gerek
Çocuk gibi konusan 30 dk susma cezası olsun
Doğrudur. Çocuk sahibi olursam çok daha dikkat ederim bu durumamutlulukarayiciii cocuklarin gec konusmasindaki etkenlerden biri onlarla bebek gibi konusmak. cevresindeki buyukler kelimeleri duzgun ifade etmeli ki cocuk da duzeltmeye calissin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?