He he ben de kaybolmuştum. Teyzeme gitmiştik , ablam abim ve onların yaşıtı kuzenlerim beni oyunlarına Küçüğüm diye alamayınca gazoz kapağı toplarken kaybolmuştum. Kaybolduğumu anlayınca korkup ağlamaya , kapı önünde ki kadınlar ne oldu filan diye beni çağırınca korkup koşmaya başlamıştım. Sonunda kiraz satan bir adam kolumdan yakalamıştı , evin nerde demişti. Anlattım sonra beni kuruyemişciye emanet etti , gazoz çikolata hiç bir şey istememiş susmamıştim sonra beni karakola götürdüler. Orada da poğaça filan verdiler yemedim. Bu arada annem abimi ablamı kuzenlerimi dövmüş önce.. Bize asla bir fiske vurmazdi... Ayağında ayakkabı çorap başında eşarbı olmadan atmış kendini sokağa aramaya en son dayıma gitmiş akıllı adam abla hastaneyi karakol u aradinizmi diye tel açmış karakola rahmetliyi çok severlermiş yeğenin burada ama bize İskender ısmarlamazasan vermeyiz demişlerlerdi öyle korktum ki annemi karakol kapısında görünce masanın altından fırlayıp koşmuştum tüm karakola İskender ısmarladı tabi dayım sanırım 6 yasında ya var ya Yoktum kendimle ilgili o kadar küçük yaşlara ilişkin en net anımdır... Çocuklar asla yalnız bırakılmamalı hele bu devirde ben 35 yıl evvel kaybolmuştum.