Bahsettiğiniz klişe beni bahsettiğiniz gibi hiçbir zaman asosyal yapmadı öncelikle onu söyliyim. Çok güzel yazmışsınız ama üzerime alınabileceğim pek bir nokta bulamadım. 1-2 dostum olsun derken insanları kendimden soyutlamadım. Sosyal ufuk genişlemesinden bahsetmişsiniz, ben öğretmenim. Haliyle pek çok öğretmen, avukat arkadaşım var sosyal çevrem gayet geniş ve çeşitli. Çevresinde sevilen biriyim, herkesle oturur sohbet eder sıcak davranırım. Ortamlara davet edilirim, katılır keyifli sohbet yaparım. Ama hiçbirisi dostum değil, hepsi arkadaşım. Ben sadece dostluktan bahsetmeye çalıştım. Yani oturup muhabbet ettiğim, çok insan elbette var. Ama ben derdimi açtığım, dertleştiğim, özelimi paylaştığım dost olarak 1-2 kişi isterim kendime demeyi kasdettim. Bir insan en özeline sadece 1-2 kişiye değilde herkese açıyorsa orada da ben bir problem ararım. Klişe midir Holywood bilmemnesimidir, Sherlock Holmes bişeysi midir nedir bilemem ama ben zaten dediğim gibi bir insana dost gözüyle kolay bakabilen biri değilim. Kolay kolay dost diyorum öyle kimseye, önce güvenmem gerekir. Ne diyim umarım hepimizin keyfi bol olur ve güzel dostluklarımız olur...
Sizi asosyal olarak tanımlamadım, bi çevreniz olmadıgını veya çevrenizde sevilmediginizi de söylemedim kesinlikle. Bu şekilde anlayıp savunmaya geçmeniz gerektigini hissetmenize üzüldüm.
Bazen insanların yazdıklarını okumaktan daha faydalı olan kendi yazdıklarınızı okumaktır. Gelen tavsiyeleri bırakın bi kenara; açtığınız konuyu, konu altındaki yorumlarınızı, satır aralarını günlük okur gibi okuyun.
Ki bu sizin dostluktan yana dert yandığınız ilk konunuz da değil. 2014'te de benzer bi konu açmışsınız, gerçek dostluğun size uğramadığından bahsetmişsiniz. O zamanki derdiniz "üniversitede dostluk kurulmuyormus anladım" ken şimdiki derdiniz "evlendim dostlarım beni yalnız bıraktı" olmuş.
Sizi üzmeye calısmıyorum ancak geçen 2 yıl içinde bi arpa boyu yol gidemediginizi fark etmeniz lazım. Sorunu fark etmeden çözümü bulamazsınız çünkü.
Öz eleştiri yapmıyorsunuz, daha dogrusu yaptıgınızı zannedip cabalıyorsunuz ama sonu kendinizi teselli eden cümleler kurmaktan öteye gitmiyor. İnsanları kendinize ve güveninize layık bulmuyorsunuz, eminim sizinle sosyal ilişkide olan insanlar da bunu hissediyorlar ve bu da kopmanızda büyük bi etken oluyor.
Yani "onlar sadece arkadaşım, dost degil" dediginiz insanlara ne gereken şansı ne gereken vakti tanımıyorsunuz. İnsanların önüne "tanıdık" "arkadas" "dost" gibi duvarlar örüyorsunuz. O insanlar sizin ilginiz ve samimiyetiniz icin cabalamaya mecburmus gibi davranıyorsunuz.
"Bir insan en özeline sadece 1-2 kişiye değilde herkese açıyorsa orada da ben bir problem ararım." demişsiniz.
Bilmem farkında mısınız ama BDV'de yazıyoruz. Kimin gördügünü kimin yorumlayacagını asla bilmeden özelini herkese açan insanların bulundugu bi yer burası. Neden sizin tabirinizle "hayattaki özellerini açabilecekleri, güvendikleri 1-2 gerçek dostlarıyla" degil de burada bizimle konuşuyorlar hiç düşünüyo musunuz? Neden yabancı insanlar dost ediniyor mesela burada? Bakın size de tekliflerle geliyorlar mesela iyiniyetle. Neden yapıyolar sizce bunu?
Gerçekten iyiliginizi isteyerek yazıyorum ama konuya bakış açınızı dar ve alıngan buluyorum. Çünkü benim önüme de başka bir duvar örüyorsunuz. "Bana sadece haksızlıga ugradıgımı, dostlarımın hatalı oldugunu, yalnız olmadıgımı başkalarının da dostlarıyla sorunlar yaşadıgını, insanların kötü benim iyi oldugumu söyle; benim için vah vahlan" demek istiyorsunuz ama bunun size bi hayrı dokunmuyor. 2 send önce de yapmışlar o tarz yorumlar, ne degismis hayatınızda?
Kırıp gücendirmemek adına son vereyim ben yorumuma. Hakkınızda hayırlısı olsun.