Canım çok üzüldüm ama umudunu kaybetme sorun ne bilmiyorum ama şimdi birçok sorunun çözümü varBenim gibi gec kalma. Artik cocugum olmuyor
Konu çocuk sahibi olmak ama bundan önce genel bilgileri vermek istiyorum ki empati yapması kolay olsun.
Eşimle uzun zamandır beraberiz 3 yıldır güzel giden bir evliliğimiz var.
Ufak tefek sorunlarımız oluyor kıskançlık vs ama bunlar tatlı sürtüşmeler ciddi tartışmalarımız olmaz
Gerçekten ciddi bir mevzu var ise sinirimiz geçmeden konuşmayız
Mutlaka ortak bir noktada buluşuruz ikimizde gerekli adımları atarız
Lisans bittikten sonra akademik hayallerımden vazgeçip çalışmaya başlamıştım
Eşimin ısrarı ve desteğiyle işi bıraktım sınavlara hazırlandım hiç alakası olmadığı halde beraber ders çalıştık her anlamda destek oldu
Biri farmakoloji diğer biyokimya iki alanda yüksek lisansa başladım
Biri bitti diğerinde tez dönemindeyim
Bu arada tübitak projesinde görev aldım oda bitmek üzere
Eşim 8 yıldır aynı firmada çalışıyor arada yurt dışı görevleri oluyor ama bunlar en fazla 1 ay sürüyordu
Özlüyoruz elbet ama onun dışında sorun etmedik
Sevdicek tek çocuk
Çocuklara aşırı düşkün
Etrafımızdaki arkadaş/akraba ların çocuklarıyla bir araya geldiğimizde ilgilenir hediyeler alır
Bunu gerçekten keyif alarak yapar
Sevgili olduğumuz dönemden beri hemen çocuk sahibi olmak istediğini bilirim
Hatta bebeklerimizin isimleri dahi bellidir.
Daha öncede çocuk sahibi olmak aşkı etkilermi gibi bir konu açmıştım
Çocuk sahibi olmaya kendimi hazır hissetmiyordum
Birçok endişem vardı
İyi yetiştirebilirmiyim
İlişkimizi etkilermi
Ya iyi bir anne olmazsam gibi gibi..
Eşime hazır olmadığımı en azından iki yıl beklememizi istediğimi söylemiştim
Üzüldü ama itiraz etmedi kendisi korundu
İki hafta kadar önce bu konuyu konuştuk artık hazır hissettiğimi söyledim
Havalara uçtu
Dün yeni bir gelişme oldu
Eşimin yurt dışı görevi var
Oldukça uzak bir ülke
Ekimde gidecek ve 9 ay kalacak
Bu süreçte belki toplam bir ay ancak gelebilir yanıma
Bu gelişmeden sonra kafam karıştı
Hemen olurmu bilemeyz tabiki nasip ama olursa
Bu süreçte hamileliği nasıl kaldırabilirim onsuz geçirmek istermiyim bilmiyorum
Eşimle konuşmadım henüz oda birşey demiyor ama bakışlarından anlıyorum aklı çıkıyor vazgeçtim diyeceğim diye
Çok iyi bir eş çok iyi bir baba olacağınada eminim haksılık etmek istemiyorum ama yanlış karar vermekte istemiyorum
Şimdi tüm bu bilgiler ışığında empati yapmanızı istiyorum
Benim yerimde olsanız ne karar verirdiniz?
Gideceği yerin şartları pek iyi değil sağlık sektörünü Türkiyenin 70 leri gibi bu yüzden o seçeneği hiç düşünmedim canımsenin esinle gitme sansin yokmu?
herseyden uzakta hamileligini daha rahat gecirirsin belkide.
Keşke öyle bir seçenek olsaAçılııın tecrübe geldi
3. Gebeliğimde eşim yanımda değildi yurtdışındaydı çok şükür hiçbir risk de yoktu buna rağmen çok zor oldu
Sizinkisi ilk olduğu için sakın tek başına geçirmeyi kabul etmeyin derim
Bu arada aklıma geldi de ben Nasıl bir naz niyaz kaprisler yaptıysam eşim en son " keşke ben taşısaydım" demişti
Ezberledim resmen şuan bide konuşurken gözlerine bakmazsam tamamdır sankiEşinize vazgeçtim demeyin de "yurtdışı görevindeyken ben hamileliğimi yalnız gecirmek istemiyorum sen nasıl ki baba olmak istiyorsun ben de anne olmayı istiyorum, buna hazır olduğumu da söylemiştim ama hamilelik bir kadın için hormonal ve duygusal acidan kolay bir durum değil, bebegim icimde büyürken kocamdan ayrı kalmak istemem, bu süreçte sorun yaşadığımda bana güç vermeni, bebegimizin hazırlıklarını beraber yapmayı isterim" tarzı bir konuşma yapabilirsiniz. Yani tek başına gebeliğin zorlugundan bahsedin. Ama vazgecmediginizi sadece korkularınızın olduğunu, bunun üstesinden tek başına gelemeyeceginizi ifade edin
Amin inşallah çok mutlu huzurlu bir evlilik nasip eder rabbim sanaBir de ne kadar naif, ince ruhlu birisiniz maşallah
Eşiniz kırılacak diye nasıl konuşsam diye düşünüyorsunuz gercekten gıpta ettim inşallah benim de ileride böyle ince düşüncede olabilecegim bir evliliğim olur
Ya bilmiyorum gönül koymaz sanırım ama şimdiye kadar çok istemesine rağmen benim korkularım sebebiyle itirazsız hep benim dediğim oldu çok fedakarlık yaptı benim için şimdi kıracakmışım gibi hissediyorumErteleyelim demek vazgeçmek değil ki...
Bence mantık dahilinde verilebilecek tek karar.
Bunun için gönül mü koyar sizce?
Hamileliğinizde yanınızda olmak ister eminim.
Düşününce bi üzüldüm şimdiEşinin yanında olması, onunda süreci yanında hissetmesi güzel. Doktor kontrolüne birlikte gitmek... ultarasonda ilk kalp atışını duymak... İlk tepmesinde eşine söylemek... onunda hissetmeye çalışması... İlk cinsiyet öğrendiğinde yan yana olmak... isim konusunda konuşmak bazen didişmek... eşinin senin için su getirmesi... yorgun olmasına rağmen yemek masasını toplaması... canın istedi diye sıcak simit alması...
Bunlardan mahrum kalacaksınız... eşiniz süreci hissetmeli bence...
Eşim doğuştan baba
Ben kendi psikolojime güvenemiyorum
Regl döneminde bile hormonların esiriyim
Ablamın söylediklerini birebir yazmışsınızEmpati yapiyorum.. kariyerler konusunda aile hayatimi erteledigimi varsayiyorum.. 9 ay esim icin ertelesem sonrasind baska bi sorun cikacak.. ben hamile kalirdim.. ucretsiz izne ayrilip esimle giderdim gitme sansim yoksa tek basima gecirirdim hamileligimi...
Kv dışında bir sorunumuz yok oda herkesde varGerçekten iyi bir evliliginiz varsa ertelemeyin bence. Nasip meselesi.
Ailenizin yanında rahat rahat geçirirsiniz .
Uzun diye yazmamistim ama arkadaslar yazmışEzberledim resmen şuan bide konuşurken gözlerine bakmazsam tamamdır sanki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?