- 2 Mart 2011
- 1.251
- 5
- 316
Burda bu kadar yeniyken konu açacağım aklıma gelmemişti hiç. Doğru yere mi açtım onu da bilmiyorum yanlışsa kusura bakmayın...
Şimdi.. Benim derdim erkek arkadaşım ve ailesiyle.. Mayıs ayında 2. senemizi dolduracağız farklı şehirlerdeyiz. Ben üniversitedeyim, o üniversiteye hazırlanıyor -benden büyük ama- :) Önce askere gitti çok sık görüşememiştik o zaman. Bu sene askerlik gibi bi durum olmadığı için daha sık görüşüyoruz. Şubat'ta yanına gidene kadar ne ailesiyle tanıştım ne de beni telefona istediklerinde kabul ettim. Hem utanıyodum hem de daha çok erkendi benim için, öncelikle erkek arkadaşımın üniversiteyi kazanmasını beklemek istemiştim. Ama geçen ay erkek arkadaşım bana abisinin nişanlanabileceğini ve benim de gelmemi istediğini söyledi. Ben de nişan sırasında ailesiyle tanışmamın ayıp olacağını düşünerek öncesinde tanışmak istedim ve zaten onlarında gelin beraber kahvaltı yapalım ısrarları üzerine kalktık gittik. Her şey güzeldi sanki 40 yıldır o evdeymişim gibi davrandılar bana.. Ama işte bu olaydan sonra her şey değişti. Çünkü şimdi ailesi de onlara karşı aynı yakınlığı benden bekliyor. Erkek arkadaşımın annesi benim için bi cüzdan almış hediye olarak kargoyla geldi bugün ben de erkek arkadaşıma annesine çok teşekkür ettiğimi iletmesini söyledim. Ama annesi 'neden bizi hiç aramıyor' diye yakınmış. Ben bunu istemediğim için hep kaçtım tanışmaktan.. Ve ben de aramak istemediğimi, aramızdaki mesafenin tanışmadan önceki gibi kalmasını istediğimi söyledim..
Şimdi ne yapacağımı bilemiyorum. Erkek arkadaşım da bu duruma çok bozuluyor 'onlar sana çok değer veriyorlar' diyor. Ne yani ben şimdi aradaki mesafeyi korumak istediğim için onlara değer vermemiş mi oluyorum. Yaşım 19. Bence bunlar için çok erken ne yapacağımı bilmiyorum.
DİPNOT: Ben biraz soğukkanlı biriyim. Yeni ortamlara çabuk ısınamam. Kendi annemi bile ben aramıyorum o beni arıyo hergün. Ayrıca yalakalık da yapamam yani onun annesi beni sevsin diye mıç mıç bi ilişki içine girmek istemiyorum. Burda okuyorum kaynanasıyla derdi olanları bana anne gibi davransa da ben mesafemi korumak istiyorum. Ve şunu düşünüyorum benim o aile için bu kadar değerli olmamı sağlayan şey de benim bu mesafem çünkü ne kadar samimi olmaya çalışırsanız o kadar sevilmiyosunuz eşinizin ailesi tarafından... Bu söylediklerim yanlış anlaşılmasın ben çevremde gördüklerimden yola çıkıp söylüyorum bunları....
Şimdi.. Benim derdim erkek arkadaşım ve ailesiyle.. Mayıs ayında 2. senemizi dolduracağız farklı şehirlerdeyiz. Ben üniversitedeyim, o üniversiteye hazırlanıyor -benden büyük ama- :) Önce askere gitti çok sık görüşememiştik o zaman. Bu sene askerlik gibi bi durum olmadığı için daha sık görüşüyoruz. Şubat'ta yanına gidene kadar ne ailesiyle tanıştım ne de beni telefona istediklerinde kabul ettim. Hem utanıyodum hem de daha çok erkendi benim için, öncelikle erkek arkadaşımın üniversiteyi kazanmasını beklemek istemiştim. Ama geçen ay erkek arkadaşım bana abisinin nişanlanabileceğini ve benim de gelmemi istediğini söyledi. Ben de nişan sırasında ailesiyle tanışmamın ayıp olacağını düşünerek öncesinde tanışmak istedim ve zaten onlarında gelin beraber kahvaltı yapalım ısrarları üzerine kalktık gittik. Her şey güzeldi sanki 40 yıldır o evdeymişim gibi davrandılar bana.. Ama işte bu olaydan sonra her şey değişti. Çünkü şimdi ailesi de onlara karşı aynı yakınlığı benden bekliyor. Erkek arkadaşımın annesi benim için bi cüzdan almış hediye olarak kargoyla geldi bugün ben de erkek arkadaşıma annesine çok teşekkür ettiğimi iletmesini söyledim. Ama annesi 'neden bizi hiç aramıyor' diye yakınmış. Ben bunu istemediğim için hep kaçtım tanışmaktan.. Ve ben de aramak istemediğimi, aramızdaki mesafenin tanışmadan önceki gibi kalmasını istediğimi söyledim..
Şimdi ne yapacağımı bilemiyorum. Erkek arkadaşım da bu duruma çok bozuluyor 'onlar sana çok değer veriyorlar' diyor. Ne yani ben şimdi aradaki mesafeyi korumak istediğim için onlara değer vermemiş mi oluyorum. Yaşım 19. Bence bunlar için çok erken ne yapacağımı bilmiyorum.
DİPNOT: Ben biraz soğukkanlı biriyim. Yeni ortamlara çabuk ısınamam. Kendi annemi bile ben aramıyorum o beni arıyo hergün. Ayrıca yalakalık da yapamam yani onun annesi beni sevsin diye mıç mıç bi ilişki içine girmek istemiyorum. Burda okuyorum kaynanasıyla derdi olanları bana anne gibi davransa da ben mesafemi korumak istiyorum. Ve şunu düşünüyorum benim o aile için bu kadar değerli olmamı sağlayan şey de benim bu mesafem çünkü ne kadar samimi olmaya çalışırsanız o kadar sevilmiyosunuz eşinizin ailesi tarafından... Bu söylediklerim yanlış anlaşılmasın ben çevremde gördüklerimden yola çıkıp söylüyorum bunları....