kızlar,herkesin hayatı kendine zor aslında,hiçkimse dört dörtlük değil,4yıldır gurbette yaşıyorum hep bi tarafım eksik,ah diyorum bazen ah annecim babacım keşke yanımda olsalar....hayatın zor yanları işte ,şimdi bi şarkı dinliyorum ah gurbet zalim gurbet aglatırsın adamı diyor volkan konak...
2 akşamdır olay şu pazartesi işten yarım saat geç çıktım kayınvalidemi aradım eşimle berabermi gelelim almaya yoksa eşim alsınmı dedim sen gelme o alır götürür size dedi,bende eşime dedim çocuğu al gel evde yemek yicez diye,salı günü yanı dün akşam eşimle konuştum napalım çocuğu ya sen al gel ben evde yemek hazırlayayım vakit kaybetmeyelim dedim yada anneme geçelim sen karar ver dedim,eşim sen anneme geç annemde yeriz dedi,gittim k.vye bana gidecekmisin diye sordu bende yok eşiminde geleceğini söledim yemek yok dedi yapmadım dedi ben şok akşam 19:15 olmuş sanki evde yemek yenmiyo yemek yok üstelik çocukda açmış.bende alır eve giderim ozaman dedim.benim sadakat yemediğimi gayet ii bilir k.vdem,eşimi arim dedim aaaa dedi ciğer var oğlum sever dedi ben ikinci şok.ben yemek yemesemde olur yani.eşimi aradım eve geçiyorum eve gel diye.yarında getirme çocuğu ben size gelirim dedi,eve gelirsin hüngür hüngür aglarsın çok zoruma gitti,ya bişey beklemiyoruzki bi çorba ya onu bari yap dimi,kendi annem olsa ölemi olur evimi evip çevirir yemeğimi yapar pastamı böreğimi bile,ee işte anne var annecik var,,,insanın zoruna gidiyo be.bu akşamda kayınvalidem çocukla kendi k.vdesinde ama bende yapacağımı biliyorum eşim geç çıkıcakmış yemek yemicem ordada alıcam çocuğu çarşıda işlerim var diyip çıkıcam,orda olmamı ister sofrayı hazırlasın kaldırsın yıkasın ama biraz zor bekler.