Çok büyük bir acı, nurlar içinde yatsın. Ben şunu söylemeye geldim; abimle muhteşem bir ilişkim vardı. Babam gibi dağ gibi arkamdaydı ve ömrüm boyunca 60 yaşımda bile abim var diye güçlü olurum diyordum. 26 yaşında kazada öldü. İlk başta bende anlamadım sizin gibi. Terapi aldım ama işe yaramadı. İlaç kullanıyordum ama sanki boştu. Sanki biri içimde dehşet bir boşluk açmıştı , boğazımda hep düğüm ,inanılmaz bir sarhoşluk gibiydi. Sonrası kötü oldu. Sizi uyarmak istediğim konu bu. Yaşadığınız şey travma sonrası stres bozukluğu. Terapinin iyi gelmediğini düşünüyorsanız kesinlikle psikiyatrist desteği ve yeni psikolog desteği alın. Ben 4-5 ay öyle idare ettim , sonrasında anksiyete,okb ve insomnia Aynı anda vurdu ,3 yıl ağır terapi gördüm. Hala okb tekrarlar ara sıra,kontrol altında tutuyorum. Annesiniz , gözünüzün içine bakan evladınız var ,düşemezsiniz. Bende anneyim grip olunca bile yatamıyoruz , yaşadığım şeyler şimdi olsa çocuk perişan olur.
Sizin yaşamaktan başka çareniz yok. Hayat devam ediyor diyor herkes ,evet bu aşırı gıcık bir cümle. Her başsağlığı sinirinizi bozuyor,doğru, ama yapacak bir şey yok. Hayat sizin için mecburen devam ediyor çünkü evladınızın hayatı da devam ediyor. Kimse size neşelen ,gez toz eğlen ,ye iç diyemez. Hiçbirini yapmak zorunda değilsiniz. İstediğiniz gibi yas tutun. Acıyı da kabullenin, ne zaman geçecek diye düşünmeyin,gün saymayın, geçmeyecek. Her zaman kalbinizin bir köşesi kopmuş gibi olacak. Sadece zaman geçtikçe soluğunuzu kesmeyecek o kadar. 13 yıl oldu abim gideli. O kadar komik ki ,13 yıl. Bana 13 ay gibi bile değil

Tavsiyem terapiye ve kabullenmeye odaklanın. Çok zor biliyorum ama kızınız için dağ gibi durmalısınız.