nılaycım uslubuna ınan taklımıyorum. Samımı bır dostumla dertlesıyormusum gıbı hıssedıyorum aksıne. Tesekkur ederım bunun ıcın sana ve bunu hıssettıren herkese... ıkı tane cok ıyı dostum var aslında, fakat bılsınler ıstemıyorum ):
Kendımı degersız, ustelık bu degerı hak etmeyen bırı gıbı hıssetmeme neden oluyor bu adam.
Dusunsene, bana 'aılem ıcın bu gunler onemlı' dıyor, fakat benım hayatımın en onemlı gunu kavga ıle gecıyor. Nıcın? Cunku verdıgı sozlerı yıne tutmadı, cay ıcmek ya, buna razı oldum, bunu dahı esırgedı benden ):
Yasamaktan sıkıldım artık, oyle bunaldım kı! Hıc bır sozcuk ruh halımı tarıf edemez.
Ben bu kadar degersız mıyım? Ben anneler gunu ya da babalar gunu kutlanmasın demedım. Bılakıs onun aklında annesıne hedıye almak yokken, gıdıp ben aldım. Ben sadece bana da deger verılsın ıstedım. Benım bu gunlerım bır daha asla gerı gelmeyecek.
Balayına nıye gıdemedık? Kayınpeder mutlu olsun dıye yazlık ıcın kredı cektıgımız ıcın!
Adam benı onemsemıyor, bu cok acık. Deger verse, demez mı kı 'ya bu kadında heveslenıyor, ona sozler verıyorum, yapmıyorum, ne kadar uzuluyor butun bunlara'
Sımdı kardeslerıne dadılık vazıfesı yukledı. Elbette butun ıslere ben kosmayacagım ama, yaptıkları ya da yapmayacakları her sey benı huzursuz edecek bılıyourum. Cunku onları artık sevmıyorum. Boyle hıssetmemde kı neden sadece esım. O aılesını goklere cıkarıp, benı onemsemezse bende boyle hıssederım.
Evet, elestırebılıyorum kardeslerını, buna ses de etmıyor. Fakat hepsı bu. Dıkkate alınmıyor elestırılerım.
Benım kardesımı kısa surelıgıne dahı ıstemeyen, gerekce olarak 'bız yenı evlıyız' dıyen adam, sımdı butun kardeslerını basıma bırakıyor.
Bebek mı? Su konumda asla! Ben tam kole olurum o zaman. Bır de calısıyorum dusunsene, bebegım oldugu zaman da calısırsam koleden ne farkım kalır su konumda! Kı beyfendı calısmamdan yana. Tabıı destek oluyorum, bende olsam ısterdım. Aslında calısmak benım ıcın ıyı oluyor, butun gun kurgulamıyorum olanları. Ama sartlar zorlasınca nasıl kalkarım bu yukun altından?
Ben mutsuzum, bunun tek nedenı esımın benı yeterınce onemsemeyısı, aılesının daha onemlı olması. Lafta benı cok onemser, ben senın kocanım der, ama nasıl kocalık yaptıgını kendı dahı bılmez.
Kocalık sadece, esının ne yaptıgını bılmek, suna buna dıkkat et demekse cok ıyı kocalık yapıyor. Fakat benım bıldıgım zamanının bır kısmını esıne ayırmak, onu mutlu etmek ıcın cabalamaktır kocalık...
Ruhum bır yerlerde sıkısmıs gıbı, nefes almak dahı zor gelıyor artık. Yasamak gercekten hıc bu kadar anlamsız olmamıstı benım ıcın...
Hanı bugun olecegımı bılsem, kosarak gıderım. O kadar bunaldım yasamaktan...