Eşim Çocuk İstiyor

Kızz bacım delimisin sen ne güzel eşin istiyormuş, çokta güzel konusmus annelik sana çok yakışıcak diye.. Bence hamile kalsan eşin yardımcın olur.. Burda okumadınmı bacım nice kadınlar hamile kalmak istiyor kocalar istemiyor, hem bak bebegin olsun pisman olursun niye daha önce yapmadım diye
 
Eşimde de benzer korkular var. Ben çocuk sahibi olmak istiyordum ama eşim evlenmeden önce hep soğuk bakıyordu. Evlenmeden bu konuda ortak bir karara vardık. 1 çocuk düşünüyoruz. Siz de bu konuyu etraflıca düşünüp ortak bir karara varın . Çocuk sahibi olma ya da olmama kararı evlilik için önemli bir karar.
 
Adam haklı..
 
Canim korkabilirsin ben de korkmustum ama simdi neden daha once yapmamisiz diyorum :) en iyi arkadasin o olacak. Seni bu dunyada kosulsuz seven tek kisi olacak. Onda guc bulacaksın. Eşini dinle bir daha konusun sana biraz zaman tanısın. İnan zamanla gececek bu dusuncelerin.
Allah yardımcın olsun canim
 
İkinizin de yaşı çocuk sahibi olmaya uygun. Bende annemi 7yasinda kaybettim babam işten güçten ne kadar fırsat bulduysa o kadar baba oldu çocuklugum yaradır ruhumda ama bu çocuk yapmamı anne olmamı etkilemedi aksine annemle ne yapamadıysam olsaydı ne yapmak isterdim nasıl sevmeliydi beni bunların cevaplarını çocuklarıma yapıyorum eksik olabilecek ne biliyorum çünkü.Mecbur değilsin ama bence seni koşulsuz sevecek canından can istersin bence
 
Kendi yasadıklarınızdan ötürü kaygı hissetmeniz normal geldi bana. Bununla ilgili psikolojik yardım alabilirsiniz.

Eşinizde annelik sana yakışacak diye sizi gaza getirmek yerine anlamaya ve kaygılarınızı azaltmaya çalışsın.

32 yaş baba olmak için geç bir yasta değil ayrıca daha evliliğinizi yeni yeni oturuyordur.

Emin olmadan, hazır hissetmeden çocuk düşünmeyin, isteyerek olduğunda bile sorumluluğu bu kadar zorlayan annelik, istemeden, eş baskisiyla olduğunda çok daha zor gelir.

Hiç çocuk istemiyor olsaydınız baştan bunu eşinizle konusup evlenmeliydiniz ama sizin ki öyle değil yorumlarınızdan anladığım kadarıyla, o yüzden zaman verin kendinize
 
Konuşuldu aslında ama ben o konuyu biraz geçiştirdim üzerinde pek durulmadı sayılabilir.

Bu kadar önemli bir karar geçiştirilemez.
Buraya hep yazdım, eğer çiftlerin çocuk beklentileri farklıysa o evlilik en kısa sürede bitmeli.
Hayat boyu birbirinizi suçlar, mutsuz olur ve zaten sonunda da boşanırsınız.

Eşinizin size zorla annelik sorumluluğu yüklemeye hakkı yok, sizin de esinizin baba olma hakkını elinden almanıza.

Böyle önemli bir şeyi gecistirerek baştan hata yapmışsınız.
 
Size mutlaka psikolojik destek almanızı ve geçmişin yükünü atmanızı,sizi yoran-üzen geçmişle yüzleşmenizi-hesaplaşmanızı tavsiye ederim.
Hesabınızı görüp kapatın ve önünüze,
geleceğe bakın.
Şu kitapların da faydalı olacağını düşünüyorum.
 

Eklentiler

  • IMG_2125.webp
    32,5 KB · Görüntüleme: 23
Tabiki eşiniz haklı sizin babanızın yaşattığı şeye üzüldüm ama bunun bedelini eşiniz baba olmayarak ödeyemez Annelik öyle güzel birşey ki dünya da en sevdiğiniz şeyler bi yana Emojisi bile çok sevimli Değil i?????
 
32 yaş geç depil kesinlikle
ki eşim 45 te iken hamile kalabildim ben
en çok üzüldüğüm onun yaşıydı
eşinize haksızlık etmeyip hayırlısıyla hamile kalmayı deneyin derim
 
Cocuk sadece es istiyor diye yapilacak birsey degil. Hamilelik boyunca gerek fiziksel gerek ruhsal butun dengeleri alt ust oluyor insanin. Bunlara katlanabilmek icin gercekten bu yola cok istekli cikmak gerekiyor. Gunumuzde cogu erkek ve kadinin bakis acisi cocuga bakmak annenin gorevidir seklinde. E bu sartlarda ben de erkek olsam isterim uc bes tane. İstemek kolay nasilsa. Hamileligin yuku zaten annede, lohusa depresyonu annede, bakim yuku annede. Sizin esiniz eger size cok destek olacaksa sanslisiniz demektir ancak annelik sana cok yakisacak gibi toz pembe yaklasimlarla cikilacak bir yol degil bu. Sizin istiyor olmaniz degil COK istiyor olmaniz lazim.
 
Ben hazırdım çok isterdim ama hala zorlanıyorum.
Çocuk geri dönüşü olmayan bir yol.
Kocanız dahi olsa başkası istedi diye yapılmaz.
Benim çocuğum iki yaşında emzirmeyi de kestk ona rağmen hala gece bir kere mutlaka kalkar. Dişi tutar üç beş kere kalkar. Deliksiz uyuyamıyorum. Bir gün bile uykumu alıo uyanamadım hep anneee diyr uyandırıldım. Gün içinde sürekli koşturmaktan kendime vakit ayıramıyorum. Çok çok zor.
Sevgisi harika, evet iyi ki yapmışım.
Ama hayatım asla aynı olmayacak artık. Sürekli biri için endişeleneceğim mesela. Büyüse de. Yani kendine manevi sorumluluk alıyorusn. En zoru da o. Birini çok sevmek sorumluluklardan bile ağır.
İstemiyorsan sakın sakın acele etme.
 
sen hele bi bebeğini kucağına al ozaman niye bukadar endişe etmişim de geç kalmışım diye üzülürsün..
 
Eşinizin yaşı geçiyor diye çocuk istemesi ne kadar normalse sizin de yaşınız genç ve hazır hissetmiyorsunuz diye istememeniz gayet normal. Çocuğun sorumluluğu çok ağır ve bu yük annede oluyor. Babalar ne kadar bakarız ederiz deseler de iki gezdirip oynatmaktan ileriye gidemiyor onların bakmaları. Erkekler sadece istiyor; birinci olur ikinciyi isterler, nasılsa onlara pek sıkıntı olmuyor. Hayatınızı fazlasıyla etkileyecek bir olay olduğu için hazır hissetmeden yapmamanızı öneririm.
 
sen hele bi bebeğini kucağına al ozaman niye bukadar endişe etmişim de geç kalmışım diye üzülürsün..
Bence herkeste böyle olmuyor . Ben de isteyerek anne oldum ama hiç öyle aaa keşke önce yapsaydım demedim ki kızıma çok düşkünüm.4 yıl sonra hamile kaldım buna rağmen üzülmüyorum çünkü geri dönüşü yok hayat eskiden çok rahattı çocuktan sonra öyle olmuyor ve eski konforumu özlüyorum.
 
Konu sahibi evlenmeden önce konuyu geçiştirmişsin. Aranızda 6 yaş fark varken bu farkı önemseyip beklentilerini daha açık konuşmalıydın. 2-3 yıl istemiyorsan mesela adam da bunu bilerek evlenirdi. Ama şimdi geçmişinle alakalı kaygıların var çocuğa dair. Bunlar kendi kendine geçecek şeyler değil ki adam seni beklesin. Şunu diyebilirsin bu konuyla ilgili endişelerim var destek almam gerekiyor sonrasında çocuk için hazır olabilirim. Eşin de destek olur. Ama e ben çocuk istemiyorum hazır değilim endişelerim var bekle. Bekle de ne zamana kadar. Adam haklı
 
Ne var ben 4 senelik evliyim. Eşim 4 yıldır çocuk istiyor. Ama bu karar ondan önce bana ait ve hazır olmadığım birşeyi yapamam. Elbette onların da baba olmaya hakkı var ama o çocuğu karnında büyütecek olan, doğumunu yaşayacak olan, emzirecek olan, fiziğini heba edecek, %90 ilgilenecek hatta onun için iş hayatımdan dahi vazgeçecek olan bensem kimse kusura bakmasın karar eşimden önce benimdir.
Ne zaman hazır hissedersem o zaman.
Tartışmaya açık bir konu değil benim için.
 

Anneligi ne guzel anlamıssınız. Ben daha cok gencım, cocugum olmamasına ragmen bazen olmayan cocugum icin bile endiseleniyorum bu kotu dunyada :) Hatta bazen diyorum ki "Kizim, oglum, anneniz sirf sizin geleceginiz iyi olsun diye 8.30 dersine gidiyor su an"diye
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…