- 28 Haziran 2023
- 175
- 130
- 23
- 35
- Konu Sahibi nebutantana
-
- #81
4 senelik evliyiz yaşım da artık anne olmaya elverişli yaşları geçiyor ve gerçekten annelik duygusunu da içimde taşıyorum eşimle de ayrılma gibi bir düşüncem olmadığı için çocuk istedik ve planlayarak oldu bu yüzden de . İletişim sorunlarımız yüzünden bir kaç kez ayrılma aşamasına geldik ama bir şekilde ayrılmadık ben ayrılmayalım diye çabalamadım daha çok eşim çabaladığı için ve bende bunu istemediğimi anladığım için devam ettik .durum bu şekilde . Ama sizin değerlendirmenizde doğru belki de sıralamayı yanlış yaptık önce ne kadar sürerse sürsün ilişkimizi tatmin edici bir hale getirip sonra çocuk düşünmeliydik . Hayatı bu kadar doğru yaşayamıyoruz ama bazen işin içine girince inanın öyle olmuyorEşiniz maddi ve manevi olarak baba olmaya hazır değil, bence istemiyor da.
Evlendiğimizden beri maddi sorunlarımız oldu demişsiniz, neden en azından bunları aşıp başbaşa bir karı koca hayatı yaşamadan çocuk planladınız? Bebekten sonra zaten hiç iletişim kalmayacak muhtemelen, maddi sorunları saymıyorum bile.
Çocuk yapmasanız en azından çocuğa ayırdığınız bütçeyle bir ilişki terapistine giderdiniz ya da olmuyorsa da ayrılırdınız. Burada neredeyse her üye ilişki terapisti için bütçem yok diyor, ama çocuk için var.
Bence olduğu gibi bırakın, beklentiye devam ettikçe stresiniz sağlığınıza yansıyabilir.
Ben de sizin gibiyim, karsimdaki cok konusunca diyebiliyorsam “biraz susar misin?” Diyorum. Eger diyemiyorsam baska seylerle ilgilenip susmasini bekliyorumÇok konuşulmasından ben de nefret ederim
Özel hayatta da işte de
Mesela işte biri çok konuşunca “bu anlattığını iki cümleyle de özetleyebilirdin farkında mısın” diyorum
Ama şöyle bir şey var
Sevgilimle ya da yakın arkadaşlarımla sabahlara kadar muhabbet ediyorum
Çünkü bu nitelikli bir muhabbet
Boş konuşmalara ve sürekli aynı şeyin konuşulmasına tahammülüm yok
Bence eşiniz sizin boş konuştuğunuzu ve sürekli aynı şeyleri tekrarlayıp durduğunuzu düşünüyor
Doğal olarak sıkılıyor
Eşinize hak verdim
Onun cephesinden bakın; karşınızda ağaçkakan gibi vıdı vıdısıyla rahatsızlık veren bir tip
İyi de siz ozgurce konusacaksiniz diye karsinizdaki sevmedigi bir seye surekli tahammul mu etmeli? Evlilik bu degil yalniz, karsilikli fedakarlik. Siz de biraz az konusmayi deneseydiniz bu tepkiyi almayacaktinizİşte böyle böyle insanın hayat ışığı sönüyor.. Benimde eski neşemden heyecanımdan eser yok ve konuşmuyorum da en azından eşim mutludur umarım .
Iyi duvar gibi ne anladım öyle evlilikten cok zor bir durum düşününce tabi Allah yardimciniz olsun...Eşim genel olarak sessiz ve konuşmayı sevmeyen biri yalnız bana özel bir durum değil ancak ben onun eşi olduğum için onunla herkesle olduğundan daha Farklı fidana özel bir ilişkimin olmasını istiyorum haliyle . Örneğin şuan 33 haftalık hamileyim ve bebeğimiz olacağı için heyecanlıyım eşimle bebeğimiz hakkında konuşmaya çalıştığımda benim kadar heyecanlı olmadığını görebiliyorum . Ben bu konu hakkında bahsetmesem o asla kendiliğinden bebeğimizden bahsetmiyor bana karnımda tekme attığında heyecanla yanıma çağırıyorum büyük bir bıkkınlıkla geliyor nazlanıyor resmen yada ben ilerde Çocuğumuzu nasıl yetiştirmek istediğimden bahsediyorum onunla birlikte hayal kurmak istiyorum ama bana sürekli herşey olacağına varır sürekli aynı şeylerden neden bahsediyorsun vs diyip sıkıldığını bana belli ediyor . Geçen gün en sonunda bana ya gerçekten sen çok aşırı konuşuyorsun ve sürekli aynı şeylerden bahsediyorsun dedi . Kalbimi çok kırdı bu cümleler . Bende sen eşimsin bebeğim hakkında geleceğimiz hakkındaki hayallerimden heyecanla başka kime bahsedebilirim . Neden her sohbet konusunda benden kaçıyorsun neden yakın olmaktan bu kadar korkuyorsun benim anlattığım şeyler neden seni korkutuyor dedim. Yaklaşık bir hafta geçti üzerinden sadece sofraya gel ekmek alır mısn vs gibi genel konuşmalar yapıyorum artık kendisiyle . Hatta iş yerinde çok çok büyük olaylar yaşadığım bir dönemdeyim sadece iş arkadaşlarımla konuşup ona baahsetmedim bile konulardan nasıl olsa ben çok konuşuyormuşum ona göre . Sofraya beraber oturduğumuZda da sadece yüzeysel konuşuyorum asla bir konu açmıyorum zaten içimden gelmiyor. Çok çok kırgınım şuan bile gözlerim doluyor eşiyle herşeyi konuşabilen kadınlara çok imreniyorum çünkü ben eşimle hayatı paylaşamadığımı düşünüyorum artık . Yapısı bu şekilde belki ama ben de üzülüyorum bu duruma . Ne yapabilirim onu da bilmiyorum. Tek çözüm yolu olarak kendimi çektim tamamen ondan en ufak bir ilgi göstermiyorum çünkü hak etmiyor .
Ben eşimin işinden kaynaklı günün çoğunu bazen geceleri bile evde tek başıma geçiriyorum sürekli dip dibe değiliz dolayısıyla evde olduğunda daha yakın olma ve konuşma ihtiyacı hissediyorum .İyi de siz ozgurce konusacaksiniz diye karsinizdaki sevmedigi bir seye surekli tahammul mu etmeli? Evlilik bu degil yalniz, karsilikli fedakarlik. Siz de biraz az konusmayi deneseydiniz bu tepkiyi almayacaktiniz
Az gorusuyorsaniz haklisinizBen eşimin işinden kaynaklı günün çoğunu bazen geceleri bile evde tek başıma geçiriyorum sürekli dip dibe değiliz dolayısıyla evde olduğunda daha yakın olma ve konuşma ihtiyacı hissediyorum .
Siz belki de gerçekten hep aynı mevzuları , defalarca konuşuyorsunuz;adam cidden sıkılmıştır.Seviyorum diye de insan ne bileyim sürekli aynı konuları dinlemek istemez.Eşim genel olarak sessiz ve konuşmayı sevmeyen biri yalnız bana özel bir durum değil ancak ben onun eşi olduğum için onunla herkesle olduğundan daha Farklı fidana özel bir ilişkimin olmasını istiyorum haliyle . Örneğin şuan 33 haftalık hamileyim ve bebeğimiz olacağı için heyecanlıyım eşimle bebeğimiz hakkında konuşmaya çalıştığımda benim kadar heyecanlı olmadığını görebiliyorum . Ben bu konu hakkında bahsetmesem o asla kendiliğinden bebeğimizden bahsetmiyor bana karnımda tekme attığında heyecanla yanıma çağırıyorum büyük bir bıkkınlıkla geliyor nazlanıyor resmen yada ben ilerde Çocuğumuzu nasıl yetiştirmek istediğimden bahsediyorum onunla birlikte hayal kurmak istiyorum ama bana sürekli herşey olacağına varır sürekli aynı şeylerden neden bahsediyorsun vs diyip sıkıldığını bana belli ediyor . Geçen gün en sonunda bana ya gerçekten sen çok aşırı konuşuyorsun ve sürekli aynı şeylerden bahsediyorsun dedi . Kalbimi çok kırdı bu cümleler . Bende sen eşimsin bebeğim hakkında geleceğimiz hakkındaki hayallerimden heyecanla başka kime bahsedebilirim . Neden her sohbet konusunda benden kaçıyorsun neden yakın olmaktan bu kadar korkuyorsun benim anlattığım şeyler neden seni korkutuyor dedim. Yaklaşık bir hafta geçti üzerinden sadece sofraya gel ekmek alır mısn vs gibi genel konuşmalar yapıyorum artık kendisiyle . Hatta iş yerinde çok çok büyük olaylar yaşadığım bir dönemdeyim sadece iş arkadaşlarımla konuşup ona baahsetmedim bile konulardan nasıl olsa ben çok konuşuyormuşum ona göre . Sofraya beraber oturduğumuZda da sadece yüzeysel konuşuyorum asla bir konu açmıyorum zaten içimden gelmiyor. Çok çok kırgınım şuan bile gözlerim doluyor eşiyle herşeyi konuşabilen kadınlara çok imreniyorum çünkü ben eşimle hayatı paylaşamadığımı düşünüyorum artık . Yapısı bu şekilde belki ama ben de üzülüyorum bu duruma . Ne yapabilirim onu da bilmiyorum. Tek çözüm yolu olarak kendimi çektim tamamen ondan en ufak bir ilgi göstermiyorum çünkü hak etmiyor .
Ben kendimi çekince o da aynı şekilde davranır gelip gönlümü almaya çalışmaz . Farketti sofradayken de sordu neden konuşmuyorsun dedi bende konuşacak birşey yok dedim . Ertesi gün evde yemek hazır diye mesaj atmıştım o mesaja da seni seviyorum diye cevap vermişti bende cevap yazmadım . Sonra zaten o da benim gibi soğuk ve ilgisiz davranmaya devam etti . Zaten hep aynı şeyler kısır bir döngü şeklinde yaşanıyor . Gidip uzunca anlatsam dahi beni anlamıyor sonuçta değişmiyor . Kaldı ki zaten çok konuşuyorsun da dedi kendi ağzıyla . Artık dert anlatacak ne isteğim ne halim kaldı .. böyle devam etsin istiyorum artık bende .İşte hiç konusmamak iletisimi sofradaki ekmeğe kadar indirmekte çözüm değilki Farketmedimi bu susuşlarinizi onudami sormuyor hiç .Yada siz hani hormonlarla bı heyecan falan aynı duygu yoğunluğunda değil belki.İyi tarafından bakmaya çalıştım
Bende sevmem bos konuşmayı. Ici dolu olmalı konuşmaların. Iki cümleyle dert cozulecekken destan yazarlar :)) buda karakter meselesi.Çok konuşulmasından ben de nefret ederim
Özel hayatta da işte de
Mesela işte biri çok konuşunca “bu anlattığını iki cümleyle de özetleyebilirdin farkında mısın” diyorum
Ama şöyle bir şey var
Sevgilimle ya da yakın arkadaşlarımla sabahlara kadar muhabbet ediyorum
Çünkü bu nitelikli bir muhabbet
Boş konuşmalara ve sürekli aynı şeyin konuşulmasına tahammülüm yok
Bence eşiniz sizin boş konuştuğunuzu ve sürekli aynı şeyleri tekrarlayıp durduğunuzu düşünüyor
Doğal olarak sıkılıyor
Eşinize hak verdim
Onun cephesinden bakın; karşınızda ağaçkakan gibi vıdı vıdısıyla rahatsızlık veren bir tip
Kusura bakmayın doğmamış çocuğa niye don biçiyorsunuz. Durun bakalım bir sağlıcakla dünyaya gelsin , bir kucağınıza alın. Ben kocanızı haklı buldum . Dünyaya geldi de , büyüdü de , kreş kurs yaşına geldi de sizin de konunuz olmuş. Adam zaten maddi yönden sıkıntılı siz de bam teline basmışsınız ve evet boş konuşma . Ben oğluma hamile olduğum zaman vallahi hiç aklıma gelmedi şuraya yazdıralım buraya gitsin diye . Su akar yolunu bulur niye darlıyorsunuz ki adamıEşimin işi hiç bir zaman yeterince iyi olmadı zaten bunun psikolojisine çok yansıdığını kendisi de söylüyor . Mesela diyelim çocuğu kreşe yada bir kursa göndermekten bahsedeyim muhtemelen o bunu karşılayamayacağı bir masraf olarak görüp geriliyor konuşmak istemiyor bu benim yorumum. Belki maddi olarak kendini yeterli hissetse o da bunları konuşmak isterdi ama benim beklenti içinde olmamı bile istemiyor sanki
İşte konunuzun özeti bu,siz zaten iletişim problemi yaşadığınız bir evliliği öyle ya da böyle sürdürmeye çalışırken,bir de üstüne bile isteye çocuk yapmışsınız.Adamın fıtratı bu ve değişmeyecek,siz de ya bu deveyi güdeceksiniz ya da bu diyardan gideceksiniz.Eşiniz zaten hep böyleymiş ama siz amann yaşım geçiyor,anne olayım bari demişşiniz.4 senelik evliyiz yaşım da artık anne olmaya elverişli yaşları geçiyor ve gerçekten annelik duygusunu da içimde taşıyorum eşimle de ayrılma gibi bir düşüncem olmadığı için çocuk istedik ve planlayarak oldu bu yüzden de . İletişim sorunlarımız yüzünden bir kaç kez ayrılma aşamasına geldik ama bir şekilde ayrılmadık ben ayrılmayalım diye çabalamadım daha çok eşim çabaladığı için ve bende bunu istemediğimi anladığım için devam ettik .durum bu şekilde . Ama sizin değerlendirmenizde doğru belki de sıralamayı yanlış yaptık önce ne kadar sürerse sürsün ilişkimizi tatmin edici bir hale getirip sonra çocuk düşünmeliydik . Hayatı bu kadar doğru yaşayamıyoruz ama bazen işin içine girince inanın öyle olmuyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?