Tabi ki de tatlı dil ile konuşmadım başta. Kavga kıyamet oldu. Söyledim defalarca beni dinlemediğini. Üstüne gittim. Bunalttık birbirimizi. Herhalde susup oturmadım ama her gün de ne yapabilirim artık bitti mevzu.Ay kesinlikle… böyle büyük bir konuda ne öncesinde kocasına sözü geçmiş be sonrasında sözü geçiyor hala tatlı dil modunda
Maasinizdan birikim yapın ve para paylaşım seviyesini minimuna indirin demek . Evlilikte malı kararlar da ortak alınır ama sizi sallayip karara dahil etmemiş. O zaman bedeli de o ödeyecek .Evlilikte onun ödemesi ne demek o kısmı anlayamıyorum. İkimizde maaş alıyoruz ve ev için kullanıyoruz. Yani o ödese ne değişecek ki ? Sonuçta ikimizin bütçesinden gidecek. Anlayamadığım için soruyorum yanlış anlamayın. Sen öde diyicem tamam diyecek zaten kendi öder. Maaşından öder başka geliri yok ki. Eee biz yine kısıtlanıcaz. Yani başka geliri yok olsa da gelir bizim gelirimiz. Ödeyeceği her şey benim de zararıma kimin ödediği önemli değil ki. Ben maaşımı vermese kredi çeker. Yani bir şekilde biz ödemiş oluyoruz, ev arkadaşı değiliz ki evliyiz bütçemiz ortak neticede.
Ne yapabileceğini bin kişi söyledi de sen ya yapacak cesaretin yok ya da yapmak istemiyorsunTabi ki de tatlı dil ile konuşmadım başta. Kavga kıyamet oldu. Söyledim defalarca beni dinlemediğini. Üstüne gittim. Bunalttık birbirimizi. Herhalde susup oturmadım ama her gün de ne yapabilirim artık bitti mevzu.
bazı yorumları hayretle okuyorum gerçekten. büyük ihtimalle kendi evliliğinde huzuru yakalayamamış kişiler çok absürt akıllar veriyor ve dilleri çok sert, suçlayıcı konuşuyor. yani demek istiyorum ki, kendilerinin yapamayacağı şeyleri size akıl olarak sunuyorlar.Herkese merhaba,
4 yıllık evliyim. Eşim ilgili alakalı biridir. Sevgisini ilgisini belli etmeyi sever, ev işlerinde ortak hareket eder, beni düşünür çoğu zaman. Sevmeyi ve sevilmeyi önemser.
Ama onun tarafından bazen manipüle edildiğimi düşünüyorum. Ben zaten yapı olarak kendimi suçlamaya çok meyilliyim. Bazı konularda da haklıydı. Zaman geçince hak verdiğim çok şey oldu. Ama ben de haklı olduğum şeylerde ona anlatmakta çok zorlandım ve hala da zorlanıyorum.
En son şöyle bir şey yaşadık, eşim geçen sene bekarlıktan kalma parası ile bir iş yapmaya karar verdi. Ben onaylamadım. Bekarlık parası dışında bir miktar kredi de çektik. Akrabası ile yaptığı bir işti ve ben baştan bu işe sıcak bakmadım. Sonuç olarak işe girdi ve 1 yıllık süreçte işin bize hiç bir getirisi olmadı. Israrla söyledim. Her defasında burnundan kıl aldırmadı. Bugün yarın diye diye biz büyük battık. Tabi batana kadar ki süreçte ben defalarca konuştum ve her defasında beni ciddiye almadı. Yeri geldi tersledi yeri geldi büyük kavgalar ettik ve sonunda dediğime geldik. Battık.
Bir gün beni karşısına alıp özür diledi, battım, seni dinlemeliydim, haklıydın, seni çok üzüp ağlattım , haksızlık ettim bundan sonra senin onayın olmadan bir iş yapmam vs dedi ki yapacak paramız da kalmadı. Ama sen de süreçte çok üstüme geldin, zaten pişman oldum, senin böyle yapacağını bilsem girmezdim vs dedi (yani süreçte uyarmış olup sormam bile hata ve her şekilde ben de hatalıyım onun gözünde)
İş bir mal üzerine ve malı satıp kurtulmamız lazım. Bekledikçe zarar edeceğiz. Anlayacağınız battık ama tam anlamıyla kurtulmuş da değiliz. Cepten vericez diye korkuyorum. Ne zaman konusu açılsa yine başlıyor tepki vermeye, çok üstüme geliyorsun, ben bu konuyu konuşmak istemiyorum demeye. Yani korka çekine konuyu açıyorum. Açarken bile kırk kere düşünüyorum. Sonu hep kavga.
Geçen malı satmak için bir yol öğrendim ve çok naif bir dille anlattım, böyle böyle yapabiliriz diye. Başladı yine, nefes aldırmıyorsun, ben de düşünüyorum, bıktım, çok üstüme geliyorsun dedi. Ben de patladım. Yani bu konu için hala bana surat yapma hakkın var mı gerçekten dedim. Ben olsam bunca zaman ettiklerimden sonra bir zahmet artık biraz susarım, hem uyardı ben dinlemedim, üzdüm, ağlattım ve dediğine geldim battım. Bari yaptığım şeye rağmen hala naif bir dille beni uyarıyor yol arıyor. Hala surat yapma hakkım var mı diye bir düşünürdüm dedim.
Bu işten kurtulacağımıza güvenim yok. O yüzden tedirginim. Battık ama cepten vericez diye tedirginim. İşten zerre anlamıyor. Söylediğim en basit şeyi bile yapmamış oluyor. Zaten üstünden durmadığı için battık bir yerde. Doğru düzgün konuşturmadığı için de yine dediğime gelicez ve daha büyük sıkıntıya giricez diye korkuyorum. Ama korkumu bile anlatmaya çalıştığımda kavga çıkıyor. Yani ben aynı durumda olsam utanırım. Bunca laf söz söylesem çekinirim ve dinlerim onu. Mecbur kalırım dinlemeye. Netice de kredi çektik ikimiz ödedik. Borç kalsa yine biz ödeyeceğiz.
Tartıştık ve seninle konuşmak istemiyorum diyor bana. Asla yüzüme bakmıyor. Neymiş gerilmişim, öfkelenmişim, yine aynı konuyu açmışım. Halbuki çok naif ve güzel bir dille öğrendiğim bir yolu paylaştım.
Manipüle edildiğimi düşünüyorum. Öfkelendiğimi söyledim ama süreç içinde bu noktaya geldiğimi de anlattım. Ondan da bir adım bekledim. Ben öyle bir durumda kalsam bırak adım atmasını beklemeyi kendim mahçup olurum. Adam daha benle konuşmuyor ve tavrı gayet net.
Buradaki yorumlara bakınca ben de kendimde sorun görüyorum. Boşanmak bu kadar kolay da ben mi yapamıyorum diye düşünüyorum. Gerçekten herkes hemen çat diye boşanabiliyor mu bilmiyorum ki ben çok açık görüşlü ve özgür biriyimdir. Herkeste bilir bunu ama ben bile boşanma kararını bu kadar kolay alamıyorum. Gerçekten yazan herkes, suçlayan herkes çat diye gidip boşanıyor mu yoksa burada mı böyle yazıyorlar anlaması çok güç. Etrafımda da bir çok sorun yaşayan ama boşanma fikrini hemen gerçekleştiremeyen bir çok insan var. Çarçabuk boşanan kimseyi (aldatma, şiddet vs hariç diyorum) görmedim ben. Genelde bir süreç istiyor. Bütüne bakıyor herkes. Eksi artısı değerlendiriliyor. Ben mi yanlış düşünüyorum.bazı yorumları hayretle okuyorum gerçekten. büyük ihtimalle kendi evliliğinde huzuru yakalayamamış kişiler çok absürt akıllar veriyor ve dilleri çok sert, suçlayıcı konuşuyor. yani demek istiyorum ki, kendilerinin yapamayacağı şeyleri size akıl olarak sunuyorlar.
boşanmak öyle kolay iş değil. her sebep de boşanmaya konu değil. ayrıca bu kişiden kişiye de çok fazla değişir.
eşinizde tipik türk erkeğini görüyorum. babam da böyleydi, benim eşim de biraz böyle. eşlerinden akıl almazlar, belki eşlerini küçük görürler, belki de kendilerini çok zeki zannederler.
ama şehirde doğup büyümüş birine dışardan noname biri 'gel tavuk çiftliği kuralım çok zengin olacağız' dese mantıklı gelir.
sallıyorum iki gün önce siyaseten yaptığım bir yoruma çok saçma der, güler. bir hafta sonra kendi fikri gibi anlatır arkadaşlarımızın içinde.
manipülasyonun tam karşılığı bu mu emin değilim ama evet, ortada bir sorun olduğu kesin. biraz erkeklerin doğasında var. hepsi böyle değildir elbet ama bana göre bir çoğu böyle ki çevremde hep eğitimli, donanımlı, iş olarak iyi yerlerde çalışan insanlar var. hepsi konu sizle aynı olmasa da benzer dertlerden muzdarip.
dilerim en yakın zamanda çözüme kavuşturursunuz konuyu.
O satacağıniz sey her ne ise akrabasina hibe etmis olabilir mi baska borca saydirmis olabilir mi ve bunu sizden gizliyor olabilir mi. Benim artik herkese guvenim bu sekildeHerkese merhaba,
4 yıllık evliyim. Eşim ilgili alakalı biridir. Sevgisini ilgisini belli etmeyi sever, ev işlerinde ortak hareket eder, beni düşünür çoğu zaman. Sevmeyi ve sevilmeyi önemser.
Ama onun tarafından bazen manipüle edildiğimi düşünüyorum. Ben zaten yapı olarak kendimi suçlamaya çok meyilliyim. Bazı konularda da haklıydı. Zaman geçince hak verdiğim çok şey oldu. Ama ben de haklı olduğum şeylerde ona anlatmakta çok zorlandım ve hala da zorlanıyorum.
En son şöyle bir şey yaşadık, eşim geçen sene bekarlıktan kalma parası ile bir iş yapmaya karar verdi. Ben onaylamadım. Bekarlık parası dışında bir miktar kredi de çektik. Akrabası ile yaptığı bir işti ve ben baştan bu işe sıcak bakmadım. Sonuç olarak işe girdi ve 1 yıllık süreçte işin bize hiç bir getirisi olmadı. Israrla söyledim. Her defasında burnundan kıl aldırmadı. Bugün yarın diye diye biz büyük battık. Tabi batana kadar ki süreçte ben defalarca konuştum ve her defasında beni ciddiye almadı. Yeri geldi tersledi yeri geldi büyük kavgalar ettik ve sonunda dediğime geldik. Battık.
Bir gün beni karşısına alıp özür diledi, battım, seni dinlemeliydim, haklıydın, seni çok üzüp ağlattım , haksızlık ettim bundan sonra senin onayın olmadan bir iş yapmam vs dedi ki yapacak paramız da kalmadı. Ama sen de süreçte çok üstüme geldin, zaten pişman oldum, senin böyle yapacağını bilsem girmezdim vs dedi (yani süreçte uyarmış olup sormam bile hata ve her şekilde ben de hatalıyım onun gözünde)
İş bir mal üzerine ve malı satıp kurtulmamız lazım. Bekledikçe zarar edeceğiz. Anlayacağınız battık ama tam anlamıyla kurtulmuş da değiliz. Cepten vericez diye korkuyorum. Ne zaman konusu açılsa yine başlıyor tepki vermeye, çok üstüme geliyorsun, ben bu konuyu konuşmak istemiyorum demeye. Yani korka çekine konuyu açıyorum. Açarken bile kırk kere düşünüyorum. Sonu hep kavga.
Geçen malı satmak için bir yol öğrendim ve çok naif bir dille anlattım, böyle böyle yapabiliriz diye. Başladı yine, nefes aldırmıyorsun, ben de düşünüyorum, bıktım, çok üstüme geliyorsun dedi. Ben de patladım. Yani bu konu için hala bana surat yapma hakkın var mı gerçekten dedim. Ben olsam bunca zaman ettiklerimden sonra bir zahmet artık biraz susarım, hem uyardı ben dinlemedim, üzdüm, ağlattım ve dediğine geldim battım. Bari yaptığım şeye rağmen hala naif bir dille beni uyarıyor yol arıyor. Hala surat yapma hakkım var mı diye bir düşünürdüm dedim.
Bu işten kurtulacağımıza güvenim yok. O yüzden tedirginim. Battık ama cepten vericez diye tedirginim. İşten zerre anlamıyor. Söylediğim en basit şeyi bile yapmamış oluyor. Zaten üstünden durmadığı için battık bir yerde. Doğru düzgün konuşturmadığı için de yine dediğime gelicez ve daha büyük sıkıntıya giricez diye korkuyorum. Ama korkumu bile anlatmaya çalıştığımda kavga çıkıyor. Yani ben aynı durumda olsam utanırım. Bunca laf söz söylesem çekinirim ve dinlerim onu. Mecbur kalırım dinlemeye. Netice de kredi çektik ikimiz ödedik. Borç kalsa yine biz ödeyeceğiz.
Tartıştık ve seninle konuşmak istemiyorum diyor bana. Asla yüzüme bakmıyor. Neymiş gerilmişim, öfkelenmişim, yine aynı konuyu açmışım. Halbuki çok naif ve güzel bir dille öğrendiğim bir yolu paylaştım.
Manipüle edildiğimi düşünüyorum. Öfkelendiğimi söyledim ama süreç içinde bu noktaya geldiğimi de anlattım. Ondan da bir adım bekledim. Ben öyle bir durumda kalsam bırak adım atmasını beklemeyi kendim mahçup olurum. Adam daha benle konuşmuyor ve tavrı gayet net.
Yok hayır. Görüştüğümüzü biri. O da satmak istiyorO satacağıniz sey her ne ise akrabasina hibe etmis olabilir mi baska borca saydirmis olabilir mi ve bunu sizden gizliyor olabilir mi. Benim artik herkese guvenim bu sekilde
Eşiniz baştan sizinle ortak bir karar vermeden bu işe girdiği için hatalı ve bunun farkında ama bununla yüzleşmek onun canını acıtıyor belli ki, ama sen de çok üstüme geldin, böyle yapacağını bilseydim bu işe girmezdim demesi, sorumluluğu size de yüklemek anlamına gelir.Bir gün beni karşısına alıp özür diledi, battım, seni dinlemeliydim, haklıydın, seni çok üzüp ağlattım , haksızlık ettim bundan sonra senin onayın olmadan bir iş yapmam vs dedi ki yapacak paramız da kalmadı. Ama sen de süreçte çok üstüme geldin, zaten pişman oldum, senin böyle yapacağını bilsem girmezdim vs dedi (yani süreçte uyarmış olup sormam bile hata ve her şekilde ben de hatalıyım onun gözünde)
Durum güncellemesi yapmam gerekirse, sattık. Elimize hiç bir şey kalmadı ama daha da batmaktan korkuyordum. Büyük bir kayıp yaşadık maddi olarak. Manevi olarak da çok yıprandık. Hatasının farkında olduğunu düşünüyorum ne kadar beni de anlayışsız bilmem ne diye suçlasa da hatanın ortasında kendisi olduğunu biliyor. Sonuç olarak sattık ve bitti. Herkese yorumları için teşekkür ederim.Eşiniz baştan sizinle ortak bir karar vermeden bu işe girdiği için hatalı ve bunun farkında ama bununla yüzleşmek onun canını acıtıyor belli ki, ama sen de çok üstüme geldin, böyle yapacağını bilseydim bu işe girmezdim demesi, sorumluluğu size de yüklemek anlamına gelir.
Sonrasında sizin sinirli öfkeli olmanızı one sürerek konuyu kapatması ve önerinizi dinlememesi, sorunu gündemden düşürmeye çalışması, size kendinizi suçlu hissettirmesi evet manipülasyon, sorun hala evliliğinizin ortasında öylece duruyor ama konuşulmuyor, çözülmüyor. Ama sonuçlar ikinizi de etkilemeye devam ediyor. Genel olarak olumlu özelliklerini saymışsınız o yüzden kötü niyetle bunu yaptığını söyleyemem muhtemelen suçluluk duygusu ile böyle davranıyor gibi, konuyu kapatarak yüzleşmek istemiyor. Ama bu çözüm değil. Kaçış. Sonuç ikinizi de etkiliyor bu yüzden konuşup, cozebilmeniz gerek.
Offf bu erkekler bilmedikleri işlere girmemeyi ne zaman öğrenecek arkadaş. Kocan haksız sen yüzde bir milyon haklısın. Üstüne gitmekte söylemekte haklısın ama senin kocan herhalde her hatasında pohpohlanmaya alışmış o yüzden zoruna gidiyor birinin yanlış yaptın demesi veya babam gibi “bir kadının ona yol göstermesi” zoruna gidiyor. Gururuna dokunuyor kendi düşünemediği şeyi karısının söylemesi. Bırak ne hali varsa görsün kendi ödesin satsın kurtulsun.imkanın varsa eğer sen uğraşma bırak masrafları ödesin. Sana güveniyor belkide, nasılsa bana yardım eder diyeHerkese merhaba,
4 yıllık evliyim. Eşim ilgili alakalı biridir. Sevgisini ilgisini belli etmeyi sever, ev işlerinde ortak hareket eder, beni düşünür çoğu zaman. Sevmeyi ve sevilmeyi önemser.
Ama onun tarafından bazen manipüle edildiğimi düşünüyorum. Ben zaten yapı olarak kendimi suçlamaya çok meyilliyim. Bazı konularda da haklıydı. Zaman geçince hak verdiğim çok şey oldu. Ama ben de haklı olduğum şeylerde ona anlatmakta çok zorlandım ve hala da zorlanıyorum.
En son şöyle bir şey yaşadık, eşim geçen sene bekarlıktan kalma parası ile bir iş yapmaya karar verdi. Ben onaylamadım. Bekarlık parası dışında bir miktar kredi de çektik. Akrabası ile yaptığı bir işti ve ben baştan bu işe sıcak bakmadım. Sonuç olarak işe girdi ve 1 yıllık süreçte işin bize hiç bir getirisi olmadı. Israrla söyledim. Her defasında burnundan kıl aldırmadı. Bugün yarın diye diye biz büyük battık. Tabi batana kadar ki süreçte ben defalarca konuştum ve her defasında beni ciddiye almadı. Yeri geldi tersledi yeri geldi büyük kavgalar ettik ve sonunda dediğime geldik. Battık.
Bir gün beni karşısına alıp özür diledi, battım, seni dinlemeliydim, haklıydın, seni çok üzüp ağlattım , haksızlık ettim bundan sonra senin onayın olmadan bir iş yapmam vs dedi ki yapacak paramız da kalmadı. Ama sen de süreçte çok üstüme geldin, zaten pişman oldum, senin böyle yapacağını bilsem girmezdim vs dedi (yani süreçte uyarmış olup sormam bile hata ve her şekilde ben de hatalıyım onun gözünde)
İş bir mal üzerine ve malı satıp kurtulmamız lazım. Bekledikçe zarar edeceğiz. Anlayacağınız battık ama tam anlamıyla kurtulmuş da değiliz. Cepten vericez diye korkuyorum. Ne zaman konusu açılsa yine başlıyor tepki vermeye, çok üstüme geliyorsun, ben bu konuyu konuşmak istemiyorum demeye. Yani korka çekine konuyu açıyorum. Açarken bile kırk kere düşünüyorum. Sonu hep kavga.
Geçen malı satmak için bir yol öğrendim ve çok naif bir dille anlattım, böyle böyle yapabiliriz diye. Başladı yine, nefes aldırmıyorsun, ben de düşünüyorum, bıktım, çok üstüme geliyorsun dedi. Ben de patladım. Yani bu konu için hala bana surat yapma hakkın var mı gerçekten dedim. Ben olsam bunca zaman ettiklerimden sonra bir zahmet artık biraz susarım, hem uyardı ben dinlemedim, üzdüm, ağlattım ve dediğine geldim battım. Bari yaptığım şeye rağmen hala naif bir dille beni uyarıyor yol arıyor. Hala surat yapma hakkım var mı diye bir düşünürdüm dedim.
Bu işten kurtulacağımıza güvenim yok. O yüzden tedirginim. Battık ama cepten vericez diye tedirginim. İşten zerre anlamıyor. Söylediğim en basit şeyi bile yapmamış oluyor. Zaten üstünden durmadığı için battık bir yerde. Doğru düzgün konuşturmadığı için de yine dediğime gelicez ve daha büyük sıkıntıya giricez diye korkuyorum. Ama korkumu bile anlatmaya çalıştığımda kavga çıkıyor. Yani ben aynı durumda olsam utanırım. Bunca laf söz söylesem çekinirim ve dinlerim onu. Mecbur kalırım dinlemeye. Netice de kredi çektik ikimiz ödedik. Borç kalsa yine biz ödeyeceğiz.
Tartıştık ve seninle konuşmak istemiyorum diyor bana. Asla yüzüme bakmıyor. Neymiş gerilmişim, öfkelenmişim, yine aynı konuyu açmışım. Halbuki çok naif ve güzel bir dille öğrendiğim bir yolu paylaştım.
Manipüle edildiğimi düşünüyorum. Öfkelendiğimi söyledim ama süreç içinde bu noktaya geldiğimi de anlattım. Ondan da bir adım bekledim. Ben öyle bir durumda kalsam bırak adım atmasını beklemeyi kendim mahçup olurum. Adam daha benle konuşmuyor ve tavrı gayet net.
Tam da bunu diyecektim.Yani illa her şeye yeni nesil isimler takmak zorunda mıyız? Ben bir manipülasyon göremedim. İş ile ilgili anlaşamayan eşler ve haklı çıkan bir taraf. Olay bu.
Haklısınız evet ama bence manipüle falan değil, eşinizin iş bilememezliği
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?