Asagidaki benzer konularda konunuz cikti ben de yeni okumustum. Cok kotu bir olum gercekten. Basiniz sagolsunMerhaba canim basın sağolsun mekanı cennet olsun inşallah. Ben de eşimi 2 yıl önce kaybettim. Büyük kızım 1 buçuk yaşındaydı küçüğü 3 aylıktı. Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Ama inan zamanla insan güçlü olmayı öğreniyor. Çocuklarımız için güçlü olmalıyız ben hep bunu düşündüm. Ailem yanimda olduğu için şükrettim. Anladım ki herkesin sınavı farklı bizimki de buymuş demekki.
Başınız sağ olsun ALLAH rahmet eylesin inşALLAH, ALLAH sizede sabır versin çok zor bir durum yapacak bir şey yok 11 yıl önce babamı kaybettim hâlâ en ufak üzüntümde ağlarım benim sadece babam değil herşeyimidi, Rabbim yavrunuzada sağlıklı uzun ömürler versin İnşALLAH ne söylesek sizin yaşadıklarınızı belki hafifletmez ama evladınız için ayakta durmanız lazımMerhaba hanimlae nerden başlasam bilemiyorum yeni kayit oldum çünkü benim durumumda benzer insanlarla tanışmak iyi gelecek sanirim esimi kaybettim ocak ayinda ve eşim öldüğünde 8 aylik hamileydim simdi oğlum 7 aylik oldu ama ben toparlana madim eşimi ozluyorum severek evlenmistik ve 5 yillik evliydik onsuz hayat bos geliyor yalniz yaslanmak da cok korkutuyor ben onunla yaslaniriz sanmıştım ve bebegimiz olmamisti bizim cok heyecanliydik cok asiktik birbirimizi aksama kadar ozlerdir arardik birden kalp krizi ile oldu ise gitmisti ben ugurlamistim bundna snr hayatim nasil olur bilmiyorum ailemle yasiyorum ama ayri eve cikicam psikolojim duzelince psikologa da gidiyorum bu arada ama uzuntum ozlemim gecmiyor sanki gelebilecek gibi geliyor bazen onsuz yaşamak istemiyorun biran once omrum tukense bende olsem diyorum ogluma da kiyamiyorum ama zor gercekten esimin ailesi ile aram iyi gidip geliyorum kaliyorum onlarda gorusuyorum onlar geliyor ama eşim olunce kendimi yarim hissediyorum benim gibi esini kaybedenler varmi yada bana yon verecek bilgilendicek var mi
Cok tesekkur ederim o kadar iyi gekdinki yaziniz bende ayni durumdayim surekli esim olsa sunu soyler simdi su kapidan girse soyle davranir hep bunu dusunuyorum insallah bende toparlarim gercekten yaziniz cok iyi geldi Allah razi olsunYıllar önce bende diğer yarım olan eşimi kaybettim.Bizde çok aşık evlenmiştik.Gittiğinde küçükte bir oğlum vardı.Çok zordu, o kadar kötüydüm ki sürekli titrer durumdaydım.Bardak bile tutmak benim için işkence olmuştu, o derece fiziksel olarak bitik duruma gelmiştim.İlaçlarla ayakta durduğum uzun bir dönem yaşadım.Hatta o dönem kafamın çok karıştığı durumlar oldu, o kadar alışmışım ve yakından tanıyormuşum ki eşimi, o öldükten sonra olan toplumsal olaylar hakkında sanki onunla karşılıklı konuşmuşuz gibi gelirdi.Bu konuda söylediği cümleleri bile hatırlardım.Yıllar sonra baktığımda bunun olamayacağını tarihlerin tutmadığını gördüğüm bir sürü olay hatırlıyorum.Ben onları kafamda konuşmuşum eşimle.
Yolda yürürken bile, bir olaya tanıklık etsem yanımda espri yapan sesini duyar gibi olurdum, istemsiz gülümserdim. Hatta bazen oyun oynardım, sanki hiçbir şey olmamış gibi davranma oyunu.Dışardan ışıkları yanan evime bakardım.Anlık olarak gözlerimi kapatır içerde her zaman olduğu odada eşimin oturmuş beni beklediğini hayal ederdim.Onun ölmüş olduğu fikrinin yükünden bir anlık kurtulup hafiflemeyi o kadar isterdim ki öyle zamanlarda.Hayalimde kapıyı açar içeri girerdim ama o yükten asla tam olarak kurtulamadım.
Ne zaman yemeğe otursam boğazıma hıçkırıklar dolardı, iki lokma yemeden ağlayarak kalkardım.Durumunu çok iyi anlıyorum şimdi size ne desem teselli olmaz, ne söylesem çok uzaktan sizi anlamayan sizinle ilgisi olmayan bir ses gibi gelir.Çocuğun var geçicek daha iyi olacaksın diyen her cümle bana çok yabancıydı çünkü.Şimdi aradan uzun yıllar geçti, ben yeni bir hayat kurdum.Acısı geçti mi geçiyor mu derseniz hiç geçmiyor, hep bir hayata yabancılaşma hali devam ediyor insanda.Sanki bu dünya artık tanıdığı yer değilmiş, başka bir hayatı yaşıyormuş hissi durup dinlendiğinizde sizinle geliyor.Bende kendimi oğlum büyüyene kadar bu dünyaya mahkum bir insan gibi hissederdim.ölümü beklemekten ve bu acıya katlanmaktan başka çaresi olmayan bir insan...
Dediğim gibi hayat akıp gitti, yeni filmler yeni kitaplar yeni karikatürler çıktı.Keşke onunla paylaşabilseydim dediğim çok şey geldi geçti.Hep biraz eksik, biraz buruk kaldı öyle gidiyor.Ama alışıyorsunuz, hergün aynı acıyı çekmeyeceksiniz bir zamandan sonra, ama asla tam olarak yüreğinizdeki ağırlık dinmeyecek.Size şimdi uzak geliyor söylediğim şey ama hayat biraz olsun hafifleyecek bir zamandan sonra.Bunları uzun uzun yazdım çünkü belki anlaşıldığınızı yalnız olmadığınızı hissedersiniz diye...
Çocuğunuza çok iyi bakın, kendinize de öyle, çok öpüyorum sizi, içinize gömülmemeye çalışın, hayata devam etmeye birde.Acıyla birlikte sevdiğinizin sevgisi de gider sanıyor insan ama gitmiyor, siz yeni bir hayat kursanız da hayata adapte olsanız da sevdiğinizi içinizde taşıyacaksınız.O yüzden yaşamaktan ve acının hafiflemesinden korkmayın.Çok çok öpüyorum sizi ve çocuğunuzu.
Insallah cok tesekkur ederim saolunBirkaç sene evvel, sizin eşiniz gibi biz de bir dostumuzu kaybettik, eşi hamileydi.
O günden sonra kızın yüzüne bakamadım, ne desem boş ne yapsam boş.
Hangi hakla görüşecektim ki, biz ailece hayatımıza devam ederken ‘bak seni unutmadık’ edasıyla ayda 1 gidip, acılarını mı tuzlayacaktım?
Bizim ailemizin bile atlatması 1 seneden uzun sürdü hala gözyaşlarıyla anarız.
Kızla görüşen arkadaşlarımızdan sürekli haber alıyoruz ve sizinle aynı cümleleri kuruyor ‘biran önce vademi doldurup yanına gitmek istiyorum çünkü yaşamakta başka amacım kalmadı’ diyormuş.
Oğlunuza sarılın, ona adayın kendinizi.
Gözünde, saçında, ellerinde her bir hücresinde eşiniz var.
Tahayyül bile edemem sizin acınızı gözlerimle gördüm bir insanın ruhen öldüğünü, çok çok zor.
Ama zamanla acısı aynı kalsa da baş etmek daha kolaylaşacak.
O boşlukla da yaşam güzelleşecek, emin olun.
Sagolun. Malesef hala sebebini bilmiyoruz en azından elini kolunu sallayarak gezmiyor diye avunuyoruz. Allah kimsenin başına vermesin.Asagidaki benzer konularda konunuz cikti ben de yeni okumustum. Cok kotu bir olum gercekten. Basiniz sagolsun
Hala neden yaptigini itiraf etmedi mi arkadasi? Su an cezasini cekiyor degil mi?
Allah yardimcisi olsun nasil simdi arkadaşınız bir tek ben değilim aslinda biliyorum da iste basina gelince insan sadece kendiymis gibi geliyorArkadaşım da bebeği 6 aylıkken eşini kazada kaybetti. Çok zorSabır diliyorum
Evet bencede oyle etrafimda karisini doven kişileriler hala yasiyor malesef ama eşim bana bir fiske vurmadi bir dedigim iki olmado sadece 5 yil gecirebildikAllah rahmet eylesin, başınız sağ olsun. Çok zor şeyler yaşamışsınız. İyiler çabuk ölüyor maalesef.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?