Eşim otistikmiş

Keşke şuan yanımda olsaydınız…Bana sımsıkı sarılıp gözyaşlarıma eşlik edebilseydiniz… İçmek istiyorum deli gibi içmek komaya girip sevdiğim şarkıyı son kez söyleyip ölüp gitmek… ama yapamıyorum neden biliyor musunuz anlatayım içinden çıkamadığım balçığı sizlerle paylaşayım.

Daha önce birçok konu açtım burda anlamayanlar oldu, yok canım yalandır bu kadar da olmaz, erkektir bu kesin kafa yapıyor diyenler oldu onlara o zaman da hak veriyordum çünkü benim en başından beri yaşadığım evlilik denilen şey saçmalıktan başka birşey değildi.Normal evliliklerde normal diye adlandırdığımız çoğunluğun yaşadığı sorunları bilen insanlara benim söylediklerim anlamsız veya saçma gelebilirdi. Annem dahil…

Evlendiğimden beri hatta nişanlandıgımdan beri asla karşımda normal bir eş adayı ve aile adına birşey görmedim. Hiçbir şey aslında olması veya olmaması gerektiği gibi değildi Hep bir tuhaflık vardı(bunu burdan bakarak söylüyorum o zamanlar herkesin çektiği acılardan sanıyordum) bana hep tuhaf geliyordu ama gerek kendi ailem gerekse çevremde anlattığım insanlar benim eşim gibi biriyle yaşamadıkları için anlayamıyorlardı onlara da hak veriyorum. Ya abarttığımı düşünüyorlardı ya da kocamın başka amaçları olduğunu ama ben biliyordum bu adam tuhaftı ve ben çok geç kalmıştım bazı şeyler için. Beni de tutan şeyler oldu mesela kocamı zorla götürdüğüm psikiyatristin bile (prof) e bu adam Türkiye derecesi yapmış bilmem ne olmuş saygın bir işte çalışıyor senin dediğin gibi zihinsel engelli olsa nasıl olacak bu iş bence sen abartıyorsun…herkes bana dedi ki madem bu adam senin söylediğin gibi engelli nasıl çalışıyor nasıl okulları bitirmiş vs vs
Türkiye derecesi yapmış bu adamın gay videoları izlediğini gördüğümde neden izledin diye sorduğumda gay misin dediğimde bana verdiği cevap bilmiyorum oldu nasıl yani bilmiyorsun öyle misin değil misin diyorum bilmiyorum diyor adam e bana yaklaşmıyorsun bu videoları izliyorsun kadın gibi hassas narinsin sevgi ilgi göstermezsin paylaşmazsın sohbet etmezsin gaysin o zaman diyorum gayim o zaman diyor. Doktora gidiyoruz adam gay mi diye bu da geliyor ve doktora bunu soruyor ciddi ciddi… evli bir erkek bilmem ne konumda psikiyatriste karısının yanında bunu soruyor… sonuçta psikiyatrist bence kişilik oluşmamış adam gay filan değil sadece herşeyden herkesten veya yönlendirmelerden çok etkileniyor sizin söylediklerinizden etkilenmiş diyor kocam da evet aynen öyle olmuşum ben sonradan anladım ben gay filan değilim diyor! Ben de ailesinin nasıl baskıcı ve yönlendirici insanlar olduğunu bildiğim için evet ya doğru cidden bu baskıcı insanların yanında kişiliği gelişmemiş yazık diyorum ve daha fazla sarılıyorum. Sanki onun iyileştirmek benim işimmiş gibi yıllardır gösterdiğim çabaya devam ediyorum. Bu sadece bir örnek bunun gibi binlerce şey yaşadım saçmasapan isteyenler önceki konularıma bakabilir. Boşanmak istedim bu gay muhabbeti sonrası… 5 senelik bu ne olduğu bilinmeyen şeyi bitirmek istedim kurtulmak istedim. Evlilik ne demek ben bilmiyorum 7 senelik evliyim cidden bilmiyorum. Bu içinde bulunduğumun şey hakkında hiçbir fikrim yok. Bu söylediğim size tuhaf gelebilir ama Anlayamazsınız yaşamadan. Her neyse o zaman salak gibi korktum Türkiye’de boşanmış kadın olmaktan… annem bana bu çocuk saf iyi niyetli sana zarar hiçbir zaman vermez bi şekilde iyi koca olur yarınlarını düşün dul kadın olma diye baskı yaptı bu arada ben de öğretmenim korkacak pek bişeyim de yoktu aslında şimdi yine burdan banınca düşünüyorum da ne kadar aptalmışım… şimdi tekrar söylüyorum içinde olmadığınız için bazı şeylere anlam veremezsiniz ama karşınızda algıları Kısıtlı erkekliği tam olarak olmayan size yaklaşmayan sohbet muhabbet etmeyen elinden hiçbir iş gelmeyen kötülük sezemeyen hayatta zevk aldığı hiçbir şey olmayan yani tabiri caizse saksıda bir çiçek var ama dünyanın en iyi insanı kötülük nedir bilmez bu durumda boşanmaya cesaret edemedim. Ona saflığını gördükçe her defasında daha çok sarıldım. Derken o son barışmamız üzerine ayda yılda bir o da ben yaklaşırsam olan bir beraberlik sonrası hamile kaldım. Hamileyken neler çekmedim ki onları da eski konularımda bulabilirsiniz. Hızlı geçiyorum oraları çünkü zaten birçok şeyi anlatmadım gücüm yok. Bebeğim doğduğundan beri donuk bir çocuktu yani diğer bebekler gibi ağulu gugulu kendini sevdirmeye uğraşan değil de mesafeli bir bebekti mizaç olarak babasına çekmiş dedim. Etraftan hep çocuk adam derlerdi oğluma. Çocuk 2 yaşına geldi tekrar eden hareketleri başladı ve ben kahreden sonucu dün öğrendim oğlum otistikmiş. Maalesef öyleymiş dünyam başıma yıkıldı ben kocamdan ümidi kesmiş yaşayamadığım duygulara aile yaşantısına karı koca ilişkisine veda edip kabullenmiş ve oğluma sarılmıştım kendi kadınlığımı unutmuş böyle bşr adamla yaşamaya alışmsya kendimi zorlarken evladıma bağlanmıştım onun iyi ve sağlıklı olması için kendimi adadım doğduğundan beri dört dörtlük baktım tüm enerjimi ona verdim. Ve sonuçta büyük bir yıkımla karşılaştım ve tüm taşlar yerine oturdu otizmin ne olduğunu anlamaya başladığımda aslında kocamın da otistik olduğunu hatta babasının da ve kardeşlerinin de otistik olduğunu anladım. Yıllardır morg diye tabir ettiğim o sohbetsiz muhabbetsiz soğuk insana dair hiçbir duygu barındırmayan o evi ve kocamı çözdüm. Ne yapacağımı bilemedim bu adamın böyle olduğunu bile bile(otistik olduğunu bilemezler cahiller ama aklının basmadığını yönlendirmeye ihtiyacı olduğunu) benden saklayıp her kavgamızda beni suçlamaları vs herşey aklıma akın etti. Nişanlıyken yapılması gereken her zor işte veya sorumlulukta kocamın yanına birini vermeleri vs herşey ama herşey… içine düştüğüm şeyi anladım tüm perdeler kalktı bile bile benim hayatımı yaktılar ve evladımın da günahına girdiler benim hiç mi suçum yok diyeceksiniz koca öğretmen olmuşsun kendin anlayıp ayrılsaydın diyeceksiniz ben böyle bişey tanımadığım için görmediğim için nerden bilebilirdim ki bşr tuhaflık olduğunu sezdim ama prof dr bile kişilik oluşmaması dedi bana. Eşimin ailesi durumdan haberdar olduktan sonra bşr süre genetik olduğunu ve onlardan kaynaklandığını kabul etmedi ama daha sonra reddedemeyecekleri şeyleri doktorlar söyleyince bu sefer de mecbur kabuk edip normalleştirmeye çalışma evresine girdiler. Ben kahroluyorum çocuğum için onlar daha hala nolacak en fazla babası gibi içine kapanık olur diyorlar benim kahrolmamı abartı buluyorlar. Şimdi ben ne yapıcam arkadaşlar ailem bana o adamdan boşan yıllardır bize anlatmaya çalıştığını şimdi anladık diyorlar(şimdi…) evladım otistik olduktan sonra. Bana inanamayanlar inanamaya başladı haklıymışsın cidden o adam böyle diyorlar. Diyorlar da diyorlar ama ben kimseyi duymuyorum ne yapıcam ben şimdi arkadaşlar 7 yıl bir adama karılık değil tabiri caizse bakıcılık ettikten sonra psikolojik ve mental olarak tükendikten sonra bir de evladıma bu teşhis koyulmuşken ben şimdi ne yapıcam…



Otizmli bireyleri ve ailelerini incitecek şeyler söylemiş olabilirim ben de hali hazırda bir otizmli annesiyim ama şuan içinde bulunduğum acıdan ve bunalımdan benden saklanmış şeylerden dolayı evlat acısı yaşamamın verdiği acıdan dolayı kerimelerimi seçememiş yeterli özeni gösterememiş olabilirim kusura bakmayın lütfen
Çok üzücü. Sizi resmen kandırmışlar. Şimdi yapacağınız şey boşanmak ilk etapta..sonra da çocuğunuz için iyi rğitim vs arastırmak nasıl davranmanız gerektiğini vs cözmek. Zamanla çocugunuzun durumunu kabullenir siniz. Belki normalde de bu kadar tepki vermezsiniz ama eşinizden dolayı haklı olarak çok kötü hissetmişsiniz. Çok üzücü çok gecmiş olsun hayatınız adına. Bebeğinize sarılın sımsıkı. Eşinize de tekneyi basın
 
Türkiye derecesi yapıyor, saygın bir işte çalışıyor
Üstüne iyi para da kazanıyordur, eee bunlar mı önemliydi sizin için? Türkiye derecesi yapmış saygın bir işte çalışan adamın karısı olmak yetmiş işte size. Kadın erkek isteyen istediği eziyeti çeksin, şiddet görsün aşağılansın ama seviyorum bitiyorum onsuz yapamıyorum desin, hava hoş ne hali varsa görsün. Sonuçta yetişkin birey, herkesi kurtaramazsın. Ama gel gelelim çocuk yaptıkları zaman bende sinir seviyesi yükseliyor. Her çocuk mutlu sağlıklı huzurlu büyümeyi hak ediyor. Kaza hastalık geçirse veya doğumdan sonra farkedilen hastalıkla doğsa başımızın üstünde yeri var masum çocukların. Ama genetik hastalığı görerek bilerek isteyerek hatta inatla hamile kalınınca bence anne falan olunmuyor.

Hadi siz anlamadınız, anneniz babanız halanız teyzeniz amcanız dayınız kardeşleriniz kuzenleriniz iş arkadaşlarınız.... Hiç mi bir Allahın kulu fark etmedi, sizi uyarmadı?
 
Normal olsaydım çoktan ayrılırdım haklısınız. Neden kendime bu adamı düzeltmeyi görev edindim ki değil mi? Ama çok saftı masumdu kıyamadım
Anne babanızın ilişkisinden olabilir. Arkadaşım mesela yıllardık boşanacak bosanmıyor. Sonradan öğrendim annesi de babasından hep boşanmak istemiş boşanmamış. Eğer bu tür birşey varsa farkındalık geliştirip objektif bakmanız gerekir
 
Normal olsaydım çoktan ayrılırdım haklısınız. Neden kendime bu adamı düzeltmeyi görev edindim ki değil mi? Ama çok saftı masumdu kıyamadım
Bi üstte yazdim size. Degistiremeyecegimiz seyler icin uzulmenin faydasi yok. Kendinize yeni bir yol cizebilirsiniz
 
Çok üzücü. Sizi resmen kandırmışlar. Şimdi yapacağınız şey boşanmak ilk etapta..sonra da çocuğunuz için iyi rğitim vs arastırmak nasıl davranmanız gerektiğini vs cözmek. Zamanla çocugunuzun durumunu kabullenir siniz. Belki normalde de bu kadar tepki vermezsiniz ama eşinizden dolayı haklı olarak çok kötü hissetmişsiniz. Çok üzücü çok gecmiş olsun hayatınız adına. Bebeğinize sarılın sımsıkı. Eşinize de tekneyi basın
Bununla tek başıma nasıl mücadele edeceğim hakkımda hiçbir fikrim yok. Oğlum babasına çok bağlı onu çok seviyor benden bile çok diyebilirim. Büyük bir yıkıma uğrar maddi manevi tek başıma mücadele edemem öyle bir durum ki balçıktayım resmen kurtuluş yok
 
Öncelikle sakin olun. Oğlunuza otizm teşhisi konulmuş, kanser değil. Eşinizle yaşadığınız olaylar, durumunun sizden saklanması vs tabii ki çok yanlış ve yıpratıcı. Fakat siz pekala erken davranarak oğlunuzun babası gibi bir yetişkine dönüşmesini engelleyebilirsiniz. Eşinizin dereceyle mezuniyeti ve iyi bir işi olduğuna göre otizmin çok ileri derecede olduğunu sanmıyorum. Oğlunuz da böyledir muhtemelen. Erken yaşta gerekli özel eğitimleri aldırırsanız gayet sağlıklı ve normal bir yaşam sürebilir. Kendinizi paralamayın. Çocuğa da 3 ay ömrü kalmış gibi davranmayın. Bu zamanda çoğu çocukta farklı seviyelerde görülebilen bir durum otizm.
 
Genele hitap etmek için bu tabiri kullandım. Görev içeren bir işte bir numara zaten ama hayattaki herşeyi görev olarak görüyor. Bu konuda bilgilisiniz neler yaşadığımı anlayabilirsiniz diyeceğim ama karı koca ilişkisini anlayamazsınız

Mırın kırın etmek yerine, şu sayfayı paragraf paragraf türkçe'ye çevirerek oku.

 
Bununla tek başıma nasıl mücadele edeceğim hakkımda hiçbir fikrim yok. Oğlum babasına çok bağlı onu çok seviyor benden bile çok diyebilirim. Büyük bir yıkıma uğrar maddi manevi tek başıma mücadele edemem öyle bir durum ki balçıktayım resmen kurtuluş yok
Oğlunuzun düzenini oturttuğunuzda maddi ve manevi bağımsızlık kazanmaya çalışın. Kendinizi tüm hayatınız boyunca ot gibi bir evliliğe mahkum etmemelisiniz. Sizin psikolojiniz oğlunuzu da etkiliyordur.
 
Bununla tek başıma nasıl mücadele edeceğim hakkımda hiçbir fikrim yok. Oğlum babasına çok bağlı onu çok seviyor benden bile çok diyebilirim. Büyük bir yıkıma uğrar maddi manevi tek başıma mücadele edemem öyle bir durum ki balçıktayım resmen kurtuluş yok
Görüsürler yine. İlgilenir babası da. Diğer türlü size yazık..tabi asıgım eşime ya da olurum vs derseniz tamam. Ama diğer türlü hayatınızı çöp etmeyin..bebe
 
Ben tersi olarak biliyordum🙁.
Medyada yüksek profilli otistikleri gördüğümüz için böyle düşünüyoruz aslında; Celal Şengör, Oytun Erbaş ilk aklıma gelen isimler. 3 yılda ister istemez çok fazla çocuk görmek zorunda kaldım. Içine girince normal çocuklardan farklı olduğunu hemen anlayabiliyorsun. Bazıları benim oğlum gibi çok hafif oluyor ve çabuk toparlıyor, bazıları ise hiç iyileşemiyor maalesef 😔
 
Sizin psikolojik durumunuz daha çok tedavi edilmeli diye düşündüm şu an.
Taa en başından beri bir tuhaflık olduğunu bilip, acaba ne olabilir diye hiç düşünmemek.
Ne bileyim, bilginiz olması gereken bir konu. Ben muhasebeciyim, şayet engelli kadrosundan otizmli biri işe girmemişse, böyle bir konu hakkında fikrim olmaması çok normal ama öğretmensiniz siz.
Okullarda çok örneği olur bu çocukların. Öğretmenlere bir çok eğitim verilir otizm, disleksi vb konularda. Siz de hangi öğrenciye nasıl yaklaşacağınızı bilirsiniz.
Yani konudan bu kadar bi'haber olmanıza çok şaşırdım.
Ve en başından beri sezdiğiniz o tuhaflığı hiç sorgulamamak normal mi?
Her şeyi bu kadar kolay kabul edebilmenizi anlayamıyorum. Sırf dul kadın olmamak için kendinizi yıllarca kandırmanızın akıl alır hiçbir yanı yok. Hep eşimde bir tuhaflık var diye birilerine ispat etmeye çalışıp, kendinizi niye aksine inandırdınız? Tuhaflık varsa yürütmezsiniz. İlişki bile istemeyen adamı buna yönlendirmeye çalışmak, sonra bu kadar problemin arasında korunmayı aklına bile getirmemek.
Sizin de ben sağlığınız hakkında çok kaygılıyım ve maalesef ki çocuğunuz ikinizin birden genlerini taşıyor.
Sarılmak çözüm olsa keşke bazı şeylere. Keşke.
 
Medyada yüksek profilli otistikleri gördüğümüz için böyle düşünüyoruz aslında; Celal Şengör, Oytun Erbaş ilk aklıma gelen isimler. 3 yılda ister istemez çok fazla çocuk görmek zorunda kaldım. Içine girince normal çocuklardan farklı olduğunu hemen anlayabiliyorsun. Bazıları benim oğlum gibi çok hafif oluyor ve çabuk toparlıyor, bazıları ise hiç iyileşemiyor maalesef 😔
Oğlunuz çabuk toparladı dediniz sürecinizi lğtfen benimle paylaşır mısınız? Bir de belirtileri az mıydı o yğzden mi çabuk toparlamayı eğitimle kazandı?
 
Keşke şuan yanımda olsaydınız…Bana sımsıkı sarılıp gözyaşlarıma eşlik edebilseydiniz… İçmek istiyorum deli gibi içmek komaya girip sevdiğim şarkıyı son kez söyleyip ölüp gitmek… ama yapamıyorum neden biliyor musunuz anlatayım içinden çıkamadığım balçığı sizlerle paylaşayım.

Daha önce birçok konu açtım burda anlamayanlar oldu, yok canım yalandır bu kadar da olmaz, erkektir bu kesin kafa yapıyor diyenler oldu onlara o zaman da hak veriyordum çünkü benim en başından beri yaşadığım evlilik denilen şey saçmalıktan başka birşey değildi.Normal evliliklerde normal diye adlandırdığımız çoğunluğun yaşadığı sorunları bilen insanlara benim söylediklerim anlamsız veya saçma gelebilirdi. Annem dahil…

Evlendiğimden beri hatta nişanlandıgımdan beri asla karşımda normal bir eş adayı ve aile adına birşey görmedim. Hiçbir şey aslında olması veya olmaması gerektiği gibi değildi Hep bir tuhaflık vardı(bunu burdan bakarak söylüyorum o zamanlar herkesin çektiği acılardan sanıyordum) bana hep tuhaf geliyordu ama gerek kendi ailem gerekse çevremde anlattığım insanlar benim eşim gibi biriyle yaşamadıkları için anlayamıyorlardı onlara da hak veriyorum. Ya abarttığımı düşünüyorlardı ya da kocamın başka amaçları olduğunu ama ben biliyordum bu adam tuhaftı ve ben çok geç kalmıştım bazı şeyler için. Beni de tutan şeyler oldu mesela kocamı zorla götürdüğüm psikiyatristin bile (prof) e bu adam Türkiye derecesi yapmış bilmem ne olmuş saygın bir işte çalışıyor senin dediğin gibi zihinsel engelli olsa nasıl olacak bu iş bence sen abartıyorsun…herkes bana dedi ki madem bu adam senin söylediğin gibi engelli nasıl çalışıyor nasıl okulları bitirmiş vs vs
Türkiye derecesi yapmış bu adamın gay videoları izlediğini gördüğümde neden izledin diye sorduğumda gay misin dediğimde bana verdiği cevap bilmiyorum oldu nasıl yani bilmiyorsun öyle misin değil misin diyorum bilmiyorum diyor adam e bana yaklaşmıyorsun bu videoları izliyorsun kadın gibi hassas narinsin sevgi ilgi göstermezsin paylaşmazsın sohbet etmezsin gaysin o zaman diyorum gayim o zaman diyor. Doktora gidiyoruz adam gay mi diye bu da geliyor ve doktora bunu soruyor ciddi ciddi… evli bir erkek bilmem ne konumda psikiyatriste karısının yanında bunu soruyor… sonuçta psikiyatrist bence kişilik oluşmamış adam gay filan değil sadece herşeyden herkesten veya yönlendirmelerden çok etkileniyor sizin söylediklerinizden etkilenmiş diyor kocam da evet aynen öyle olmuşum ben sonradan anladım ben gay filan değilim diyor! Ben de ailesinin nasıl baskıcı ve yönlendirici insanlar olduğunu bildiğim için evet ya doğru cidden bu baskıcı insanların yanında kişiliği gelişmemiş yazık diyorum ve daha fazla sarılıyorum. Sanki onun iyileştirmek benim işimmiş gibi yıllardır gösterdiğim çabaya devam ediyorum. Bu sadece bir örnek bunun gibi binlerce şey yaşadım saçmasapan isteyenler önceki konularıma bakabilir. Boşanmak istedim bu gay muhabbeti sonrası… 5 senelik bu ne olduğu bilinmeyen şeyi bitirmek istedim kurtulmak istedim. Evlilik ne demek ben bilmiyorum 7 senelik evliyim cidden bilmiyorum. Bu içinde bulunduğumun şey hakkında hiçbir fikrim yok. Bu söylediğim size tuhaf gelebilir ama Anlayamazsınız yaşamadan. Her neyse o zaman salak gibi korktum Türkiye’de boşanmış kadın olmaktan… annem bana bu çocuk saf iyi niyetli sana zarar hiçbir zaman vermez bi şekilde iyi koca olur yarınlarını düşün dul kadın olma diye baskı yaptı bu arada ben de öğretmenim korkacak pek bişeyim de yoktu aslında şimdi yine burdan banınca düşünüyorum da ne kadar aptalmışım… şimdi tekrar söylüyorum içinde olmadığınız için bazı şeylere anlam veremezsiniz ama karşınızda algıları Kısıtlı erkekliği tam olarak olmayan size yaklaşmayan sohbet muhabbet etmeyen elinden hiçbir iş gelmeyen kötülük sezemeyen hayatta zevk aldığı hiçbir şey olmayan yani tabiri caizse saksıda bir çiçek var ama dünyanın en iyi insanı kötülük nedir bilmez bu durumda boşanmaya cesaret edemedim. Ona saflığını gördükçe her defasında daha çok sarıldım. Derken o son barışmamız üzerine ayda yılda bir o da ben yaklaşırsam olan bir beraberlik sonrası hamile kaldım. Hamileyken neler çekmedim ki onları da eski konularımda bulabilirsiniz. Hızlı geçiyorum oraları çünkü zaten birçok şeyi anlatmadım gücüm yok. Bebeğim doğduğundan beri donuk bir çocuktu yani diğer bebekler gibi ağulu gugulu kendini sevdirmeye uğraşan değil de mesafeli bir bebekti mizaç olarak babasına çekmiş dedim. Etraftan hep çocuk adam derlerdi oğluma. Çocuk 2 yaşına geldi tekrar eden hareketleri başladı ve ben kahreden sonucu dün öğrendim oğlum otistikmiş. Maalesef öyleymiş dünyam başıma yıkıldı ben kocamdan ümidi kesmiş yaşayamadığım duygulara aile yaşantısına karı koca ilişkisine veda edip kabullenmiş ve oğluma sarılmıştım kendi kadınlığımı unutmuş böyle bşr adamla yaşamaya alışmsya kendimi zorlarken evladıma bağlanmıştım onun iyi ve sağlıklı olması için kendimi adadım doğduğundan beri dört dörtlük baktım tüm enerjimi ona verdim. Ve sonuçta büyük bir yıkımla karşılaştım ve tüm taşlar yerine oturdu otizmin ne olduğunu anlamaya başladığımda aslında kocamın da otistik olduğunu hatta babasının da ve kardeşlerinin de otistik olduğunu anladım. Yıllardır morg diye tabir ettiğim o sohbetsiz muhabbetsiz soğuk insana dair hiçbir duygu barındırmayan o evi ve kocamı çözdüm. Ne yapacağımı bilemedim bu adamın böyle olduğunu bile bile(otistik olduğunu bilemezler cahiller ama aklının basmadığını yönlendirmeye ihtiyacı olduğunu) benden saklayıp her kavgamızda beni suçlamaları vs herşey aklıma akın etti. Nişanlıyken yapılması gereken her zor işte veya sorumlulukta kocamın yanına birini vermeleri vs herşey ama herşey… içine düştüğüm şeyi anladım tüm perdeler kalktı bile bile benim hayatımı yaktılar ve evladımın da günahına girdiler benim hiç mi suçum yok diyeceksiniz koca öğretmen olmuşsun kendin anlayıp ayrılsaydın diyeceksiniz ben böyle bişey tanımadığım için görmediğim için nerden bilebilirdim ki bşr tuhaflık olduğunu sezdim ama prof dr bile kişilik oluşmaması dedi bana. Eşimin ailesi durumdan haberdar olduktan sonra bşr süre genetik olduğunu ve onlardan kaynaklandığını kabul etmedi ama daha sonra reddedemeyecekleri şeyleri doktorlar söyleyince bu sefer de mecbur kabuk edip normalleştirmeye çalışma evresine girdiler. Ben kahroluyorum çocuğum için onlar daha hala nolacak en fazla babası gibi içine kapanık olur diyorlar benim kahrolmamı abartı buluyorlar. Şimdi ben ne yapıcam arkadaşlar ailem bana o adamdan boşan yıllardır bize anlatmaya çalıştığını şimdi anladık diyorlar(şimdi…) evladım otistik olduktan sonra. Bana inanamayanlar inanamaya başladı haklıymışsın cidden o adam böyle diyorlar. Diyorlar da diyorlar ama ben kimseyi duymuyorum ne yapıcam ben şimdi arkadaşlar 7 yıl bir adama karılık değil tabiri caizse bakıcılık ettikten sonra psikolojik ve mental olarak tükendikten sonra bir de evladıma bu teşhis koyulmuşken ben şimdi ne yapıcam…



Otizmli bireyleri ve ailelerini incitecek şeyler söylemiş olabilirim ben de hali hazırda bir otizmli annesiyim ama şuan içinde bulunduğum acıdan ve bunalımdan benden saklanmış şeylerden dolayı evlat acısı yaşamamın verdiği acıdan dolayı kerimelerimi seçememiş yeterli özeni gösterememiş olabilirim kusura bakmayın lütfen

Hikaye bana gecmedi ya. Konu dogru ise siz bu adamlari sokakta bulup buldugunuz dakikada evleniyorsunuz. Sonra hep magduru oynuyorsunuz.
 
Sizin psikolojik durumunuz daha çok tedavi edilmeli diye düşündüm şu an.
Taa en başından beri bir tuhaflık olduğunu bilip, acaba ne olabilir diye hiç düşünmemek.
Ne bileyim, bilginiz olması gereken bir konu. Ben muhasebeciyim, şayet engelli kadrosundan otizmli biri işe girmemişse, böyle bir konu hakkında fikrim olmaması çok normal ama öğretmensiniz siz.
Okullarda çok örneği olur bu çocukların. Öğretmenlere bir çok eğitim verilir otizm, disleksi vb konularda. Siz de hangi öğrenciye nasıl yaklaşacağınızı bilirsiniz.
Yani konudan bu kadar bi'haber olmanıza çok şaşırdım.
Ve en başından beri sezdiğiniz o tuhaflığı hiç sorgulamamak normal mi?
Her şeyi bu kadar kolay kabul edebilmenizi anlayamıyorum. Sırf dul kadın olmamak için kendinizi yıllarca kandırmanızın akıl alır hiçbir yanı yok. Hep eşimde bir tuhaflık var diye birilerine ispat etmeye çalışıp, kendinizi niye aksine inandırdınız? Tuhaflık varsa yürütmezsiniz. İlişki bile istemeyen adamı buna yönlendirmeye çalışmak, sonra bu kadar problemin arasında korunmayı aklına bile getirmemek.
Sizin de ben sağlığınız hakkında çok kaygılıyım ve maalesef ki çocuğunuz ikinizin birden genlerini taşıyor.
Sarılmak çözüm olsa keşke bazı şeylere. Keşke.
Öğrenci başka 25 yaşında iyi bir işi ve kariyeri olan bir adam başka… bakış açınızı biraz benimkine yaklaştırmaya çalışır mısınız? Onunla asla işi için evlenmedim tabiki ama bazı şeyleri düşünemiyorsunuz böyle bir durumda bşr de herşey normalmiş gibi davrandıkları için manüpile edildim
 
Öğrenci başka 25 yaşında iyi bir işi ve kariyeri olan bir adam başka… bakış açınızı biraz benimkine yaklaştırmaya çalışır mısınız? Onunla asla işi için evlenmedim tabiki ama bazı şeyleri düşünemiyorsunuz böyle bir durumda bşr de herşey normalmiş gibi davrandıkları için manüpile edildim
Sadece sizi değil, tüm sülalenizi iş arkadaş çevrenizi de manipüle etmişler. Baksanıza kimse damattaki tuhaflığı fark etmemiş, aileniz dünürlerini hatta diğer çocuklarını da fark etmemiş hiç anlamamış. Ya da siz herkesten gizlediniz. İyi bir işi ve kariyeri geliri olan koca olması yetmiş size.
 
X