Aslında benzer bir öneri yaptım, bir miktar birikim için belirleyelim, kalanını ihtiyaçlarımızı yine aynı mütevazı şekilde harcayalım ve yine paramız kalırsa -ki bahsettiğim miktarda neredeyse onun istediği miktarın kalması kesin gibi- bunu da ihtiyaç sahiplerine verelim. Ama bunu kabul etmedi. Her ay net bir miktarın kesin olarak ayrılması gerektiği görüşünde. Bu miktar da yüzde 8-10 olunca bana çok geliyor.Zaten kendini iyi ifade edebilen birisiniz, anlaşılıyor. Eminim eşinizle de bu konuşmaları defalarca ve açıkça yapmışsinizdir. Tavsiye olarak sadece kendi maaşınızdan eşinizin de haberi olacak şekilde, her ay belirli miktarı kenara ev parası olarak atmanız. Yani eşinize diyin ki ben evimiz olsun istiyorum. Bunda gerçekten kararliyim ve kesin adımımı atiyorum. Sana terslenmek niyetinde de değilim. Maaşımdan her ay şu kadar kısmı şuraya ayiracagim. Bu paraya dokunmadan geçinmemiz gerekiyor. Eğer sikisirsak zorda kalırsak başka çözümler buluruz diyin
Aslında benzer bir öneri yaptım, bir miktar birikim için belirleyelim, kalanını ihtiyaçlarımızı yine aynı mütevazı şekilde harcayalım ve yine paramız kalırsa -ki bahsettiğim miktarda neredeyse onun istediği miktarın kalması kesin gibi- bunu da ihtiyaç sahiplerine verelim. Ama bunu kabul etmedi. Her ay net bir miktarın kesin olarak ayrılması gerektiği görüşünde. Bu miktar da yüzde 8-10 olunca bana çok geliyor.Buradaki derdin bu para mı diyor, bir evin fiyatının yanında devede kulak kalacak bir para bu diyor ama birikim de böyle ufak ufak oluyor. Bir de kendi ihtiyaçlarımı minimumda tutunca gözüme batıyor.
Bütçeyi ayıralım diye bir blöf yaptım, sorun etmedi. Ayrı bütçe kullanmak garip geliyor ama öyle olsa bile ben daha uzun süre birikim yapmış olacağım ve ev alınca beraber oturacağız. Yani onun da bir şey yapması gerekiyor.Esinize sen boyle yaptikca sevaba degil gunaha giriyorsun benim icimdeki yardim istegini tersine ceviriyorsun belirli bir miktar belirleyelim ona gore yardim yap yoksa butceyi ayiralim de. Baktiniz hala devam belirli maddi yukumlulukleri ona yukleyip butceyi ayirin. Kendi gelirinizin bir kismiyla eve yardim edin bir kismini biriktirin.
Çocukları falan düşünüp yapamıyorum. Yoksul bir aileden geldim, o yüzden temel ihtiyaçlar dışındaki şeylere aileden kalan alışkanlıkla "ne gerek var" gözüyle bakıyorum ama hakkısınız. Böyle olunca da eşim bizim her şeyimiz var, insanlara yardım eddceğimiz miktara niye takılıyorsun bu kadar diyor. Her şeyimiz yok aslında, kanaatkar alışkanlıklarımız varSize tavsiyem kendi isteklerinizden kismayin, tatilinize gidin
Heveslerinizi yaşayın.
Başka türlü eşinizi anlayamazsınız bu haksızlık gibi gelir. İlişkiniz olumsuz etkilenir.
Aynen böyle oluyor, ben o miktarın yarısını önerince kötü ve bencil biri oluyorum onun gözünde. Birbirimizi suçluyoruz. Ben ona tek iyilik anlayışının maddi yardım olduğunu söylüyorum o da bana diğer insanların durumunu görmezden geldiğimi söylüyor. Ben hamileyim, benim biraz daha rahat etmem için büyğk çocuğumuzla daha çok ilgilenmesi de iyilik mesela, ama bu iyilik üzerinde düşünmüyor. Sadece maddi olarak yardım. Kendi isteklerimden kısmasam da bu şartlarda çok az birikim yapabiliriz ya da hiç yapamayız herhalde. Böyle bir çıkmazda kalıyoruz.Siz çok çok haklısınız. Ama onun açısından bakınca da onu engellerseniz kendini rahatsız hissedecek sizi de öyle olmamanıza rağmen kötü biri olarak görecektir. Orta yolu bulmanız tek çareniz. Dediğiniz gibi yardım yine yapılacak ama miktarı azaltılacak. Siz de kendi isteklerinizden kısmayın . O zaman ister istemez para az kalır ona göre yardım yapar
Siz birikim yaparken o da evi gecindirecek yani o da birsey yapmis olacak. Siz kendi ihtiyaclarinizi kendiniz karsilayip geri kalan parayla birikim yapmayi teklif edin.Bütçeyi ayıralım diye bir blöf yaptım, sorun etmedi. Ayrı bütçe kullanmak garip geliyor ama öyle olsa bile ben daha uzun süre birikim yapmış olacağım ve ev alınca beraber oturacağız. Yani onun da bir şey yapması gerekiyor.
Çocukları falan düşünüp yapamıyorum. Yoksul bir aileden geldim, o yüzden temel ihtiyaçlar dışındaki şeylere aileden kalan alışkanlıkla "ne gerek var" gözüyle bakıyorum ama hakkısınız. Böyle olunca da eşim bizim her şeyimiz var, insanlara yardım eddceğimiz miktara niye takılıyorsun bu kadar diyor. Her şeyimiz yok aslında, kanaatkar alışkanlıklarımız var
Yorumunuz için teşekkür ederim, benim daha dmpatik yaklaşmamı sağladı. Aslında hayatımdan kısmayı çok sorun etmiyorum ama ev ve araba temel ihtiyaçlar, en azından bunlar olduktan sonra daha iyi miktarlarda bağış yapmak mantıklı geliyor. Bir de iki çocuğu özel okula verdiğimizde yani üç beş yıl sonra hiç birikşm yapamayacağız ve ev almak da hayal olacak. Devlet okulu da düşünülebilir ama o zaman çocuklarımdan kısmış, imkanım olduğu halde vermemiş gibi hissederim ve o şekilde yani çocuklarımdan kısarak ev almak istemem.Ben de yardım yaparım.
Üstelik hiç bir şeyim yokken.
Dün yine bir yardım sayfasına denk geldim. Takibe aldım.
Neler gördüm neler.
12 senelik memurum ne evim var ne arabam. Akıllı kocam da yok.
Yani kendime bunları ancak kendim alabilirim. Ama yine de yardıma muhtaç insanlara duyarsız kalamiyorum. Kalsam insanlığımı sorguluyorum.
Çocuğuma bakarken, yemek yerken cız ediyor içim.
En yakin arkadaşının düğün takısindan, bebek hediyesinden kısıp 2. Evini alıp borç ödüyorum diyen arkadaşım var.
Ayni yaştayiz aynı meslek 2 ev 1 araba yapmış. Benim ne zaman olacak diyorum.
Ölüp gideceğiz hepimiz olsun diyorum sonra.
Yani eşiniz için görmezden gelmek çok zor anlayabiliyorum.
Onun duygu durumunu anlatmak için yazmak istedim kusura bakmayın.
Bunu kabul etmez :) yarı yarıya paylaşırız ihtiyaçları.Siz birikim yaparken o da evi gecindirecek yani o da birsey yapmis olacak. Siz kendi ihtiyaclarinizi kendiniz karsilayip geri kalan parayla birikim yapmayi teklif edin.
Galiba en mantıklısı bu. Yoksa hep kendi konforumdan kıstığım için gözüme batacak. Miktarı azaltsak da eşim huzursuz olacak.Cok çok iyi anlıyorum sizi.
Insanin aileden gördüklerinden kopmasi da çok zor oluyor.
Ben de öyleyim.
Suan tatildeyim çok ihtiyacım vardı bir termal hotel ayarlarım diyordum. Fiyatlar uçuk geldi. Yazık o paraya dedim evde geçiriyorum.
Ne gerek var diyerek istediğim montu alamadan geçecek bu kış misal muhtemelen.
Sonra tatilden, o monttan esirgedigim parayı yardım olarak bir yerlere vermiş olacağım.
Kim bilir kime yarayacak, hangi anneye ohh dedirtecek.
Kizim hasta oldu yine tikanik, öksürüyor. Anne olarak bu bile zoruma gidiyor. Fazlasıyla dertlenen insanların aklında ne tatil, ne mont, ne birikim var. Rabbim kimseyi çaresiz bırakmasın.
Eşiniz o yardımlardan kısarak mutlu olamaz, huzursuz hangi malın degeri var ki..
En güzeli siz biraz hayatınıza konforu sokmaya çalışın.
Çok teşekkür ederim, yani çok şükür kazancımız yetiyor ama dediğim gibi birikşmddn kusmış oluyoruz ve gerçekten çok rahat harcasam ayın sonunu zor geriririz.evdekiler açken dışarıya vermek haramdır.
yardımın da bir adabı var. siz haklısınız.
En güzeli yeni doğacak çocuğunuza bir şeyler alın birikim yapamayacaksınız belli ki bari adamın parası çocuğuna gitsinAynen böyle oluyor, ben o miktarın yarısını önerince kötü ve bencil biri oluyorum onun gözünde. Birbirimizi suçluyoruz. Ben ona tek iyilik anlayışının maddi yardım olduğunu söylüyorum o da bana diğer insanların durumunu görmezden geldiğimi söylüyor. Ben hamileyim, benim biraz daha rahat etmem için büyğk çocuğumuzla daha çok ilgilenmesi de iyilik mesela, ama bu iyilik üzerinde düşünmüyor. Sadece maddi olarak yardım. Kendi isteklerimden kısmasam da bu şartlarda çok az birikim yapabiliriz ya da hiç yapamayız herhalde. Böyle bir çıkmazda kalıyoruz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?