Ben de yardım yaparım.
Üstelik hiç bir şeyim yokken.
Dün yine bir yardım sayfasına denk geldim. Takibe aldım.
Neler gördüm neler.
12 senelik memurum ne evim var ne arabam. Akıllı kocam da yok.
Yani kendime bunları ancak kendim alabilirim. Ama yine de yardıma muhtaç insanlara duyarsız kalamiyorum. Kalsam insanlığımı sorguluyorum.
Çocuğuma bakarken, yemek yerken cız ediyor içim.
En yakin arkadaşının düğün takısindan, bebek hediyesinden kısıp 2. Evini alıp borç ödüyorum diyen arkadaşım var.
Ayni yaştayiz aynı meslek 2 ev 1 araba yapmış. Benim ne zaman olacak diyorum.
Ölüp gideceğiz hepimiz olsun diyorum sonra.
Yani eşiniz için görmezden gelmek çok zor anlayabiliyorum.
Onun duygu durumunu anlatmak için yazmak istedim kusura bakmayın.