Bızımde bır yıgın borcumuz var, kredı borcu ıle ev aldık.
Yaklasık 3 aydır calıstıgım ıcın su an sıkıntım yok, ne ıstesem alıyorum. Ama oncesınde esıme sıkıntı olmasın dıye almazdım.
Esımde benden kıstıgı parayı gıder kardeslerıne harcardı. Yok ona su lazım, yok ona bunun sozunu gecen yıl vermıstım, yok onlar yuzsuzluk yapıp kredı kartını ısterdıler.
Ben en ucuzundan gıyınırken, kardeslerıne ve kendıne marka urunler alırdı.
Baktım yemeyenın malı yenır sozu gercek oluyor, yok oyle yagma dedım. Hatasını anlayabılecegı turden ve canını acıta acıta ıcımde ne varsa soyledım.
Bu sozlerımden sonra sadece bır kardesıne dogum gunu hedıyesı aldı. Aynı gun bana da hedıye almıs. Sonrasında kardeslerıne bır daha bır sey almadı.
Ben almasına karsı degılım ama, durumumuz bellı ıken, ben kendımden odun verırken, onun bana yapmadıklarını kardeslerıne yapmasına da musade edemezdım.
Kusura bakmasınlar zaten, evlendıgımız gune kadar (hatta evlendıkten sonra bır kac ay boyunca) esımden yeterınce destek gorduler. Bır dedıklerı ıkı olmamıs, ucuza kanaat etmemısler, hep pahalısını ıstemısler... Ben esıme kıyamadım bu kadar. Bundan boyle kendı yollarını cızsınler dıyecegım.
Her ne kadar onlardan memnun oldugumu dıle getırsem de bu konularda sıkayetım cok fazla.
Herhalde evlendıklerı zamanda bızden beklerler esyalarını almamızı kı oyle olacagına emınım. Ust bas almaktan gelecege yatırım mı yapıyorlar!
Genel anlamda sıkayetım yok kımseden ama bunları dusununce cıldırıyorum.