ben hamileyken 5.ayima kadar kayinpederime bakmistim kanser hastasiydi.lafini etmiyorum kayinpederimden yana.keske yasasaydi.ama hickimse de bu kiz hamile bakabilir mi acaba demedi.etraftan millet onlara soylerdi hamile kiza mi baktiriyorsunuz diye.
kayinvalide icin bisey diyemem bakmasi konusunda kayinpederle ayriydilar cunku.
ama kizina da bisey demedi azcik da sen bak diye.kizindan da bir girisim gelmedi.
kayinvalidenin gozunun onunde herkes bu kiz hamile carsiya pazara gidiyo hergun verandada temizlik camasir.nasil yaptiriyosunuz dedikleri zaman.iyi o bi sorunu yok diyodu.
yahu hamileyim yemek bile yapamazken agzima bez baglayip oyle yapmaya calisiyodum.
yapmak zorundaydim cunku kimsem yoktu.esimle kizinin yaninda da duygu somurusu yapiyodu bana bakamam ben derken cocuklarinin yaninda agliyodu herkes bana laf ediyodur diye.esime de bisey diyemem kimse bakmak istemezse sokagami aticakti babasini.
birgun gorumcem ben ve kayinvalide birlikte oturuyoruz.yeni evimize tasinicaz kayinvalide ust kata gecme hayalleriyle yaniyo kayinpederi yine benimle yasiycakmis o ust katta oturup yemek yapicakmis.sorun yemek yapma meslesi degildi.kimse anlamadi.kanser hastasi adam surekli ilgilenmek istiyor.sadece yemek degildi is.geceleri surekli oksurmekten uyumuyodu.inliyodu resmen adamcagiz. bana hic sormadilar bile bakabiliyo musun?diye.bi problemin mi var dedi kayinvalide ufff kiricam simdi klavyeyi :84: anlatmiyayim daha fazla!
selam arkadaşlar bende eşiyle annesi arasında kalanlardanım ve şuanda eşimi terk ettim ama deli gibi özlüyorum 3 gündür aramıyoruz birbirimizi zaten o çok inattır aramaz tel.her çaldıgında hem seviniyorum acaba omu diye hemde korkuyorum acaba avukatmı arıyacak diye onu düşünmeden bir an bile yapamıyorum ama annen yada ben diyen bir eşe ne yapardınız ne olur yardım haklımıyım hatalımıyım bilmiyorum
hmmm çok üzüldüm...
geçen yıl aynı cümleyi bende kurmuştum eşime kaynanama bilet alıp yollamıştı memelekete ama biz kopmuştuk zonuçta o durumda hiç hoş değil..ama şimdi kendimi tutmaya çalıyorum allahtan işe gidip geldiğim için akşamdan akşama görüyorum ondada 1-2 saat dayanıp uyuyorum..allah yardımcın olsun..inş bi an önce herşey düzelir..eşinde bi orta yolu bulup araar..
ama eğer çok zorsa senin için kayınvalide durumun eşinin anlayıp aramasını bekle yoksa bi daha ipleri kolay kolay tutamazsın...düzelince aranız yada gelişmeleri yaz..merak ettim şimdi..
bütün yazılanları okudum ve bende yanlız olmadığımı farkettim kaynana kayınpeder konusunda allahtan başka şehirlerdeyiz yoksa kafayı yerdim.. eşimle sözlendik kayınpederim nişan yapmayalım boşuna masraf dedi tamam dedim düğüne 10 gün falan kala eşimin çalıştığı şehre gidip eşyaları ordan alıp evi dayayıp döşeriz dedi tamam dedim düğüne 1hafta kaldı ses seda yok en sonunda dayanamayıp kayınpedere sordum hani gitmicezmi diye ozaman eşim bekar evinde kalıyodu bize uygun geniş bi ev bulamamış oyüzden gitmicez gidemicezde demiyor gitmicez düğünden sonra ben eşyaları burdan alıp göndercem dedi bunada tamam dedim neyse düğün oldu 3 gün sonra eşimle sadece benim çeyizlik eşyalarımla bekar evine geldik ve size anlatamam o an duyduğum pişmanlığı evde olan eşyalar hep ikinci el koltuk dökülen çok eski zar zor çalışan buzdolabı ve piknik tüpü bu kadar ben naptım nasıl bi yere geldim nasıl kabul ettim diye hala daha kızıyorum kendime eşimin ozamanki maaşı 600 liraydı kira 170 liraydı evleneli 1 hafta olmuştuk ve kayınpederim arayıp eşimden para istemişti neden düğün borcu varmış hangi düğünün acaba hala merak ederim eşim annesine ve baabsına çok düşkün isteseler canını verir oyüzde başkasından 200 lira borç buldu ve babasına gönderdi ve o aydan sonra düzenli olarak her ay 250 lira göndermeye başlamıştı ve iki ay boyunca çamaşırları elimde yıkadım piknik tüpüyle idare ettim buzdolabıda çökmüştü artık sonunda kayınpederim memleketten bi buzdolabı çamaşır makinesi ve ocak alıpkargoyla göndermişti bana aldıkları tek eşya bunlar tam 3 sene boyunca her ay 250 lira kayınpedere gitti banada sadece 20 lira verirdi ama oda pazar parasıydı ha başka bişey değil yani al karıcım bunu git kendine bişeyler al değil 20 lirayı çocuğa versen onlar bile az buluyolar doğru değilmi ama ben o 20 lirayı 1 ay boyunca yetirmek zorundaydım yetiyomuydu tabiki yetmiyodu çok kavgalar ettim çok şeyler söyledim ama nafileydi eşimin bana söylediği sözler ben burda açlıktan ölürüm yinede o parayı babama gönderirim babama kötü söz söyleyen benim düşmanımdır biz seni öksüzsün sesin fazla çıkmaz diye aldıkevet annem yoktu babam umursamazın önde gideniydi gidecek biyerim sığınacak kimsem yoktu susup katlanmak zorunda kaldım hepsinede hakkımı helal etmiyorum allaha havale ettim eşimin ailesinin memlekette tarla işleri var her yaz eşime tel açarlar benden dolayı şu gün gönder ne eşim nede onlar sormazlar gitmek istiyomuyum kesinlikle hemen gideceğim güne biletim kesilir sesimi çıkaramam dediğim gibi eşimin gözü o an kimseyi görmez neyse giderim köye bir buçuk ay eşim burda ben orda onların tarlada evde işçileriyim sabah ezanıyla gidilir tarlaya akşam ezanına kadar belki bilenleriniz vardır köy işlerini ben bekarken bilmiyodum daha yeni yeni alışıyorum tarladan eve gelince sağılacak inek beni bekliyodur onuda hallederim eve çıkap doğru mutfağa yemek yapılıcak kaynana geçer odaya uzalır içimden konuşa konuşa hazırlarım bişeyler o bulaşıkları yıkamak okadar zor gelirki anlatamam bide öğlen tarlaya götürdüğümüz tabak kaşıkda olunca ölüm yıkar tabi bu arada saat olmuştur gece 11 12 yorgunluktan zar zor uykuya dalıyorum bir buçuk ayım böyle geçiyor koşturmakla benim öyle çabaladığım gözükmüyo yapamıyo değilde yapmıyo gözükür eşim senelik iznine köye gelir onun yanında kaynanam ev işi yapıyomuş gibi davranır eşime beni kötüler hiç iş yapmıyo diye uyuşuk der eşim aptal hemen inanır ona bunun hesabını eve gittimizde vericeksin der geri dönme vakti geldinde 5 kuruş para vermezler bırak parayı allah razı olsun bile demezler evet hesap verme zamanı gelmiştir eşim bana kötü davranmaya hemen kavga çıkarmaya başlar nedenini sordumda cezanı çekiyosun der evet 5 senelik evliliğimizde hep böyle oldu ailesi hakkında hiç sesimi çıkartmadım sabrettim rabbime dua ettim ve çok şükür geçtimiz yaz çok çok iyi geçti parada göndermiyoruz evimize eşya alıyoruz haziranın sonunda yine gidicem köye off off çin işkencesi
bütün yazılanları okudum ve bende yanlız olmadığımı farkettim kaynana kayınpeder konusunda allahtan başka şehirlerdeyiz yoksa kafayı yerdim.. eşimle sözlendik kayınpederim nişan yapmayalım boşuna masraf dedi tamam dedim düğüne 10 gün falan kala eşimin çalıştığı şehre gidip eşyaları ordan alıp evi dayayıp döşeriz dedi tamam dedim düğüne 1hafta kaldı ses seda yok en sonunda dayanamayıp kayınpedere sordum hani gitmicezmi diye ozaman eşim bekar evinde kalıyodu bize uygun geniş bi ev bulamamış oyüzden gitmicez gidemicezde demiyor gitmicez düğünden sonra ben eşyaları burdan alıp göndercem dedi bunada tamam dedim neyse düğün oldu 3 gün sonra eşimle sadece benim çeyizlik eşyalarımla bekar evine geldik ve size anlatamam o an duyduğum pişmanlığı evde olan eşyalar hep ikinci el koltuk dökülen çok eski zar zor çalışan buzdolabı ve piknik tüpü bu kadar ben naptım nasıl bi yere geldim nasıl kabul ettim diye hala daha kızıyorum kendime eşimin ozamanki maaşı 600 liraydı kira 170 liraydı evleneli 1 hafta olmuştuk ve kayınpederim arayıp eşimden para istemişti neden düğün borcu varmış hangi düğünün acaba hala merak ederim eşim annesine ve baabsına çok düşkün isteseler canını verir oyüzde başkasından 200 lira borç buldu ve babasına gönderdi ve o aydan sonra düzenli olarak her ay 250 lira göndermeye başlamıştı ve iki ay boyunca çamaşırları elimde yıkadım piknik tüpüyle idare ettim buzdolabıda çökmüştü artık sonunda kayınpederim memleketten bi buzdolabı çamaşır makinesi ve ocak alıpkargoyla göndermişti bana aldıkları tek eşya bunlar tam 3 sene boyunca her ay 250 lira kayınpedere gitti banada sadece 20 lira verirdi ama oda pazar parasıydı ha başka bişey değil yani al karıcım bunu git kendine bişeyler al değil 20 lirayı çocuğa versen onlar bile az buluyolar doğru değilmi ama ben o 20 lirayı 1 ay boyunca yetirmek zorundaydım yetiyomuydu tabiki yetmiyodu çok kavgalar ettim çok şeyler söyledim ama nafileydi eşimin bana söylediği sözler ben burda açlıktan ölürüm yinede o parayı babama gönderirim babama kötü söz söyleyen benim düşmanımdır biz seni öksüzsün sesin fazla çıkmaz diye aldıkevet annem yoktu babam umursamazın önde gideniydi gidecek biyerim sığınacak kimsem yoktu susup katlanmak zorunda kaldım hepsinede hakkımı helal etmiyorum allaha havale ettim eşimin ailesinin memlekette tarla işleri var her yaz eşime tel açarlar benden dolayı şu gün gönder ne eşim nede onlar sormazlar gitmek istiyomuyum kesinlikle hemen gideceğim güne biletim kesilir sesimi çıkaramam dediğim gibi eşimin gözü o an kimseyi görmez neyse giderim köye bir buçuk ay eşim burda ben orda onların tarlada evde işçileriyim sabah ezanıyla gidilir tarlaya akşam ezanına kadar belki bilenleriniz vardır köy işlerini ben bekarken bilmiyodum daha yeni yeni alışıyorum tarladan eve gelince sağılacak inek beni bekliyodur onuda hallederim eve çıkap doğru mutfağa yemek yapılıcak kaynana geçer odaya uzalır içimden konuşa konuşa hazırlarım bişeyler o bulaşıkları yıkamak okadar zor gelirki anlatamam bide öğlen tarlaya götürdüğümüz tabak kaşıkda olunca ölüm yıkar tabi bu arada saat olmuştur gece 11 12 yorgunluktan zar zor uykuya dalıyorum bir buçuk ayım böyle geçiyor koşturmakla benim öyle çabaladığım gözükmüyo yapamıyo değilde yapmıyo gözükür eşim senelik iznine köye gelir onun yanında kaynanam ev işi yapıyomuş gibi davranır eşime beni kötüler hiç iş yapmıyo diye uyuşuk der eşim aptal hemen inanır ona bunun hesabını eve gittimizde vericeksin der geri dönme vakti geldinde 5 kuruş para vermezler bırak parayı allah razı olsun bile demezler evet hesap verme zamanı gelmiştir eşim bana kötü davranmaya hemen kavga çıkarmaya başlar nedenini sordumda cezanı çekiyosun der evet 5 senelik evliliğimizde hep böyle oldu ailesi hakkında hiç sesimi çıkartmadım sabrettim rabbime dua ettim ve çok şükür geçtimiz yaz çok çok iyi geçti parada göndermiyoruz evimize eşya alıyoruz haziranın sonunda yine gidicem köye off off çin işkencesi
ama eşinin ailesi, ne olursa olsun tapmak değil tabii ki ama hiç olmazsa sevmiyorum dememelisin, sadece sözde değil içinde de böyle duygular olmamalı, hem onlar yaşlı, hem de uğruna her şeyi yapabileceğin eşini dünyaya getiren kişiler, her insan özünde iyidir, onu senin gözünde böyle alçakta gösteren yine senin algılayışın ve düşüncelerin olacaktır.
misal dönem dönem ben çevremdeki herkese düşman olurum, kendi kafamda şekillendiririm onları, belki de hiç yapmadıkları şeyleri sanki yapmışlar gibi gıcık olurum, sonra aslında o dönem asıl düşman ve gıcık olanın kendim olduğunu farkederim, yani insan nasıl görmek istiyorsa öyle görüyor.
muhakkak geçerli sebeplerin vardır, fakat nezaman karşındakinin sana göre bir hatasını gördün, hemen onu demek istememeiştir, bunu yapmak istemedi, yanlışlıkla oldu gibi yaklaşmalısın, hem kendi sağlığın için, mutlu olman için hem de kimseye karşı olumsuz düşünceler beslememiş olursun
simdiye kadar zaten "oyle soylemek istememistir,yok ben yanlis anlamisimdir"diyerek gecirdim zamanimi.suana kadar ses cikarmayisimin sebebi de esimdir.ben hastaliktan geberirken esim beni dr a goturecegi zaman kayinvalidemin"gitti yemekler hasta olunacak zaman mi?"demesini ve bunun gibi bircok seyi aslinda o boyle soylemek istememistir gibi dusunmemi beklemeyin!
sen bilirsinsonuçta kendine edersin yine kötülüğü, devamlı düşüncelerinde olacak, zamanını alacak, devamlı moralin bozulacak, salla gitsin demeyi bilmelisin, içindeki kayınvalideni özgür bırakırsan çok rahatlarsın, o istediğini yapsın, sen güleryüzlülüğünü, saygını kaybetmemelisin, hem de içinde sadece kayınvalidene karşı değil kimseye karşı nefret oluşturmamalısın, yaşlılığına ver hep kendine zarar vereceksin, olan hep sana olacak, kafana takıp duracaksın, ne gerek var, ee sen gitsene anne, bak o kadar yemek hazırlamışlar, sen gidiver önemli değil, biri götürsün onu yemeğe diye iki yeltenseydin, o da rahatlardı sen de rahatlardın, takma kafana...
off halime sukredesim geldi valla!
arkadasim bir is bulsan calissan belki koye de gitmek zorunda kalmazsin hem kafan dagilir.
bende çok istiyorum çalışmak ama eşim izin vermiyor nedeni ise yazın köye gidemezmişim birde şu düşüncesi var köye gitme zamanına kadar çalışıcakmışım sonra çıkıp köye gidip geldikten sonra başka bi iş bulacakmışım bende böyle istemiyorum çalışmaya tam alışıcam köye gidicem.. çevremdeki arkadaşlarımda sen işe gir paranın geldini görünce çıkartmaz diyolar asla önceki mesajımda yazdığım gibi babası çağırsın tamamdır kesinlikle dirimi göndermezse ölümü gönderir valla abartmıyorum yapabileceğim bişey yok mecburen bu deveyi güdücem çünkü babamın evine gitmek rabbim göstermesin inşallah.. üvey anne var orda her türlü elim kolum bağlı ama çok şükür başımı sokacak bi evim var karnım doyuyor senede bir buçuk ay gidip çalışıcam geri geldimdede 1 yada 2 ay eşimin düzelmesiyle uğraşıcam ordan gelince çok değişiyor rabbim hepimize sabır versin dualarım sizinle arkadaşlar
Ben 7 aylık evliyim bi çoğunuz gibi bugüne kadar bi çok şeyi gömezden geldim eşimin hatrına sustum.çevre bi şey demesin diye sustum.Hatta benim kendi annem bana kızmasın diye sustum.bize böyle öğretildi aman kaynanaya iyi davran o da bir anne. Amenna ama nasıl bir anne???
ben de eşimde çalışıyoruz. düğünümüzü kendimiz yaptık.Bir Allahın kulu yardım etmedi zaten etsin de istemedik.neticede eşimin babası yok annesi emekli maaşıyla iki kızına bakıyo. beim ailem desen babam emekli kardeşlerim okuyo. isteseler de yapamazlardı. ama kayınvalidemin yardım etmemesini geçtim de üstüne bize zarar vermesi bei delirtiyo. artık taşıyamıyorum bunları içimde eşimle gece konuştum o da çok üzüldü ama artık yeter, onun yüzünden biz ne kavgalar ettik yedi ayda(
eşimin düğünden önce birikmişi vardı. bi kısmını beyaz eşyaya bi kısmını altına verdi. seti de borca aldık niye çünkü kayınvalidemin canı o gün öyle istedi. meğer niyeti kalan paranın üstüne yatmakmış. geriye 4-5 milyar kalmış eşim de bunu annesine vermiş demiş düğün günü salonda lazım olur bi şey olur sende kalsın. düğünden sonra eşim gidiyor parayı istemeye borçların bi kısmını kapatmak için annesi veremem diyor benim dayınlara borcum var onu kapatacam onla gidin altınlarınızı bozun diyor. onu sineye çektik. Bi de bu ay öğrendim meğerse eşimin amcası eşimin kredi kartını kullanıyor. düğünden önce getirip o ayki taksidi eşimin annesine veriyor yatırsınlar diye ona da el koyuyor kayınvalidem. yaklaşık 1 milyar. ben bunu da tesedüfen öğrendim kayınvalidem kızına para veriyor bi gün çok az bir mebla. git diyor marketten şunu şunu al. kız da alıyor ama vediği paranın baya üstünde tutuyor alışveriş eve geliyor annesine söylüyor annesi kıyameti koparıyor. vermem diyor almasaydın o kadar ne haliniz varsa görün diyor. eşim de o esnada orda çıkarıp veriyor kredi kartını. bana söyledi bunu ben de iyi yapmışsın dedim ben de orda olsam ben de verirdim dedim. anne vermedikten sonra. Neyse ben kaç defa dedim eşime o parayı yatırda karta faiz binmesin diye hep salladı ben de eşkillendim dedim ver kartı internetten bakacam .bi baktım ne göreyim karttaki bort 1 milyarı aşmış. anlattı sonra amcasının olayını falan.dedim niye bana söylemedin. üzülmeni istemedim dedi bilsen ne yapacaktın hem anneme karşı tavır alırdın dedi. iki gün konuşmadım eşimle benden gizledi diye ve annesi yüzünden ettiğimiz kaçıncı kavga bu. en son dün hesap yaptık bu ay ki borçları baktım hala başladığımız noktadayız. değişen hiç bi şey yok çünkü exradan kayınvelidemin bize yüklediklerini ödüyoruz. bi de ekmek borcu varmış düğünden kalma 175 tl de o. dedim aman 5 milyar gitmiş bunu mu ödemeyecem artık onu tınmadım bile. ama elimizde kalan bu ay 100 tl. ve ikimiz de çalışıyoz her gün dışardayız sırf yol parasına bile yetmez. mutfak masrafı yine karttan çekilecek.....
dün akşam sinirlerim yıprandı oturdum ağladım artık eşimle de konuştum. annem böyle biri ben ne yapayım diyor. ben de dedim annenden çok soğudum yaptıklarını unutamıyorum ben onun tek gelini sen onun tek oğlusun neden böyle yapıyor dedim. o da çok üzüldü ve sanki biraz bana gücendi gibi. ne yapacam ben şimdi ya. o kadının artık yüzünü bile görmek istemiyorum.
neden boyle yaparlar hic anlamam.esler maddi ya da manevi neden zor durumda kaliyorlar aileleri yuzunden?
kiz tarafi "aman kizimiz iyi olsun da damadimizla varsin biz uzak olalim,islerine karismayalim"der ama erkek tarafi neden boyle yapar hic kafam basmaz.
benim de esim annem boyle napayim der yeri gelir beni hakli bulur benimle beraber kizar ama 5 dk sonra tamam annecim soyle annecim boyle annecim.
sende maddi ben de manevi baski uygulaniyor.
esimin dogum gunulan yaptik esimin kiz kardesi ve ailesi,kayinvalide yemege cikicaz aksam.
esim hazirlandi ciktik.
ertesi gun kayinvalide bana:neden ogluma o gomlegi giydirdin baska bisey giyseydi ya" dedi.
ben degomlegini cok seviyor bana gore de cok yakisiyor,ayrica 35 yasinda adama ne giymesi gerektigini soyleyemem ki seviyosa giysin" dedim
inatlasti erkekler bilmez nasil giyinmesi gerektigini bayan yonetmeli diyor. daha sonra benim yanimda kizina telefon aciyor guya hal hatir soracak.
dedi ki:kizim sennce o gomlek guzelmiydi yakismis mi yakismamis mi?diyor.benim tabi cinlerim tepemde
gorumcem de yakismis tabi ne istiyorsa onu giyer diyor.
kizina ne diyosun hic de yakismamis bu bilmiyo nasil giydirecegini diyor benim icin.
simdi ben bu insani nasil sevebilirim?
hayatimdan uzaaaaakkkkk olsun yeter benim icin.yerinde sagolsun ama bana bulasmasin artik.
alismaya calisiyorum biri bitiyor yenisi geliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?