Merhaba kızlar,
3,5 yıllık evliyim, 1 yaşında bir kızım var. ikimiz de aynı üniversiteyi bitirdik, güzel kariyerlerimiz var.
eşimle çok büyük bir problemimiz var ve bir türlü aşamıyoruz. sürekli benim onu aldattığımı düşünüyor. etrafımdaki herkesten şüpheleniyor, bir değil iki değil herkes. hiç arkadaşım yok, sosyal hayatım sıfır. iş-ev-aileler çemberinde debelenip duruyorum. yani onu böyle düşünmeye itecek hareketlerim de yok. hatta kafası rahat olsun diye yapmadığı kalmıyor. ama bazen kafasında o kadar saçma olaylar kuruyor ve inanıyor ki, nasıl baş edeceğimi bilmiyorum, çok bunaldım.
işe geldiğimde mutlaka iş telefonundan çaldırıp haber veririm geldim diye, çıkarken de öyle. anneme o bırakır, yukarı çıkınca evden çaldırırım.yanımda kimler var kimler yok öğrenmek ister, sözüme inanmaz, telefondan ortamdakilerin sesini dinletirim.kendi evimdeyken bile rahat değilim, kim geldi diye hesap sorar. başka bir mail adresinden, iş telefonundan başkalarıyla görüştüğümü, hatta onun kendi arkadaşlarıyla gizli gizli görüştüğümü düşünüyor ki o arkadaşları da başka şehirlerde,evimize de 1-2 kere gelmişlerdir o da eşleriyle çocuklarıyla! eşim tarafından yanlış anlaşılmamak adına aşırı derecede mesafeli de davranıyorum herkese,suratsızın teki oldum çıktım. ama bir türlü yenemiyorum bu düşüncelerini.
bu durum benim iş hayatıma, aileme, onun ailesine de etki ediyor. kafamda bu sorunlar varken insanlara karşı da normal davranamıyorum. yolda onu aldattığımla ilgili kavga etmişken, ailesinin yanına gittiğimde hep gülmemi, sevgi dolu davranmamı istiyor. ama yapamıyorum, yapım böyle, içim kan ağlıyorken gülemiyorum. böyle olunca da herkesin yaptığı, söylediği batıyor, bir de bu yüzden problemler yaşıyoruz. her kavgamızda boşanma dilekçeleri doldururuz, sonra evde suratlar asık birkaç gün geçirdikten sonra normale dönmüş gibi yaparız, sonra herşey başa döner, çok bunaldım sadece içimi dökmek istedim.