Merhaba hanimlar. İki yıllık evliyim. Eşimin meslegi ve dolayısıyla maddi durumu çok iyi. Eşimle çok severek, aşık olarak evlendim. Onu o kadar çok sevdim ki evlenmek için beklemek istemedim. Evlendigimiz dönemde bir artı bir evde yasiyordu. İkinci evinini de almıştı (2+1) evlendigimizden bir kaç ay sonra evi teslim alacaktik ve o eve tasinacaktik. Bu nedenle evlenirken eşime hiçbir ev eşyası aldırmadim. Onun bekar eşyalarıyla kurduk yuvamizi. Evlendik, ev teslim edildi fakat biz ikimizde evi beğenmedik. O ikinci evi satıp üstüne biraz daha koyup daha güzel bir ev satın almak için beklemeye koyulduk. Esimin birikimi vardi. Biz bu planları yaparken eşimin kardeşi ev almaya karar verdi ve esim tüm birikimini kardeşine verdi. O sırada çok problemler yaşadık. Eşimin kardeşi bana " o para abimin senden onceki birikimiydi karisamazsin dedi" ailecek o kadar üstüme geldiler ki tamam dedim ses etmedim. Bu olaylar yasandiktan bir yıl sonra (geçen haftalarda) eşimle konuştum. Artık bu eve sigmadigimizi, bu eşyalarla yaşamak istemediğimi söyledim. Tamam aşkım tasiniriz üzülme dedi. Kiraya çıkacaktık. Aradan 3 hafta geçti eşime dedim ki hadi ev bakmaya gidelim. Bakarız, ederiz diyor. Evlendim aradan iki yıl geçmiş hala adam bakarız diyor. Olanaklari varken bizim ihtiyaclarimizi görmezden gelen bir eşim var. Ben artık "bizi" ikinci plana atan adamla ne yapacağımı bilemiyorum. Farklı bakış açılarınıza ihtiyacım var.
Not: Bu sabah anlaşma protokolünü imzaladik. Birikmislik: Ailesinin saygisizliklari,, her şeye burunlarını sokmaları, bütçeden habersizligim eşimin maddi konularda bana hiç bir şey söylememesi, kardesine benden habersiz yüklü miktarda para verip kendi evine eşya almayan bir adam. Bosaniyoruz.
Not: Bu sabah anlaşma protokolünü imzaladik. Birikmislik: Ailesinin saygisizliklari,, her şeye burunlarını sokmaları, bütçeden habersizligim eşimin maddi konularda bana hiç bir şey söylememesi, kardesine benden habersiz yüklü miktarda para verip kendi evine eşya almayan bir adam. Bosaniyoruz.
Son düzenleme:
