Peki aileme ne anlatacağım neden buradasın günlerdir deseler ne diyecegim
Peki aileme ne anlatacağım neden buradasın günlerdir deseler ne diyecegimVe siz bu adamla babanızın aldığı eve yerleşmeyi mi düşünüyorsunuz?
Çocuğuna çok düşkün demişsiniz ama bu da tamamen kendinizi kandırma, çocukla en ufak ilgisi yokken nasıl düşkün olabilir?
Eski günler geride kalmış. Elinizde olan adam bu. Ve bu hale gelmiş evlilik de düzelmez.
Alın çocuğunuzu ailenizin yanında gidin bir müddet. Kendi başıkıza yapabileceğinizi görür, anlarsınız belki.
Babanızın içinde kira vermeden oturun diye ev alacak parası varsa: babanız o evi yine alsın ancak siz bu adamdan ayrılıp, çocuğunuzla yaşayın o evde.Herkese merhaba 5 yıldır evliyiz 4 yıldır da sevgiliydik. Eskiden hep gezer tozar yer içerdik. Her yıl Doğumgünumu özene bezene kutlardi. Cebinde ki son parasina kadar harcardi mutlu ederdi. Evlendikten sonra kendi işimizi kurduk pandemiye denk geldik battik çok borca girdik. Ama birlikte gece gündüz demeden çalıştık ödedik. O kadar vazgeçtik ki kendimizden insanlıktan çıktık. Ama yine de heycanimizi kaybetmedik. Şimdi bir çocuğumuz var 2 yaşında. Ama eşimi taniyamiyorum. Hala ticaret yapmaya devam ediyor. Ama ben istemiyorum çünkü çok stratejik hataları var yani bana göre ticaret yapmayı bilmiyor. Bunu ona da söyledim. Hem kendini çok strese sokuyor hemde eve her daim mutsuz stresli geliyor. Ben zaten çocuğuma bakıyorum diye şimdiye kadar çalışmadım. Ama şuan da iş arıyorum. Benim asıl sorunum şu eşim saçma sapan davranmaya başladı. Hiçbir şekilde bizimle zaman geçirmiyor. Haftanın 1 günü bile bize ayirmiyor. Çocuğuna çok düşkün ama daha bir kere bezini değiştirmedi. Asla uyumayan bir bebek 7. Aydan beri ben uykusuzlukla savaşıyorum 1 kere uyanıp sen uyu dinlen bu gecede ben bakarım demedi. Bunaliyorum nefes alamıyorum çok yoruluyorum bize zaman ayır bir yerlere gidelim diyorum bu hafta gidecez haftaya gidecez öbür hafta gidecez deyip deyip 2 yıkımı bu şekilde harcadı. Ben doğum yaptığımdan beri annemlerden başka hiçbir yere gitmedim. Zaten her iki lafindan biri para yok. Bu ay çok harcamam var para kalmadı deyip deyip duruyor. Evin günlük ihtiyaçlarını karşılıyor. Çocuğun yemeğini içmesini karşılıyor ama yetmiyor. Bana 2 güne bir 200 TL para veriyor. Bitti deyince napıyorsun bu paraları diyor. Ya 200 TL para mi ya. Bir peynir olmuş 200 TL. Zaten çocuğun ona yediği meyve dışında hiçbir masrafı yok doğduğunda. Beri bütün giydiği yatağı arabasını annemler aldı. Biz daha bir zıbın bile almadık. Ha birde en çok canımı sıkan olay bana ha bire para yok deyip beni bunalıma sokuyor. Ama kendisi 2 güne bir alkol alıyor. Hemde gözüme soka soka. Geçen gün o uyurken çantasından 400 TL para aldım uyanınca bağırdı çağırdı ne kadar musrifsin su harcamam var bu ödemem var deyip durdu. Akşam eve ailesi geldi ailesiyle birlikte 500 TL sadece kendi alkolune para verdi. Yani ben kendime ayakkabı alamıyorum kıyafet alamıyorum hiçbir eksiğimi karşılayamıyorum. Ne eksiğim varsa annem kız kardeşim görüyor gidip alıyorlar. Ya ben çok bunalımdayim böyle bu şartlarda yaşamak istemiyorum. Bir mesleğim yok evet ama özel sektörde çok çalıştım. Şuanda babam bize ev alacak ama ev babamın adına olacak. Şuanda da ev kirası vermiyoruz bu arada eşimin ailesinin evinde yaşıyoruz. Ama ben çalışırsam aileme yakın olayım diye babam kendi evlerine yakın bir ev alacak bende çocuğumu anneme birakip çalışacagim. Yani aslında şuanda hiçbir gideri yok hiç borcu yok çocuğun masrafı yok. Benim masrafım yok. Ya canım bir peynir çekiyor alamıyorum almak için para istesem ne diycek acaba diyorum. O parayı veriyor ama ben o paraya peynir alaşım gelmiyor çocuğumun eksiğine harcarim diyorum. Bide dükkanı kapattı evin balkonuna bütün eşyaları yigdi bütün işi orada yapıyor haftanın 2 3 günü evin içine ediyor. Dönüp temizlemiyor bile. Ben zaten uykusuzluktan insanlıktan çıktım günde 2 saat ya uyuyorum ya uyumuyorum bide hergun onun işinin arkasını temizliyorum. Onun yüzünden evde kapı pencere balkon açamıyorum klima açıyorum klimanin dişleri bozuk yön veremiyorum çocuga vuruyor çocuk hasta oluyor. Bu sefer klima acmayinca evde havasızlıktan nefes alamıyorum. Bunları soyluyorum ama Bende konuşunca dilime hakim olamıyorum. Yıllardır ne doğumgünü kutladı ne bir hediye aldı bunu dile getirince de beni bir gün Güler yüzle karsiladin mi diyor. Hergun suratın asik hergun mutsuzsun sana hediye de alsam mutlu olmazsın diyor. 2 3 gündür de en ufak bir tartışma da senin kanında domuz kanı var deyip duruyor. Ya bana akıl verin nolur. Bir yanım onunla geçen eski günleri çok özlüyor ama bir yanım ondan nefret ediyor. Bu arada bugün çamaşırları katlarken onun kıyafetlerinin arasında bir avuç dolu para buldum ama istediğim de bana yok. Diyor. Yemin ederim ki müsrif değilim daha bu eve hiçbir şey almadım. Hatta elektrikli süpürgem mahvoldu her gün evi onun işi içinde süpürüp temizliyorum belim ikiye ayrıliyor bütün aparatları kırıldı yenisini alalım dikey Süpürge alalım diyorum yada bunun aparatlarini yenile diyorum. Aylardır yapacak. 2 ay önce bana bime süpürge gelmiş 900 TL sana onu Alaçam dedi bir iki kere sordum ne zaman alacaksın dedim sana da iyi ki bişey dedik diyor. Hal bu arkadaşlar yorum yapın ama akıl verin lütfen kimseyle konuşamıyorum her yerimde kurdeşen oldu stresten sıkıntıdan
Olanı söyleyeceksiniz.Peki aileme ne anlatacağım neden buradasın günlerdir deseler ne diyecegim
Annen neyine üzülecek anlatsan bosansan kurtuldun diye sevinir. Babanin evine gec cocuga da annen baksin mis gibi geçinirsiniz. Yapacağın sey belli yani kendini niye zora sokuyorsun. Git demis adam al bavulunu al cocugunu git sen de 200 liranin bekcisi bu adamla durma.Ailem hep destek. Kimseye hiçbir şey belki etmiyorum anneme de kardeşime de hicbisey anlatmiyorum ama vücudum sinyal veriyor. Onlar zaten farkında ama annem çok üzülür diye boşanma olayını hep erteliyorum anneme ne dedim annem nasıl karşılar asla uyumaz çok strese girer çok üzülüyorum. Ama aslan gibide arkamdalar. Ama babamın aldığı evde 2 yaşında çocuğumla tek yasamama müsade ederler mi onuda bilmiyorum
Bu düşkünlük düşüncesi boşanma kararını vermemek için bir dal gibi oluyor sanki kadınlar için. Babayla çocuğu ayırmayayım, sabredeyim gibi bir motivasyon sağlıyor gibi ama işin gerçeği böyle adamların umrunda değil çocuk falan.Annen neyine üzülecek anlatsan bosansan kurtuldun diye sevinir. Babanin evine gec cocuga da annen baksin mis gibi geçinirsiniz.
Su cocuklari icin bir gece uyanik kalamayan, parasini kumara alkole yatiran adamlara da lutfen "ama cok duskun" demeyin artik...
babam kendi evlerine yakın bir ev alacak bende çocuğumu anneme birakip
O lafi okuyunca tamam diyorum yine cocugun yuzune bakmayan bir baba ve bunu kabullenmek istemeyen bir anne. Ya da cocugum babasina cok duskun diyorlar hangi çocuk degil sanki?Bu düşkünlük ifadesi boşanma kararını vermemek için bir dal gibi oluyor sanki kadınlar için. Babayla çocuğu ayırmayayım, sabredeyim gibi bir motivasyon sağlıyor sanki ama işin gerçeği böyle adamların umrunda değil çocuk falan.
Maalesef buradan sonra jeff bezos gibi para kazansanız bile düzelmez bu evlilikHerkese merhaba 5 yıldır evliyiz 4 yıldır da sevgiliydik. Eskiden hep gezer tozar yer içerdik. Her yıl Doğumgünumu özene bezene kutlardi. Cebinde ki son parasina kadar harcardi mutlu ederdi. Evlendikten sonra kendi işimizi kurduk pandemiye denk geldik battik çok borca girdik. Ama birlikte gece gündüz demeden çalıştık ödedik. O kadar vazgeçtik ki kendimizden insanlıktan çıktık. Ama yine de heycanimizi kaybetmedik. Şimdi bir çocuğumuz var 2 yaşında. Ama eşimi taniyamiyorum. Hala ticaret yapmaya devam ediyor. Ama ben istemiyorum çünkü çok stratejik hataları var yani bana göre ticaret yapmayı bilmiyor. Bunu ona da söyledim. Hem kendini çok strese sokuyor hemde eve her daim mutsuz stresli geliyor. Ben zaten çocuğuma bakıyorum diye şimdiye kadar çalışmadım. Ama şuan da iş arıyorum. Benim asıl sorunum şu eşim saçma sapan davranmaya başladı. Hiçbir şekilde bizimle zaman geçirmiyor. Haftanın 1 günü bile bize ayirmiyor. Çocuğuna çok düşkün ama daha bir kere bezini değiştirmedi. Asla uyumayan bir bebek 7. Aydan beri ben uykusuzlukla savaşıyorum 1 kere uyanıp sen uyu dinlen bu gecede ben bakarım demedi. Bunaliyorum nefes alamıyorum çok yoruluyorum bize zaman ayır bir yerlere gidelim diyorum bu hafta gidecez haftaya gidecez öbür hafta gidecez deyip deyip 2 yıkımı bu şekilde harcadı. Ben doğum yaptığımdan beri annemlerden başka hiçbir yere gitmedim. Zaten her iki lafindan biri para yok. Bu ay çok harcamam var para kalmadı deyip deyip duruyor. Evin günlük ihtiyaçlarını karşılıyor. Çocuğun yemeğini içmesini karşılıyor ama yetmiyor. Bana 2 güne bir 200 TL para veriyor. Bitti deyince napıyorsun bu paraları diyor. Ya 200 TL para mi ya. Bir peynir olmuş 200 TL. Zaten çocuğun ona yediği meyve dışında hiçbir masrafı yok doğduğunda. Beri bütün giydiği yatağı arabasını annemler aldı. Biz daha bir zıbın bile almadık. Ha birde en çok canımı sıkan olay bana ha bire para yok deyip beni bunalıma sokuyor. Ama kendisi 2 güne bir alkol alıyor. Hemde gözüme soka soka. Geçen gün o uyurken çantasından 400 TL para aldım uyanınca bağırdı çağırdı ne kadar musrifsin su harcamam var bu ödemem var deyip durdu. Akşam eve ailesi geldi ailesiyle birlikte 500 TL sadece kendi alkolune para verdi. Yani ben kendime ayakkabı alamıyorum kıyafet alamıyorum hiçbir eksiğimi karşılayamıyorum. Ne eksiğim varsa annem kız kardeşim görüyor gidip alıyorlar. Ya ben çok bunalımdayim böyle bu şartlarda yaşamak istemiyorum. Bir mesleğim yok evet ama özel sektörde çok çalıştım. Şuanda babam bize ev alacak ama ev babamın adına olacak. Şuanda da ev kirası vermiyoruz bu arada eşimin ailesinin evinde yaşıyoruz. Ama ben çalışırsam aileme yakın olayım diye babam kendi evlerine yakın bir ev alacak bende çocuğumu anneme birakip çalışacagim. Yani aslında şuanda hiçbir gideri yok hiç borcu yok çocuğun masrafı yok. Benim masrafım yok. Ya canım bir peynir çekiyor alamıyorum almak için para istesem ne diycek acaba diyorum. O parayı veriyor ama ben o paraya peynir alaşım gelmiyor çocuğumun eksiğine harcarim diyorum. Bide dükkanı kapattı evin balkonuna bütün eşyaları yigdi bütün işi orada yapıyor haftanın 2 3 günü evin içine ediyor. Dönüp temizlemiyor bile. Ben zaten uykusuzluktan insanlıktan çıktım günde 2 saat ya uyuyorum ya uyumuyorum bide hergun onun işinin arkasını temizliyorum. Onun yüzünden evde kapı pencere balkon açamıyorum klima açıyorum klimanin dişleri bozuk yön veremiyorum çocuga vuruyor çocuk hasta oluyor. Bu sefer klima acmayinca evde havasızlıktan nefes alamıyorum. Bunları soyluyorum ama Bende konuşunca dilime hakim olamıyorum. Yıllardır ne doğumgünü kutladı ne bir hediye aldı bunu dile getirince de beni bir gün Güler yüzle karsiladin mi diyor. Hergun suratın asik hergun mutsuzsun sana hediye de alsam mutlu olmazsın diyor. 2 3 gündür de en ufak bir tartışma da senin kanında domuz kanı var deyip duruyor. Ya bana akıl verin nolur. Bir yanım onunla geçen eski günleri çok özlüyor ama bir yanım ondan nefret ediyor. Bu arada bugün çamaşırları katlarken onun kıyafetlerinin arasında bir avuç dolu para buldum ama istediğim de bana yok. Diyor. Yemin ederim ki müsrif değilim daha bu eve hiçbir şey almadım. Hatta elektrikli süpürgem mahvoldu her gün evi onun işi içinde süpürüp temizliyorum belim ikiye ayrıliyor bütün aparatları kırıldı yenisini alalım dikey Süpürge alalım diyorum yada bunun aparatlarini yenile diyorum. Aylardır yapacak. 2 ay önce bana bime süpürge gelmiş 900 TL sana onu Alaçam dedi bir iki kere sordum ne zaman alacaksın dedim sana da iyi ki bişey dedik diyor. Hal bu arkadaşlar yorum yapın ama akıl verin lütfen kimseyle konuşamıyorum her yerimde kurdeşen oldu stresten sıkıntıdan
Eşin çocuguna düşkün değil. Seni ve çocuğunu sevmiyor. Yaptığı şeyler ailesini seven bir adamın yapacağı şeyler değil. Boşanmayı seçenek olarak kabul etmemek için kendini kandırıyorsun.Herkese merhaba 5 yıldır evliyiz 4 yıldır da sevgiliydik. Eskiden hep gezer tozar yer içerdik. Her yıl Doğumgünumu özene bezene kutlardi. Cebinde ki son parasina kadar harcardi mutlu ederdi. Evlendikten sonra kendi işimizi kurduk pandemiye denk geldik battik çok borca girdik. Ama birlikte gece gündüz demeden çalıştık ödedik. O kadar vazgeçtik ki kendimizden insanlıktan çıktık. Ama yine de heycanimizi kaybetmedik. Şimdi bir çocuğumuz var 2 yaşında. Ama eşimi taniyamiyorum. Hala ticaret yapmaya devam ediyor. Ama ben istemiyorum çünkü çok stratejik hataları var yani bana göre ticaret yapmayı bilmiyor. Bunu ona da söyledim. Hem kendini çok strese sokuyor hemde eve her daim mutsuz stresli geliyor. Ben zaten çocuğuma bakıyorum diye şimdiye kadar çalışmadım. Ama şuan da iş arıyorum. Benim asıl sorunum şu eşim saçma sapan davranmaya başladı. Hiçbir şekilde bizimle zaman geçirmiyor. Haftanın 1 günü bile bize ayirmiyor. Çocuğuna çok düşkün ama daha bir kere bezini değiştirmedi. Asla uyumayan bir bebek 7. Aydan beri ben uykusuzlukla savaşıyorum 1 kere uyanıp sen uyu dinlen bu gecede ben bakarım demedi. Bunaliyorum nefes alamıyorum çok yoruluyorum bize zaman ayır bir yerlere gidelim diyorum bu hafta gidecez haftaya gidecez öbür hafta gidecez deyip deyip 2 yıkımı bu şekilde harcadı. Ben doğum yaptığımdan beri annemlerden başka hiçbir yere gitmedim. Zaten her iki lafindan biri para yok. Bu ay çok harcamam var para kalmadı deyip deyip duruyor. Evin günlük ihtiyaçlarını karşılıyor. Çocuğun yemeğini içmesini karşılıyor ama yetmiyor. Bana 2 güne bir 200 TL para veriyor. Bitti deyince napıyorsun bu paraları diyor. Ya 200 TL para mi ya. Bir peynir olmuş 200 TL. Zaten çocuğun ona yediği meyve dışında hiçbir masrafı yok doğduğunda. Beri bütün giydiği yatağı arabasını annemler aldı. Biz daha bir zıbın bile almadık. Ha birde en çok canımı sıkan olay bana ha bire para yok deyip beni bunalıma sokuyor. Ama kendisi 2 güne bir alkol alıyor. Hemde gözüme soka soka. Geçen gün o uyurken çantasından 400 TL para aldım uyanınca bağırdı çağırdı ne kadar musrifsin su harcamam var bu ödemem var deyip durdu. Akşam eve ailesi geldi ailesiyle birlikte 500 TL sadece kendi alkolune para verdi. Yani ben kendime ayakkabı alamıyorum kıyafet alamıyorum hiçbir eksiğimi karşılayamıyorum. Ne eksiğim varsa annem kız kardeşim görüyor gidip alıyorlar. Ya ben çok bunalımdayim böyle bu şartlarda yaşamak istemiyorum. Bir mesleğim yok evet ama özel sektörde çok çalıştım. Şuanda babam bize ev alacak ama ev babamın adına olacak. Şuanda da ev kirası vermiyoruz bu arada eşimin ailesinin evinde yaşıyoruz. Ama ben çalışırsam aileme yakın olayım diye babam kendi evlerine yakın bir ev alacak bende çocuğumu anneme birakip çalışacagim. Yani aslında şuanda hiçbir gideri yok hiç borcu yok çocuğun masrafı yok. Benim masrafım yok. Ya canım bir peynir çekiyor alamıyorum almak için para istesem ne diycek acaba diyorum. O parayı veriyor ama ben o paraya peynir alaşım gelmiyor çocuğumun eksiğine harcarim diyorum. Bide dükkanı kapattı evin balkonuna bütün eşyaları yigdi bütün işi orada yapıyor haftanın 2 3 günü evin içine ediyor. Dönüp temizlemiyor bile. Ben zaten uykusuzluktan insanlıktan çıktım günde 2 saat ya uyuyorum ya uyumuyorum bide hergun onun işinin arkasını temizliyorum. Onun yüzünden evde kapı pencere balkon açamıyorum klima açıyorum klimanin dişleri bozuk yön veremiyorum çocuga vuruyor çocuk hasta oluyor. Bu sefer klima acmayinca evde havasızlıktan nefes alamıyorum. Bunları soyluyorum ama Bende konuşunca dilime hakim olamıyorum. Yıllardır ne doğumgünü kutladı ne bir hediye aldı bunu dile getirince de beni bir gün Güler yüzle karsiladin mi diyor. Hergun suratın asik hergun mutsuzsun sana hediye de alsam mutlu olmazsın diyor. 2 3 gündür de en ufak bir tartışma da senin kanında domuz kanı var deyip duruyor. Ya bana akıl verin nolur. Bir yanım onunla geçen eski günleri çok özlüyor ama bir yanım ondan nefret ediyor. Bu arada bugün çamaşırları katlarken onun kıyafetlerinin arasında bir avuç dolu para buldum ama istediğim de bana yok. Diyor. Yemin ederim ki müsrif değilim daha bu eve hiçbir şey almadım. Hatta elektrikli süpürgem mahvoldu her gün evi onun işi içinde süpürüp temizliyorum belim ikiye ayrıliyor bütün aparatları kırıldı yenisini alalım dikey Süpürge alalım diyorum yada bunun aparatlarini yenile diyorum. Aylardır yapacak. 2 ay önce bana bime süpürge gelmiş 900 TL sana onu Alaçam dedi bir iki kere sordum ne zaman alacaksın dedim sana da iyi ki bişey dedik diyor. Hal bu arkadaşlar yorum yapın ama akıl verin lütfen kimseyle konuşamıyorum her yerimde kurdeşen oldu stresten sıkıntıdan
Fatih reşit diye bir psikolog var,ısrarla fedakarlık kadının görevi değil;erkeğindir ,diyor.Asla erkeğe fedakarlık yapmayın,değerinizi yitirirsiniz diye de ekliyor.Gerçekten doğru galiba.Haklısıniz kendimi kaybedecek kadar fedakarlık yaptım maalesef
Evet konu sahibi aynen böyle yapmalısın.Gözdağı vereceksiniz ne yapacaksınız? Adam gibi evin ile ilgilen yoksa aha kapı. Ben sana analık yapmaya gelmedim, çocuğunla ilgilen, haftalık şu kadar ihtiyacım olanı ver. Yahut kart ver uğraştırma beni. Haa bu kadarını yapamıyorsa zorlamayalım deyin..
Benim kızım asıl bana söylemezse yıkılırım. Anneniz neye üzülecek anlamadım, kocanızın alkole para bulup size kuruş hesabı yapmasına mı? Kızımın başımın üstünde yeri var, ne sebeple geldiği hiç önemli değil. Ben nasıl bir anneyim ki çocuğum içinde bulunduğu durumu anlatmayıp yardım istemiyor diye kendimi sorgularım. Farkında değil misiniz, çok şanslısınız. Babanız ev alacak, anneniz ablanız her an yardımınıza koşuyorlar. Evlendiniz diye sefalet içinde yokluk huzursuzluk mutsuzluk içinde yaşamak zorunda mısınız? Evet herkes mutlu olurum diye evleniyor, bir gün boşanırım demiyor.Ailem hep destek. Kimseye hiçbir şey belki etmiyorum anneme de kardeşime de hicbisey anlatmiyorum ama vücudum sinyal veriyor. Onlar zaten farkında ama annem çok üzülür diye boşanma olayını hep erteliyorum anneme ne dedim annem nasıl karşılar asla uyumaz çok strese girer çok üzülüyorum. Ama aslan gibide arkamdalar. Ama babamın aldığı evde 2 yaşında çocuğumla tek yasamama müsade ederler mi onuda bilmiyorum
Bu plana bayıldım direkt boşa bunu ve planı uygula.Ama ben çalışırsam aileme yakın olayım diye babam kendi evlerine yakın bir ev alacak bende çocuğumu anneme birakip çalışacagim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?