İki çocuğum var biri 5 yaş diğeri 15 aylık.İlk çocukta hiç etkilenmedik sevgi konusunda.İkinci çocuğuma hamileyken eşime biraz ilgiyi azaltmış olacağım ki senin hayatın çocuk olmuş diye sitem eder yanıma gel sohbet edelim diye ısrar ederdi.Çevrimiçi miyim diye kontrol eder telefonda vakit geçireceğine gel salona film falan izleyelim derdi ayağımdan dahi öperdi durup dururken vs vs.Bir gün yürüyüşe çıkalım dedi ve beni neden sevmiştin neden evlenmiştin benden neden etkilenmiştin diye sordu ve insanların içinde onu eskiden eleştirmediğimi ama şimdi göz devirdiğimi falan söylemişti.Sonrasında eşim kendini yavaş yavaş geri çekti çocuk doğduktan sonra yardim etti ama bana ilgili değildi eskisi gibi.Ben alıştığım için sarılmasına öpmesine mutfakta olduğumda direkt geçtiğinde Allah Allah diye şaşırdım hep.Borçlar da bu dönemde çok arttı.Bir iyi bir kötü bu zamana geldik fakat eşim eski haline dönmedi.Dün de sohbet esnasında çocuktan sonra sevgi azalıyor önemli olan fedakarlık yapmak alttan almak dedi.Ben de sevmeyen insan bunları yapamaz ki dedim yapar dedi.Ne için dedim.Çocuklar için evlilik yürüsün diye dedi ama bizim için konuşmuyordu güya.İşte kimin ilişkisi çocuktan sonra çok iyi.Maddi durum olsa yardımcı olsa gezer baş başa vakit geçirirsin ama insanların o imkanı yok film izleyelim desek sesi çok çıkmasın çocuklar uyanmasın vs vs.Fedakarlığın sevgiyle ilintili olmadığını söyledi.Ben de samimi olmaz ki o zaman,insan sevdiğine kıyamaz o yüzden öyle davranır dedim .Sevmekle ilgisi yok o zaman sevenler niye ayrılıyor seviyorum diyip hiçbir şey yapmayanlar dedi.Ben de o gerçek sevgi değil dedim ama eşim çok duygusal yaklaşıyorsun öyle değil dedi.Örnek ver kim var etrafımızda dedi.Ben birini örnek verdim.Birgün arıcam laf alacağım ağzından çocuktan sonra işte sevgi konusunda vs vs dedi.Bana şimdi yapılan her şey samimiyetsiz ve görev icabı yapıldığı hissini veriyor soğuma hissettim ilk defa kendimde.Yani alttan alsa, yorulduğumda yardım etse,ben bunu sevgiden diye yorumlardım.Şimdi her şey farklılaştı gözümde
